Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |         do ostatnie go. Było to ciężkie utrapienie ducha. Dźwigał
 2  1,  13| ramionach brzemię rozczarowania ciężkie jak góra. Błądził to tu,
 3  2,  2 |          to brzemię myśli,- tak ciężkie, że, zda mi się, ziemia
 4  2,  11|   spuszczone na kwiaty.~Z nagła ciężkie drżenie przebiegło całe
 5  2,  12|  ścianami stały szerokie ławy i ciężkie stoły na skrzyżowanych nogach.
 6  2,  17|       brat, co siostra. Idę, ta ciężkie myśli przed sobą toczę,
 7  2,  24|       skazał ich na długotrwałe ciężkie roboty w łańcuszkach, do
 8  3,  1 |         w sobie złamanych. Były ciężkie i jednostajne, niby z jałowego
 9  3,  5 |         stół lansjerów. Czarne, ciężkie, szumiące wino Val de Penas
10  3,  14|    urwiskiem ścian słychać było ciężkie łomotanie żelaznych drągów
11  3,  14|       Leżał tak samo.~Tymczasem ciężkie kroki, szczęk drąga i szepty