Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         nad przestworem: Gałęzie świerków, na których leżała ciężka
 2  1,  1 | najwyższych, krzyżowych spławach świerków stopniały lód zamieniał
 3  1,  1 |         w pewnym miejscu zasłona świerków na krótko się rozchyla:
 4  1,  7 |         aż do wieczora. Korzenie świerków jak węże przerastały drogę,
 5  1,  17|  napastowanie żalu na widok tych świerków, które korzeniami wyssały
 6  2,  7 |         stawali się podobnymi do świerków, jodeł i buków. Była w tym
 7  2,  7 |        wolność jej krępowało: ze świerków, kosówek, brzegów i złotego
 8  2,  8 |       chwiały się odwieczne kępy świerków i zwisał rudy mech. Z owego
 9  2,  9 |      Rozgarniając rękoma gałęzie świerków, szedł do podnóża niebotycznej
10  2,  9 |        niebie czerniejące ostrza świerków wrzynały się w duszę jak
11  2,  9 | murowanymi budynkami. Wyżej lasy świerków, buków i dębów. Szła obok