Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |     jest jedną z wielu dróg nędzy człowieczej, czuł, że nie
 2  1,  8 | ściany, bez końca, po izbie nędzy i nicości.~Najlepszy towarzysz
 3  1,  17|     dniem każdym przyhywato nędzy. Ci nawet, którzy stali
 4  2,  2 |   równego Bogu, który wśród nędzy i rozpaczy upada, drży i
 5  2,  12|    to po tym?~Odraza do tej nędzy zbudziła w piersi Rafała
 6  2,  12|       Bo jestem w ostatniej nędzy.~- Rafał!~- Umieram z głodu.~-
 7  2,  12|    zdumionych świadków jego nędzy pił chciwie burgunda, pożerał
 8  2,  12|   szczerozłotej dziewanny - nędzy...~Jarząb przydrożny. Niższe
 9  2,  21|  karczmy czy schroniska dla nędzy zalanej wodą przybudował
10  3,  1 |     już królów przywiódł do nędzy... Kiedyż go znużą te krwawe
11  3,  13|     do zakonnej szarzyzny i nędzy. Prędko zbiegł po szerokich