Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |     rykiem i świstem pięściami bije w ściany, usiłuje wyrwać
 2  2,  3 |    szpady w tym miejscu, gdzie bije serce. Ktoś ujął go za prawą
 3  2,  6 |        był wilk, tu, gdzie tak bije serce! Aleś go zabił. O,
 4  2,  7 |       jak zrozpaczony człowiek bije samego siebie w piersi i
 5  2,  21|   Teraz wojsko stoi i z gwerów bije. Ja o niczym nie wiem.~-
 6  2,  22|    gadają, że z Polski ślachta bije się z królewskimi.~- No
 7  2,  24|  brat-koń, gdy pluta obu batem bije a wicher ćwiczy po udach.
 8  2,  24|  Słyszysz, jeden z drugim, jak bije nogą w ziemię! Raz, raz!
 9  2,  24|       Cesarz siedzi. Sto armat bije. Słyszysz! My tu nad rzeką,
10  3,  1 |        oczyma, gorąco od niego bije. "Coście są za jedni, ludzie? -
11  3,  1 |      do puśliska przymocowana. Bije się w pałasze, to lancę
12  3,  1 |  chłopy. Niemałom ich widział. Bije się na śmierć, kużden trud
13  3,  2 |       Idą. Nadbiegają... Serce bije... Banda chłopów bieży czając
14  3,  4 | przepaść rany. Ruchoma stamtąd bije pienista fala na obraz źródła
15  3,  4 |    szalonymi ciosy, serce-młot bije raz w raz w głębie miękkich,
16  3,  6 |      Chwilami mu się zdało, że bije w kufę wilka w śnieżnym
17  3,  15|     własnemu pałaszowi służyć. Biję się z samym sobą, wojuję
18  3,  15|    niego z okrzykiem:~- Ja się biję z duszy za kraj!~- No, powiadajże