Tom, Rozdzial

 1  2,  2 |     palić ją srogimi żagwiami głodu, biczowań i udręczeń ciała.
 2  2,  9 |      i okruchy sera. Nie czuł głodu. Usta mu wyschły i potrzaskały
 3  2,  12| podlegał napadom potyfusowegó głodu. Domyślał się, że za chwilę
 4  2,  12|     do kropli wytarł chlebem, głodu jednak nie uspokoił. Był
 5  2,  12|   nędzy.~- Rafał!~- Umieram z głodu.~- Miłosierny Boże! Jacek,
 6  2,  12|        Myślałem o tym, żeby z głodu pod płotem nie zamrzeć...~-
 7  2,  12|   wrogiem osobistym. Nie czuł głodu ani pragnienia. Znużenie
 8  2,  17|     warknął Włoszyn zielony z głodu abo ci lufę krócicy wprost
 9  3,  2 |   obiad, toteż nie zaspokoiła głodu. Napił się wody ze źródełka,
10  3,  2 |       zjedzenia, bo zdycham z głodu.~Ksiądz podniósł na niego
11  3,  2 |   Odchodził od przytomności z głodu, a głównie z pragnienia.