Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |        pianą. Była jak godzący pocisk...~W jakiejś chwili Rafał
 2  1,  17|        palnął w tę samą ścianę pocisk, buchnął płomieniem. Wyrwał
 3  2,  7 |        weń z nagła wybuchający pocisk burzy. Kiedy przeciwko niemu
 4  3,  3 |  czeluść ulicy jak wybuch, jak pocisk ludzki wyrzucony przez siła
 5  3,  3 |    oczyma, z której też strony pocisk go trafi. Okna w tym całym
 6  3,  3 |   wlepione.~Runął jego strzał. Pocisk dymu osmalił mu twarz i
 7  3,  6 | werznęli się w półszwadron jak pocisk. Na wsze strony rozpierzchł
 8  3,  6 |       potężny ziew powietrza i pocisk z jękiem grzmotnął w groblę
 9  3,  6 |          I znowu:~- Przybij!~- Pocisk w działo!~Młody jakiś oficerek
10  3,  6 |        groblą. Tymczasem każdy pocisk polski, rzucony wzdłuż grobli
11  3,  14|    runęło w rozwalone mury jak pocisk armatni. Cedro wyrwał drugi