Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |                 gniazdo bocianie, bujał nad przestworem: Gałęzie świerków,
  2  1,  1 |                bez ruchu i nasłuchiwał.~Nad sobą i przed oczyma miał
  3  1,  1 |                 nie schyla. Rozłożysty, nad lasy wyniesiony wierzchołek
  4  1,  1 |        porzeczki obrosły każdą drożynę. Nad wysokimi trawami, które
  5  1,  1 |         odległości kilkuset kroków stał nad zabitym rogaczem ogromny
  6  1,  1 |               wzrostu, siedział w kucki nad sarną i patroszył ją. Skrwawionymi
  7  1,  1 |             góry tą dróżką, co ta idzie nad strugą ku Porąbkom. Miemiec
  8  1,  1 |               się do ognia i rozgrzewał nad nim ręce. Właśnie wtedy
  9  1,  1 |                  z przecudnych wąwozów, nad którymi wiszą brzozowe gaje.
 10  1,  1 |        karkołomną drogę, która szła tuż nad brzegiem górskiej rzeki.
 11  1,  1 |                mu kiszki, ale senność i nad tym górowała. Oczy chłopca
 12  1,  1 |            przekładam flejtuchy z pakuł nad papierowe.~- Otóż, przeciw
 13  1,  1 |         puścizny, krajczego-Panie świeć nad jego duszą! - Olchowskiego
 14  1,  1 |             wielmożnego pana nie więcej nad trzy dni w tygodniu mają.
 15  1,  1 |                 słotach, nie mieć dachu nad głową? Lepiej było poniewierać
 16  1,  1 |              matka i moja, Panie, świeć nad jej duszą, żona, były ich
 17  1,  2 |                 płocha, żywa, a przecie nad wszelkie słowo rozumna.
 18  1,  2 |                 i wzgardliwy, a przecie nad wszystko powabniejszy, przez
 19  1,  2 |                 czuł nawet unoszący się nad saniami w czystym powietrzu
 20  1,  2 |                na łbach, stały w blasku nad brzegiem urwiska jakby senne
 21  1,  2 |             gnał za saniami.~W nizinie, nad brzegiem rzeki, utworzył
 22  1,  2 |              podniesiony przez młodzież nad głowy wszystkich.~Żydki
 23  1,  2 |                jaki, chociaż dziś kutwa nad kutwami.~- Patrzajcie no...
 24  1,  2 |            mlecznym wąsem i grubą brwią nad wspaniałymi jeszcze oczyma.~
 25  1,  2 |          Wyjdziemy na dziedziniec i jak nad wodą, hulaj dusza!~Stary
 26  1,  2 |                Helenki.~Tak minęła noc.~Nad ranem, po dłuższym odpoczynku,
 27  1,  2 |              miał kości. Usłyszał wtedy nad uchem dobrotliwy szept matki:~-
 28  1,  3 |                pełna białej jasności... Nad łąkami wiszą płasko rozciągnięte
 29  1,  3 |                 brnąc w błocie, stanęli nad wodą. Zmierzch już nadciągnął
 30  1,  3 |         upokorzenia.~Ale nade wszystko, nad przewidywane męki i bóle,
 31  1,  4 |       grzesznych, niewiadomych, w snach nad snami. Dla zniszczenia w
 32  1,  4 |                że ich mięśnie wystawały nad piersi, a muskuły udowe
 33  1,  5 |                 wodzie.~Rafał, schylony nad jej szyją, nie mógł się
 34  1,  5 |              kości przejął. W tym biegu nad biegi słyszał ciągle poza
 35  1,  5 |                ściśnięte zęby mówił jej nad uchem:~- Basia, ratuj, Basia!...~
 36  1,  5 |                galop, nie cwał. Leciała nad ziemią we fruwających pianach
 37  1,  5 |                się z ziemi. Czuł śmierć nad sobą i niewymówiony mróz
 38  1,  5 |                jedną jedyną myśl, która nad czymś płakała. Chciał oddalić
 39  1,  5 |                brzegi obrąbanymi zawisł nad polami i szedł na jego czoło.
 40  1,  6 |                miamlące strawę... Wyżej nad krową ujrzały okno zabite
 41  1,  6 |               Słychać było, jak krokwie nad dymem trzeszczą i prężą
 42  1,  6 |             kłęby walił w izbę i wisiał nad głowami. Co chwila zsuwał
 43  1,  7 |            krzywe, grubaśne pnie wierzb nad mokradłami puściwszy nowotne
 44  1,  7 |        przemieniało w nędzę.~Zaszumiały nad jego głową dersławickie
 45  1,  7 |                Ujrzał dwór, sad,wysokie nad nim lipy... Samorodna altana
 46  1,  7 |                 raszek, kosów, wywielg, nad tym ciemnym, szerokim dachem,
 47  1,  7 |                 lasów stały tu i owdzie nad owymi łęgami, które już
 48  1,  7 |               na węgiel. Zaczął chodzić nad łąką w pobliżu bryki tam
 49  1,  7 |             biło ślepymi ciosy.~Z dala, nad łąkami, dogasała zorza.
 50  1,  7 |               cielesnymi oczyma, zwisły nad opałką łeb naręcznego konia,
 51  1,  7 |            ostatnim haku, sufity zwisłe nad zburzonymi ścianami, do
 52  1,  7 |           piaski na wzniesieniach, sapy nad rzekami. Z traktu skręcili
 53  1,  7 |           stamtąd jak na dłoni. Daleko, nad owym stawem, bielił się
 54  1,  7 |                 nocy już przywlekli się nad brzeg wody. Drożyna, podarta
 55  1,  7 |                ginęły w ciemnicy. Wyżej nad poziomem stawu srebrzył
 56  1,  7 |                Dużośmy czytali... Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego,
 57  1,  7 |               pytał Piotr schylając się nad nim.~- Słyszałem.~- Mama
 58  1,  7 |                  Ale nim odeszły, stały nad nią, jak gdyby w modłach
 59  1,  8 |                i niedostępnych rokitach nad stawem, przepędzał dni albo
 60  1,  8 |             nocy. Były tam czarne olchy nad wodą... Nie, nie olchy.
 61  1,  8 |              krwawymi pniami przeczucia nad wodą błękitną i ruchomą,
 62  1,  8 |                 wiecznie posępniejących nad wartkim nurtem rzeki, sam
 63  1,  8 |              pod stopami została, niebo nad głową. Słońce i nam świeci.
 64  1,  8 |                 licha, żebyś nie płakał nad rozwiązaniem praw onego
 65  1,  8 |                nocami. Myślałem głównie nad tym, że w samej istocie
 66  1,  8 |            Bracławiem, powroty do obozu nad ranem z nocnych patrolów?
 67  1,  8 |             takiego prymasa Ponińskiego nad wasze ckliwe sentymenty...~-
 68  1,  8 |              panowała ciemność zupełna. Nad wzgórzami, które za dnia
 69  1,  8 |                w zenicie. Około północy nad owymi spiętrzonymi chmurami
 70  1,  8 |                Solenna cisza nocy stała nad tym szlakiem, płonącym w
 71  1,  8 |              mojej pościeli, schyla się nad ciągle trzeźwą, nad nieustannie
 72  1,  8 |                 się nad ciągle trzeźwą, nad nieustannie otwartą źrenicą
 73  1,  9 |                między dwie lesiste góry nad rzekę i brzegiem jej ciągnęła.
 74  1,  9 |            nazwy, która mocniejsza jest nad dzień i noc, nad przestrzeń
 75  1,  9 |        mocniejsza jest nad dzień i noc, nad przestrzeń niedościgłą myślami
 76  1,  9 |           niedościgłą myślami ludzkimi, nad słońce, księżyc i gwiazdy...~
 77  1,  10|               szeroka, błotnista droga. Nad dziwnym domkiem wznosiły
 78  1,  10|               zimnego rzutu oka. Drzewa nad tym ciennikiem i w głębi
 79  1,  10|             nieprzełamaną siłą. Dopiero nad ranem usnął snem twardym.
 80  1,  10|               żyli. Nawet starzy ludzie nad czymś głęboko dumali. Odraza
 81  1,  10|              gruby głos zaskrzeczał tuż nad jego uchem:~- A cóż u Boga
 82  1,  11|           codzienne prawie jazdy konno. Nad wieczorem siodłano wszystkie
 83  1,  11|          Żelazne oczy żołnierzy zawisły nad Michcikiem. Każdy z nich
 84  1,  12|       komisarzowi, a władzę kierowniczą nad interesami zlał na krakowskiego
 85  1,  12|        kapryśnymi słupami saraceńskimi, nad którą strzelają minarety
 86  1,  12|             chimeryczne korynckie konie nad głównym portalem środkowym
 87  1,  12|            świadkami zwycięstwa Wenecji nad Bizancjum i stanęły tu,
 88  1,  12|             arkady, sklepienia i kopuły nad filarami, odzianymi w polerowany,
 89  1,  12|                 tryumfy weneckiego ludu nad Genuą, Konstantynopolem,
 90  1,  12|                  Cyprem i wyspą Lemnos, nad całym carogrodzkim morzem...~-
 91  1,  12|           załogi", o zagarnięciu władzy nad flotą, o odwołaniu ministrów
 92  1,  12|            wracał do swego więzienia... Nad swobodnymi wodami stała
 93  1,  12|               południowej strony leżały nad płonymi wodami chmury płasko
 94  1,  12|                szedł na dół... Było coś nad wszelki wyraz tragicznego
 95  1,  13|          tworzyły sploty różnokształtne nad żyzną; rodzącą ziemią. Spracowane
 96  1,  13|          tajemniczego robili, pochyleni nad stołem osobnym. Gra cicha,
 97  1,  13|              wygolona twarz ukazała się nad całym tłumem. Płaszcz, całkowicie
 98  1,  13|            szeptać:~- Ty jeden cierpisz nad wszystkimi obiektami, jakie
 99  1,  13|            zamki, na klucze. Myśl teraz nad tym: te legie, ta chłopska
100  1,  13|                rozkaz przepisze... Myśl nad tym, co by cisami czynili
101  1,  14|            Suezu. Wiatrom, nie znającym nad sobą przemocy, każemy ryczeć
102  1,  14|         błękitnych samotniach morskich, nad którymi pod chmurnym niebem
103  1,  15|              Nigdy się nie rozpadał ani nad łacińskimi wierszami, ani
104  1,  15|             tracić, sławny autor Zakusu nad zaciekami wszechnicy krakowskiej
105  1,  16|              tej panny odprawiał trudne nad sobą egzorcyzmy. Umyślnie
106  1,  16|                 nie chciał zmiłować się nad sobą i dać folgi tęsknocie
107  1,  16|               Cudne kwiaty wznosiły się nad wodą i schylały ku niej
108  1,  16|                obróci. Po mokrym zboczu nad stokiem zwisał mech barwy
109  1,  16|                połowę tego schronienia. Nad nią zwartym, nieprzeniknionym
110  1,  16|                 białej' korze wzdychała nad tym miejscem, gdy cichy
111  1,  16|               czy do Sandomierza, wróci nad wieczorem albo jutro przed
112  1,  16|             bratu Piotrowi, Panie świeć nad jego duszą, takim był Socjuszem,
113  1,  16|          wdzierać się po stromym zboczu nad źródłem, depcąc silnymi
114  1,  17|            szelestne, suche, jasnożółte nad ruchliwym fioletem toni...
115  1,  17|        wyjściowych.~Kiedy jeszcze stały nad topielami ranne tumany i
116  1,  17|              Komar jadowity zadźwięczał nad uszami ludzi zamkniętych
117  1,  17|           bolesny, nie do odtrącenia, a nad siły, nic z nią nie mający
118  1,  17|           czerepy bomby przeleciały już nad jego głową. Jeden z ułamków
119  1,  17|               chwilę zadumał się sennie nad wyniosłą grubolistną magnolią,
120  1,  17|              nie ratowała swego mienia. Nad wieczorem tegoż dnia, po
121  1,  17|              szańca, miejsce wyniesione nad poziom, gdzie stają obrońcy,
122  1,  17|                konia i nie puścił, choć nad nim szable zawisły. Głos
123  2,  1 |                osobiste potrzeby więcej nad trochę koprowiny, i to w
124  2,  1 |                przy sobie i głęboko się nad propozycją zastanawiał.
125  2,  1 |             dziecięcemu patrzące. Włosy nad czołem, sklepionym tak jakoś
126  2,  1 |             zastanawiał się ani sekundy nad żadną kombinacją, nie wiedział
127  2,  1 |                nie pełno, to hałaśliwie nad wyraz. Goście klubowi, podzieleni
128  2,  1 |           pomruk rotmistrza rozległ się nad głowami idących i furman
129  2,  1 |                 ogrodzenia, przechyleni nad ulicą. Tak wspólnymi siłami
130  2,  1 |       przytwierdzony do żelaznej sztaby nad zamkniętymi drzwiami sklepu.
131  2,  2 |                i znalazł, że jest dobry nad wszelki wyraz. Wypił do
132  2,  2 |                  Obadwaj pochyleni byli nad księgami wielkich rozmiarów,
133  2,  2 |                 piękności wydostaje się nad ziemię i łączy z rozkwitłym
134  2,  2 |          odwrócił głowę i schyliwszy ją nad książką rzekł z cicha:~-
135  2,  2 |                  Jakże się nie ulitować nad nim, gdy w ciemnej nocy
136  2,  2 |                 lwa i hieny, przelatuje nad nią cień orła i sępa, głowę
137  2,  2 |         śmiercią niewinnych. Przelatują nad nim samum i kamsin, dzicy,
138  2,  2 |               pelikana, który błąka się nad falami i znosi dzieciom
139  2,  2 |                 o wypoczynku w śmierci, nad którym unaszać się będzie
140  2,  2 |              białego obłoku, kiedy stoi nad tonią jeziora w górach,
141  2,  2 |               nie wiedząc, jaka to ręka nad nią się wznosi. Nie mógł
142  2,  2 |               jest gorszego pod słońcem nad ową przepaść cierpień ojcostwa?
143  2,  2 |                szpadę jak wszyscy, żeby nad kandydatką utworzyć stalowe
144  2,  3 |            Drżyj, nieszczęśliwy! Stoisz nad brzegiem przepaści, która
145  2,  3 |        ostatniego źdźbła, do znaku. Tuż nad nim rozległ się miękki,
146  2,  4 |                szpadę jak wszyscy, żeby nad kandydatką utworzyć stalowe
147  2,  5 |                 od tygodni. Stała teraz nad ziemią straszna i urocza,
148  2,  5 |               jest i skąd wziąłeś prawo nad moją pięknością? Cóż mi
149  2,  5 |              gorzkimi a szczerymi łzami nad nędzę i małością człowieczego
150  2,  5 |          strasznej i słodkiej nade mną, nad moją duszą i ciałem, od
151  2,  6 |                 Do granicy austriackiej nad Pilicą jechała swymi rozstawnymi
152  2,  6 |                oboje, jak straszliwie i nad życie się kochali. Gdyby
153  2,  6 |                 widać było z oddalenia. Nad brzegiem stały wierzby o
154  2,  6 |          niebiosach.~Wtem droga zawisła nad urwiskiem i skręciła się
155  2,  6 |        rozwiewał się w błękitną nicość. Nad nim, spomiędzy miękkich
156  2,  7 |             depcąc kwiatów, schylać się nad każdym i wydzierać z niego,
157  2,  7 |                usiłowały ocucić. Z boku nad przepaścią wrastały w skałę
158  2,  7 |              niebieskawoszare kamienie. Nad łuną jej płomieniejącą zwieszają
159  2,  7 |          wytchnienia. Więc litowali się nad przeklętą dolą na poły zgniłego
160  2,  7 |              Ani człowiek, ani zwierzę. Nad głębią fruwały tylko niebieskie
161  2,  8 |       niedosięgłej fortecy i czarny las nad nimi stały nad rozkoszną
162  2,  8 |               czarny las nad nimi stały nad rozkoszną słoneczną doliną,
163  2,  8 |           świętej wychodząc przepływają nad najpiękniejszą doliną świata.
164  2,  9 |           wystający okap, zwieszała się nad tą doskonałą i ciepłą kolebą..
165  2,  9 |                 ale ona była mocniejsza nad wszelką siłę. Jej długa
166  2,  9 |            Niejasne zarysy skał zawisły nad głową jakoby młoty i obuchy
167  2,  9 |               postawy rozpościerały się nad nieruchomą wodą. Nikłe ich
168  2,  9 |             opony jak żagle unosiły się nad czarną tonią. Oto wypływa
169  2,  9 |           cierpienie. Skoro tylko wstał nad dalekimi krańcami świt i
170  2,  9 |             drzewo i wodospad... Stanął nad jego brzegiem i patrzał,
171  2,  9 |             soków, o burzach wiosny, co nad młodym liściem przeleciały,
172  2,  9 |             nikły jakiś brzask światła, nad głową strop półokrągły,
173  2,  10|             piorunu w głuchą noc, lecąc nad wielkim obszarem w odgłosach
174  2,  10|               piorunu w moje otchłanie, nad które górska koza nie chodzi,
175  2,  10|              wicher bezgraniczny lecący nad morzami. Wały pod nim morskie,
176  2,  10|            głowa. Była i pod stropem, i nad ziemią, leciała kołem. Czarna
177  2,  10|              obaj w smudze światła, tuż nad głową Rafała. Góral wstrzymał
178  2,  10|                 Słuchaj! - rzekł stojąc nad zbójem - zaduszę cię jak
179  2,  10|             Sifcug, wis, to je tak: Hań nad okrutnom wodom, nad Dunajem,
180  2,  10|                 Hań nad okrutnom wodom, nad Dunajem, ka Sigedyn,.wis?
181  2,  11|              krzywą podłogą było duszno nad wyraz. Książę nie spał.
182  2,  11|           jeszcze szara i zimna. Sennie nad jej mokrymi płaszczyznami,
183  2,  11|               olbrzymie pinie wychylały nad wodami czarne korony, a
184  2,  11|          Upuścił gałąź na ziemię i stał nad nią ze zwieszaną głową jak
185  2,  11|              nią ze zwieszaną głową jak nad otwartym grobem. Książę
186  2,  12|            zwartym żółtawe tyły stodół. Nad dachami kilka wielkich drzew
187  2,  13|               kamieniec, żwir i piasek. Nad wieczorem dopiero powóz
188  2,  14|                 sobie coś piękniejszego nad owe lasy. Każdy parów napełniony
189  2,  14|          Wystający, cienki nos sterczał nad ustami tak wąskimi, że stanowiły
190  2,  14|                 Wólkę z przyległościami nad nieprzyjemną rzekę Kocytus.
191  2,  14|               łóżko z lichą pościelą, a nad nim wisiała broń: pistolety,
192  2,  14|          rolników i marzących na jawie. Nad Łabą, nad Wełtawą! Słuchaj!...~-
193  2,  14|           marzących na jawie. Nad Łabą, nad Wełtawą! Słuchaj!...~- Widziałem
194  2,  15|                Krzysztofa i Trepki, gdy nad wieczorem z chartami wracali,
195  2,  15|                i cieciorki pogwizdywały nad dachem, okrytym grubo mchem.
196  2,  15|               nie wiedząc czemu poszedł nad rzekę, która w odległości
197  2,  15|                 dawna porosłe drzewami, nad wszelki wyraz urocze ogrojce,
198  2,  15|          dosięgło słońce. Olchy stanęły nad czarnym zakrętem jako ściana
199  2,  15|                 obcy świat.~Zadumał się nad tym, jak to dobrze jest
200  2,  15|             ziemi...~W tej samej chwili nad wodami, wzdłuż gałęzi, wskroś
201  2,  17|               dalekiej...~Dzień dogasał nad spłowiałymi rolami. Tu i
202  2,  17|                fala poziomo przepływała nad ziemią. Trepka nakrył oczy
203  2,  17|                 baronem von Kray zeszli nad Adygę rzekę. Wnet baron
204  2,  17|                 i takowym miłosierdziem nad dolą moją zaświecił, toć
205  2,  17|              moja, zatoko... Jak to tam nad nią stały złomy nagie, w
206  2,  17|               komendy w legionie. Objął nad nami komendę generał Kralewski,
207  2,  17|           przyszli my w te same wądoły, nad one zgniłe rowy i murowane
208  2,  17|        pochwycić Peschierę i całą linią nad Mincio, wszystkie mocne
209  2,  17|            jakby z trójkąta nachylonego nad wodami patrzało w nas oko
210  2,  17|           wisiały trzema rzędami, jeden nad drugim. Czarne były, mokre,
211  2,  17|              obejmowały wpół i dzwoniły nad naszymi głowami, jak daleko
212  2,  17|              śmierci Leklerka przyszedł nad nami przewodzić Roszambo.
213  2,  18|        tamtejszy nie jest tak gęsty jak nad Pilicą. Postanowiono tedy
214  2,  18|                ich szeroko rozsiadłe, a nad nimi wielkie ogołocone drzewa,
215  2,  20|            misternie planu; miał wypaść nad Wisłą w majątku Jazie -
216  2,  20|            najściślejszego patrolowania nad Wisłą. Żołnierze - prawił
217  2,  20|                   rozstawieni są we wsi nad samą rzeką, a nawet oficer
218  2,  20|            adres. Obadwaj nachylili się nad tym pismem i Rafał pierwszy
219  2,  20|               Co mi tam. "Nie masz pana nad kułana, a nad lancę nie
220  2,  20|                 masz pana nad kułana, a nad lancę nie masz broni!"~Podniósł
221  2,  20|           wszystko czarodziejstwo nieba nad ranem i wszystek urok wiosny
222  2,  20|            lodami, to gasła w cieniach. Nad jej brzegiem płonęły tu
223  2,  21|               stykały się jedna z drugą nad linią nosa niepostrzeżenie,
224  2,  21|                Jeśli rozkażesz, to dziś nad ranem dam się rozstrzelać,
225  2,  21|                 tu, to tam, rozciągając nad głową błękitny szal z Kaszmiru.
226  2,  21|                 wołał Kalwicki Niemcowi nad uchem - mamy niezłego furmana,
227  2,  21|             wierzby, której pień wisiał nad nurtem, łódeczkę. Chłop
228  2,  21|            strzał środka rzeki. Lecieli nad wyraz chyżo. Ale na opuszczonym
229  2,  21|                obmyślił. Bardzo! Jeżeli nad każdym trupem wojny będziesz
230  2,  21|             Napoleonowi, jako żołnierza nad żołnierze, do stosownej
231  2,  21|              odebranych wiślanym falom. Nad połową tego budowania wysoki
232  2,  21|        przestworze. Słońce wznosiło się nad lasami, nad garbatą i pogiętą
233  2,  21|                wznosiło się nad lasami, nad garbatą i pogiętą ziemią
234  2,  22|                noclegu?... Sztuk drogi! Nad samą polską granicą...~-
235  2,  22|                  u diabła, teraz panuje nad tym waszym Śląskiem?~Gospodarz
236  2,  22|               po Małápanew. Powiadał ta nad wieczorem jeden mieszczan,
237  2,  22|              dziecięcej prawie uciechy.~Nad samym już wieczorem przypadli
238  2,  23|             Gliszczyńskim spod Kalisza. Nad wieczorem dnia 31 grudnia
239  2,  24|         korpusów, a nawet przewodnictwa nad całym wojskiem. Nosił, co
240  2,  24|                nocy. Tam ci był on wódz nad wodze, niezwyciężony Napoleon...~
241  2,  24|             armat bije. Słyszysz! My tu nad rzeką, nad Wisłą, a tam,
242  2,  24|              Słyszysz! My tu nad rzeką, nad Wisłą, a tam, widzisz, Zawiśle,
243  2,  24|            Krawcy nie mogli nastarczyć, nad siodlarzami żołnierz stał
244  2,  24|              wreszcie kwaterą w Gniewie nad Wierzycą. Stare mury, fosy
245  2,  24|                Królówlasu (Königswalde) nad rzeką Jonką. 2 Gniewa do
246  2,  24|                  i Skarszewy (Schöneck) nad Wietcisą, rzeczką zasilającą
247  2,  24|                  Nie ma już teraz dachu nad głową. Idzie przed siebie
248  3,  1 | nieprzyjacielska wpadała do wsi w nocy, nad ranem, pod wieczór, w południe
249  3,  1 |      przekleństw i strzałów. Zwycięstwo nad ową półsenną zgrają nie
250  3,  1 |          pierwszego regimentu poszła aż nad morze, pod Kołobrzeg...
251  3,  1 |          figlasach, jako że jest rycerz nad rycerze... A bo to jeden
252  3,  1 |          lenungu brali. -Orzeł, mówi, a nad nim dwie lance skrzyżowane.
253  3,  1 |                ma chorągiewkę tej lancy nad samym denkiem czapy. Chorągiewki
254  3,  1 |                morzach, wydźwignęli się nad obszarem milczącym na obraz
255  3,  1 |             koni nie było w okolicy ani nad rzeką Nive, ani nad Adurem.~
256  3,  1 |                 ani nad rzeką Nive, ani nad Adurem.~Toteż gdy weszło
257  3,  1 |            zamknął je w jedną ojczyznę. Nad niezgłębioną przepaścią
258  3,  1 |        rozległej płaszczyzny ziemskiej. Nad zielonkowatym obrusem wodnym
259  3,  1 |                 powierzchni do dna. Noc nad nią ciężka.~Lecz oto jedno
260  3,  1 |                powierzchnej, nieruchomo nad bezgruntem leżącej, olbrzymi
261  3,  1 |           zachód. Popędzą w swoją drogę nad przepaściami szybciej od
262  3,  2 |               ich wprawiało. Częstokroć nad rozległą doliną, w którą
263  3,  2 |         Valtierra, miejscowości leżącej nad brzegiem rzeki Ebro. Stamtąd
264  3,  2 |            wschód ku Tudeli, idąc wciąż nad samym brzegiem rzeki w jej
265  3,  2 |         zachwiał się i runął bezwładnie nad rowem drogi. Zębami gryzł
266  3,  2 |              Pełen głębokiego żalu stał nad nim jeździec z oczyma utkwionymi
267  3,  2 |                 murawie. Gdy tak stanął nad nim rozkraczony i patrzał
268  3,  2 |         czczości, że namyślał się tylko nad tym, jak by z tym klechą
269  3,  3 |         czternastego czerwca pod Alagon nad Xalonem, cudnym, bystrym,
270  3,  3 |            bezmglisty cień poranka leży nad dolinami jako wieko. Nagle
271  3,  3 |               Nuestra Senora del Pilar, nad samym brzegiem rzeki.~Widzieli
272  3,  3 |             razu. Krzysztof znalazł się nad brzegiem jednej z tych jam.
273  3,  3 |              człowiekiem. Oficer stanął nad nim i z uśmiechem ironii
274  3,  3 |       wszystkich piętrach okienka jedno nad drugim. Było także oknu
275  3,  3 |           rozwarte. Czarna burza włosów nad białą twarzą, którą w maskę
276  3,  3 |   niezgruntowana woda. Nie miała więcej nad szesnaście lat. Była wysmukła,
277  3,  3 |              medytuje... Wstrzymała się nad sercem.~Ostrze skierowane
278  3,  3 |                lodem się ścina. Cudowne nad nim oczy... Źrenica patrzy
279  3,  3 |                te - ułan! - wrzasnął mu nad uchem woltyżer.~- Czego?~-
280  3,  3 |                 rozum. Mierzył celnie i nad wyraz skutecznie.~Tymczasem
281  3,  3 |                Wieża zdawała się zwisać nad ciemnym przesmykiem. Zastęp
282  3,  3 |                 uśmiechem, nachylił się nad nią i rzekł do Cedry:~-
283  3,  3 |               narzędzia muzyczne, płacz nad opustoszałą kołyską i euforyczna
284  3,  3 |                 sen tłuszczy, sen idący nad nimi w ciemnych załamaniach
285  3,  3 |                  Zwartym kuszczem stały nad wydrążeniem starej cysterny,
286  3,  3 |             niby chmura burzy wiosennej nad białym czołem... Widać w
287  3,  3 |                 głowę gwałtownym ruchem nad tymi kwiatami. Zatopiła
288  3,  4 |           zniknie, wypływa inna i czuwa nad znużonymi myślami. Żadna
289  3,  4 |                 kształt -niemi i dumają nad nim niejako, tak samo myśli
290  3,  4 |      przerznięty w odwiecznych bajorach nad Wisłoką niż wygrana potyczka...
291  3,  4 |                na szali z koroną władcy nad obcymi mu ludami i berłem
292  3,  4 |                ust.~Cesarz stał jeszcze nad nim długą chwilę. Kamiennym
293  3,  5 |          zgubieniu sztandarów, o marszu nad rzeką Gwadiana, o bezprzykładnym
294  3,  5 |               Sam jeno pan Hupet został nad nami.~- Do jego idziem kwatery...~
295  3,  6 |                                         Nad brzegiem Rawki~Druga kompania
296  3,  6 |           drzewa dzikie, rozrosłe w las nad stawami Pęcic; ginęły jeszcze
297  3,  6 |          wiosenna i świeżo spadła woda. Nad długimi szyjami i gardzielami
298  3,  6 |            stronach piaszczystej drogi. Nad strzechami górowały nagie
299  3,  6 |                 alkowie.~Było mu dobrze nad wszelki wyraz. Myśli przyjemne
300  3,  6 |              śmiech i pobłażliwa litość nad wszystkim. Nawet dźwięk
301  3,  6 |            lichtarzu schylił się sapiąc nad pierzynami.~- Diabli cię
302  3,  6 |        dwójnasób ciekawie. Generał stał nad nim ze świecą przez czas
303  3,  6 |                  Ach, dajże pokój! Stać nad tym rynsztokiem i czekać
304  3,  6 |         kościołem raszyńskim panują już nad groblą i mogą bić w olszynę.~
305  3,  6 |            warszawską ku Michałowicom i nad staw raszyński, w drugą
306  3,  6 |             wozów formował za plebanią, nad stawem, u jego niskiego
307  3,  6 |                 była nieprzerwana. Mgły nad stawem kłębić się poczęły
308  3,  6 |                  Chwiały się ostre kity nad głębiami. Mnóstwo z nich
309  3,  6 |               pokrzykiwały w gęstwinie. Nad dalekimi błotami Jaworowa
310  3,  6 |                  przy dalekich sprawach nad rzeką Padus, nad rzeką Tyber,
311  3,  6 |               sprawach nad rzeką Padus, nad rzeką Tyber, nad rzeką Ren,
312  3,  6 |                 Padus, nad rzeką Tyber, nad rzeką Ren, nad jeziorami
313  3,  6 |             rzeką Tyber, nad rzeką Ren, nad jeziorami Włoch, w wąwozach
314  3,  6 |           Salzburga, spomiędzy bagnetów nad Innem, nad Aachem, któryś
315  3,  6 |           spomiędzy bagnetów nad Innem, nad Aachem, któryś mię ratował
316  3,  6 |           cudnodźwięczny huk przeleciał nad okolicą niby drżący okrzyk.
317  3,  6 |                 Raszyna wywalał się już nad jasne wody stawu i ciężkim
318  3,  6 |               okiem zimnym, schylał się nad dioptrą.~- Na cel!~- Pal!~
319  3,  6 |                 oficerów rzekł z cicha, nad uchem:~- Batalion w tył...
320  3,  6 |             polu od strony Michałowie i nad stawem od strony Jaworowa:
321  3,  6 |                 szczekać.~Dogasała łuna nad zgliszczami Falent. Jęki
322  3,  8 |              Kępy i rozpatrywał szaniec nad łachą obok drogi, okop na
323  3,  8 |               Kępie za promem łachy tuż nad Wisłą, a obok drogi do młyna
324  3,  8 |           cmentarza. Mgła jeszcze stała nad nizinami, nad łachami, szła
325  3,  8 |             jeszcze stała nad nizinami, nad łachami, szła z wód, z zalewisk,
326  3,  8 |          wysiadł z niej i szedł ścieżką nad rowem. Książę z generałem
327  3,  8 |              wyżywić żołnierza? Prusaki nad karkiem, tych trzydzieści
328  3,  8 |              tym żołnierzem, który stał nad błotem raszyńskim... Mocny
329  3,  9 |                dybały spod okopów Pragi nad Świder. Kolumna ta, która
330  3,  9 |              oddaleniu. Wkrótce stanęli nad brzegiem Świdra. Po wiosennym
331  3,  9 |           nadwiślańskich. Stanąwszy już nad rzeką w pobliżu jej ujścia
332  3,  9 |               na fujarce. Przywołano go nad brzeg, żeby pokazał, gdzie
333  3,  9 |        pachniała kwiatami. Z urodzajnej nad miarę gleby strzelały w
334  3,  9 |            niedługo wypoczywał. Komendę nad przyprowadzoną kolumną oddał
335  3,  9 |                 Stanął w jednym miejscu nad płaszczyzną wodną zastępującą
336  3,  9 |                rozsądku.~Szedł zadumany nad sprawami życia, zatopiony
337  3,  9 |          generale.~- Wczoraj?~- Wczoraj nad wieczorem.~- Z której strony:
338  3,  9 |               Kiedy i jakim sposobem?~- Nad samym wieczorem wykonaliśmy
339  3,  9 |              było na dworze, mgła gęsta nad całą niziną otwocką, ale
340  3,  9 |                brzask rozniecał się już nad lasami. Z obozu słychać
341  3,  9 |               być w tym barkanie więcej nad jeden pułk. Dziś mamy drugi
342  3,  9 |         placówek: Wer da! Głos ten wiał nad wodą, znikał w nocy, tonął
343  3,  9 |           zdeptali gałęzie i wdarli się nad nie, uderzyli piersiami
344  3,  11|                zdążać już to ku baszcie nad Rybitwami, już ku posterunkom
345  3,  11|            punkt najbardziej umacniany. Nad ostatecznym ufortyfikowaniem
346  3,  11|             ciemne noce widzieli ludzie nad kościołem Świętego Jakuba.
347  3,  11|            Szeroka łuna rozpostarła się nad plebaniami Świętego Pawła,
348  3,  11|                  które stanęły w ogniu, nad Krakowskim Przedmieściem,
349  3,  11|            rzędy podmiejskich chałupek, nad folwarkiem klasztoru Panien
350  3,  11|          klasztoru Panien Benedyktynek, nad świeżo wystawionym folwarkiem
351  3,  11|               na kamieniu. Schyliła się nad nim twarz jednego z kolegów.
352  3,  11|             ziemi. To książę Gintułt... Nad nim pochyla się i twarz
353  3,  11|       sandomierskich puszczone świszczą nad miastem pociski. Wokoło
354  3,  11|               Kobiety, siedzące w kucki nad kołyskami, powitały ich
355  3,  12|             chorego księcia. Wyjeżdżali nad ranem przez Krakowską bramę.
356  3,  12|               Zorza ranna, szerząca się nad rozdołem Wisły, dawała widzieć
357  3,  12|              wszystka skąpana w barwie. nad wszelkie słowo uroczej.
358  3,  12|         nieodmiennie zmarszczone, jakby nad tą samą wciąż myślą głęboko,
359  3,  13|               do kafla wiecznotrwałego. Nad skarpami ściany zimne i
360  3,  13|                kiedy się duma mimo woli nad owym celem, który kazał
361  3,  13|            szybką wiadomość, że w nocy, nad samym rankiem, stało w klasztorze
362  3,  13|          zazdrościły dziecięce oczy!...~Nad ołtarzem znowu dwa okienka -
363  3,  14|                też się stało? W dolinie nad Ebrem, między oliwami, w
364  3,  15|           dzieliła się na kilka części, nad którymi brali dowództwo
365  3,  15|                młodego Cedry, był czymś nad wyraz dziwnym i niespodzianym
366  3,  15|              Jak dziś gwałtem chcą mieć nad sobą Ferdynanda VII czy
367  3,  15|            posępnie i - bywaj! do koni.~Nad wieczorem tego dnia zjawił
368  3,  16|   szarozielonych z brzękiem krążyły już nad zwłokami, wpijały się w
369  3,  16|                przed wami wszystkimi, a nad nim słońce niezbłagane.
370  3,  16|            niezbłagane. Nie zlituje się nad nim słońce i ognia swego
371  3,  16|           zgrzał, dobrze spracował, nim nad wieczorem wybrał dół na
372  3,  17|           Wielka to będzie wojna. Wojna nad wojnami.~- Jużci ja, według