Tom, Rozdzial

 1  1,  17|   napoju, do świata, słońca i powietrza. Ręka skostniała podnosi
 2  1,  17|       upał pożarów. Nie stało powietrza na oddech. Kanonierowie
 3  2,  6 |      Dersławic?~Stał w obłoku powietrza uszczęśliwionym przez jej
 4  2,  18|     usta.~W głębiach ciemnego powietrza stała samotna gruszka polna
 5  2,  22| Izraelita, skoro złapał nieco powietrza, Wskazał oczyma dyl w kącie.
 6  3,  3 |   owych galopem pędzących fal powietrza, wśród walenia w mury pobliskie
 7  3,  6 | natychmiast ginął w czystości powietrza.~Kompania wyszła na twardszy
 8  3,  6 |       przeleciał potężny ziew powietrza i pocisk z jękiem grzmotnął
 9  3,  6 |       ziemia, lecąc w wybuchu powietrza, grzmotnęła Rafała w plecy
10  3,  14|     dwu, trzech susach dopadł powietrza. W tej samej chwili schylił