Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |      Wszystko rozsypywało się w proch i przemieniało w nędzę.~
 2  1,  7 |    podmuch wietrzyka wszystko w proch rozbijał. Zlatywało na ziemię
 3  1,  7 | Błogosławione nasionka, którymi proch nasz zapłodnią ptacy i motyle...~
 4  1,  8 |      wiecznie idące j, twarzą w proch walili, ślad mój całując.~
 5  1,  14|         nagle rozlatujące się w proch, jakby były ulepione z popiołu.
 6  2,  7 |         wodę, strząsali ze stóp proch ziemski, ale również wychodzili
 7  2,  9 |      wszelkie czucie i runęło w proch. Szedł przełęczami, szczytami.
 8  2,  22|        zdrowie tych, którzy już proch wąchali pod Tarnowskimi
 9  3,  1 |        rycerz, który wąchał już proch, ale bardzo z daleka? który
10  3,  3 |  krewniaczek - zmiażdżyły ją na proch. Usta rozpadły się chwytając
11  3,  3 |      Scypiona żadnego... Jestem proch i popiół...~- To śpij... -