Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |         jakże miło, jak radośnie w tym cienistym sadzie rodzinnego
  2  1,  1 |      kolczaste, żebracze badyle. W tym miejscu, gdzie może był
  3  1,  1 |    Ujrzawszy, że znowu jest sam na tym miejscu, gdzie przed sekundą
  4  1,  1 |          odpowiedział jednokrotnie tym samym sposobem.~Młody myśliwiec
  5  1,  1 |      wyszły, i pokój! A już ta pod tym bukiem niejeden wygarnął.
  6  1,  1 |         zapróbował... Już się ta z tym nie zrównają ani debrejskie
  7  1,  1 |          kiszki, ale senność i nad tym górowała. Oczy chłopca dostrzegały
  8  1,  1 |             gdyż słano mu zawsze w tym właśnie pokoju na sofie.~-
  9  1,  1 |     Galicjanin.~- Byliśmy we dwu z tym oto strzelcem. Wyszlakował
 10  1,  1 |             obcasy wparł w ziemię. Tym oto kozikiem, co go ma u
 11  1,  1 |       dlatego... Wytrzymałem był w tym Krakowie oblężenie pospołu
 12  1,  1 |         waszmość, że jadłem dość w tym Krakowie chleba, na poły
 13  1,  1 |        wtedy szlachcic przerywając tym sposobem wykład komisarza.~
 14  1,  2 |          czuł, że musiała się przy tym strasznie zaczerwienić,
 15  1,  2 |            wszyscy, że o tańcach w tym domu nie może być mowy.
 16  1,  2 |           Helena odwracała głowę w tym kierunku, gdzie był jej
 17  1,  2 |            przy oknie od ogrodu. W tym narożnym. Od ogrodu!...
 18  1,  2 |              szepnął matce do ucha tym samym demonicznym głosem. -
 19  1,  3 |             ale truchlał na myśł o tym, gdzie się znajdują.~Płynęli
 20  1,  3 |            cienką warstwą stała na tym lodowisku, zmurszałym i
 21  1,  3 |         garną się w usta. Płynąc w tym gęstym roztopie, uderzył
 22  1,  3 |          obmarzły kubrak, który go tym strasznym zimnem przejmował -
 23  1,  3 |            zegarek. Śmiał się przy tym i coś do siebie gwarzył
 24  1,  4 |           praojcowskiego kańczuga. Tym porządkiem upływał dzień
 25  1,  5 |           Cóż się też stało?~"...Z tym wszystkim potrzeba było
 26  1,  5 |           coraz lepiej, i marzył o tym, jak zasypie, zaniesie,
 27  1,  5 |          miliardy istot wirowały w tym miejscu. Rafał posuwał się
 28  1,  5 |       Zdawało mu się, że umrze pod tym oknem, że w nim, silnym
 29  1,  5 |            kogo mógłby się uląc po tym, co już widział? Co złego
 30  1,  5 |            pod rozłożystym bzem, w tym miejscu, gdzie serce jego
 31  1,  5 |          Wkrótce Rafał rozróżnił w tym huku trzask i skrzypienie
 32  1,  5 |      Wicher go do kości przejął. W tym biegu nad biegi słyszał
 33  1,  5 |        zawieję. Rafał żegnał się z tym światłem ostatnim dreszczem
 34  1,  6 |           jako ludzie gadają, że w tym mieście zbudował król spaniały
 35  1,  6 |         król spaniały zamek, ale w tym zamku nik mieszkać nie może,
 36  1,  7 |           ją na zawsze. Wiedział o tym aż nadto dobrze mocą tajemnych
 37  1,  7 |             że to był sen. Teraz o tym świetlistym poranku od pierwszego
 38  1,  7 |             Wszystko pomagało mu w tym z szyderczą usłużnością.
 39  1,  7 |        raszek, kosów, wywielg, nad tym ciemnym, szerokim dachem,
 40  1,  7 |           zadecydował, że trzeba w tym miejscu nocować. Fornal
 41  1,  7 |             miała matka. Wiedziało tym i ojciec, ale nigdy ani
 42  1,  7 |           tamten szczęknąwszy przy tym zębami, jakby chciał ukąsić
 43  1,  7 |          Nie, nic a nic!~W dźwięku tym brzmiało tyle krwawego cierpienia,
 44  1,  7 |         powinieneś może wiedzieć o tym wszystkim, co ci wyjawiłem.
 45  1,  7 |        jęknął Rafał.~- Słyszałeś o tym w domu? - pytał Piotr schylając
 46  1,  7 |          znowu:~- Przyszedłem tu z tym żołnierzem, skąd on rodem.
 47  1,  7 |       posiąść wszelkie szczegóły o tym, jak też wygląda.~Rafał,
 48  1,  8 |       nieraz jego twardej pracy.~W tym gaju, w rozległych łąkach,
 49  1,  8 |       nocami. Myślałem głównie nad tym, że w samej istocie rzeczy
 50  1,  8 |       Dłużej to potrwa. Ale będę w tym...~Olbromski dźwignął się
 51  1,  8 |            bukolik. Szczególnie po tym wszystkim... Oto w tej chwili
 52  1,  8 |     dźwignął, bo on zostanie sobą, tym, czym jest, ale żeś sam
 53  1,  8 |       Solenna cisza nocy stała nad tym szlakiem, płonącym w nocnej
 54  1,  9 |     najgłębsze bagna nie wiedząc o tym, zatopiony w myślach. Nareszcie
 55  1,  9 |          jak nieopisany głos był w tym szeleście! Ale wnet gwara
 56  1,  10| przywłaszczenia sobie wiadomości o tym, co tu było.~Głębokie marzenia
 57  1,  10|      zimnego rzutu oka. Drzewa nad tym ciennikiem i w głębi parku,
 58  1,  10|          myśl, że ma się złączyć z tym obcym mu tłumem, ale jednocześnie
 59  1,  10|           możność uczestniczenia w tym, co się tam działo. Jak
 60  1,  10|          och, nie! Rafał uczuł się tym wyrazem zmiażdżony, zabity
 61  1,  10|            mruknął.~- Nie trzeba o tym w ogóle mówić z nikim... -
 62  1,  10|          wszelkich ekswisceracji w tym przedmiocie. Mogliby w żalu
 63  1,  11|          będzie dalej? Bez myśli o tym wiedział jedno, że nie wróci
 64  1,  11|         nie stawało na samą myśl o tym, co do niej mówił.~Widział
 65  1,  12|   krakowskiego mecenasa Dorszta. W tym samym czasie pozbył się
 66  1,  12|      Gorycję i Karyntię. W miejscu tym wielki trakt stykał się
 67  1,  12|        mostów z marmuru. W mieście tym wyrasta niezmierna liczba
 68  1,  12|            książę Gintułt stanął w tym mieście, emigracja francuska
 69  1,  12|      pozbawieni władzy chlubią się tym wszystkim, co rozpowiadali.
 70  1,  12|       zdolni byli wzruszać się tak tym, co ich najbardziej hańbiło.
 71  1,  12|           obliczu śmierci - między tym, co jest najbardziej rozkosznego
 72  1,  12|     rozkosznego w życiu ludzkim, a tym, co jest największym złem.
 73  1,  12|        wszelki wyraz tragicznego w tym zstępowaniu wielkiego znaku,
 74  1,  13|         czasu zaczął rozpowiadać o tym, co widział w Wenecji, wykładać
 75  1,  13|            Książę zniecierpliwiony tym przerwał. Alc wódz zawołał:~-
 76  1,  13|           mocą i władzą swą nakaże tym ludziom wyłamanie się z
 77  1,  13|          na klucze. Myśl teraz nad tym: te legie, ta chłopska i
 78  1,  13|       rozkaz przepisze... Myśl nad tym, co by cisami czynili w
 79  1,  14|            rozpatrywał się długo w tym samym mieście, jak gdyby
 80  1,  14|          sprawił wam niespodziankę tym Campo-Formio! I to za tyle
 81  1,  14|            ołówkiem w ręku. Tam, w tym zacisznym pokoju, czai się,
 82  1,  14|      wybrzeża Egiptu...~- Szepcą o tym, a więc to prawda?~- Bywam
 83  1,  14|          pozostawił cię przecież w tym samym co przed wojną stopniu
 84  1,  14|            mu chodzą po głowie... "Tym gorzej dla republikanów -
 85  1,  14|        rzeczpospolitą". Słyszałeś! Tym gorzej dla republikanów...~
 86  1,  14|          niezmierzoną sławą. Ale w tym jego celu mieści się nowy
 87  1,  14|      Znienawidziłeś wojnę. I to po tym, cośmy widzieli! Znienawidzić
 88  1,  14|    widzieli! Znienawidzić wojnę po tym, com uczuł stojąc pod gradem
 89  1,  14|      piękną operę, cokolwiek byś o tym powiedział, twórco uczynków.
 90  1,  14|     posępnych ściernisk Północy, o tym tajemniczym egipskim lądzie,
 91  1,  15|       ukończył "chlubnie" poetykę. Tym sposobem zdobył prawo wstąpienia
 92  1,  15|     zajmował się jego edukacją ani tym mniej konduitą. Ze swej
 93  1,  15|        rozpustnej nicości serca.~W tym czasie najbliższe pobratymstwo
 94  1,  15|   niemieckiej i wcale dobrze mówił tym językiem. Mocno nim zresztą
 95  1,  15|     łacinie (a wszystkie obiekta w tym języku były wykładane na
 96  1,  16|        Warto, żeby mię zobaczyła w tym kostiumie! - pomyślał wśród
 97  1,  16|            zajęć zapomniałby był o tym dzieciństwie na zawsze,
 98  1,  16|           pięknością przyświecał w tym zaciszu. Wynurzał się z
 99  1,  16|        białej' korze wzdychała nad tym miejscem, gdy cichy wiatr
100  1,  16|      przeszło, a on nie wiedział o tym wcale. Zdawało mu się jak
101  1,  16|         trafił. Dobrze się jakoś w tym miejscu myślało. Wsparł
102  1,  16|         Żydy w mieście pamiętają o tym przez dwa dni. Raz tatuńcio
103  1,  16|       głowę. - Czemużeś mi nigdy o tym nie mówił?~- A czy to jest
104  1,  16|              czego ciągle gadasz o tym księciu?...~Zofka zerwała
105  1,  17|            uważano to za podstęp i tym usilniej sypano szańce,
106  1,  17|          prawdziwie nieziemskie. W tym śnie pamiętnym książę przebiegł
107  1,  17|        cennego nie było. Bawił się tym widokiem. Byleby cisza...
108  1,  17|      zbiegów!~- Patrz teraz w oczy tym, którzy z ognia wyszli,
109  2,  1 |       obroków koniom folwarcznym i tym podobne procedery. Toteż
110  2,  1 |         książęcy. Nadymał się przy tym setnie, jako taki, do którego
111  2,  1 |          muszę teraz dużo czytać w tym języku, więc ty mi będziesz
112  2,  1 |       ciebie obowiązek milczenia o tym, co tu będziemy pisali,
113  2,  1 |           zupełnego. Nie powiesz o tym nikomu ani jednego wyrazu.
114  2,  1 |         mnie...~Rafał, oszołomiony tym wszystkim, nie mógł zebrać
115  2,  1 |            pożarła. Widzisz, j a w tym czasie, gdy ty siałeś i
116  2,  1 |         tylko, mój drogi. Nie ma w tym hańby. I mnie pewne okoliczności
117  2,  1 |           i po wszystkim. Kwiat na tym miejscu nie wyrośnie, gdzie
118  2,  1 |            dziwne, ale zapomnisz o tym i nie będziesz myślał. Później
119  2,  1 |           karku jego opiekę. Ale o tym potem. Przede wszystkim
120  2,  1 |      wyprostowany usiadł. - Tam, w tym pałacu pustym jak trupiarnia?~-
121  2,  1 |               szkoda, że ty jesteś tym jakimś tam sekretarzem.
122  2,  1 |          Ale to się odrobi, będę w tym.~Powóz wjechał w obszerny
123  2,  1 |       wolna oswoił się z sytuacją, tym snadniej, że nikt nań uwagi
124  2,  1 |     kombinacją, nie wiedział nic o tym, co robi, a wykonywał wszystko
125  2,  1 |           koło towarzyskie. Będę w tym, żeby ci pomóc. Nie bardzo
126  2,  1 |          bardzo tylko rozgłaszaj o tym sekretarstwie u Gintułta...~-
127  2,  1 |           kwiatów piętrzyły się na tym stole, dokoła którego siedzieli
128  2,  1 |       kapuścianych i wymawiać przy tym jakieś głupie słowa, zanurzać
129  2,  1 |             Ale też i oszczędza na tym, bo on jej znowu służy i
130  2,  1 |           czemu się teraz martwisz tym, z czego niedawno radowałeś
131  2,  1 |          emigranci prym trzymali w tym względzie, choć i krajowcy
132  2,  1 |            Carpentiera, kiedyśmy o tym gadali, sprzeczali się,
133  2,  1 |         wsi?~- A no...~- Wiedzże o tym, że tamto jest buda, o której
134  2,  1 |     gawiedzi z miasta. Nigdy się z tym nie odzywaj, że chcesz to
135  2,  2 |         Jarzymskiego. Nie myślał o tym wcale, co będzie czynił
136  2,  2 |         Łukasz otworzył mu drzwi z tym samym powinnym i grzecznym
137  2,  2 |           hierokeryksa, nakazujący tym, którzy są mystaj, zupełne
138  2,  2 |             że nareszcie zyskuje w tym towarzystwie jakąś wyraźną
139  2,  2 |            odludnie nie wiedział o tym trybie życia swego "brata"
140  2,  3 |         swą oparte ostrze szpady w tym miejscu, gdzie bije serce.
141  2,  3 |      kilkudziesięciu szpad. Został tym dotknięciem jakby do ziemi
142  2,  4 |            odludnie nie wiedział o tym trybie życia swego "brata"
143  2,  6 |      miękkie, delikatne, żółtawe w tym blasku gałęzie, których
144  2,  7 |         światy, tracił wiadomość o tym, że sam jest drugim duchem,
145  2,  7 |    świerków, jodeł i buków. Była w tym rozkosz zamknięta, niewyrażona,
146  2,  7 |           że z pewnością będzie. Z tym właśnie twarzą w twarz obcowali.
147  2,  7 |  niespodziewani, rozciekawiający w tym, co było szczere i istotne.
148  2,  7 |           podziemne źródło, były w tym miejscu potwornej wielkości.
149  2,  7 |           będzie w ich życiu jak w tym potoku? - pytali się nawzajem...
150  2,  9 |         uczuł uderzenie w serce. W tym miejscu gałęzie świerka
151  2,  9 |       nogach, zlany potem, stał na tym miejscu z oczyma wlepionymi
152  2,  9 |    rozpasanej tyranii!~Stańcie się tym, czym jesteście...~O góry,
153  2,  9 |        tylko mógł udźwignąć. Ale o tym wiedział jakby przez sen.
154  2,  9 |       głazy takie same jak naokół. Tym się tylko różnią od otaczających
155  2,  9 |        dala od ziemi.~Wtedy, gdy o tym myślał zwilżając zeschłe
156  2,  10|       najgłębszą odrazą usłyszał w tym miejscu mowę ludzką. Milczał.~-
157  2,  10|           się oschle. Miamlał przy tym różne wyrazy niemieckie
158  2,  10|         skapiał, no, to cie hnet w tym błocisku zagrzebli. Ale
159  2,  10|           gad uzarł. Praśli cie na tym sifie, i tameś cekał abo
160  2,  10|           przykuli. I takeś gnił w tym gnoju i gawiedzi, a zima
161  2,  11|            w nich oczy poległych w tym miejscu.~Potęga szumu zdziczałej
162  2,  11|        1800 zbudowana droga, ale w tym dniu śladu jej nie było.
163  2,  11|      uwiędłe. De With, który był w tym kraju po raz pierwszy w
164  2,  12|          dolinami ku Czacy. Miał w tym miejscu odpocząć, ale ujrzał
165  2,  12|        bezpański. Raz w raz waliła tym gościńcem to kareta czterokonna,
166  2,  12|       dukatów, zgoła nie wiedząc o tym, że nie ma przy duszy jednego
167  2,  12|           z nich w jakiś sposób. W tym celu przysuwał się do nich,
168  2,  12|         gnaty połamać. Co ci to po tym?~Odraza do tej nędzy zbudziła
169  2,  12|        moje suknie. Chyba zostań w tym, co masz na sobie. Tylko
170  2,  12|            omijam. Ale jeśli ci na tym zależy, walmy na Kraków.~-
171  2,  12|     wczoraj, onegdaj... Myślałem o tym, żeby z głodu pod płotem
172  2,  12|               Słuchaj!...~- Choć w tym nadzwyczajnym kostiumie
173  2,  12|            zaprzężone, unosiła ich tym samym gościńcem w dal zasnutą
174  2,  13|   niezdecydowanego. Uczuł tylko po tym pytaniu bardziej, niż przed
175  2,  14|           kryły się zimne polanki, tym zieleńsze, im bardziej płomienistą
176  2,  14|          twoje oko nie oglądało na tym padole. Teraz na ciebie
177  2,  14|       niech go obejrzy moje oko na tym padole! Co do mnie, to czytam
178  2,  14|         nocy i tylko kałuża mazi w tym dworzyszczu po tobie zostanie.~-
179  2,  14|           Skończ no, proszę cię, z tym hrabią!..~- Albowiem?~-
180  2,  15|            się westchnienie - i na tym koniec. Kamień leżał na
181  2,  15|           płacz jego a narzekanie, tym większą boleść. Dopiero
182  2,  15|            spłonęła barwą ognistą. Tym głębszymi stały się cienie
183  2,  15|        obcy świat.~Zadumał się nad tym, jak to dobrze jest żyć...
184  2,  16|           humor nie zawodziły go w tym czasie. Osobliwie zimową
185  2,  16|           bardziej w nie wchodził, tym większą znajdował satysfakcję.
186  2,  17|            w milczeniu ciesząc się tym ostatnim dniem ciepła w
187  2,  17|            to możesz przenocować w tym domu, bracie rodaku.~- Bóg
188  2,  17|        Dwanaście już lat upłynie w tym listopadzie miesiącu, jak
189  2,  17|     Powiedzże nam o swoim życiu, o tym, coś przeżył i widział -
190  2,  17|          spod ogona nie wypadł!" Z tym samym austriackim gwerem
191  2,  17|   ochotnika jako prosty żołnierz w tym samym co i ja szeregu grenadierów,
192  2,  17|           nie mogła dłużej ustać w tym położeniu bez obawy, że
193  2,  17|           oczy. Ci tu stali, co na tym miejscu hańbę ponieśli.
194  2,  17|          wojska pod Sokolnickim. W tym samym czasie miał regiment
195  2,  17|            i czekać aż do czasu. Z tym planem udał się pan generał
196  2,  17|           równinach, wznosił się w tym miejscu, gdzie zginęło,
197  2,  17|            starała się zapomnieć o tym, co się rozgrywało dokoła.
198  2,  17|          Ledwie my stanęli nogą na tym lądzie, oczu my oderwać
199  2,  17|       manioku, zwane kasaw, tak my tym żyli ciągle, aż do ostatka,
200  2,  17|            u redut Carvahanac... W tym to czasie ja sam przebyłem
201  2,  17|         jak inny człowiek. Stał na tym samym miejscu z rękoma splecionymi
202  2,  19|    ściskającego serca słuchaczów w tym pokrzyku tłumów coraz bardziej
203  2,  20|           łeb, i skończona zabawa. Tym sposobem Wisła, odgraniczająca
204  2,  20|          Obadwaj nachylili się nad tym pismem i Rafał pierwszy
205  2,  20|      trwogę miłą szerzący rozruch. Tym uczuciem teraz oddychał.~
206  2,  20|            ciosem obcej istności w tym świecie, wskroś którego
207  2,  20|            umarła na wieki. Widzem tym był Olbromski. Zapomniał,
208  2,  20|            Jedną z nich otworzył w tym miejscu, gdzie była założona
209  2,  20|        można.~- Tak, słyszeliśmy o tym przybyciu wojska idąc do
210  2,  20|            Szczepan odbędzie się w tym domu zjazd i zabawa taneczna.
211  2,  20|  wiedeńskich sukcesach... Więcej w tym famy niż prawdy, a co do
212  2,  20|       śnieżystych gór. A w ślad za tym uczuciem pierwiastkowym
213  2,  20|     zdumiewał patrząc bez przerwy, tym bardziej się unosił w głębi
214  2,  20|            Szczepan. Com ja miał z tym brzydactwem! ~- Bardzo to
215  2,  20|          girlanda myśli, że jest w tym samym domu, co i księżniczka
216  2,  20|       parobek ma prawo przebywać w tym okręgu rozkoszy, każdy pies
217  2,  20|          ma prawo położyć głowę na tym progu - tylko nie on, który
218  2,  21|      przymkniętymi oczyma marzył o tym, co będzie.~O, gdybyż mógł
219  2,  21|            do niego. Nie wiedząc o tym wcale wykonał prawidłowo
220  2,  21|          widywać to miejsce. Ale o tym nikt wiedzieć nie będzie.~-
221  2,  21|        dusz. Nie wiedzieli nawet o tym, że upływające minuty niosły
222  2,  21|            powieki, by za chwilę z tym straszniejszą miłością upajać
223  2,  21|   stłumione i szczególnie urocze w tym oddaleniu. Olbromski zamknął
224  2,  21|         mam cię ujrzeć?~- Słyszę w tym pytaniu... Nie chcę powiedzieć...
225  2,  21|      oznacza. Szukają go. Myślał o tym z uśmiechem nie odrywając
226  2,  21|            Offizier!~Odsłonił przy tym kołnierz futra, pokazując
227  2,  21|       raptem siadł na nogi swoje w tym miejscu, gdzie stał, zakaszlał
228  2,  21|              a wiesz ty, bratku, o tym, że my już byliśmy w bitwie!
229  2,  22|           diabła, teraz panuje nad tym waszym Śląskiem?~Gospodarz
230  2,  22|          idący na Niezdarę, a przy tym trakcie będzie austeria,
231  2,  22|   radziłbym tutaj zostać. Byłbym w tym, żebyś miał stopień oficerski
232  2,  22|           tu już ze dwa tygodnie w tym Siewierzu i musztrujemy
233  2,  22|            Bić Niemca!~- No, jak w tym wypadku, to chyba sztuką
234  2,  22|        kogoście uczcili.~- Znowu z tym Austriakiem...~- Raczcież
235  2,  23|           dostawionych do szeregu. Tym sposobem ochotnicy weszli
236  2,  23|            w nich stanęły jako i w tym całym tłumie.~W otoczeniu
237  2,  24|           nie buty, lecz trzewiki. Tym porządkiem widziano w szeregach
238  2,  24|        tylko jeden tę rzecz wie na tym świecie. A ty się nie waż
239  2,  24|     pułkownikowskiego kapelusza.~W tym samym czasie trafiały się
240  2,  24|            zagarnięto w niewolę.~W tym samym czasie główny korpus
241  2,  24|         komenda.~Zawrzała bitwa.~W tym samym niemal czasie prawe
242  2,  24|            von Bothe, wrzała walka tym zaciętsza, że tam biły bez
243  2,  24|          forsą na bramę Gdańską. W tym samym czasie generał Dąbrowski,
244  3,  1 |     wystrzałów i bagnetem. Walczył tym porządkiem przez półtrzeciej
245  3,  1 |            do joty. Zwierzył się z tym wrażeniem Gajkosiowi, a
246  3,  1 |            zimnej krwi piechoty, o tym wreszcie, że "Generał-porucznik"
247  3,  1 |            to i ja teraz paniczowi tym samym porządkiem wyłożę.
248  3,  1 |        dzieła wojenne. Cóż mnie po tym, żeby mi miał bele fąfel
249  3,  1 |            i wykładam. Tam i oni w tym Kaliszu mieli mieć swoje
250  3,  1 |           to mogło tak być, żeby w tym żadnej sprawiedliwości nie
251  3,  1 |        umundurowanie i wszystkie w tym mieście przepędziły zimę.
252  3,  1 |          młodych ról - świadczył o tym, co było. Ostry i mokry
253  3,  1 |  natarczywsza zstępowała ciemność, tym przestworniejszy stawał
254  3,  2 |     dostali byli w Bajonnie - i na tym kończyły się starcia.~Bardziej
255  3,  2 |           leżące bez siodeł i uzd. Tym staranniej i prawie z rozpaczą
256  3,  2 | wewnętrznego śmiechu. Nie myśląc o tym czuł, że śmieje się jak
257  3,  2 |      palone wolnym ogniem!~Szedł w tym miejscu obcym na palcach,
258  3,  2 |         obdarte pierze. Umiał przy tym piać i udawać gdakanie spłoszonych
259  3,  2 |      Pięćdziesięcioletnia malaga w tym oto antałku...~Wrzask radości
260  3,  2 |        Szczególnie odznaczał się w tym kierunku jeden z grenadierów.
261  3,  2 |       pewnym kierunku, widocznie z tym zamiarem, że się niepostrzeżenie
262  3,  2 |          że namyślał się tylko nad tym, jak by z tym klechą począć
263  3,  2 |            tylko nad tym, jak by z tym klechą począć sobie najskuteczniej.~
264  3,  3 |           zwiastował śmierć. Ale w tym właśnie młoda dusza znalazła
265  3,  3 |      pistoletów między czarne oczy tym chłopom ponurymi zmuszą
266  3,  3 |           była siła tego geniuszu, tym oddział liczniejszy. Wódz
267  3,  3 |    wkopanych. Oblężeni otrzymali w tym czasie posiłki w liczbie
268  3,  3 |     pozwolono mu melancholizować w tym sposobie. Wezwany ponownie
269  3,  3 |            pocisk go trafi. Okna w tym całym przejściu były na
270  3,  3 |            jakie półtora łokcia. W tym to występie były na wszystkich
271  3,  3 |     piękności. Szedł nic wiedząc o tym, że idzie.~Doświadczał błogiego
272  3,  3 |        miejscu? Nie marzył wcale o tym, żeby do niej mówić: ani
273  3,  3 |          żeby do niej mówić: ani u tym, żeby ją widzieć... Tylko
274  3,  3 | Natychmiast trzech z nich legło na tym miejscu od celnych strzałów
275  3,  3 |            minie cię nagroda, ja w tym. Strzeż się tylko losu Hamilkara
276  3,  3 |        Wprawdzie są wyjątki, ale o tym później...~W oczach jego,
277  3,  3 |      komenderuję, sit venia verbo, tym... klasztorem. Chciałem
278  3,  3 |          im się to nie zdarzało na tym padole.~- Są to żołnierze
279  3,  3 |           Kazałbym strzelać we łby tym gałganom, kazałbym!... Na
280  3,  3 |         zapewnia kapitulację. Przy tym, cóż chcesz? Tym, którzy
281  3,  3 | kapitulację. Przy tym, cóż chcesz? Tym, którzy idą na niewątpliwe
282  3,  3 |          raz słów. Śmiech w tłumie tym, śmiech, co włosy najeża,
283  3,  3 |       ulicę Świętego Giliusza. I w tym zaułku, tak samo jak w całym
284  3,  3 |         swego miejsca, jak gdyby z tym zamiarem, że dokądś pójdzie.
285  3,  4 |          Nie, doprawdy nie! Jest w tym sens pewien, jest treść
286  3,  4 |        Znikł, a z nim razem myśl o tym, co znaczyć może ten wszechpotężny
287  3,  4 |           wzdychał w utrapieniu za tym, co już w duszy jego uschło,
288  3,  5 |        Muzeum tu nasze fundujemy w tym przybytku. W Manzanares
289  3,  5 |           Łez gorzkich!~ ~W głosie tym brzmiała najszczersza prawda,
290  3,  5 |      pocztę. Straszy, do diabła, w tym zamczysku... Okopaliśmy
291  3,  6 |            czuł wściekłą rozkosz w tym wichrowym pędzie.~W zmrużonych
292  3,  6 |      zagarnęła w środek. Słyszał w tym tłumie nieustający krzyk
293  3,  6 |          zamachu zetnę, wiesz ty o tym? Jak cię ułan w pazury weźmie,
294  3,  6 |            tobym cię wziął i tu na tym miejscu dorznął. Wiesz teraz?~
295  3,  6 |     nieprzyjaciela, czy zostanie w tym miejscu. Nikt nie umiał
296  3,  6 |          mi za dwa pacierze była w tym miejscu! - wypalił dobroczyńca
297  3,  6 | niezatamowane wyrzuty.~Nie, nie, o tym jeszcze z uśmiechem marzyć
298  3,  6 |         Ach, dajże pokój! Stać nad tym rynsztokiem i czekać na
299  3,  6 |            na mnie, to stanąłbym w tym miejscu i biłbym się aż
300  3,  6 |          upokórz serce...~Daj mi w tym dniu rozkaz poczęty w mądrości,
301  3,  6 |           grobli i schodzące się w tym miejscu drogi do Piaseczna,
302  3,  6 |         konia ostrogą.~Pozostał na tym polu dopóty, aż konnica
303  3,  6 |         oczyma, nie myśląc wcale o tym, kogo widzi. Baczył tylko
304  3,  6 |            granatów rozlegał się w tym miejscu. Wyrwana ziemia,
305  3,  6 |            krok, szedł w ich tropy tym samym bajorem. Tu, wśród
306  3,  7 |          Długa uliczka wysychała w tym blasku i dymiła się od wiosennego,
307  3,  7 |         przypatrywał się obojętnie tym czynnościom. Chirurg wnet
308  3,  7 |        nami!~- Jeżeli wiedziałeś o tym, to dlaczegoż trudzisz mnie
309  3,  7 |         ten, który o wszystkim i o tym męstwie Sokolnickiego chce
310  3,  8 |        Warszawę. Urodziłem się pod tym dachem, tam jest moja biblioteka,
311  3,  8 |         bracie! Ho-ho... Idziemy z tym do wodza. Tak-że nam gadajcie,
312  3,  8 |           było od rzutu oka, że na tym posiedzeniu musi być powzięta
313  3,  8 |            malowała się myśl nie o tym wcale, na co patrzą.~- Mości
314  3,  8 |       zwracając się ku Fiszerowi z tym samym uśmiechem, zmazanym
315  3,  8 |     naszych rekrutów, działka i na tym nasz haniebny koniec.~-
316  3,  8 |    zatrzęsie po szczyt karpacki. Z tym żołnierzem, który stał nad
317  3,  8 |    ramienia. Takim już warchoł. Na tym mi życie zeszło. Oto, mości
318  3,  9 |       otaczają Karczew zanurzony w tym sypkim morzu, nie dostrzegali
319  3,  9 |       innej strony do Karczewia.~W tym samym czasie nadchodziły
320  3,  9 |          Nastawił ciekawie ucha. W tym rozstroju nocnym z chęcią
321  3,  9 |       skończony, to nie może być w tym barkanie więcej nad jeden
322  3,  9 |         Wisły, widocznej z dala. W tym świetle jak na dłoni widać
323  3,  9 |            parlamentarza... Nic na tym nie stracimy, jeśli się
324  3,  9 |       zdawało się, że biją wciąż w tym samym miejscu, ale wkrótce
325  3,  10|          trawy łąk zaniosły się po tym deszczu od kwiatów.~Gromadka
326  3,  10|   zwieszonych liści wieścił dumę o tym, czego nic nie wyjawi krom
327  3,  10|        Było mu przykro i obmierźle tym się zajmować. Wylot alei,
328  3,  10|          żądzę szczęścia we wzroku tym, słychać ją było w śpiewie.
329  3,  10|           pozdrawia dawna piosenka tym najwyższym uniesieniem...
330  3,  11|           Jacka Odrowąża wyrosła w tym czasie jak gdyby żyła nierozerwalna.~
331  3,  11|      Istotnie Sokolnicki wydawał w tym miejscu rozkazy. W chwili
332  3,  11|         lochu. Ujrzeli w podziemiu tym skupionych ludzi. Kobiety,
333  3,  12|         Sam to uczynił... Myślał o tym patrząc na zboża rodzinne,
334  3,  12|        partię. Myśli sobie teraz o tym. Była narzeczoną, uszyli
335  3,  13|       drogę spoza góry Strawczanej tym łatwiej może się zetknąć
336  3,  13|     bardziej się zbliżali do góry, tym bardziej pachniała knieja.
337  3,  13|      widomy na jawie sen. Był tu w tym ogrodzie małym dzieckiem,
338  3,  13|            ludowi z górskich wsi o tym, co się stało w świątyni.
339  3,  13|           Jest głuchoniema wiara w tym tłumie, że w takiej chwili
340  3,  13|   zgliszcze pełga kiedy niekiedy w tym miejscu między czarnymi
341  3,  14|          rozkopują zwaliska - i na tym poprzestał. Leżał tak samo.~
342  3,  14|      chciwymi dosiągł jego szyi. W tym to momencie, tarzając się
343  3,  14|            miał zgoła wiadomości o tym, gdzie jest i co robi. Rypał
344  3,  15|             a nawet dwaj trębacze. Tym sposobem pilnowano dróg
345  3,  17| samowładnym dziedzicem. Wiedział o tym wprawdzie, że z folwarku
346  3,  17|           góry, to już i został.~W tym czasie do Tarnin sprowadził
347  3,  17|          burzy. Sam rok i napis na tym stragarzu wydłubał. Nareszcie
348  3,  17|           dwunastego roku.~Rafał w tym czasie, po zżęciu żyta,
349  3,  17|        Każdy rad był brać udział w tym dziwowisku, jakie miał przed