Tom, Rozdzial

 1  2,  17|  weszli my na wody krążącego oceanu. Odtąd stateczny, wschodni
 2  2,  17|    na wschód, w niezmierność oceanu, rzuci na nas widzenie senne
 3  2,  17|       Jednego razu zawinął z oceanu do przystani Cap-Français
 4  2,  17|     Pamiętam, jak zawijały z oceanu do zatoki wolno idące okręty: ,,
 5  3,  1 |    wywijać i siać na topiele oceanu, na szerokowładne przestwory
 6  3,  1 |     a niezgłębionej ciemnicy oceanu. Poszła tą drogą za oczyma
 7  3,  1 | zwiewnym księżyca. Z kolebki oceanu wypadną między szumne rozcieki
 8  3,  1 |   żywioł. Fala, dźwignięta z oceanu przez księżyc, strącona
 9  3,  1 |     wstają z siedlisk okręgi oceanu, jak wędrują a biją w wysoki
10  3,  1 |    potęgi wyrył?~W łonie się oceanu poczęła jako płód i jednego
11  3,  1 |      być zniszczoną. W łonie oceanu tworzył się jej piasek,