Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |              kamery należy.~- A tak, teraz wszystko do kamery... -westchnął
  2  1,  1 |            Olchowski.~- Zobaczymy, a teraz weź no, rozpal trochę ognia.
  3  1,  1 |            leżącą na kolanach matki. Teraz rozmawiał z wujem, ale jednocześnie
  4  1,  1 |       jesieni. Słońce zachodziło jak teraz. Patrzę: na buku coś się
  5  1,  1 |              z domu nie wyjeżdżam, a teraz dopiero na kulig wyruszę,
  6  1,  1 |      Olelkowicza.~- I to rozumiem.~- Teraz ja... Ja jestem prawie Galicjanin.
  7  1,  1 |             się był bardzo przeląkł. Teraz jeszcze, jak se spomnieć,
  8  1,  1 |           Zawsze na służbie... Oto i teraz delegowany na komisją do
  9  1,  1 |        schłostana przez wiatry, była teraz szkarłatna, wargi odęte.
 10  1,  1 |              zęby.~- To ad primum. A teraz co do homagium. Pan baron
 11  1,  1 |         progach, takem sobie rzekł: "Teraz Ci, Panie Jezu, ślubuję,
 12  1,  1 |            Pańskim 1768. Gdzież mnie teraz do Krakowa? Co bym tam ujrzał?~-
 13  1,  1 |                Dawniej zwanego!... a teraz Josephstadtu...~- Cechy,
 14  1,  1 |        zabrania się wszelką miarą. A teraz pragnąłbym udać się na spoczynek.~
 15  1,  2 |             które miał przed oczyma. Teraz już widział uśmiechy obydwu
 16  1,  2 |             Dwie kapele złączyły się teraz i od ucha cięły zawołanego
 17  1,  2 |         wyłazi...~- Czasem jeszcze i teraz, choć to śmieszne, zdaje
 18  1,  2 |              ceny, martwym pokładem. Teraz bił stamtąd blask i wznosił
 19  1,  2 |      niespodzianka!~- W to nam graj!~Teraz dopiero wyzwoliła się zabawa
 20  1,  2 |            już dobrze podochocona, a teraz weseliła serce do znaku.
 21  1,  2 |          ocet siedmiu złodziei, więc teraz z młodszą umyślili spróbować
 22  1,  2 |          stamtąd.~Zdawało mu się; że teraz już z radości nie wytrzyma.
 23  1,  3 |             zaśmiał się z cicha.~Już teraz nie lękał się topieli. Było
 24  1,  3 |           było ich czasową siedzibą. Teraz nareszcie groza położenia
 25  1,  3 |             czynów zakazywały. Rafał teraz dopiero spostrzegał, co
 26  1,  3 |     towarzyszem do izby profesora... Teraz dopiero zaczęło wyłazić
 27  1,  3 |              nowo odkrytą, po której teraz samemu iść wypadnie.~Słyszał
 28  1,  3 |        wyrazami wesołości, przybrały teraz szaty złowrogie. Wyniosła
 29  1,  3 |        ściśniętymi zębami liczył już teraz sekundy.~Z nagła dostrzegł
 30  1,  4 |             rzeczy dobre i złe. Znał teraz tylko jedno: pachnący, uroczy,
 31  1,  4 |          ściśnięte jego usta buchała teraz lawa wyrazów zelżywych,
 32  1,  4 |       stawało. Ugłaskał ją wreszcie. Teraz klacz go kochała. Potrafiła
 33  1,  4 |       spoczywało. Często przychodził teraz do niej bez chleba, bez
 34  1,  5 |     poprzedziły bitwę pod Arcole, co teraz zdecydowała los Włoch. Dowiedziawszy
 35  1,  5 |        najmniejszego skutku".~- Masz teraz! Tak, widać, Austriak prał
 36  1,  5 |           Leżał bez ruchu. Coś w nim teraz ostygło i zaczęło z wolna
 37  1,  5 |        obrazka nie zedrze ze słupca.~Teraz jeździec pewny już był,
 38  1,  5 |             ciszy wyjechał w wicher. Teraz już sama Baśka niosła go
 39  1,  5 |          niesie w jego strony...~Był teraz na granicy rozdołu Koprzywianki,
 40  1,  5 |            dala od folwarku, w alei.~Teraz, w nocy, była zupełnie pusta.
 41  1,  5 |               które zacieniały okna, teraz na głucho przykryte okiennicami.
 42  1,  5 |              trzy razy zastukał. Był teraz spokojny. Czuł zimno w piersiach.
 43  1,  5 |        schyloną ,nisko twarz Rafała. Teraz dopiero czuł upojenie. Surowymi
 44  1,  5 |       postały w jego głowie, leciały teraz na wyścigi z wiatrami.~Kobyła
 45  1,  5 |      pomyślał, że jedzie bez celu, i teraz dopiero przypomniał sobie,
 46  1,  5 |        bardziej chyży. Jeździec miał teraz pełne usta śniegu. Mokre
 47  1,  5 |           grzywę ognia na sobie. Bił teraz obcasami kobyłę w zapadłe
 48  1,  5 |             Klęcząc w śniegu, zaczął teraz borykać się, wodzić na śmierć
 49  1,  5 |             i w czaszce. Miażdżył je teraz póty, aż się klucz na poły
 50  1,  5 |              rozwidlonymi gałęziami. Teraz dopiero poczuł i spostrzegł,
 51  1,  5 |              czuł ni zimna, ni bólu.~Teraz zakrył się rękoma, skulił,
 52  1,  6 |             trupa topielicy. Poczęli teraz obaj z dziadem wiać i świstać
 53  1,  7 | nieomylniejszą od rachunku. Stał się teraz brzydki jak trup. Nos mu
 54  1,  7 |           nie będzie, że to był sen. Teraz o tym świetlistym poranku
 55  1,  7 |               Matka i córki chodziły teraz na palcach i usiłowały tyle
 56  1,  7 |            Ostre zapachy młodych pól teraz ją owiewały, cierpkie kwiatki
 57  1,  7 |              umarłą duszę, nie umrze teraz, lecz dopiero po nieskończonych
 58  1,  7 |          dachem, wszystko to ścigało teraz i szczuło serce widokiem
 59  1,  7 |         własnym profesorem, że jeśli teraz głosu owego nie zrozumie,
 60  1,  7 |          Wygnanka - powtórzył Rafał.~Teraz dopiero przypomniał sobie,
 61  1,  7 |         Tarninach. Rafałowi przyszła teraz do głowy myśl, że i brat
 62  1,  7 |          Oczy jego i usta śmiały się teraz tak samo jak oczy Rafała.
 63  1,  7 |           jak oczy Rafała. Stali się teraz zupełnie podobni, byli jak
 64  1,  8 |      upodobniło się całkiem do kory.~Teraz, gdy pan kapitan zaczął
 65  1,  8 |            dawniej, pewnie miał, ale teraz to już całkiem nie ma. Jak
 66  1,  8 |            po tak wielkiej słabości? Teraz już ani razu nie przychodzi
 67  1,  8 |        hazardu życia. Ale też... Gdy teraz na ciebie opuszczonego tutaj
 68  1,  8 |             mię ta myśl, którą czczę teraz. Znalazłem w sobie skałę
 69  1,  8 |             twej wioski rodem. Służy teraz u mnie za huzara, za kucharza
 70  1,  8 |              owym powietrzu sejmu, a teraz to już do cna... Przekładam
 71  1,  8 |         nierozważne słowa!...~- Gdym teraz patrzał na twoje oczy szczęśliwe
 72  1,  8 |              zapalane po dawnemu, bo teraz już zagasły, najwyżej uniesione,
 73  1,  8 |            słowa...~- Nie słowa. Gdy teraz spojrzę w świat, w mój świat,
 74  1,  8 |            tam na kufrze. Obległy go teraz myśli innego porządku. Zaczął
 75  1,  8 |             głębi horyzontu, wisiały teraz ciemne osłony nieruchomych
 76  1,  9 |           graby, klony, dęby i buki.~Teraz, gdy w ich wnętrza, wyrywając
 77  1,  9 |           jego cofnęła się i ukryła. Teraz inne przemawiały z wysoka.
 78  1,  9 |        takiego?~Rafał zająknął się i teraz dopiero ujrzał w głowie
 79  1,  10|          szkapska...~- Ja napiszę, a teraz wszystkim się opiekuje Michcik.~-
 80  1,  10|             trznadle się jeno gziły, teraz owies jak mur.~- A staw
 81  1,  10|     przyglądał mu się z uwagą, jakby teraz dopiero spostrzegł, że tu
 82  1,  11|            ci to mówi. Pan Chłuka to teraz jest twój prawowity pan.
 83  1,  12|               Te miejsca ukazały się teraz oczom jak widok tamtych
 84  1,  12|           Jakże straszliwie patrzały teraz w przybysza wielkie, jak
 85  1,  12|              gmachu Prigioni widniał teraz napis: "Więzienia barbarzyństwa
 86  1,  12|          czciciele faktu dokonanego, teraz dobrowolnie łudzili się,
 87  1,  12|         zemsty Buonapartego, szukali teraz oparcia... w ludzie! Wzdychali
 88  1,  12|             ich winy, więc czynią to teraz w chwili stosownej, kiedy
 89  1,  12|       rzeczypospolitej... Gdybym też teraz wstał i zapytał ich: jak
 90  1,  12|              i aż w samą Bolonię, co teraz zrobiona stolicą nowej republiki.~-
 91  1,  12|      Prokuracjów wtargnął do środka. Teraz miotał się bandami ku bazylice.
 92  1,  13|             placu.~- To jest czyj?~- Teraz generała Kilmaine... - niezdecydowanym
 93  1,  13|            na zamki, na klucze. Myśl teraz nad tym: te legie, ta chłopska
 94  1,  13|              Wybij to sobie z głowy. Teraz praca na śmierć. Wszystko
 95  1,  13|        Pierzchowiec, sprzedałem. Już teraz żołnierski chleb jeno został,
 96  1,  14|         głębi duszy. Ów świat, który teraz poznawał, a właściwie nagle
 97  1,  14|            ozdabiał jego usta, pełne teraz uśmiechu. W oczach i w tej
 98  1,  14|                Znowu się mylisz. Ot, teraz; od piętnastego frimaire'
 99  1,  14|            Ale wracając do rzeczy... Teraz całe dni spędza sam jeden
100  1,  14|           dlatego że mu to wmawiają. Teraz już tego nie ma. Znam już
101  1,  14|           esprit...~- Czy tak?~- Ale teraz pozostaje... Mam nadzieję,
102  1,  14|          Możesz ufać mojemu słowu.~- Teraz pozostaje... transporter
103  1,  14|        popadła w nierząd większy niż teraz. Poniekąd dlatego idziemy
104  1,  14|              sposób?~- Nie. Myślałem teraz o czym innym.~- Ach, tak?~-
105  1,  15|          nauki o sylogizmach, więc i teraz szedł w gronie koleżeńskim
106  1,  15|           Stanisława Augusta, którzy teraz, dziwnym losu zdarzeniem,
107  1,  16|              na osobności. Schodziła teraz z góry małą ścieżką wyżłobioną
108  1,  16|              siedzieć "sobie". Jakże teraz żałowała tego, co się stało,
109  1,  16|          wyborach albo tam o co. Ale teraz! Żebyś ty wiedziała, jacy
110  1,  17|           miasta...~Książę wziął się teraz do roboty z całego ramienia,
111  1,  17|        wiedział. Dzień w dzień szedł teraz do pugilaresu tego finansisty
112  1,  17|            wino, leki. Książę sypiał teraz tylko czasami. Gdzieś w
113  1,  17|            ducha niż akty ciała.~Oto teraz siedząc po przebudzeniu
114  1,  17|       Zdychajcie! Wszystko mi jedno. Teraz i ja nareszcie będę próżnował.~
115  1,  17|            ataki konnicy na konnicę. Teraz co innego...~- Bombardują
116  1,  17|           tyłu, od miasta waliły się teraz perzyny, czad spalenizny
117  1,  17|          Jezioro Payolo przeobrażone teraz w bagna, których środkiem
118  1,  17|             myślał książę rozumiejąc teraz dopiero, co się dzieje.~
119  1,  17|           zgoła upadł na łóżko.~Spał teraz jak drewno, pogrążony w
120  1,  17|             wydałeś zbiegów!~- Patrz teraz w oczy tym, którzy z ognia
121  2,  1 |             prawie ignorant, a muszę teraz dużo czytać w tym języku,
122  2,  1 |              Słucham księcia pana.~- Teraz idź spać i posilić się.
123  2,  1 |          Później ci to wytłumaczę. A teraz weź oto ten sekstern i pisz
124  2,  1 |          będzie dewiza tego pisma, a teraz zaczniemy...~W chwili, gdy
125  2,  1 |              się do Rafała:~- Możesz teraz iść na miasto i zabawić
126  2,  1 |          Gintułta.~- Prawda, prawda! teraz przypominam sobie, żeś to
127  2,  1 |          Przecie urzędu żadnego nikt teraz nie piastuje, więc co za
128  2,  1 |       godzinami na szkolnych ławach. Teraz to namacalne uprzytomnienie
129  2,  1 |         uśmiechnął się bezmyślnie.~- Teraz powinieneś stanowczo wejść
130  2,  1 |        koniach i twojej baronowej. A teraz dosyć! Wołać Kaczora...~-
131  2,  1 |            rozumiem tylko, czemu się teraz martwisz tym, z czego niedawno
132  2,  1 |             jestem.~- Ano! Gdzież on teraz siedzi, ten mizantrop?~-
133  2,  1 |        piękne, to prawda. Knieja tam teraz, bracie, otworem staje...
134  2,  2 |          słyszał o tych sprawach, to teraz z siłą roztrzaskującą głowę
135  2,  2 |            waszmość pana.~- Będziemy teraz mieli możność szybszego
136  2,  2 |           mularzem.~Nikt nie zwracał teraz uwagi na jego sekretarstwo.
137  2,  3 |            miał rękawiczki.~Przeszli teraz w milczeniu przez dwa puste
138  2,  3 |           poprzedniego mówcy brzmiał teraz dziko i nienawistnie w brutalnym
139  2,  3 |          twarze Braci przejmowały go teraz uczuciem nieokreślonym.
140  2,  3 |    wszystkich współbraci. Sądził, że teraz skończą się już obrzędy,
141  2,  3 |           nie był nawet podochocony. Teraz jego myśli zaczęły żyć.
142  2,  3 |          Męska, potężna siła płynęła teraz w jego żyłach, ramiona dźwigały
143  2,  4 |           mularzem.~Nikt nie zwracał teraz uwagi na jego sekretarstwo.
144  2,  5 |        tworzyły ją od tygodni. Stała teraz nad ziemią straszna i urocza,
145  2,  6 |            trwające przez wieczność. Teraz dopiero czuli oboje, jak
146  2,  6 |        warstw drzewa. Płazy te miały teraz nie swoje barwy. Któż wie -
147  2,  6 |       ruszyli dalej. Gościniec biegł teraz chyżo w dół, ku rzece lśniącej,
148  2,  6 |              długich liściach, które teraz w świetle księżyca jaśniały
149  2,  7 |          naprawdę wieczność. Tak jak teraz, na zawsze, bez odmiany.
150  2,  9 |             nieużyta władza. Czyniło teraz rzecz swoją w piersiach
151  2,  9 |             przeraźliwy sens wyroku. Teraz dopiero zrozumiał, czemu
152  2,  9 |              się tak, jak się stało. Teraz dopiero wiedział, co z nim
153  2,  9 |           sercem, sercem samowładnie teraz chodzącym po bezmiarach
154  2,  9 |        oczyma wypatrywać wrogów. Był teraz silny, zwinny, pełen potęgi.
155  2,  9 |            rozszalałego serca, które teraz łoskotem swoim napełniło
156  2,  9 |              jakby przez sen. Szukał teraz ludzi. Ludzi! Wbijać w ich
157  2,  9 |        chwilę, za mgnienie oka... Bo teraz ciężki jest jak głaz. Ręce
158  2,  9 |         chmury... Ten sam liść pędzi teraz pospołu z innymi, by stworzyć
159  2,  9 |           sobą w daleką drogę. Szedł teraz rozdołami, po podgórzu węgierskim,
160  2,  10|        Liptak czy nasz z Polskiej?~I teraz przybysz nie dał żadnej
161  2,  10|                Serce nie szalało już teraz jak zamieć zimowa, nie burzyło
162  2,  11|              ażeby człowiek...~- Nic teraz nie wiem.~Na szczycie, około
163  2,  11|               pierwszego konsula, co teraz zbrodniami tyranii napełnia
164  2,  12|         nienawiść do gór równała się teraz ich wysokości. Niziny zapowiadały
165  2,  12|             i wyjdę, kiedy zechcę, a teraz bądź łaskaw odejść ode mnie,
166  2,  12|              barki.~- Jakże to?~- Na teraz, uważasz... staram się o
167  2,  12|              i ich przewodniczącego.~Teraz dopiero pomyślał, że powrót
168  2,  12|        sinymi lasami. Olbromski miał teraz to, czego tak pragnął: nie
169  2,  12|      odrębnych dziejów uczucia Rafał teraz dopiero zaczął pojmować
170  2,  12|             wysokie złote dziewanny. Teraz okrywa je jasnożółty kwiat-złotogłów.
171  2,  13|         przywiozłeś?~- Naturalnie! A teraz patrz no, trzpiocie...~-
172  2,  13|           będziesz obmawiał Niemców, teraz musisz, musisz opowiadać.
173  2,  13|  przystępowała bez comtesse'y.~- No, teraz już opowiadaj o Wiedniu,
174  2,  14|         pagórek był pięknym parkiem. Teraz, na jesieni, owe wzgórza
175  2,  14|         marnowanie mienia? Sam ja tu teraz popatrzę na twoje sprawki!~-
176  2,  14|            się w swoich folwarkach i teraz moda runęła na młodzież.~-
177  2,  14|           mości panie pośle, cóż tam teraz badasz, studiujesz? Powiedz
178  2,  14|              oglądało na tym padole. Teraz na ciebie kolej: mów, co
179  2,  14|             mi zagrasz. Wezmę ja się teraz do ciebie, Szczepanku!~-
180  2,  14|             polityki. Nie bawię się. Teraz dopiero widzę, żem do polityki
181  2,  15|           pozwala widzieć i słyszeć. Teraz obce było dla niego wszystko.
182  2,  17|            od niedawnych deszczów, a teraz wyschła i stężała, z wolna
183  2,  17|           resztki uniformu.~- Skądże teraz idziecie? skąd wracacie? -
184  2,  17|          regimentach austriackich, a teraz znowu, po wtóre, uszli z
185  2,  17|            Modenę i Reggio.~Nikt już teraz nie wiedział, co będzie
186  2,  17|              żelaznej kaszy, miał ci teraz ile chciał pomarańczów,
187  2,  17|          mogiły z głuchą rozpaczą. A teraz... Rakuskie mocarstwo roztrącone
188  2,  17|     tysiąckroć! Chwała mu wieczna! A teraz, słyszysz waszmość, dopadła
189  2,  17|             powiaty, miasta, wsie. I teraz dopiero pójdą w bary! Niemca
190  2,  18|      pozdrowienie szczęśliwego bytu. Teraz krzywe pręty zadrgały, nagie
191  2,  18|             skażone gminną boleścią, teraz pełne były łkania, szlochu
192  2,  19|         dragon w te tropy i za połę! Teraz ci po podgarlu powróz zrobi
193  2,  20|             podlezienia. Rafał nosił teraz inne nazwisko. Przyjaciele
194  2,  20|          aleje parku.~Rafała ogarnął teraz pewien niepokój. Świat dawno
195  2,  20|            siłą wśród mocowań ducha, teraz był tak blisko... Nie obeszłoby
196  2,  20|       szerzący rozruch. Tym uczuciem teraz oddychał.~Okrążyli róg pałacu
197  2,  20|      gościniec.~- Alejo... - szeptał teraz - alejo moja...~W głębi,
198  2,  20|            te niezwykłe myśli, które teraz opromieniały mu czoło niby
199  2,  20|             pogrążał zdumienie. Byli teraz oddzieleni od siebie niezmierzonymi
200  2,  20|       haftowanymi brzegami. Inne już teraz było uczesanie jej włosów,
201  2,  20|             tajemniczej ciżby uczuć. Teraz już nie! Patrzały badawczo
202  2,  20|      składało się jak najlepiej, ale teraz zaszły niespodziewane przeszkody...
203  2,  20|          napisało. Ale uprzedzam, że teraz sprawa istotnie jest groźna.
204  2,  20|              i rozrasta. Nie był już teraz chłopcem szlacheckim, na
205  2,  20|   nieprzezwyciężona radość zachwytu. Teraz dopiero począł uczuwać prędzej
206  2,  20|              młode jak kłęby zdroju. Teraz dopiero począł przyswajać
207  2,  20|             swej treści wspomnienia. Teraz nie uszły jego oka cudne
208  2,  20|          tych osłon i szyb dochodził teraz przyduszony huk wiatru,
209  2,  20|          razu nie dostrzegło go oko. Teraz dopiero poznał, że to jest
210  2,  20|    zmniejszyła się, lecz wzmogła, że teraz stała się równą nieskończoności.
211  2,  20|  nieskończoności. Co najgorsza, była teraz świadoma swej potęgi i władała
212  2,  20|             wrócić, wrócić... Och, i teraz nie byłoby to trudne chwycie
213  2,  21|    stratowaną rozpacz. Wszystko miał teraz postawić na kartę. Tak lub
214  2,  21|     przetrwał te dwa dni świąteczne.~Teraz stał w tłumie wystrojony
215  2,  21|              w nocy prędko pomyślał, teraz wykona. Uda, że ma gorączkę,
216  2,  21|           piersi serce łomoce... Jak teraz...~- Jeszcze słowo...~-
217  2,  21|              pogotowiu...~- O, gdyby teraz... Od jednego ciosu!...~-
218  2,  21|              jednego ciosu!...~- Już teraz nie chcę. Przeminęło.~-
219  2,  21|            leżące w milczeniu, które teraz, po wyrwaniu z nicości,
220  2,  21|             szereg pokojów...~Musiał teraz oddalać się od niej i wracać,
221  2,  21|              pałac huczał od tańców, teraz dopiero na dobre rozhukanych.~
222  2,  21|              skorupą a jazem umykali teraz jak lisy w dół rzeki. Świstali
223  2,  21|              Ślązak-przewoźnik wstał teraz na nogi. Wiosła dźwiękły
224  2,  21|           leżysz! Boże, Boże! Cóż ja teraz pocznę? cóż ja teraz pocznę,
225  2,  21|              ja teraz pocznę? cóż ja teraz pocznę, nieszczęsny! Boże
226  2,  21|         ogłupiałym skamłaniem:~- Cóż teraz będzie? Zlituj się nade
227  2,  21|          Zlituj się nade mną! Cóż ja teraz z nim pocznę?...~- Wiesz
228  2,  21|            najwyższywy dmuch, ledwie teraz owiany szronem i śniegiem.
229  2,  21|              jego wie, czy przewozi? Teraz wojsko stoi i z gwerów bije.
230  2,  21|     przyńdzie dopiero na odwieczerz. Teraz nie przyńdzie. Rozumiecie?~-
231  2,  22|         Nasze? E, jak to Niemcy...~- Teraz tu, podobno, u was chodzi.
232  2,  22|   powiedzieli...~- A któż, u diabła, teraz panuje nad tym waszym Śląskiem?~
233  2,  22|        odpowiadał, że jest niezdrów. Teraz, po wypiciu kilku nowych
234  2,  22|         pejsy, żeby go nie zdradził. Teraz we trzech przypadli do okna.
235  2,  22|        Górami. Prusaków my pobili, a teraz sami w nogi co pary w szkapach.~-
236  2,  22|           lepiej od Rafała, stał się teraz pierwszą osobą. Ślązak,
237  2,  22|            raz widziany, który mieli teraz przemierzyć krwawymi krokami.
238  2,  22|      Pobiegli tam co tchu. Krzysztof teraz się dopiero ożywił. Była
239  2,  22|      przemówić i nie wiedział, jakie teraz obrać dla siebie stanowisko.
240  2,  22|             swoje i na pocztowych, i teraz te... czekamy, co dalej
241  2,  22|            Jarzymski. - Nie ma o co! Teraz żołnierze doprawdy lepiej
242  2,  22|          Częstochowy, bo on tam jest teraz komendantem fortecy. Dixi.~-
243  2,  23|            strzemionach. Zwrócił się teraz wódz twarzą. Mówił:~- Rycerze!~
244  2,  24|         rozkaz. Twoja ziemia to jest teraz moja ziemia... Warszawę
245  2,  24|           Kosińskiego, który grzmiał teraz ponad Brdą, w borach pomorskiego
246  2,  24|              trwogi ubiegu dymił się teraz kłębami pary. Sam jeździec
247  2,  24|            przed atakującymi, którzy teraz wystawieni zostali na strzały
248  2,  24|             panu to samo. Nie ma już teraz dachu nad głową. Idzie przed
249  3,  1 |           frydlandzkim odniósł ranę.~Teraz dywizja Zajączka ruszyła
250  3,  1 |            do ziemie wydarł.~- No, a teraz cóż z nimi?~- Pada mi ten
251  3,  1 |      porządkiem opowiedział, to i ja teraz paniczowi tym samym porządkiem
252  3,  1 |             boju twarzą na siemię, a teraz w obcych ziemiach bez krzyża-pamięci
253  3,  1 |            na oczy nie widział, lecz teraz w nocach wędrowania zdawało
254  3,  1 |           obrusem wodnym unosiły się teraz z piskiem rybitwy. W skalnych
255  3,  1 |            droga ku ziemi zeszła się teraz na nowiu w jedno z drogą
256  3,  2 |              Dzielne rumaki wysuwały teraz obrzydliwie przednie nogi
257  3,  2 |         przedniej straży, wyścignęła teraz ułanów zdążając chyżo na
258  3,  2 |       zanieść go do miejsca sławy... Teraz śmiał się z tego wszystkiego
259  3,  2 |             naprzód gościńcem. Szedł teraz co tchu, żeby dogonić pułk.
260  3,  2 |      pistoletów z olstrów, przeważał teraz ciężar na prawą stronę i
261  3,  2 |       zaznajomiliśmy z grzecznością. Teraz już jest grzeczny i sfrancuziały
262  3,  2 |             i niemal uczuć - było mu teraz na kamieniach odwiecznej
263  3,  2 |             deptały dumnego rycerza. Teraz był z niego tylko ślad,
264  3,  3 |           wpartą w bok bieguna. Miał teraz iberyjczyka, konia szybkiego
265  3,  3 |            rozdole rzeki Ebro. Wiódł teraz życie na spalonych od słońca
266  3,  3 |              z ludzkich jęków. Każda teraz chwila jego życia upływała
267  3,  3 |          Torrero. Artylerzyści mieli teraz za zadanie kierować sypaniem
268  3,  3 |             do swego pułku. Siedział teraz w kanałach i dyrygował powierzonym
269  3,  3 |      czterdziesty czwarty wwalił się teraz w ulicę, na plac i w dziedzińce
270  3,  3 |        zginęło pod gruzami muraw, to teraz konało pod bagnetem. Opuszczono
271  3,  3 |              tłum Hiszpanów. Musieli teraz walczyć na wsze strony,
272  3,  3 |               gdzie są. Ciemność ich teraz ogarnęła zupełna. Nie mając
273  3,  3 |              Nikt mu jej nie bronił. Teraz wśród straszliwego milczenia.
274  3,  3 |        Zdradziecko go napadły. Leżał teraz pod istną stertą zwalisk,
275  3,  3 |           ciężko, śmiertelnie dyszą. Teraz ją dopiero poznał... Onaż
276  3,  3 |           teatru... Miałeś czas... A teraz moja kolejka! Krzos, weź
277  3,  3 |           mamę kocham!...~- Jakże on teraz, towarzysze, przed obliczem
278  3,  3 |              No, wiecie, chłopcy, że teraz albo nasza nagła śmierć,
279  3,  3 |            dusznej, kamiennej izbie. Teraz, po wypuszczeniu z siebie
280  3,  3 |        krwawego mięsa. Wiarusów było teraz tylko pięciu. Ładunków już
281  3,  3 |           wchodzili Hiszpanie.~- No, teraz, bracia, nie ma co!~- Do
282  3,  3 |          środek! Ja ci kazuję, ja tu teraz wódz! - rzekł pierwszy z
283  3,  3 |        sztychem czynili sobie ulicę. Teraz każdy walczył za siebie
284  3,  3 |           wzięta, już na niej łyka. "Teraz cię, krzyczymy, niewolnico,
285  3,  3 |           jej nie wdział. Twarz jego teraz wydawała się daleko mizerniejszą.
286  3,  3 |     zadumanych żołnierzy. Ujrzał ich teraz. Zaśmiał się, zaskowyczał,
287  3,  3 |       bagnetach.~Z korytarza wypadli teraz jak wichrem pędzone liście
288  3,  3 |          jego, wzniesione do góry, i teraz nie widziały nic zgoła.
289  3,  3 |             szpitala. Skierowała się teraz ku wylotowi ulicy Engracia,
290  3,  3 |         stworzyła zrozpaczona praca.~Teraz pożądali snu i spoczynku.~
291  3,  3 |            silnych gnatów, które się teraz podle wiły i kurczyły pod
292  3,  3 |              Nie był zdolny pozostać teraz na chwilę sam ze sobą. Wnet
293  3,  3 |       widoków, czynów spełnionych.~I teraz oto uczuł się zmuszonym
294  3,  3 |            duszy.~Cóż ja mam ze sobą teraz robić? - myślał bezradni,
295  3,  3 |               Krzysztof nie mógł już teraz przypomnieć sobie tego oblicza.
296  3,  3 |             i wyszedł na ulicę. Cała teraz pełgała od ogniów strażniczych,
297  3,  3 |             połowice okienne.~Ujrzał teraz w całej prawdzie i pełni
298  3,  4 |             wróży.~Krzysztof słyszał teraz zgrzytanie haków, ale nie
299  3,  4 |             Krupy z deszczem biły, a teraz jakoś nacichło.~- A skąd
300  3,  4 |              i wszystko zrozumiał.~- Teraz już wiesz, Szczepanku -
301  3,  4 |       Wierzyłem, że moją ziemię... A teraz... na obcej:.. Wyrzecz,
302  3,  5 |           podporucznik niech żyje!~- Teraz dopiero będziemy brygantów
303  3,  5 |              konkwistadorów, zdobiły teraz, na nowo zrabowane, biesiadniczy
304  3,  6 |             sobie z tęsknotą. Skądże teraz?... Idzie staruszek zgarbiony,
305  3,  6 |         zjednany, bez uścisku. Gnije teraz daleko, daleko...~Skądże
306  3,  6 |              w polu widać, poszedłby teraz ku niemu, jak nikt nie widzi,
307  3,  6 |              w którą też zmienił się teraz... Zgaduj, zgadula... Coś
308  3,  6 |            siła huzarska rzuciła się teraz wszystka z szablami. Rafał
309  3,  6 |          niewolę.~Rafał nie rozumiał teraz dokładnie tego, co się dzieje.
310  3,  6 |           tym miejscu dorznął. Wiesz teraz?~Szli ostro, z ciekawością,
311  3,  6 |             wzięciu Gdańska. Pali go teraz spokój tego trupa, urąga
312  3,  6 |           idącymi wzdłuż twarzy, ale teraz przypatrywał się jej w dwójnasób
313  3,  6 |         pytaniem:~- Co mówisz?~- No, teraz już iść za późno. Trzeba
314  3,  6 |     Inowłodza czy Czerwonej Karczmy. Teraz nie ma już o czym...~- Tylem
315  3,  6 |       Sadkowicach, w Białej...~- Już teraz za Kawkę się nie wydalimy,
316  3,  6 |              rana?~- Wcale dobrze.~- Teraz będziesz spał czy nie?~-
317  3,  6 |          Dobrze. Obudź skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i...
318  3,  6 |             ciemnych sionek wyglądał teraz na wojsko maszerujące.~Olbromski
319  3,  6 |            kompanii pieszej.~- Która teraz, we dwa pacierze, nie wywiedzie
320  3,  6 |           między trzciny.~- Spróbują teraz leźć wprost przez błoto
321  3,  6 |           stał niedawno z generałem. Teraz walił się nań zdemoralizowany
322  3,  6 |          przejeżdżał wśród szeregów. Teraz rezerwa wysunęła się naprzód,
323  3,  6 |        przednie straże Mohra. Waliły teraz dwadzieścia i cztery armaty,
324  3,  6 |         dział. Cała bateria wiła się teraz w kurczach śmiertelnej pracy,
325  3,  6 |     żołnierza za lichymi osłonami, i teraz połowę swej siły wtłoczył
326  3,  6 |           odwrotu przez groblę. Cały teraz nacisk artylerii austriackiej
327  3,  6 |   przedzierał się tą samą drogą. Ale teraz wszystkie siły polskie miał
328  3,  6 |         Szarpała go wczorajsza rana. Teraz dopiero czuł stłuczenia
329  3,  7 |             odniesionego zwycięstwa. Teraz ze wszystką swoją siłą uchodziła
330  3,  7 |          szczelnie zawsze zamknięte, teraz rozwarte było na ścieżaj.
331  3,  7 |         przepysznej bibliotece stały teraz łóżka, łóżka i łóżka, jak
332  3,  7 |          podróży.~- Niestety, jestem teraz skrępowany służbą żołnierską.
333  3,  7 |             Mnie zawsze pora.~- Nie! Teraz pora iść na wały! Kto żyje!
334  3,  7 |        jeszcze ze sobą porozmawiamy. Teraz masz jeszcze gorączkowe
335  3,  8 |             ulicy Dobrej, dziwacznie teraz wyglądał po zdjęciu pontonów.
336  3,  8 |            do młyna wodnego. Oglądał teraz uważnie i szczegółowo skarpy
337  3,  8 |         okopów Pragi o ciemnej nocy. Teraz w marszu, prowadzącym w
338  3,  8 |             już wszystko powiedział. Teraz słucham rozkazów.~Dąbrowski
339  3,  9 |            przyszła była zza Świdra, teraz przeprawiała się właśnie.
340  3,  9 |        wyrąbanie. Może zresztą biorą teraz wilcze doły w rowach i w
341  3,  10|         Rafałowi znana, wyschła była teraz zupełnie i nie mogła stanowić
342  3,  10|           łanami zbóż, srebrzyły się teraz od pasmugów zlewnej wody.
343  3,  10|              piękny wojaku... I taki teraz tchórz ze mnie.~- A toż
344  3,  10|      przeszył do szpiku kości gniew. Teraz poczuł, jak innym już jest
345  3,  10|            wiadomość rzeczy. Nic już teraz nie wiem... Nic nie wiem!
346  3,  11|          cywilny inżynier i dozorca. Teraz przy umacnianiu Sandomierza "
347  3,  11|          dymniki i dziury widać było teraz jak lica nieboszczyka szczególnie
348  3,  11|           ludzkie od słot i wichrów! Teraz same, w jednej chwili wydane
349  3,  11|              i przełęczy górskich..: Teraz oto przed jego oczyma wszystkie
350  3,  11|            nie puścić ognia w rynek. Teraz wszystek motłoch począł
351  3,  11|            zdobyte na Austriakach, a teraz wymierzone w ich kolumny
352  3,  11|        napadu. Widząc, że pozycja na teraz jest bezpieczna, skierował
353  3,  11|      stosownie do rozkazu opróżniali teraz mury klasztoru Świętego
354  3,  12|         sobie młotem potężnej myśli:~Teraz do Tarnin!~W skok zjechali
355  3,  12|             niej partię. Myśli sobie teraz o tym. Była narzeczoną,
356  3,  12|        przenosiny. Wszystko jak sen. Teraz jest w ciąży... I dopiero
357  3,  13|          pięknym włoskim marmurze, a teraz poczciwie i pracowicie zabielony
358  3,  13|             i sam skoczył na siodło.~Teraz - marzył - do Wyrw... Do
359  3,  14|            wąwozach przeżył czasy. I teraz, w deszcz, śród wiatru i
360  3,  14|          kołnierza ziemia zeżarła, a teraz woda gnoi!~- No, i Hiszpanów
361  3,  14|       kapucynów. Te niezmierne prace teraz były już puste i porzucone.
362  3,  14|     przedmieścia. Wszystko to leżało teraz zaniedbanym pustkowiem,
363  3,  14|            węgły i sklepienia. Stały teraz przed oczyma jak trupy gnijące.
364  3,  14|              w upały letnie-wznosiły teraz z gruzów powitanie i cześć
365  3,  14|           sień domu w dniu bitwy, że teraz wyczuł ją nieświadomie.
366  3,  14|         poczuł jego niemoc. Klęczeli teraz obaj na ziemi z twarzą przy
367  3,  14|              w czarny otwór. Widział teraz ów otwór oczyma jakoby w
368  3,  15|          górzystej krainie, na którą teraz wstąpili, częściej trafiało
369  3,  15|          pachołkiem... To mię omija! Teraz już dłużej nie mogę!~- Czy
370  3,  15|          przepuszczałem. Chce mi się teraz wielką przysługą odwdzięczyć.
371  3,  17|      pańszczyzny nie podtrzymają już teraz najmizerniejszego bytu...
372  3,  17|             w niej znośnie. Wszystek teraz poszedł w myślistwo. Strzelec
373  3,  17|           zarosłych wykrotach, gdzie teraz gnieździła się wilgoć najdłużej,
374  3,  17|            ów "stary las" kopcił się teraz od ognisk, przyduszanych
375  3,  17|         przyłożył szkła do oczu. Już teraz Olbromski nie wątpił. Jakże
376  3,  17|   Sandomierzem... -dodał Olbromski. -Teraz u mnie na folwarku burmistrzuje.~-