Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |   wysunął naprzód. Zapadłe oczy płonęły w swych dołach, jakby się
 2  2,  14|   jesieni, owe wzgórza i wąwozy płonęły od żółtej i rdzawej barwy.
 3  2,  20|      cieniach. Nad jej brzegiem płonęły tu i owdzie przygasłe ogniska,
 4  3,  1 |  Stamtąd, gdzie tonęło słońce i płonęły jeszcze jego krwawe zorze,
 5  3,  2 |  głównego wnętrza. Na ołtarzach płonęły zapalone świece. Mnóstwo
 6  3,  3 |      starym tumie franciszkanów płonęły ognie. Skwarzyło się mięso
 7  3,  5 |     ozdobami rozmaitych kolorów płonęły pryskając iskrami. Cienkie
 8  3,  5 |  znalazł na siodle przed domem, płonęły już smolne pochodnie, oficerom
 9  3,  6 | spłachciami, ale już ozime żyta płonęły gdzieniegdzie zielenią.~
10  3,  6 |         Duch-duch, duch-duch...~Płonęły rozpierzchłe myśli: Sarny
11  3,  11| Krakowskim Przedmieściem, gdzie płonęły rzędy podmiejskich chałupek,