Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    wyznawców szukały widomego znaku - czarny szkielet jeżyny.
 2  1,  1 |    gdym rad, strzelam do tego znaku. Waszmości pewno dym prochowy
 3  1,  2 |       teraz weseliła serce do znaku. Gospodarz, gospodyni, dwie
 4  1,  5 |     ławka, tej nocy zadęta do znaku. Naokoło sypały się puchy
 5  1,  7 |    dołach, jakby się miały do znaku wypalić. Nie sypiał w nocy,
 6  1,  12|     tym zstępowaniu wielkiego znaku, żywego pomnika czasów Aleksandra
 7  1,  16| znikła. Znikła bez śladu, bez znaku, bez cienia swego bytu,
 8  2,  3 |      do ostatniego źdźbła, do znaku. Tuż nad nim rozległ się
 9  2,  3 |         a wreszcie nauczył go znaku ucznia, to jest przykładania
10  2,  24|  igłów sosnowych ochędożyć do znaku, bo my nie Żydy i nie na
11  3,  9 |    Pikiety nie dawały żadnego znaku alarmującego. Wyszedłszy