Tom, Rozdzial

 1  1,  6 |      wtedy związał torbę śnurem, buchnął w nią pierzcią, i wszystkie
 2  1,  13|       Coś w nim zadrżało. Śmiech buchnął z piersi. Wodził oczyma
 3  1,  17|         w tę samą ścianę pocisk, buchnął płomieniem. Wyrwał drugą
 4  2,  8 |   zaczęły bić go w oczy, a ogień buchnął w mózgu. Udało mu się dźwignąć
 5  2,  17|      chłód ciemnego rana jesieni buchnął do dusznego pokoju.~Młody
 6  2,  20|          te słowa. Płomień ognia buchnął mu na twarz, na szyję i
 7  2,  22|          szyby. Kłąb białej pary buchnął na dwór. Duża łapa w rękawicy
 8  3,  3 | straszliwa salwa strzałów... Dym buchnął z jednolitych murów i sączył
 9  3,  3 |         zezem padającego z góry, buchnął w nich strzał. Przodownik
10  3,  3 |          mu w źrenicach, a ogień buchnął w czerep. Ostatnim wysiłkiem
11  3,  3 | podjudzonego męstwa na ich widok buchnął z kolumn szturmujących.