Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |  zabierał mię do siebie jeden przyjaciel ze szkoły. Przyjechałem
 2  1,  8 | Najlepszy towarzysz i ostatni przyjaciel, sen, błąka się bosymi nogami
 3  2,  1 |       dłonie do piersi.~- Mój przyjaciel. Ja prowadzę. Słyszysz,
 4  2,  1 |       Kolega mój i najbliższy przyjaciel, Olbromski, dziedzic I z
 5  2,  1 |      zaczął mu imponować nowy przyjaciel. Pragnął rzucić mu się w
 6  2,  1 |       Zybenknopfy! - wrzasnął przyjaciel Rafałów, właściciel oleśnickiej
 7  2,  12|   sandomierskiej, powiernik i przyjaciel... Głuchy wstyd, ruszt rozpalony,
 8  2,  14|        cóż tam moje sądy. Oto przyjaciel pana hrabiego mógłby w istocie
 9  2,  16| rzeczy rad był, że młody jego przyjaciel nie siedzi w Wiedniu. Tymczasem
10  2,  22|     Cóż dopiero oficerskie!~- Przyjaciel mój jest człowiekiem zamożnym -