Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         W kolejach stoją grube świerki, na zakrętach stanęły jodły
 2  1,  7 | ciągnęły. Dookoła stały smukłe świerki, jak strzały zaopatrzone
 3  2,  6 |    mroźnym oddechem. Olbrzymie świerki wychylały niespodziewanie
 4  2,  7 |    wrastały w skałę niewielkie świerki rozwarte, a u góry spłaszczone.
 5  2,  7 | radością patrzali, jak potężne świerki zwijały się do wewnętrz,
 6  2,  7 |      się w pobliżu swego domu. Świerki wyłaniające się z mroku
 7  2,  7 |     grubym, zielonym kożuchem. Świerki, co wysysają podziemne źródło,
 8  2,  7 |    kołem zielonym odbijały się świerki odwieczne i niska kosodrzewina.
 9  2,  9 |    rzadka stojące wynioślejsze świerki rzucały na krótką trawę,
10  2,  17|    wysokich jako nasze sosny i świerki. Szli my do pierwszego miasta