Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |       nogą schodził w głębokości przerażenia: on umrze...~Wlókł się myślami
 2  1,  6 |        tak po przestworzu oćmy i przerażenia, u boku śmierci. Aż oto
 3  1,  17|     pierwszej chwili oniemieli z przerażenia. Ale i ich nie oszczędzono.~
 4  2,  1 |      idących i furman z krzykiem przerażenia runął z kozła w kałużę.
 5  2,  6 |          przeobrażał się w krzyk przerażenia czy radości, w hymn święty,
 6  2,  18|          zdarł konia z okrzykiem przerażenia.~Spomiędzy gęstych drzew
 7  2,  20|       Rafał poczuł w sobie ucisk przerażenia tak wielki jak za najcięższych
 8  3,  2 |          w ręku, drżał z zimna i przerażenia na widok otchłani. Kilkakroć
 9  3,  11| kołyskami, powitały ich krzykiem przerażenia, dzieci kryły się po kątach.
10  3,  14|      oczy, rozwarte od wielkiego przerażenia... Zatopiony w sobie, nie