Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        i umiejętnie, szybko, z dziwną wprawą rozdmuchał płomień.
 2  1,  4 |    miękko niby po kobiercu i z dziwną gracją. Miała boki wpadłe
 3  1,  9 |        przemawiały z wysoka. I dziwna rzecz! Jedne wchłaniały
 4  1,  16|  zaszły łzami. Miał chwilę tak dziwną, że pragnął rzucić się do
 5  2,  2 |        pisał te słowa, które z dziwną rozkoszą to tu, to tam,
 6  2,  4 |        pisał te słowa, które z dziwną rozkoszą to tu, to tam,
 7  2,  5 |   bezdenną woń tęsknoty. Jakże dziwną była dla niej ta duszna
 8  2,  7 |    Zwierzali sobie myśl, że ta dziwna woda rodzi się z niczego,
 9  2,  17|       ciotucha" - żółta febra. Dziwna to była słabość. Jednych
10  3,  13|   głębia wewnętrzna, jej gleba dziwna, pełna wypłukanych kamyków
11  3,  15| aragońskim. Jego bełkot, rzecz dziwna, był zrozumiały dla jeńców