Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |     widoczny, kładł przed oczy zaspy, parowy, urwiska i wskazywał
 2  1,  2 | brawurą i życiem rzucały się w zaspy, niby czółna w fale jeziora.~
 3  1,  5 |         Radość go niosła przez zaspy. Pławił się w nich i kopał,
 4  1,  5 |      zabite. Zaczął iść wskroś zaspy, z krzykiem chwytając w
 5  1,  5 |       w śniadym półmroku widać zaspy, zaspy... Jedne jak zboże
 6  1,  5 |  śniadym półmroku widać zaspy, zaspy... Jedne jak zboże w sąsiekach,
 7  1,  5 |         padał na twarz w lotne zaspy, dźwigał się i znowu wstawał.
 8  2,  11|     szło przodem, żeby odwalać zaspy, jeśli gdzie drogę przecięły,
 9  2,  11|       przepaście? Po cóż są te zaspy? Na co była okropna zawieja,
10  2,  11|       upadając co krok w lotne zaspy przywlekli się do schroniska.
11  2,  11|       zboczu Alp. I tam leżały zaspy, a zadymka kryła światło.