Tom, Rozdzial

 1  1,  6 |          masz: inny zołmierz stoi. Tamtych zabitych w tył wywlekli.
 2  1,  12|          się teraz oczom jak widok tamtych minut, jak widok samych
 3  2,  10|   błogosławionymi rękoma i trzeci, tamtych dwu towarzysz. Uczuwać powiew
 4  2,  10|           spróbował wydać kryjówki tamtych wszystkich. Lżej by cię
 5  2,  19|            szept się rozszerzył.~- Tamtych podmówił.~- Wywiódł ich
 6  2,  20|       Elżbieta. Ale ujrzeć kogoś z tamtych przedziwnych czasów młodości
 7  3,  3 |      światło w oknach... Światło w tamtych oknach! Jacyś tam ludzie...~
 8  3,  8 | Zestarzeliśmy się, mości panie, od tamtych czasów w Weronie, kiedyś
 9  3,  9 |            ludzi i biegł z nimi na tamtych. Pelletier poskoczył ku
10  3,  14|          wymowę? Przyniesie między tamtych ludzi ogień i niezłomną