Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |       tchu, co mocy w palcach. Zdarł ze siebie koszulę, spodnie
 2  1,  5 |   ścigających go wilków, wiatr zdarł mu z głowy czapkę. Rafał
 3  1,  11|       chwycił cugle jej konia, zdarł go i osadził. Ogiery otarły
 4  2,  18|        do skraju...~Wtem Rafał zdarł konia z okrzykiem przerażenia.~
 5  2,  19|    szarpnął ku dołowi. Za czym zdarł szybko z dłoni rękawiczki
 6  2,  24|   rzucić w lukę między ludźmi. Zdarł konia. Do pistoletu! Wszystko
 7  3,  6 | Kapitan Katerla nie wytrzymał. Zdarł konia, nawrócił nim w miejscu
 8  3,  6 |    inny podniósł szablę. Rafał zdarł swego konia i stępa pojechał
 9  3,  13|   Rafał rzucił okiem w nizinę, zdarł konia i stanął w miejscu
10  3,  16|       ręką nieomylną. Morderca zdarł z ofiary swojej suknie hiszpańskie