Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        cienką jak jedwabnica. Klacz szła w pląsach, stroiła
 2  1,  2 |      być, to tam już jutro... Klacz sama stanęła obok sanek,
 3  1,  2 |       Kawaler z bólem podciął klacz, ze wściekłością przechylił
 4  1,  4 |   Ugłaskał ją wreszcie. Teraz klacz go kochała. Potrafiła rozpoznać
 5  1,  4 |     nieruchomy, w zamyśleniu. Klacz wyciągała ku niemu wilgotne,
 6  1,  5 |  Wywiódł ją szybko ze stajni. Klacz chrapała na zimnie i biła
 7  1,  5 |      już zdyszany. Czuł, że i klacz zagrzała się tęgo, że w
 8  1,  5 |      sam ponad sobą jak duch.~Klacz zdawała się wiedzieć, co
 9  1,  5 |       Basia, ratuj, Basia!...~Klacz jakby rozumiała, co mówi.
10  1,  5 | dziwaczny, głupkowaty śmiech. Klacz przesadzała krzaki, płoty...
11  3,  12|    pod panicza! Sobie tę siwą klacz zabieraj! Żywo! Nie stój!