Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |        rzemiennym pasem szerokim i grubym, wzuł buty długie, za kolana,
 2  1,  8 |        jakoby droga daleka, droga, grubym szczerozłotem wysłana do
 3  1,  8 |           nicestwiejące, obciążone grubym, falistym złotem, i znikała
 4  1,  12|           w korytarzu wydrążonym w grubym murze. Miał fosfor sycylijski
 5  1,  17|       Obstąpiono ich, pierścieniem grubym na dziesięciu chłopa. Poznawszy,
 6  2,  7 | niezliczone potoczki, odziane były grubym, zielonym kożuchem. Świerki,
 7  2,  17|            z wolna tonęła w cieniu grubym i tęsknym pniów osierociałych.~-
 8  3,  2 |       patrzał na leżącego jakoby z grubym cygarem w gębie, rozdętego
 9  3,  6 |            nieraz tę głowę z nosem grubym i długim, porzniętą fałdami
10  3,  6 |          zapytał Sokolnicki głosem grubym, bezczelnym w tej ciszy
11  3,  8 |         ozwał się z kąta Dąbrowski grubym, chrapliwym głosem. - Tak