Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |             chwili uczuł w swej ręce dłoń panny Helenki. Oprzytomniał.
 2  1,  5 |          zwiniętą pięścią. Ale prawa dłoń trafiła w rozwartą paszczękę
 3  1,  5 |           ciosem w drugie, aż się po dłoń zatopiła krzywa sztaba.
 4  1,  7 |              wołać parobków, położył dłoń na rękojeści szpady... Matka
 5  1,  17|         mściwie ściśniętych. Kurczem dłoń zwiera!... Mantua! Mantua!~
 6  2,  2 |          ręki wpiły się jak szpony w dłoń lewą. Rozpacz i szczęście
 7  2,  2 |        pewnie dla zbadania, czemu ta dłoń tak drży, podniosła oczy
 8  2,  3 |             lewym łokciem sąsiada, a dłoń spoczęła na jego ramieniu.
 9  2,  4 |          ręki wpiły się jak szpony w dłoń lewą. Rozpacz i szczęście
10  2,  4 |        pewnie dla zbadania, czemu ta dłoń tak drży, podniosła oczy
11  2,  21| przeszywających dreszczów. Wyciągnął dłoń ze sztywnymi palcami, żeby
12  3,  3 |        łokieć nadmiernym wysiłkiem i dłoń przyciągnął ku sobie. Chwilę
13  3,  3 |             leżało. Za chwilę wsunął dłoń między swe ciało i ciało
14  3,  3 |           Jakaś inna, doświadczeńsza dłoń porwała w tejże chwili rękojeść
15  3,  3 |       złożone pobożnie na piersiach, dłoń z dłonią, jak to wyobrażali
16  3,  3 |              życiu.~Krzysztof wsunął dłoń między połowy okienne i
17  3,  5 |            wąsach. Za chwilę wzniósł dłoń uroczyście, jakby dyrygował
18  3,  14|           tnąc szablą, którą w prawą dłoń chwycił, na prawo, na lewo,