Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    ochrypłym, ukryty już prawie w dymie prochowym.~- Niechaj spróbuje-l~-
 2  1,  2 |     pomykał. Blask złotych ogni w dymie - płatami rozdzierających
 3  1,  17|          bełkot śmierci miasta. W dymie, pod sklepieniem z płonących
 4  1,  17| Kanonierowie ledwie mogli ustać w dymie. Pod murem leżał porucznik
 5  3,  3 |           z tych jam. Oniemiał. W dymie i słupach ceglanego pyłu,
 6  3,  3 |         je gołą garścią w ogniu i dymie, wśród walących się gruzów.~
 7  3,  6 |     wzmagał się i potężniał tuż w dymie. Sokolnicki dźwignął się
 8  3,  6 |           uszy i zatargał łbem.~W dymie, daleko w polach, przez
 9  3,  6 |           Na cel!~- Pal!~Migały w dymie wyciory, głowy kanonierów
10  3,  6 |        trzeci... Jakiś kanonier w dymie krzyczał:~- Granatnik zbity
11  3,  6 |        otrzymawszy rozkaz wołał w dymie ochrypłym głosem:~- Baczność!