Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |     była przez wieki, tylko jęk twoich długich, mądrych wywodów.
 2  1,  8 |          gdyby ciągle chodził w twoich kajdanach obowiązku względem
 3  1,  14|   odznaczenia,~- A kiedy ktoś z twoich przyjaciół zapytywał Buonapartego,
 4  2,  1 |        nic już słyszał o tobie, twoich koniach i twojej baronowej.
 5  2,  6 |         uśmiechnięte!... Tu, na twoich piersiach był wilk, tu,
 6  2,  13|      który właśnie wyda wyrok o twoich koafiurach. Ależ prawda,
 7  2,  17| skrzydłach, aż ta zginie. U nóg twoich, człowieku, morze między
 8  3,  4 |       sens pewien, jest treść w twoich ględzeniach. Więcej znaczy
 9  3,  8 |   rodzona. Od wieków... Na głos twoich kroków, wodzu, cała się
10  3,  14|        a niezliczonych rokoszów twoich. Niezwyciężona, siempre
11  3,  15|        Chcę i ja być coś wart w twoich oczach. Dobrzem się swego