Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        nóg mi. "Wielmożny panie, powiada, wszystko jak przy świętym
 2  1,  6 |         Wtedy ten dziad wstaje i powiada: "Cóż ty, zołmierzyku, chcesz
 3  2,  22|         pień wycięta. Nie myślę, powiada, w polu, na zimnie zębami
 4  3,  1 |     spokojnie: tak i tak, że są, powiada, jeźdźce polskie, że idą
 5  3,  1 |         generał odkrywa mu się i powiada, że jest nie kto inny, tylko
 6  3,  1 | Wszechmocnego Boga jesteście mi, powiada, na ratunek zesłani. Ja
 7  3,  1 |         rady dać nie mogą. A tu, powiada, Wrocławia mogą dobywać,
 8  3,  1 |          mianować. "Natychmiast, powiada mu, wdziewaj szlufy, przypasuj
 9  3,  1 |        jeno ramionami wzruszył i powiada: "Ne se lir, ne se krir,
10  3,  1 |     Codzienne rajtuzy wdziewamy, powiada, zimowym czasem na tamte
11  3,  13|     Zatrzaśli my drzwi... Pan mi powiada: "Leź w dymnik i bij z góry!"