Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |             szczeble obcięte toporem. Sam tylko jej wierzchołek jasnozielony,
  2  1,  1 |               wielkie diamenty. Tam i sam długi sopel, zwisając ze
  3  1,  1 |          północku i gdzie się ukazuje sam Zły. Gładkie boki olbrzymich
  4  1,  1 |            ziarnistym szkliwem, jakby sam mróz. Obmarzłe kije, sterczące
  5  1,  1 |              Ujrzawszy, że znowu jest sam na tym miejscu, gdzie przed
  6  1,  1 |          cisnął strzelbę w zarośla, a sam runął na ziemię dusząc się
  7  1,  1 |              tak mi się ta nawinął... Sam nawet nie wiem, jako to
  8  1,  1 |           tylko koła były i ozwora, w sam szczyt Łysicy po suchą jedlę,
  9  1,  1 |                   pytał Rafał.~- A ja sam tego nie wiem, bo się ta
 10  1,  1 |               Sępa?!~- A tak. Szedłem sam z polowania. Było to jakoś
 11  1,  1 |      przypatrywał się Rafałowi, który sam na sam zostawiony z gościem
 12  1,  1 |            się Rafałowi, który sam na sam zostawiony z gościem przez
 13  1,  1 |            trochę niewesoły i, jak to sam spostrzegłeś, złej konduity... -
 14  1,  1 |      kieleckiego krajzamtu, nie mogąc sam osobiście; mnie wysyła... -
 15  1,  1 |    szlachcic-czemu Krakowa nie lubię. Sam pojmiesz.~- Proszę; proszę...~-
 16  1,  1 |         krajczym. Pan Olchowski, jako sam człek ongi rycerski, bo
 17  1,  1 |          diabły, ryngraf na piersi, i sam odwiózł do chorągwi pancernej,
 18  1,  1 |            hołdowniczego, wreszcie on sam - i znowu korpus kawalerii.~-
 19  1,  1 |               kresach ranami zdobyty. Sam własną ręką, wyszorowaną
 20  1,  1 |                rwał pniaki i jałowce. Sam zrównał nowiny, wyniósł
 21  1,  1 |       waszmość, kogo chcesz, czy i ja sam, chociem człek twardy...~
 22  1,  2 |               i tak oczu nie widział.~Sam był przebrany w strój niby
 23  1,  2 |            jak przykuty, jak we śnie, sam nie wiedząc czemu, wpatrywał
 24  1,  2 |          nogami. Prawda, Heleno?~- Ja sam będę dopomagał, bo dom nasz
 25  1,  2 |              i wprowadził ją do domu. Sam nie wiedział, skąd mu się
 26  1,  2 |                ciasny, mośćbrodzieju! Sam to widzę i boleję, ale nieraz
 27  1,  2 |                Drżał na myśl, że jest sam jeden w jakimś miejscu wiecznego
 28  1,  3 |           miejsce, przez które jedzie sam w nocy, to jakieś inne,
 29  1,  3 |            prędki, spływając z chmur. Sam był jak chmura.~Rafał obejrzał
 30  1,  3 |             wwalił go na nią. Później sam się tam wczołgał i, leżąc
 31  1,  3 |             go ręką i uczuł, że drży. Sam także ledwie mógł stłamsić
 32  1,  3 |       towarzysza.~- Nie.~- Możesz iść sam?~- Nie.~- Krzyś!~- Idź sobie.
 33  1,  3 |         jesteś winien, kochanku?~- Ja sam tylko! Winien jestem! Ja
 34  1,  3 |           jego czole piętno hańby. On sam czuł się winowajcą. Wypił
 35  1,  3 |                zamykali drzwi i tylko sam prorektor oraz pedele zostali
 36  1,  4 |              jadał obiady i wieczerze sam w narożnej izdebce, gdzie
 37  1,  4 |             śpichlerza, spędzał w ten sam sposób na milczącym, sennym
 38  1,  4 |         zacichł w sobie, wsłuchał się sam w tony organów czy w muzykę
 39  1,  4 |             nowy świat. Oto wszystko. Sam nie mógł ani pojąć, ani
 40  1,  4 |              ją, karmił, pielęgnował, sam czesał zgrzebłem, sam poił
 41  1,  4 |    pielęgnował, sam czesał zgrzebłem, sam poił i przeprowadzał.~W
 42  1,  5 |         działanie zepsuło. Udałem się sam..."~- Kto się sam udał?
 43  1,  5 |          Udałem się sam..."~- Kto się sam udał? Kto się gdzie udał,
 44  1,  5 |       przystawił ją bokiem do ściany, sam się skulił, plecami oparł
 45  1,  5 |              przyjście, i unaszał się sam ponad sobą jak duch.~Klacz
 46  1,  5 |             kuźni stoi przy żłobie.~- Sam?~- Sam. Chodźmy do niego...~-
 47  1,  5 |            stoi przy żłobie.~- Sam?~- Sam. Chodźmy do niego...~- Nie,
 48  1,  6 |        chłonął niewidzialną czeluścią sam siebie, magał okrągłe półzwroty,
 49  1,  6 |               wtedy Francuz nastąpił, sam ich najpierwszy naczelnik
 50  1,  7 |             Już czujny modrzew, tam i sam stojący, okrył ramiona cudnością
 51  1,  7 |            jednej zagrody do drugiej, sam jeden tylko utrzymał szarą
 52  1,  7 |              żłób w przodzie wózka, a sam chętnie wziął się do miętoszenia
 53  1,  7 |            łąką w pobliżu bryki tam i sam, dusząc w sobie wszystkie
 54  1,  7 |   niewysłowiony złotostron i że to on sam wyrywa z niego zdrętwiałymi
 55  1,  7 |                stodółki, obory. Tam i sam nowy dwór dźwigał się między
 56  1,  7 |               nikt nie nadszedł, więc sam odniósł na bok wrótnię.
 57  1,  7 |               na niego w milczeniu.~- Sam przyjechałeś? - zapytał
 58  1,  7 |       wreszcie przyduszonym głosem.~- Sam.~- A mama, ojciec żyją?~-
 59  1,  7 |              w życiu był tak szczery. Sam nie wiedział, kiedy mu przyszła
 60  1,  8 |  najmądrzejszy rabin między rabinami, sam magiet, nie będzie taki
 61  1,  8 |             tam widać, to pan kapitan sam wsiał, ale tamto jare to
 62  1,  8 |               się przepasał płachtą i sam siał. Urysiowi jest bardzo
 63  1,  8 |             nad wartkim nurtem rzeki, sam w sobie narzekał błąkając
 64  1,  8 |        śpichlerza, śpiżami i kuchni.. Sam także gotował obiady.~Wieś,
 65  1,  8 |            zaraz na dawnym miejscu, a sam siadł na brzegu podanego
 66  1,  8 |             tyś mię zawsze odmawiał i sam... za nic, choć obaj ślicznie
 67  1,  8 |         wyrażoną kompasją... Ale, jak sam mówisz, cóż począć? Qui
 68  1,  8 |             sobie w bitwach. Przecież sam dobrze wiesz, jak cię kochałem... -
 69  1,  8 |            raj był waszym, magnackim. Sam to mówisz.~- Mój ojciec
 70  1,  8 |             najgorsze jest to, że się sam zabijasz. Jedno jest złe
 71  1,  8 |               tym, czym jest, ale żeś sam na dół zeszedł z wyżyny,
 72  1,  8 |              na nędzny jego padół. Ty sam, który jesteś świat, zamiast
 73  1,  8 |           inny, każdy odmienny, każdy sam w sobie jedyny na świecie,
 74  1,  8 |            Rafał szedł za Michcikiem, sam nie wiedząc, co czyni. Książę
 75  1,  8 |             mną została matka. Jestem sam i sam idę, podobnie jak
 76  1,  8 |           została matka. Jestem sam i sam idę, podobnie jak same jedne
 77  1,  9 |             napasiono konia i nim się sam goniec odpowiednio najadł
 78  1,  9 | najsilniejszego. Książę Gintułt szedi sam na przedzie, z głową podniesioną.
 79  1,  10|              za mgnienie oka: stojący sam jeden zostanie poza krzesłami!
 80  1,  10|               stół wpadał w wesołość, sam nie wiedząc czemu. Chuda
 81  1,  10|               w siebie, zagrzebał się sam w sobie. Spojrzeniami sięgającymi
 82  1,  10|            wszyscy?~- Kto się spóźni, sam sobie winę przypisze.~-
 83  1,  10|            nawet wymamrotał, czego by sam nie umiał powtórzyć raz
 84  1,  10|                że jeszcze raz, w taki sam sposób, może jej osobą swoją
 85  1,  10|           ustach-miał półuśmiech taki sam jak siostra. Ruchem grzecznym,
 86  1,  10|         chwilą, i wskazał mu miejsce. Sam chodził chwilę tam i sam.~-
 87  1,  10|              Sam chodził chwilę tam i sam.~- Czy waćpan pisałeś do
 88  1,  10|            Zaraz sobie przypomnę... A sam nie jedź. Zostań tu lepiej,
 89  1,  10|             nieboszczykiem poróżnili. Sam waść wiesz, że rozstaliśmy
 90  1,  10|               i poznasz nieco świata, sam się przekonasz, żem dobrze
 91  1,  11|     siedliskiem starego Żyda, Urysia. Sam krzywonogi Żydowin stał
 92  1,  11|          sąsiada i wskazał mu Rafała. Sam znowu wlepił w środek koła
 93  1,  11|               my som niby wolne. A tu sam pokazał, jaki to... Cie
 94  1,  11|             jeszcze sercem to tam, to sam...~Brat Piotr... Michcik...
 95  1,  12|            kadecki. Dziś był zupełnie sam. Ojciec i matka spoczęli
 96  1,  12|           poranku jego młodości, a on sam... Gdzież się podział młodzieniec,
 97  1,  12|       adiutant francuskiego generała, sam jeden z nakrytą głową wstępuje
 98  1,  12|              pozbawił praw szlachtę i sam, w osobach sześćdziesięciu
 99  1,  12|         Usunął duży kamień, który się sam obrócił, i zobaczył małe
100  1,  12|        grobowca. Widać było, jak doża sam jeden skrycie kryptę odwiedza...
101  1,  12|          cztery razy ucho lwa i klucz sam wyszedł z grożącej paszczy.
102  1,  12|       potężnemu nieprzyjacielowi, aby sam jeden był panem w kraju.
103  1,  12|               lub tak zwanego pokoju? Sam jeden wszedł na "olbrzymie"
104  1,  12|               następnych. Spędzał dni sam; najczęściej w gondoli.
105  1,  12|             opuszczali broń, wszedł w sam środek, pod rusztowanie.
106  1,  13|          kolumna bez rozkazu stanęła. Sam srogi dowódca zmieszał szyk
107  1,  13|       nazwiska.~- Co tu waćpan robisz sam jeden na ulicach Werony?~-
108  1,  13|               chleb jeno został, taki sam jako i ojcu. Kondotier!
109  1,  14|         niemiłe i jak gdyby spłakane. Sam książę przeziąbł do szpiku
110  1,  14|            wytoczyć pod Tuilerie! Ten sam generał Buonaparte...~Książę
111  1,  14|         ślepia, pchnęło go na schody. Sam znalazł w ciemności drzwi
112  1,  14|           Wiem to z doświadczenia. Ja sam tak kochałem.~- Mylisz się
113  1,  14|                 Teraz całe dni spędza sam jeden w gabinecie, zamknięty
114  1,  14|         będzie nim mianował, tylko ja sam siebie! San-Giorgio! Pewno,
115  1,  14|      Nadzwyczajne! Zaręczyłbym, że ty sam, który dzieckiem bawiłeś
116  1,  15|          subtelne wiązania przesłanek sam spłodził. W znacznej mierze
117  1,  16|              Ale na spotkanie wyszedł sam stary cześnik, kazał furmanowi
118  1,  16|              Kępy te miały zawsze ten sam kształt, zawsze jednako
119  1,  16|           bugaj dziewiczy, którego on sam nigdy jeszcze nie przekroczył.
120  1,  16|              Mnie się wydaje, że i ty sam chciałbyś tak skoczyć we
121  1,  16|     Przypatrzyłabym się, czy też taki sam...~- Jeszcze dawniej - ciągnął -
122  1,  17|              na garnizon do Mantui, a sam pośpiesznie ruszył w kraj
123  1,  17|               szczytu. Książę Gintułt sam począł zapadać na zdrowiu.
124  1,  17|            usychającym jałowcem tam i sam porosła...~Świat zewnętrzny
125  1,  17|              puste jak wymiótł. Tam i sam wyjrzała z bramy kędzierzawa
126  1,  17|        rzetelnie tego dnia pracowały. Sam kapitan celował chodząc
127  1,  17|               wskazał ręką granatnik, sam rzucił się na ziemię pod
128  1,  17|             jest tu między wszystkimi sam, sam jeden czuwający. Zajadłe
129  1,  17|             tu między wszystkimi sam, sam jeden czuwający. Zajadłe
130  1,  17|           widział świata. Werznął się sam między żołdactwo, w tłum
131  2,  1 |       sprawiała mu szczególną radość. Sam odwiózł ów drogocenny skrypt
132  2,  1 |     zmarszczkami. Oczy przygasły. Ten sam tylko grzeczny uśmiech ją
133  2,  1 |     towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam w domu, a jeżeli się gdzie
134  2,  1 |          bliskości ciągnących bank, a sam znikł w przyległych pokojach.
135  2,  1 |               gry tych ichmościów. Ja sam przecie nie przysiadam się
136  2,  1 |            się i wkrótce Rafał został sam z Jarzymskim. Przechadzali
137  2,  1 |          słownik Forcelliniego, śpisz sam na hetmańskim łożu i o panach
138  2,  1 |           szlacheckie piwo, jako że i sam jest szlachcic z prapradziada.
139  2,  1 |               dawnego towarzysza, toś sam towarzysz i brat. Piję w
140  2,  1 |                że czegoś krzyczano, a sam miał przed oczyma to salę
141  2,  2 |        wdzięczność. Był oto nareszcie sam w cichym i poważnym miejscu.
142  2,  2 |          blady, zdruzgotany na duszy, sam dla siebie odmienny i niezupełnie
143  2,  2 |              Rafał.~- Przez kilka lat sam gospodarował, własnoręcznie
144  2,  2 |            głębi serca mniemam. Nigdy sam nie byłem do tyla szczęśliwy,
145  2,  2 |            jego wolnej woli. Człowiek sam jest winowajcą. On jest
146  2,  2 |          zrodzonego wpośród grzechów. Sam wyniesie ducha swego w pustyni
147  2,  2 |           Skoro tylko poczuł, że jest sam, zaraz upadł w łoże duchowego
148  2,  3 |           otwarły i Rafał znalazł się sam jeden w sali wysokiej, sklepionej,
149  2,  3 |               woli - odpowiedział ten sam głos może z niezmiernym
150  2,  3 |             cisza. Rafał znowu został sam między dwoma dozorcami,
151  2,  3 |               hałasem. Po wtóre w ten sam sposób wypito zdrowie Wielkiego
152  2,  7 |            tracił wiadomość o tym, że sam jest drugim duchem, odmiennym
153  2,  9 |           górę doliny i potoku. Tam i sam znajdował miejsce, na którym
154  2,  9 |              Nim chwila upłynęła, ten sam wiew odmieniał się, przeistaczał
155  2,  9 |               rany straszliwe. Oto on sam jest lisem i czeka na huk
156  2,  9 |             siłą lodowca leżały tam i sam. Kryształowych przestworów
157  2,  9 |              przepiękne chmury... Ten sam liść pędzi teraz pospołu
158  2,  10|               mu się za chwilę, że on sam to jest nie co innego, tylko
159  2,  10|               skargą wydają z łon ten sam głos odwiecznej żałości,
160  2,  10|                  A kto jego wie? Taki sam pewnie zbój z gór jako i
161  2,  11|          pozostał na jego ustach taki sam, jak w zaraniu podróży.
162  2,  11|            nadrzeczu tuliło się tam i sam zwarte, spiętrzone miasteczko
163  2,  11|         brunatnej ze srebrzystą tam i sam poświatą mchu, ze złotymi
164  2,  11|           obszar korony cedru tworzył sam z siebie puszczę. Stojąc
165  2,  12|            roznosić po świecie. Tam i sam stojące wysmukłe brzozy
166  2,  12|           pobytu w zajeździe może być sam. Zapłaci za to, ale chce
167  2,  12|            krótkowzroczne oczy.~- Ten sam, bracie...~- Cóż ty tu robisz? -
168  2,  12|          pieczyste i przysmaki. Cedro sam usługiwał mu z nerwowym
169  2,  12|           wszyscy wyszli. Chcę zostać sam na sam z przyjacielem. Przynieść
170  2,  12|            wyszli. Chcę zostać sam na sam z przyjacielem. Przynieść
171  2,  12|              na stole.~Cedro rzekł:~- Sam nie wiem, co robić... Niepodobna,
172  2,  12|                   Nie!~- Dawaj, to ja sam...~- Nie, to tylko ja sam
173  2,  12|             sam...~- Nie, to tylko ja sam mogę wyrzucić... - wyszeptał
174  2,  12|         dotychczasowe życie. Tylko ja sam mogę je odtrącić...~Wstał
175  2,  13|   płaskowzgórz, z garbów bezleśnych w sam rozdół Wisłoki. Rafał poczuł
176  2,  13|               wybawcę z nurtów Wisły. Sam we własnej osobie - Rafuś
177  2,  14|              barwa zwisających liści. Sam dwór w Stokłosach stał w
178  2,  14|            wybudować tu w Stokłosach. Sam powiedz, Rafałku, mogęż
179  2,  14|              takie marnowanie mienia? Sam ja tu teraz popatrzę na
180  2,  14|      rumieniąc się dziewiczo. - Wiesz sam dobrze, że to ojciec mój
181  2,  14|              do Niemców.~- A tak! Tyś sam nie łaził? Nie włóczyłeś
182  2,  14|           szeląg może by i kupił, ale sam sprzedający nie radzi tentować
183  2,  14|            ich zakonne statuta, jeśli sam swoich nie tworzysz? Czy
184  2,  15|           oczyma zwróconymi ku niebu. Sam nie mógł odgadnąć, co mu
185  2,  15|             zimnym strumieniem. Rafał sam nie wiedząc czemu poszedł
186  2,  15|              jest żyć... Począł wolno sam z siebie przemyśliwać, jak
187  2,  16|            gospodarstwo w Stokłosach. Sam kopał się coraz głębiej
188  2,  16|       przestał ją śpiewać dla siebie, sam by ją zaczął nucić...~Wyjechali
189  2,  16|              ciszy i milczeniu.~Tam i sam fale jeziora zataczały półkole,
190  2,  17|      starzeńki powracam z dalecyny... sam jeden. Wszyscy moi kamraci...
191  2,  17|              tamto stanęło za Weroną. Sam środek opierał się o to
192  2,  17|             ścianę, kołysał się tam i sam. Przez zaciśnięte jego zęby
193  2,  17|              do dzieła. Ale się oparł sam pan generał. Inną myśl podał.
194  2,  17|       przyśpieszyło rozkaz wsiadania. Sam ów został na lądzie, gdy
195  2,  17|              chwilę odetchnienia. Pod sam koniec sierpnia taka cisza
196  2,  17|              takich jak Dessalin, ten sam, co się potem za cesarza
197  2,  17|             drugiego lepsze, jakby je sam diabeł wymyślał. Duszy swojej
198  2,  17|      Carvahanac... W tym to czasie ja sam przebyłem żółtą febrę, alem
199  2,  17|            roztrącone! Uzurpator! ten sam uzurpator jest panem Berlina
200  2,  19|               chciało.~- Bo i prawda! Sam smyka mam pod wąsem. Aże
201  2,  20|            Powziął tedy wiadomość, że sam dziedzic bawi w Wiedniu,
202  2,  20|             kiedy to po śmierci brata sam jeden był na świecie, wypędzony
203  2,  20|               tłumie błąkał się tam i sam, trafił na jedną, która
204  2,  20|            mówię, pludry nie żartują. Sam waćpanów nocą powiozę, ale
205  2,  20|       ożywionej rozmowy chodzić tam i sam po saloniku, pani Ołowska
206  2,  20|               Można.~- Któż to?~- Ten sam, co malował całe album;
207  2,  20|              uścisku, za cenę jednego sam na sam - czegóż by nie uczynił!
208  2,  20|                za cenę jednego sam na sam - czegóż by nie uczynił!
209  2,  20|      poduszczeń, zaczął chodzić tam i sam po komnacie cichymi, poplątanymi,
210  2,  21|               na oficera, którego już sam osobiście był przywiózł
211  2,  21|               jeśli chce, niech idzie sam. Ależ owszem, niech idzie,
212  2,  21|        figurze, kiedy z panią Ołowską sam na sam został, rzekła do
213  2,  21|          kiedy z panią Ołowską sam na sam został, rzekła do niego
214  2,  21|           wrócisz tutaj? Wszak to już sam wyrzekłeś?~- Tak wyrzekłem.~-
215  2,  21|         powiem!~- Powiedz, na Boga!~- Sam wiesz najlepiej.~- Nic nie
216  2,  21|           oczu, a za chwilę podjechał sam ku bocznemu wejściu saniami
217  2,  21|               wiodący w dół ku rzece. Sam stanął w saniach i poduszczał
218  2,  21|              im przytulić się do dna, sam siedząc w kucki na przodzie,
219  2,  21|          Krzysztofowi brnąć na brzeg, sam szarpnął barkę za łańcuch
220  2,  21|              wyciągnąć łódź na brzeg, sam okręcił łańcuch jej o pień
221  2,  22|               kazał pilnować drzwi, a sam chwycił Żyda za łeb i powlókł
222  2,  22|              wydawać, że ja po prostu sam się mianowałem, ale tak
223  2,  22|                i bij, zabij! Nawet-em sam skrobnął z konia piechura
224  2,  24|          pruscy narodowości polskiej. Sam wódz naczelny nie był przez
225  2,  24|               przybył już był właśnie sam Cesarz Napoleon spod Pułtuska,
226  2,  24|           Wolicy raptownie wrócić pod sam brzeg Buga, okrążyć bliskie
227  2,  24|               wachmistrzu?~- Bóg jego sam wie, gdzie on. Słuchaj,
228  2,  24|       Częstochowę wziął i zabrał, pod sam Kraków się podciągnął, ale
229  2,  24|              ale dziesiąci zwołał, bo sam Cesarz idzie!~- A dokąd
230  2,  24|              o to pytać! Nie waż się! Sam jeno Bóg Najwyższy tę rzecz
231  2,  24|            miał pocztowego, Krzysztof sam pilnował swego konia. Czyszczenie
232  2,  24|       żołnierzowi, a zresztą wszystko sam pełnił. Uczył się służby
233  2,  24|        węgierskim krojem. Dekę zawsze sam składał we czworo pod kulbakę,
234  2,  24|          wychodź, czarny jucho, abo i sam, czerwony huzarze!~Zaraz
235  2,  24|          piętnastu wzięli do niewoli. Sam pułk Dziewanowskiego był
236  2,  24|               się teraz kłębami pary. Sam jeździec mokry był, jakby
237  2,  24|            Jana Dąbrowskiego, i że on sam jednemu z eszelonów tego
238  2,  24|               dywizji kazał je zająć. Sam pociągnął dalej. ,Przednia
239  2,  24|        liniowa. Generał Niemojewski i sam wódz naczelny wszelkich
240  3,  1 |              bitwa w ciemności. Tam i sam wśród ognisk gonili się
241  3,  1 |    Kwiatkowski dostał postrzał w bok, sam sobie kulę kozikiem spomiędzy
242  3,  1 |              jest nie kto inny, tylko sam Lefebvre-Desnouettes. "Przez
243  3,  1 |               służy pod Fijałkowskim. Sam, jucha, na syngieltona wziął
244  3,  1 |          jakby go mutrami przykręcił, sam towarzysza obrządzi, rozsiodła
245  3,  1 |            Rolanda podnosi z ziemi, a sam przy zmarłym bez zmysłów
246  3,  1 |            rzek.~Krzysztof Cedro stał sam jeden w ciemności i nie
247  3,  2 |              lansjerów Konopki ruszył sam w góry. Szedł nie drogą
248  3,  2 |         zajmował przybyszów z Północy sam świat górski. Piorunem spadające
249  3,  2 |             Cedro spostrzegł, że jest sam jeden na drodze. Nie widział
250  3,  2 |          krwionośnych łba, trząsł się sam i słaniał. Zarzucił derę,
251  3,  2 |       przyłożył mu karabin do piersi. Sam ledwie mógł wykrztusić pytanie,
252  3,  2 |               po płytach okolicznych. Sam leżał obok marmurowej tablicy,
253  3,  2 |              z wyrozumiałością, że to sam Bóg karze go zapewne za
254  3,  2 |        Krzysztof mu nie przeszkadzał. Sam rozglądał się po kątach,
255  3,  3 |       plądrowali góry i wąwozy aż pod sam szczyt Puig Cervero za Huerbą,
256  3,  3 | pozamurowywane do połowy, toteż tam i sam można było przewidzieć strzał,
257  3,  3 |             nami łazić?~- Takiemu, co sam bez komendy łazi - kula
258  3,  3 |              miarkuję, że wyjdziemy w sam środeczek, między dwie barykady...
259  3,  3 |      czerniały budynki gospodarskie i sam konwent, frontem zwrócony
260  3,  3 |              mi pokój! ja idę osobno, sam!~- Chodź we środek! Ja ci
261  3,  3 |   niezwyczajny i jeszcze, widzisz go, sam!~- Broń do ataku!~- Marsz!~
262  3,  3 |               Stanął wśród korytarza, sam blady jak trup, i szeptał
263  3,  3 |            skrzynie i ręczne granaty. Sam Chłopicki ciężko raniony
264  3,  3 |              pozostać teraz na chwilę sam ze sobą. Wnet myśli jego
265  3,  3 |              okno tak samo, jak było. Sam został na swym miejscu.~
266  3,  4 |              napijcież sir; duszkiem. Sam Hupka go warzył. Pijcież
267  3,  5 |               To któż wami dowodzi?~- Sam jeno pan Hupet został nad
268  3,  6 |              nich żółtawe bazie tam i sam omgliły wierzchołek. Rowami
269  3,  6 |              on myśli o ojcu, lecz że sam jest starcem zgrzybiałym
270  3,  6 |             koni! - wyrzucił kapitan.~Sam, jako niedościgły wzór,
271  3,  6 |             ganiali się jeszcze tam i sam, w polu. Patrol, który wreszcie
272  3,  6 |                Szła z dołu pod pachę. Sam kapitan zaczął ją wymacywać
273  3,  6 |            swoją kompanijkę w lasy, a sam z oficerami przypatrywał
274  3,  6 |       rozłożono przed nim mapę, i ten sam głos, który wołał na Sokolnickiego,
275  3,  6 |          jechał z dala od wszystkich, sam. Przed oczyma jego po prawej
276  3,  6 |       przejściu alpejskim, kiedym był sam jeden niezłomny wódz, kiedy
277  3,  6 |            się korowody pierza. Tam i sam wędrowała zdziwiona, osierociała
278  3,  6 |               kilku plutonów udał się sam do wioski. Skoro tylko piechota
279  3,  6 |               i wesoło, głośno zaczął sam komenderować trzaskając
280  3,  6 |              wiosce, którymi kierował sam Sokolnicki, pozdrowiły księcia
281  3,  6 |            znowu. Sokolnicki formował sam partie. Był wciąż na środku
282  3,  8 |             darmo. Co robię, to robię sam ze siebie i wtedy dopiero
283  3,  9 |        kolumną oddał Sokolnickiemu, a sam kazał przysposobić sobie
284  3,  9 |             Generał wyszedł do niego, sam obejrzał konia i broń. Za
285  3,  9 |               wiadomości ponad to, co sam wiedział, gdyż furmanki
286  3,  9 |            zakomenderował Sokolnicki.~Sam zsiadł z konia i prowadząc
287  3,  9 |              mu pilnować swego konia. Sam stanął w szeregu między
288  3,  10|               towarzysza do salonu, a sam na palcach przeszedł sionkami
289  3,  10|            samo pochylenie głowy, ten sam wyraz twarzy. Oczy przymknięte...
290  3,  10|            piękna, starcza twarz, ten sam wykwintny ruch głowy, ułożenie
291  3,  11|               zdołał dnia 9 czerwca w sam czas dotrzeć do Nadbrzezia
292  3,  11|     wieśniaczych odzieniakach. Książę sam nimi dowodził, ale nie jako
293  3,  11|           skończeniu dziennych robót, sam, w nocy, obwiązany sznurem,
294  3,  11|             Stawał się w głębi lochów sam dla siebie niezupełnie zrozumiały,
295  3,  11|           niezupełnie zrozumiały, był sam dla siebie na poły człowiekiem,
296  3,  11|            ogień pożarty. Krzyk tam i sam, a po nim cisza śmiertelna,
297  3,  11|          kanonierów wybito. Pułkownik sam pracuje. twarz ma spaloną
298  3,  11|          murem, strzelali ile wlazło.~Sam książę, nie mając żadnej
299  3,  11|             na płaszczu, Rafała obok. Sam usiadł w kącie.~Książę z
300  3,  12|    prawdopodobnie na haniebną śmierć? Sam to uczynił, o dziwo... Wraca
301  3,  12|          wymazany z list pułkowych... Sam to uczynił... Myślał o tym
302  3,  12|               za progiem, został jeno sam Michcik. Odziany w mundur
303  3,  13|           jasnymi kępami buków. Tam i sam wzbijały się ku górze powłóczyste
304  3,  13|           drogą aż przed kościołek, a sam na czele drugiej postanowił
305  3,  13|       monstrancję i intonuje pieśń, a sam przez świętą Hostię patrzy
306  3,  13|             Dał rozkaz do wsiadania i sam skoczył na siodło.~Teraz -
307  3,  14|           niwach na wschodzie, aż pod sam klasztor Świętej Moniki.
308  3,  14|              wysoko przypiął szablę i sam jeden poszedł w miasto.
309  3,  15|     zawodowych, ludzi górskich.~Tam i sam, w miejscach najbardziej
310  3,  15|            kodeks. Wyprawami dowodził sam Krzysztof. Chodzili najczęściej
311  3,  15|               Spadłeś mi jak z nieba! Sam nawet nie wiesz, jak wielką
312  3,  15|           naszymi nie widział. Siedzi sam wśród moich piechurów, ssie
313  3,  15|        myślisz stąd się wydostać? Boć sam jeden nie wyjdziesz, a oddział,
314  3,  15|               Tak, aż do rozkazu. Ten sam człowiek, don José, wywiedzie
315  3,  16|               i odeszli. Cedro został sam. Przy głowie zmarłego leżał
316  3,  16|             go porwało w pazury. Leży sam jeden przed wami wszystkimi,
317  3,  16|      odpowiedział mu głos:~- Cześć mu sam oddaj. I dół mu sam wykop.
318  3,  16|          Cześć mu sam oddaj. I dół mu sam wykop. Już on nie żołnierz
319  3,  17|              duszą całe to budowanie. Sam każde z drzew, czasu wypraw
320  3,  17|          wiatrowi i wszystkiej burzy. Sam rok i napis na tym stragarzu