Tom, Rozdzial

 1  1,  4 |      wewnętrznego musu chciał wydrzeć ze siebie samą naturę ludzką.
 2  1,  4 |   dziecko, ale umiała również wydrzeć z rąk cugle perskiego munsztuka,
 3  1,  11|    potęga nie byłaby w stanie wydrzeć mu z pazurów. Uczył się
 4  1,  12|   własności ludu. Nie zdążyli wydrzeć korzyści z błędnych jego
 5  2,  6 |     niemowy, chciały z siebie wydrzeć choćby jeden dźwięk, jedną
 6  2,  8 |   Helenę, jak ją jedni drugim wydrzeć usiłowali. Ryk, jak nóż
 7  2,  18|     Światło nie było w stanie wydrzeć się z powrozów nocy, choć
 8  2,  18| przerwał Cedro.~- Dobrze jest wydrzeć język nieprzyjacielowi w
 9  3,  3 |   dziewczyny, żeby jej z ręki wydrzeć niebezpieczny sztylet. Ale
10  3,  9 |  kryją. Musimy ten szaniec im wydrzeć i most zniszczyć, chociażby