Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |        pasji ledwie zdołał namacać dłonią klamkę. Otwarł drzwi i piskliwym
 2  1,  17| ciemnościach wewnętrznych duszy, a dłonią rękojeść szpady. Odszedł
 3  1,  17|      ziemię pod murem. Książę ujął dłonią dwa drążki celownicze łoża,
 4  2,  8 |            mu na plecach i potężną dłonią przydusił łeb do ziemi.
 5  2,  14|        celem, osobliwie pod miękką dłonią podwiki.~- Aha, już swoje!~-
 6  2,  17|         ziemią. Trepka nakrył oczy dłonią od blasku czerwonego, który
 7  2,  19|          westchnąć i oko przetrzeć dłonią, już nieznajomy ów człowiek
 8  3,  3 |      pobożnie na piersiach, dłoń z dłonią, jak to wyobrażali średniowieczni
 9  3,  3 |         zaglądał do dna; czaił się dłonią na każdy z ostatnich oddechów
10  3,  3 |       bukiet tak duży, że ledwo go dłonią skrwawioną mógł objąć. Wolno,
11  3,  8 |         stołem, zwijał i rozkręcał dłonią arkusz papieru. Obok wysoko