Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |      wyginały się jak od wiatru pręty wiklowe,, ale łódź potężnie
 2  1,  3 |        gdy Rafał chwycił rękoma pręty wiklowe i rokity na brzegu.
 3  1,  3 | rozkisłych bagnach nabrzeżnych. Pręty smagały ich po twarzach,
 4  1,  5 |     obłąkania szczęśliwy. Suche pręty starych, wyschłych drzew
 5  1,  5 |          w górze świszczą nagie pręty. Wysoko, w niebie... Ścisk
 6  1,  7 |         chłód rzeźwy. Gałęzie i pręty ich, pławmy z liśćmi ledwie
 7  1,  16| spośrodka nich wyrastały proste pręty z ciemnoszarymi wełniakami,
 8  2,  11|  nieogarnione konary i gałęzie, pręty i liście zwisające jak u
 9  2,  18| szczęśliwego bytu. Teraz krzywe pręty zadrgały, nagie gałęzie
10  3,  3 |       się w krzew mokry, między pręty kolczaste, we włosy zimnych
11  3,  13|       splotami gałęzi w żelazne pręty kościelnego okienka. A okienko,