Tom, Rozdzial

 1  2,  17|     kamratami ziemi zdeptał, onych person broniący. Jak ja
 2  2,  17|       Boże mój, Boże! Dołami onych pagórów, precz w wyżyny,
 3  2,  17|      dalekie ziemie... Wśród onych chrobrych dni wkroczyli
 4  2,  17|     nadziei. Tak jakoby spod onych bram Wiednia... Legion drugi
 5  2,  17|     niż rzecz samą wypełnić. Onych i wtedy nie opuściła nadzieja.
 6  2,  17| słońca. Ledwie się utopiło w onych stojących równinach, wznosił
 7  2,  17|     tam kamratów wypatrzył w onych pochodach! Ile ja cierpień
 8  3,  1 |     rozejdą między chmury. Z onych to gór podniebieskich wylata
 9  3,  4 |    Wnet cicha, daleka muzyka onych skrzypiec... Anielski ich
10  3,  6 |  Szwajcar. Spałeś w puchu za onych dni, wodzu nasz. Żegnajcie,