Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |               o pamięć. Był daleko od tego miejsca, nie pod szczytem
  2  1,  1 |        rozśpiewany, biegnie ścieżkami tego ogrodu. Skacze u nóg ojca
  3  1,  1 |            tulipana, świeżo rozkwitły tego poranka... Cicho, cicho...
  4  1,  1 |            być mogło. Myślałem se, że tego koziełka to przecie jaśnie
  5  1,  1 |               pytał Rafał.~- A ja sam tego nie wiem, bo się ta i oni,
  6  1,  1 |       oglądali. Myśleli se: "Co mi do tego? Kazał pan feśter jechać,
  7  1,  1 |             Olchowa.~- No, więc cóż z tego?~- A to i do lasów ma wręb,
  8  1,  1 | zachodniogalicyjskich obywatelów i do tego kraju Zachodniej Galicji.
  9  1,  1 |             Zachodniej Galicji. Ja do tego kraju ze Lwowa wydelegowany,
 10  1,  1 |              do mózgu. A jaki za to u tego grzbiet! Bo i pieczeniasty,
 11  1,  1 |             deptał po mnie raciami: z tego wiem, co taki ma w sobie
 12  1,  1 |        strawiłem. Siostrę moją, matkę tego oto młodzieńca, wychowała
 13  1,  1 |              cały wasz Kraków! Więcej tego wszystkiego kosztować nie
 14  1,  1 |              łaska... Miło mi słuchać tego, co mówisz, miło mi, przez
 15  1,  1 |         żywiąc, gdym rad, strzelam do tego znaku. Waszmości pewno dym
 16  1,  1 |          Ostatni słuchał tak ciekawie tego, co mówił urzędnik, że ledwie
 17  1,  1 |          dawali...~Nardzewski słuchał tego wszystkiego jakby w osłupieniu.
 18  1,  1 |           przez Boga żywego, nie czyń tego dłużej...~- Ja się broni
 19  1,  1 |             przy całej wsi i w oczach tego oto pana komisarza sto pięćdziesiąt
 20  1,  2 |                to tam. Rafał na widok tego stracha, tej przeraźliwej
 21  1,  2 |           zaznajomieni z tobą wskutek tego zdarzenia; jakby od wielu
 22  1,  2 |              na mój grunt nogą stąpi, tego, mośćbrodzieju, już nie
 23  1,  2 |            Stary zwrócił się w stronę tego głosu i mówił z pięknym
 24  1,  2 |            tańczono w całym znaczeniu tego wyrazu do upadłego. Słychać
 25  1,  2 |              możności oderwać oczu od tego widoku, jak usta jej uśmiechają
 26  1,  2 |            nagła uczuł taką miłość do tego młodziana, że razem z nim
 27  1,  2 |     sczerniałym zwierciadłem. W kącie tego pokoju panna Helenka klęczała
 28  1,  2 |        biboszów, którym już z czupryn tęgo się kurzyło. Porozpinali
 29  1,  3 |          chcesz przez miłostki zgubić tego oto Sybarysa? Czemuż do
 30  1,  3 |         rozrosłych parków Dzikowa.. Z tego widoku wynurzał się szczególny
 31  1,  3 |               zamrożonych umiejętnie.~Tego dnia znalazłszy się w sądzie
 32  1,  3 |       oznaczyć jednym słowem wielkość tego występku! Czy to właściwie
 33  1,  3 |              czego unikał. Nie chciał tego wyznać przed sobą, bał się
 34  1,  3 |               jest radość z dokonania tego występku, zła duma, głębokie,
 35  1,  3 |                pękający śmiech siły z tego, że Krzyś chory, łódź wędruje
 36  1,  3 |        Wiedziano, że kogo nienawidzi, tego rznie "z wiedeńska", wolno,
 37  1,  3 |               na klucz.~- Kto kogo do tego namówił: ty Cedrę czy on
 38  1,  3 |         bełkotać i szukać Rafała.~Ale tego nie było już ani w przedsionku,
 39  1,  5 |               i czytaj mi wyraźnie od tego miejsca, gdzieś wczoraj
 40  1,  5 |             dyrektorowie?~- No, ja... tego nie wiem.~- Żeby mi się
 41  1,  5 |             Tak, widać, Austriak prał tęgo. Zlękły się Francuzy, rozumiesz,
 42  1,  5 |             zniżać się i przygasać. Z tego wniósł, że już minął aleję.
 43  1,  5 |               że i klacz zagrzała się tęgo, że w niej krew kipi. Wkrótce,
 44  1,  5 |           krew kipi. Wkrótce, jak się tego spodziewał, napotkał stóg
 45  1,  5 |             więcej nie pragnął oprócz tego, żeby jeszcze przez chwilę
 46  1,  5 |            chwilę oddychać powietrzem tego ogrodu. Stał w gąszczu krzewów
 47  1,  5 |            zgasło.~Poszedł z wolna od tego okna. Przymknął oczy i wsysał
 48  1,  5 |             wyraźne widziadło wnętrza tego zacisza, cudnego blasku,
 49  1,  5 |            chwilę go niosło w dali od tego miejsca. Był gdzie indziej,
 50  1,  5 |              bezwładny i prawie rad z tego, co się stało. Wtem buchający
 51  1,  5 |         piersi, ramiona, ręce - ciosy tego czarnego łba. Czynem rozpaczy
 52  1,  6 |                No, dobrze. Wchodzi do tego lasu i patrzy: stoi dziad
 53  1,  6 |       północku drzwi się otwarły i do tego zołmierza pakuje się dwonastu
 54  1,  6 |           rozciągnęli na ziemi i bili tęgo laskowymi kijami w plecy,
 55  1,  7 |            tej straszliwej prawdy, że tego wszystkiego wcale nie ma,
 56  1,  7 |       straszna jakaś choroba, która z tego wynikła, gdy go na pół martwego
 57  1,  7 |         rozkazu. Stał już na nogach i tego też dnia miał po śniadaniu
 58  1,  7 |               gach jest tu jeszcze?~I tego dnia Rafał słyszał już ów
 59  1,  7 |         powikłanej jabłonki. Obiedwie tego dnia biały i różowawy kwiat
 60  1,  7 |              Wincenty... czy to my... tego... na Dersławice jedziemy?~-
 61  1,  7 |                Wdychał jeszcze zapach tego ogrodu i pochłaniał go oczyma
 62  1,  7 |           drugi, tamtemu trzeci... Do tego trójdźwięku przyłączył się
 63  1,  7 |               pola. W dali, na krańcu tego obszaru, pod przeciwległym
 64  1,  7 |         zapoznawał sercem z tajemnicą tego zakątka. Widział przed sobą
 65  1,  7 |            ogarniało na widok postaci tego brata... Nie mógł na to
 66  1,  7 |              i ustawił talerze, a oni tego nie dostrzegli prawie. Wieczerzę
 67  1,  8 |               najbardziej żałuję? Oto tego, żem przez czas tak długi
 68  1,  8 |      zaprzeczam.~- Już nic nie zmieni tego, co w sobie zamknąłem.~-
 69  1,  8 |            tej scenie, uczuł na widok tego gestu pokory brata wściekły
 70  1,  8 |             żywo uczułem nienawiść do tego wszystkiego, czymeś mię
 71  1,  8 |             radość nie ma granic.~- Z tego, żeś nie jego dźwignął,
 72  1,  8 |           Wyście to znieważyli pamięć tego świata, mędrkowie. Co gorsza,
 73  1,  8 |               był z kieszeni klucz od tego stolika. Rafał widział ów
 74  1,  8 |               matki i sióstr. Zajęcia tego rodzaju zabrały mu cały
 75  1,  8 |        ostatniego posłania mieszkańca tego domu.~Wóz odjechał z powrotem.
 76  1,  9 |             tylko, że zwłoki mają być tego jeszcze dnia przeniesione
 77  1,  9 |           pełna niedorzecznej pychy z tego tytułu, że to on właśnie,
 78  1,  9 |          zwraca, jest rodzonym bratem tego, komu takie honory czynią.
 79  1,  10|               żądza poznania tajemnic tego miejsca, przywłaszczenia
 80  1,  10|       Położenie w liczbie uczestników tego dworu nabawiało go trwogi
 81  1,  10|           wiek swój cały spędziło bez tego, co jest wszystkim, bez
 82  1,  10|        tajemnicza, przepływała wskroś tego grona potęga, władza, tyrania
 83  1,  10|                Faworyt... Dawno ja na tego draba mam chrapkę. Czapki
 84  1,  10|            zupę zawijasz, a nie wiesz tego, kto to jest taki! Toż Gintułtówna,
 85  1,  10|             swego, aż ci osmętnieje z tego, jako wierzba u drogi. Wtedy
 86  1,  10|              spojrzenie weszło w głąb tego szeregu sal, cicho, sennie
 87  1,  11|             krainą. A co raz posiadł, tego żadna już potęga nie byłaby
 88  1,  11|         księżniczka, pani przemożna z tego domu, siostra rodzona księcia,
 89  1,  11|               towarzyszenia jej to do tego, to do owego z jeźdźców.
 90  1,  11|          wszystkich rzeczy świata, do tego chłopa, do siebie, owionęła
 91  1,  11|             tarczę ognistą. Czuł, jak tego dnia uderzyło nań słońce
 92  1,  12|               już był rzeczy odesłał.~Tego jeszcze dnia zaczął składać
 93  1,  12|        magnacką Wenecji. Skorzystał z tego i odnowił znajomość zawartą
 94  1,  12|          włosku gibkie, znawcy rzeczy tego świata, czciciele faktu
 95  1,  12|               łapę. We wnętrznościach tego zwierzęcia znalazł pięć
 96  1,  12|               spada most żelazny. Bez tego mostu zleciałby był w przepaść,
 97  1,  12|          środku był ołtarz zrobiony z tego metalu, z którego jest pierścień
 98  1,  12|            mieć na oku i nie dopuścić tego połączenia się, ale owszem
 99  1,  12|             był panem w kraju. Jeżeli tego nie uczyni, narazi się na
100  1,  12|           bolesne zwracała, wyszedł z tego zebrania. Unikał też odtąd
101  1,  12|             most dei Sospiri. Kształt tego mostu był jakby wmurowany
102  1,  12|             zawołał książę w kierunku tego człowieka.~- Ja dowodzę.
103  1,  13|           grobów Scaligerowskich. Nie tego wszakże szukał. Już w drodze
104  1,  13|               Zaledwie oddalili się z tego miejsca o kilkadziesiąt
105  1,  13|             jednego spojrzenia poznał tego wojownika. Bez namysłu poszedł
106  1,  14|               jednej i niepodzielnej.~Tego dnia był dziwnie nieswój.~
107  1,  14|     rzeczywisty książę.~- Bagatela! U tego samego generała Buonaparte,
108  1,  14|               nie uważaj z łaski swej tego, co mówię, za werbunek.~-
109  1,  14|             jednego człowieka wskutek tego, że był złym zwierzchnikiem,
110  1,  14|             mu to wmawiają. Teraz już tego nie ma. Znam już plan inny:
111  1,  14|              sprawę od czasu krucjat. Tego się uczę ze wściekłością,
112  1,  14|      wściekłością, dniami i nocami.~- Tego?~- Tak. Uczę się tworzenia
113  1,  14|           czego we mnie wcale nie ma. Tego dotychczas nabyć nie mogłem.
114  1,  14|              Inaczej - nic! Jestem do tego stworzony, tak samo jak
115  1,  14|            stworzony, tak samo jak do tego, żebym jadł i pił. Jeślibym
116  1,  14|         dyplomatą. Nie sądzę, żeby do tego przyszło. Mówiłem tylko,
117  1,  14|             Być może. A czy widziałeś tego Talleyranda?~- Byłem nawet
118  1,  14|           interesuje.~- Jednak... dla tego... także prowadzi się wojny.~-
119  1,  14|         cinq-cents, musiałeś widzieć! Tego się pewno nie zaprzesz...~-
120  1,  14|              słabymi oczyma piękności tego stroju. Z pewnością przewróciłbym
121  1,  14|            westchnieniem:~- Słuchając tego, zdaje mi się, że czytam
122  1,  15|               salach kolegium zwabiło tego dnia tak wielki zastęp filozofów.
123  1,  15|              mierze przyczynił się do tego Jarzymski zdradzieckim podpowiadaniem.
124  1,  16|       Darniowa ławka zajmowała połowę tego schronienia. Nad nią zwartym,
125  1,  16|          sobie". Jakże teraz żałowała tego, co się stało, gdy brat
126  1,  16|               kuchni, przy praniu, to tego... To przyjdę tu i odpoczywam
127  1,  16|              do Opatowa, tośmy się do tego zdarzenia tydzień przygotowywali,
128  1,  16|            jej Rafał dla załagodzenia tego, co powiedział - mógłby
129  1,  16|              śmiechem - więc cóż mi z tego, że ty wiesz!~- Cały taki
130  1,  16|         umiłowany, mój kwiat... Cóż z tego, że nie pachnie? Cóż z tego,
131  1,  16|           tego, że nie pachnie? Cóż z tego, że nie ma żadnego zapachu?...~
132  1,  17|       pierwsza chwila po przybyciu do tego miasta, że to jeszcze kwiecień.
133  1,  17|              nastąpić tylko od strony tego przedmieścia, toteż kiedy
134  1,  17|             szedł teraz do pugilaresu tego finansisty rewersik na wioski
135  1,  17|               gruzów wieży; rzetelnie tego dnia pracowały. Sam kapitan
136  1,  17|                Kogo bagnet dosięgnął, tego spychał w bagno, w żywy
137  2,  1 |            istotnej wartości. W ciągu tego czasu Rafał nie wyjeżdżał
138  2,  1 |             Nie myślał wcale o skutku tego przedsięwzięcia, wiedział
139  2,  1 |              nie było, zaczął żałować tego, co napisał, a wreszcie
140  2,  1 |        zgodził się na wyjazd syna. Od tego dnia zadęły się przygotowania,
141  2,  1 |            chwili przyzwyczaił się do tego, że nic o mnie nie wiesz,
142  2,  1 |          trawę. Rafał odwrócił się od tego widoku i szmeru. Na palcach
143  2,  1 |       ciesząca!"~- Taka będzie dewiza tego pisma, a teraz zaczniemy...~
144  2,  1 |               Rafał uczuł od razu dla tego człowieka niewytłumaczoną
145  2,  1 |      konfidencja?~- Ja dawno już znam tego Gintułta.~- Prawda, prawda!
146  2,  1 |             wszystkie oczy gorzały od tego szatańskiego ognia, którym,
147  2,  1 |       Niekiedy tylko przerwał je głos tego lub owego gracza:~- Va banque!~
148  2,  1 |              gra została ci w głowie, tego nie skłamiesz.~- Gra mi
149  2,  1 |               musisz znać, Jarzymski, tego tam Woysiatycza, bo ty znasz
150  2,  1 |             jambicznym twe zasługi.~- Tego nie rób, bo i w krótkim
151  2,  1 |         dominium.~- Nikt nie zauważył tego - odparł nazwany Benedyktem -
152  2,  1 |              Uderzył w kielichy i pił tęgo, żeby z siebie wygnać zmorę
153  2,  1 |            teatr...~- Teatr... Czy to tego Bogusławskiego?~- Co pleciesz?!~-
154  2,  1 |         Wyrzucę cię z powozu!~- Wobec tego...~- Siedź spokojnie i czekaj!~-
155  2,  2 |       zdecydował się, że musi wyjść z tego lokalu. Znalazł po ciemku
156  2,  2 |             jest niby to osoby, ducha tego, czym jest rodzenie się
157  2,  2 |               się do niebios szukając tego, który jest Propater, czyli
158  2,  2 |            zapragnął odpocząć i usnąć tęgo. Położyć, jako Jakub patriarcha,
159  2,  2 |           niezwykłą uroczystość. Loża tego wieczora była przybrana
160  2,  2 |          uderzył młotkiem, który dnia tego był przewiązany wstęgą błękitną,
161  2,  2 |              z Braci... Ale ujrzawszy tego ostatniego w szeregu, oniemiała.
162  2,  3 |          wykładu kobierca. Niewiele z tego zrozumiał. W głowie miał
163  2,  4 |           niezwykłą uroczystość. Loża tego wieczora była przybrana
164  2,  4 |          uderzył młotkiem, który dnia tego był przewiązany wstęgą błękitną,
165  2,  4 |              z Braci... Ale ujrzawszy tego ostatniego w szeregu, oniemiała.
166  2,  7 |         jedyne w świecie lekceważenie tego, co jakoby jest wielkie,
167  2,  7 |             co jakoby jest wielkie, i tego, co jest jakoby małe. Nic
168  2,  8 |                rozległym lasem leżeli tego dnia u wejścia do pieczary. "
169  2,  9 |            jakim sposobem nie uczynił tego aż do tej chwili. Szedł
170  2,  9 |      bezbronnym stopom.~Oto w trakcie tego pochodu wytrysnął w rozległej
171  2,  10|               wierzyć, że to okno. Do tego źródła światłości prowadziła
172  2,  11|                  Ma ją w oczach, a od tego widoku bezcennymi kroplami
173  2,  11|       marmurze. Kiedy zbliżyli się do tego wizerunku, ujrzeli, że źrenice
174  2,  11|             rzekł Gintułt odchodząc z tego miejsca.~Z zadumy i znużenia
175  2,  12|          płaczem. Gdzie jest obecnie, tego nie wie. Zapewne w spelunkach
176  2,  12|           wziął kij w rękę i ruszył z tego miejsca. Kiedy minął żelazne
177  2,  12|              patrzał. Czuł pieszczotę tego widoku prawie fizyczną.
178  2,  12|              owszem, jako tako. Wobec tego nalał sobie kieliszek wódki
179  2,  12|           pierwszego rzutu oka poznał tego człowieka, ale jeszcze pocieszał
180  2,  12|            chroniła od deszczu, który tego dnia był mu wrogiem osobistym.
181  2,  12|               Cedro przeciągnął się i tęgo zawinął w płaszcz. Było
182  2,  13|           szambelana in spe, a oprócz tego jest to przedstawiciel socjety
183  2,  14|                Ale uważasz, upór, coś tego... cyrkumstancje...~- Zbyt
184  2,  14|            traktujących o uzdrowieniu tego, co już było na dobre strupieszało
185  2,  14|               druków oraz skryptów do tego oto Tusculum. Słyszane rzeczy.
186  2,  14|        sprawki obaczyć we wzorze. Ale tego w Wiedniu nie znajdzie.~-
187  2,  14|               ojciec mój życzył sobie tego tytułu, no więc, przyznasz...
188  2,  14|               powiedzieć, że ja tylko tego...~- Jeszczem nie powiedział,
189  2,  14|           chodź no, pokażę ci skrytkę tego szczura.~- Cóż znowu!~-
190  2,  16|          Trepka nadrwił się niemało z tego karnawałowania lwowskiego,
191  2,  16|         oświetlać przedmioty i sprawy tego świata, że się wydawały
192  2,  17|          głowy nie spadnie pod dachem tego domu... - rzekł Cedro zniżonym
193  2,  17|               głośniej mełł językiem, tego w rekruty... Już nas w Siedlcach,
194  2,  17|              wyczekuje. Uczyli my się tego jak pacierza. A to - pamiętam-Karol
195  2,  17|               generałem, co w wigilią tego dnia przybył z dalecyny,
196  2,  17|            pod mury Werony. Ale bitwa tego dnia kosztowała legion polski
197  2,  17|          brnął szeregu...~Bili my się tego dnia od świtu do późnej
198  2,  17|               szali waży. Tylko widać tego ostatniego tysiąca, mówili
199  2,  17|               Bo burza sroga wstawała tego dnia w morzu! Pomnę... One
200  2,  17|             koniec sali pod pokładem, tego kapitan nie mógł brać do
201  2,  17|           który mógł ustać na nogach, tego na pokład i do lin! Niejednego
202  2,  17|             wodzem był Karol Beler, a tego siedliskiem były góry Kaho.
203  2,  17|             wściecze ze złości. Wydął tęgo żagle, przechylił się na
204  2,  17|               dziwne..." Język ludzki tego opowiedzieć nie potrafi,
205  2,  17|    żółtoróżowe... Ale nasz żołnierz i tego nie czynił. Jak my pierwszego
206  2,  18|                jak mówił, za stary do tego rodzaju wypraw i coś tam
207  2,  19|              ramieniem... Tłum dokoła tego miejsca krążył i wrzał a
208  2,  19|         trzecim ma dyndać?~- Nie wiem tego, moja imość.~- Potrzebne
209  2,  19|               łbie usiędzie! Żeby też tego rozumu nie mieć!~- To ta
210  2,  20|        bilecik, rekomendujący nas, od tego utrefionego kuzynka Trepki.~-
211  2,  20|     rzeczywistości, wspomnienie jasne tego, co nigdy już nie miało
212  2,  20|        spotykać go dawniej. Słuchając tego głosu i patrząc na tę postać
213  2,  20|           zwalczać przeszkody i lubię tego rodzaju przykrości. Trzebaż
214  2,  20|            zażyć odrobiny emocji. Bez tego lekarstwa życie by w nas
215  2,  20|     postanowieniem żelaznym: "Zaduszę tego chłystka!" Później mógł
216  2,  20|             wódz włada mieczem. Wobec tego w głowie miał taki zamęt,
217  2,  20|               jedno! Zostać w pobliżu tego domu szczęścia, gdzie każdy
218  2,  20|               trudne chwycie gardziel tego szczygła, zatrzymać na zawsze
219  2,  20|         kiedykolwiek chciał wrócić do tego domu. Spełni to dobrowolnie,
220  2,  21|   przybywających.~Włosy jej utrefione tego dnia w sposób szczególny,
221  2,  21|           godzinę przebywał w progach tego domu. Tylko wzgląd wyższy...~-
222  2,  21|            Mówże waćpan...~- Nie mogę tego przyrzekać. Jeśli żyć będę,
223  2,  21|                Przysięgnij waćpan, że tego nie uczynisz, a może byś
224  2,  21|          Zaproś mię waćpan później do tego tańca.~- Księżniczko, daruj
225  2,  21|            Chwila najstosowniejsza, a tego nie ma!~- Dla mnie każda
226  2,  21|             susem. Po drugiej stronie tego jazu rosły wikle. Całe to
227  2,  21|                Odwrócił się raptem od tego widoku i poszedł ku domostwu,
228  2,  21|            wiślanym falom. Nad połową tego budowania wysoki i śpiczasty
229  2,  22|            Rafał nie dał się prosić i tęgo zajadał. Krzysztof wypił
230  2,  22|              Siewierza. Przybywszy do tego miasteczka, według zlecenia
231  2,  22|             kolegę z liceum. W lokalu tego dygnitarza dowiedzieli się,
232  2,  22|             pod Łowicz. Mamy tu dosyć tego, jak je Cesarz Jegomość
233  2,  22|             przyjacielem przysiąść do tego stolika. Ranni dość niezgrabnie
234  2,  22|         miejsce oficerskie, żeby choć tego namiestnika, to już szczelnie
235  2,  22|         Mrzygłód przerznęliśmy się do tego Siewierza.~- Aleście, koledzy,
236  2,  22|     częstochowskiej. Między papierami tego landrata znaleziono odezwę
237  2,  22|              się przecie spietrał, że tego samego wieczora pieronem
238  2,  22|              przez ciągnienie losu. Z tego będzie infanteria jak mur!
239  2,  23|        Tarnowskie Góry. Znaczna część tego oddziału wciąż jeszcze pod
240  2,  23|    Biernackiego. Nieświetna była broń tego wojska. Pochodziła przeważnie
241  2,  24|          marszu na Bydgoszcz, wskutek tego że wojsko szło kupą, Galicjanie
242  2,  24|         niezupełnie misternym. Na dno tego wigwamu, którego otwarta
243  2,  24|             tupać?~- E, gemajny! To i tego nie wiesz! Cesarz jegomość
244  2,  24|               Pelplin. W Starogardzie tego właśnie dnia stanął korpus
245  2,  24|       odległości niespełna dwu mil od tego miasta stał pułk Dziewanowskiego.
246  2,  24|       kilkanaście koni. Rafał wywijał tego dnia szabliskiem co się
247  2,  24|             Nieszczęście jednak stało tego dnia przy nim. W mroku i
248  2,  24|               sam jednemu z eszelonów tego podjazdu winien jest swoje
249  2,  24|    Dąbrowskiego pod Amilkarem. Oprócz tego jeden batalion zdążał do
250  3,  1 |            drugi raz jeszcze dalej, i tego. nie było mu dosyć. Trzeci
251  3,  1 |            upłynął jeszcze tydzień od tego wypadku, kiedy dywizja przeżyła
252  3,  1 |            porzucić starego ojca? Dla tego podeptać jego nadzieje i
253  3,  1 |            jego nadzieje i ułudy? Dla tego przeżyć ów dzień grudniowy?
254  3,  1 |        Akuratnie nadciągną Prusacy do tego miejsca pościgiem a w wielkiej
255  3,  1 |             sztuk dwanaście, a oprócz tego huzarów swoich tabaczkowych
256  3,  1 |       tabaczkowych szwadron, a oprócz tego bośniackich pikinierów konnych
257  3,  1 |         Fortunat Skarżyński, a oprócz tego byli tam starzy znajomi:
258  3,  1 |                Długo ich odwodzono od tego kroku, wynikły różne korowody
259  3,  1 |             awantur. Cedro musiał się tęgo wkupić do glitu i najeść
260  3,  1 |               była kwatera pułkownika tego regimentu - Jana Konopki.
261  3,  1 |              wełny sieczone basiorami tego samego wichru, które ich
262  3,  2 |            sławy... Teraz śmiał się z tego wszystkiego gorzkim śmiechem
263  3,  2 |          jakieś niby to sformułowanie tego widoku nikle i prędko wypsnęło
264  3,  2 |               Szanujcie, barbarzyńcy, tego właściciela! Nic nie wypito
265  3,  2 |           womity. Wypchnęła go duma z tego szeregu. Poszedł precz wprost
266  3,  3 |         Zobojętniał już na przykrości tego zawodu. Owszem, odszukał
267  3,  3 |                słowem, na śmierć, jak tego chciała wola powszechna,
268  3,  3 |             Im wydatniejsza była siła tego geniuszu, tym oddział liczniejszy.
269  3,  3 |        oblężenia, pułk ułański bronił tego transportu od napaści gerylasów
270  3,  3 |       Ponieważ przewidywano, że brama tego dnia musi być zatarasowana
271  3,  3 |              Nareszcie włamali się do tego wściekłego miasta!~Plac
272  3,  3 |                czy rzeczywiście widzi tego człowieka, czy to może mu
273  3,  3 |         pokazali się w ulicy, z głębi tego przejścia runęły w nich
274  3,  3 |              gzymsem a gzymsem dachu. Tego jeszcze zdobywcy napoleońscy
275  3,  3 |             przy końcu trzeciej linii tego kwadratu, która to linia
276  3,  3 |               Ci bronili przystępu do tego miejsca karabinem. Woltyżerowie
277  3,  3 |              byli w połowie wysokości tego drugiego komina, posłyszeli
278  3,  3 |              wola, może się oddalić z tego miejsca, dokąd chce. Tchu
279  3,  3 |              kilka kroków, nieświadom tego, co się z nim dzieje. Był
280  3,  3 |        piechurów.~Zbliżył się wraz do tego wiarusa o krok i rzekł z
281  3,  3 |        kolejka! Krzos, weź ino na bok tego draba!~Cedro wyrwał zza
282  3,  3 |           tych, którymi wdarli się do tego domu. Zaczęli ostrożnie,
283  3,  3 |              Nie zdając sobie wcale z tego sprawy ciągnął chceniem
284  3,  3 |            sprawy ciągnął chceniem do tego tylko, ażeby wszystko raz
285  3,  3 |              rękoma.~- Cha, cha... Od tego jest wojna, żeby każdy prawdziwy
286  3,  3 |            przezwyciężone z wyjątkiem tego jednego drobiazgu! Zupełnie
287  3,  3 |          Cedro, którego nudziły słowa tego oficera, patrzał na niego
288  3,  3 |            gdy będę z moją kompanią z tego domu wychodził.~Krzysztof
289  3,  3 |               wrzask napełnił wnętrze tego gmachu.~Jedni z wypuszczonych
290  3,  3 |             buchnęło w przychodniów z tego tłumu. Ze środka jego wyszedł
291  3,  3 |        skorzystał z chwili ustąpienia tego hufca z górnych schodów,
292  3,  3 |        eskortujących żołnierzy. Wśród tego zgiełku, wśród potwornych
293  3,  3 |          tylko oddalał się myślami od tego miejsca, że trupy niedorznięte
294  3,  3 |            myśli. Dźwigną się jutro z tego potwornego snu do dzieła
295  3,  3 |               teraz przypomnieć sobie tego oblicza. Stała się jak gdyby
296  3,  4 |               pić... Już my dzisiaj z tego strasznego lasu nie wyjedziemy...
297  3,  4 |              miejsce?~- Napijcież się tego bulonu, napijcież sir; duszkiem.
298  3,  4 |         ruszał, trząsł, drżał... Spać tęgo, bez łajdackiego budzenia
299  3,  4 |          idzie ku niemu? Zna przecież tego człowieka... Widział go,
300  3,  4 |               legowiska. Coś w nim od tego ruchu złamało się, jak gdyby
301  3,  5 |              mili bracia, choć części tego świństwa nie może pognać
302  3,  5 |                  Skoroś się, wiesz, z tego postrzału wylizał, toś chwat.
303  3,  5 |             ze wszystkich stron. Było tego bydła z tysiąc ludzi, a
304  3,  6 |            Rafał Olbromski wesoły był tego ranka. Koń pod nim zdrowiem
305  3,  6 |         wiedzieć, ile z niego jeszcze tego próchna ocalało! żeby to
306  3,  6 |            wykrzywił mu twarz. Żal mu tego starca, cierpi za niego
307  3,  6 |              rozumiał teraz dokładnie tego, co się dzieje. Było mu
308  3,  6 |          dopadali co chwila w skok do tego miejsca. Byli zgrzani, na
309  3,  6 |          setek niewolnika. ~Rafał już tego sukcesu nie widział. Otoczony
310  3,  6 |               ale milczał.~Widok krwi tego chłopa budził w nim zimny,
311  3,  6 |           poduszek.~- O, to włośnic! 'Tego nam brakowało! _ ucieszył
312  3,  6 |         Gdańska. Pali go teraz spokój tego trupa, urąga mu nieruchoma
313  3,  6 |               wściekłością patrzał na tego natręta i miał właśnie zamiar
314  3,  6 |             strażą. Austriaki miejsca tego nie znają. Raszyn wygląda
315  3,  6 |               Sześć armat. Możesz się tęgo bronić.~- Osobliwie, że
316  3,  6 |              ŕ la suite.~- Nie mam do tego prawa i nie znam takiej
317  3,  6 |             twój pułk stoi?~- Właśnie tego nie wiem.~- To się dowiedz
318  3,  6 |           uczuwany lęk i smutek wśród tego snu wojska. Czekał z niecierpliwością
319  3,  6 |                zimny wyziew wstawał z tego podziemia jakoby widmo.
320  3,  6 |         fizylierów Godebskiego. Część tego batalionu przeznaczył do
321  3,  6 |          zostały rozebrane zupełnie z tego względu, że stały nieco
322  3,  6 |             nie do ciebie. Nie lubisz tego? Cóż to będzie, jeśli zapolują
323  3,  6 |               szeregu! Słyszeć rozkaz tego jaśnie wielmożnego głosu
324  3,  6 |        zdumienie. Ciekawość: co też z tego może wyniknąć? co się jeszcze
325  3,  6 |           obudwu tych punktach działa tęgo grzmiały. Wieści wciąż były
326  3,  6 |       zamkniętych oczach widok całego tego pola, miał w ramionach ruchome
327  3,  7 |              mój rycerzu, ale tylko z tego względu, że podpisano konwencję:
328  3,  7 |          dlatego brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.~- Raczy książę
329  3,  8 |             że już więcej nie zobaczę tego domu. Praga nie jest objęta
330  3,  8 |            tęgim barkanem.~- Nie wiem tego.~- Szkoda, że nie możemy
331  3,  8 |              z nich nie rozumiał celu tego marszu. Przewidywali tylko,
332  3,  8 |         chwili, jakby dla naprawienia tego, co powiedział, dorzucił:~-
333  3,  8 |         generale, że nie przyjdzie do tego?~- Tak sądzę. Strzały z
334  3,  8 |       strzelać na Pragę. Ale cóż mi z tego, że zatrzymamy tę fortecę
335  3,  8 |          mości książę, daj mi rozkaz. Tego usłucham. Każ wsiąść na
336  3,  9 |              Radość była powszechna z tego tytułu, że stare wierzby
337  3,  9 |              Czy nie wiesz waćpan, bo tego w liście nie znajduję, jaki
338  3,  9 |               być relief przedpiersia tego szańca?~- Co do mnie...
339  3,  9 |             jakieś figury. Niewiele z tego można było zrozumieć. Sokolnicki
340  3,  9 |          Pogorzeli i Warszewic. Ślady tego przejścia malowały się w
341  3,  9 |               diablo kosztować. Jeśli tego dziś nie zrobimy, jutro
342  3,  9 |        jutrzejszy święcić na szczycie tego szańca.~- Dziś tedy w nocy... -
343  3,  9 |             ściśnienie serca na widok tego ludu, który nastawiał rodzinną
344  3,  9 |             Wkrótce patem przyszło do tego namiotu kilkunastu oficerów.
345  3,  9 |       niezwalczony poczęli stronić od tego miejsca. Właśnie zjawił
346  3,  10|       libertyńskich formułek myślenia tego dziwaka. Czuł, że ma wyobrażenie
347  3,  10|          koniu w cwał...~Nie chciałby tego przed sobą wyznać, że ma
348  3,  10|   sprawiedliwości, na pustkę i smutek tego domu, na gorycz lat młodych
349  3,  10|              jego cześć, ale cóż mi z tego?... Krzysia nie ma...~-
350  3,  11|       usłyszał nagle szczególny wśród tego zgiełku i trzasku dźwięk.
351  3,  11|             Posępny był rumor śmierci tego miernika czasu. Dzwoniły
352  3,  11|                kilkakroć już dopadały tego ostatniego klasztoru, aż
353  3,  11|            adiutancie, zabrać ze sobą tego Don Kichota?~- Równie dobrze
354  3,  11|               Oficerowie widzieli, że tego miejsca nie utrzymają bez
355  3,  11|             na ziemi - nie słuchajcie tego rozkazu! Żołnierze, żołnierze...~
356  3,  11|             mroku, ujrzał dalszy ciąg tego podziemnego korytarza. Tam
357  3,  13|         Kielcom, ino gdzieś po drodze tęgo strzelały.~Zbadawszy wszystko
358  3,  13|      królewski miecz. Tak jej niegdyś tego złotego miecza zazdrościły
359  3,  13|                Jezusie, Maryja... Ino tego śpichlerza nie mogły podkurzyć...
360  3,  14|              Trepką rozkoszne spory o tego gościa nowego w Stokłosach.
361  3,  14|             kilofa. Krzysztof słuchał tego przez czas pewien, a później
362  3,  15|         zawsze uznający siłę i władzę tego, kto jej posiada najwięcej.
363  3,  15|            mogę wytrzymać!~- Czego?~- Tego życia.~- Cóż znowu za sentymentalizm!~-
364  3,  15|            Wyganowski.~- Nigdy! Wołaj tego człowieka.~Kapitan skinął
365  3,  15|            ludzi z rozkazami:~- Konie tęgo paść, zbroje trzymać w pogotowiu,
366  3,  15|                do koni.~Nad wieczorem tego dnia zjawił się Hiszpan.
367  3,  16|          znowu stanęła przed obliczem tego trupa.~Niewymowny upał przepalał
368  3,  16|             ułamkiem czerepa granatu. Tęgo się zgrzał, dobrze spracował,
369  3,  17|       Nardzewskiego. Według brzmienia tego aktu dziedzic Wyrw całe
370  3,  17|             Wyporządził sobie w końcu tego domostwa stancyjkę i dwie
371  3,  17|        traczów i cieślów. Przywykł do tego, żeby mu się nogi plątały
372  3,  17|       zakładał sobie wiele na uprawie tego łanu. Miał zamiar siać z
373  3,  17|             strony swoje zdradził dla tego panicza?~- Trza było, bo
374  3,  18|         konającemu w polu kalece. Dla tego jednego słowa wielkie pułki