Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          Paliła go nienasycona ciekawość, jak w lesie, gdy się odezwał
 2  1,  7 |   zapora dzieląca. Nienasycona ciekawość i coś innego jeszcze, nowego,
 3  1,  8 |  klucza i otworzenia szuflady, ciekawość, co też tam być może, paliła
 4  1,  10|         Rafał, ogarnięty przez ciekawość, zapomniał, gdzie jest.
 5  1,  16|      się żywa jakaś i zawzięta ciekawość. Wszczęła z bratem rozmowę,
 6  2,  1 |      przez głęboką, porywającą ciekawość.~- A tak. Ten, który był
 7  2,  3 | wiedzie cię tutaj? Może prosta ciekawość? Może chęć przeniknięcia
 8  2,  3 |        Odpowiedz! Czyli prosta ciekawość wiodła cię tutaj?~- Nie.~-
 9  2,  19|    Stokłosach.~- Baum, Baum... Ciekawość, czyby to miał być syn konsyliarza?... -
10  2,  20|      sposobności zobaczyć, ale ciekawość, leniwy pociąg, żeby spojrzeć
11  2,  20|  dokoła siebie dzień wiosenny. Ciekawość wzmagała się bez przerwy...
12  3,  6 |       trwogi zajęło zdumienie. Ciekawość: co też z tego może wyniknąć?