Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |    skokiem z miejsca poszła w przestwór, precz od lasu, za wiatrem,
 2  1,  8 |      sennymi oczyma patrząc w przestwór. Blada jego twarz, otoczona
 3  2,  8 |       w ten wielki a bezludny przestwór, w ten olbrzymi kraj niczyj,
 4  2,  8 | dźwięk imienia Heleny oblatał przestwór daleki, aż jak melodia najcudniejsza
 5  2,  11|     kadłuby wydźwignęły się w przestwór i miotały tam kity piór.
 6  2,  12|       błękitnawy dym napełnia przestwór i widok drzew z oczu wydziera.
 7  2,  15|      Spomiędzy nich buchała w przestwór wyniosłą koroną rozwidlona,
 8  3,  1 |  przez rzeczywistość. Jedynie przestwór napełniony powietrzem przezroczystym,
 9  3,  3 |        z całej piersi wołał w przestwór słowami psalmu:~"Quis dabit
10  3,  6 |        a jęzorem lizał naokół przestwór. Wtedy dopiero Rafał zobaczył,