Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        głowy czeladzi, dziewek i parobków wiejskich, co z rozdziawionymi
 2  1,  2 |        ziemię jak płaszcz. Kilku parobków odniosło go do tak zwanego
 3  1,  5 |          nie obudził się który z parobków. Ale chrapali wszyscy jak
 4  1,  7 |        mu bizunami i kazał wołać parobków, położył dłoń na rękojeści
 5  1,  7 |       dzikości wzburzenia... gdy parobków:.. krzyknąłem, żem oficjer,
 6  1,  7 |         w domu, o pola, drogi, o parobków i chłopów. Oczy jego i usta
 7  1,  8 |          na pańskie, on pilnował parobków i dziewuch folwarcznych,
 8  2,  12| dobrotliwie - idź zgodą. Zawołam parobków i na przykładek każę ci
 9  2,  18|    kieszeni...~- Każę zawołać... parobków... zwiążę cię... zamknę
10  2,  22|          złożona. Pięćdziesięciu parobków siedziało na niezłych szkapach.
11  2,  23|       mondury" na grzbietach dwu parobków dostawionych do szeregu.