Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |                  od echa każdego kroku w tej ruinie kościoła! Co w niej
  2  1,  1 |               położył palec na cynglu. W tej samej chwili sarn stanął.
  3  1,  1 |          młodzieńca swe wypełzłe oczy.~W tej samej chwili jeszcze raz
  4  1,  1 |             glinianą fajeczkę. W trakcie tej czynności, nie patrząc,
  5  1,  1 |              oparł go na ramieniu, ale w tej samej chwili zgiął się i
  6  1,  1 |                  zakąt i szczegół, ale w tej samej chwili wspominał ją
  7  1,  1 |                słowików przerywały ciszę tej nocy wiosennej, kiedy tamtędy
  8  1,  1 |                  chwycił i nie osadził w tej norze.~- Nic się nie boję.~-
  9  1,  1 |                 mamy zaszczyt należeć do tej samej nacji, co waszmość,
 10  1,  1 |                   zważ waćpan. A za to u tej... noga. Co? Stopka podługowata,
 11  1,  1 |                      Czy mażemy zacząć w tej chwili? - Noc to... Ale
 12  1,  1 |                  jego absentowania się w tej tak ważnej sprawie, polecił
 13  1,  2 |              Stał mu w oczach cudny czar tej osoby, jej oczy zachwycające,
 14  1,  2 |                   Był to jak gdyby akord tej samej pieśni, jakby okrzyk
 15  1,  2 |                   Ale bo ja... właśnie w tej chwili... - bąkał Rafał
 16  1,  2 |             Rafał na widok tego stracha, tej przeraźliwej chimery, uczuł
 17  1,  2 |              wskroś śmiechu przebijał. W tej samej chwili panna Helena,
 18  1,  2 |              dalszych izb ledwie strzępy tej mowy:~- "Cóż tedy czynić -
 19  1,  2 |                  i głębokim śniegu... Od tej rozkoszy ciągle odrywały
 20  1,  3 |          wichrzatej fali ostrą iglicą. W tej szczelinie świetlistej ujrzeli
 21  1,  3 |                będzie nawet zadowolony z tej afery.~- Właśnie, ty mu
 22  1,  3 |                  szkolna drżała na widok tej wiotkiej postaci. Jej duże
 23  1,  3 |                  kiszki powypuszczam! ~W tej samę chwili Michałek sapiąc
 24  1,  3 |                  Filip i chwycił wpół.~W tej minucie skrzywdzony prorektor
 25  1,  4 |                  siebie jak na łotra i w tej samej chwili nurzał się
 26  1,  5 |              ukos je przypierała. Koniec tej dęgi przytwierdzało się
 27  1,  5 |            rozrósł, była darniowa ławka, tej nocy zadęta do znaku. Naokoło
 28  1,  5 |                  ścianie prostopadłej do tej, przy której stał.~Biały
 29  1,  5 |            brylantowych światełek.~Dołem tej ściany ciągnął się darniowy
 30  1,  5 |                  jej oczy, jakie usta. w tej minucie? Rozgarniał ciemność
 31  1,  5 |                wpół i za szyję dumanie o tej cudności dziewiczej, którą
 32  1,  5 |              dziewiczej, którą był pojął tej nocy, i rozkosz mocniejsza
 33  1,  5 |              woli, z oślepłymi oczyma po tej straszliwej ścieżynie, po
 34  1,  7 |       nadchodzące kroki, a budził się do tej straszliwej prawdy, że tego
 35  1,  7 |            Owszem, musiała udawać, że do tej chwili nie przepuściła mu
 36  1,  7 |                 końca matczyną miłość. W tej samej chwili wstrzymywał
 37  1,  7 |                  Gdy kowal zabrał się do tej roboty, zeskoczył z bryki.
 38  1,  7 |               olbrzymie jak świat, aż do tej chwili i miejsca. I nagle
 39  1,  7 |           należne cwancygiery. W trakcie tej czynności rzucił ukośne
 40  1,  7 |              Rafała coś drgnęło na widok tej postaci, którą z dzieciństwa
 41  1,  8 |                  trzebić pustki, jego do tej roboty najmuje. Dawniej,
 42  1,  8 |                   o samym Adonaj, ale od tej chwili, kiedy kładzie śmiertelną
 43  1,  8 |                 Od młyna, nieruchomego w tej porze roku, dolatywał ciekły
 44  1,  8 |              dalej.~- Toż pamiętam aż do tej chwili sejmiki. Sejmiki! -
 45  1,  8 |                  mógł się czuć dobrze na tej drodze otwartej, która go
 46  1,  8 |              obok płotu przypatrując się tej scenie, uczuł na widok tego
 47  1,  8 |                  Uczucie sympatii jego w tej sprawie było po stronie
 48  1,  8 |               Dzięki tobie mam... mam na tej ziemi... jeszcze jeden dzień...~
 49  1,  8 |                po tym wszystkim... Oto w tej chwili najbardziej żywo
 50  1,  8 |                  jeszcze jestem gotów! W tej chwili... Michcik!~- Toż
 51  1,  8 |          śpichlerzyku, zupełnie pustym w tej przednówkowej porze. Rozłożył
 52  1,  8 |            wysokości ukazały się oczom w tej odległej jakoby ziemi. Złoto-biała
 53  1,  9 |                 wydał jakieś zlecenia. W tej samej chwili spomiędzy drzew
 54  1,  9 |        przerażające miamlanie, słowienie tej nazwy, która mocniejsza
 55  1,  10|               nie wznosić, nie dźwigać z tej ziemi, lecz na skrzydłach
 56  1,  10|                  ranach i bliznach...~Do tej alei spływało z góry światło
 57  1,  10|               Oczy miał utkwione w twarz tej sąsiadki, a na wargach uśmiech,
 58  1,  10|                  Angielka, siedząca obok tej ślicznej blondynki, zwracała
 59  1,  10|                brat waści gospodarzył na tej wioszczynie, nie ma co mówić!~-
 60  1,  10|               się, że i on uczestniczy w tej zabawie. Siedząc nieruchomo
 61  1,  11|               zmarł brat Rafała. Wziął w tej zabawie udział książę i
 62  1,  11|                 pacierzu. Na oczy więcej tej oto Wygnanki nie obaczysz.
 63  1,  12|              uniknięcia kurzu, kiedy zza tej skały wynurzyły się pierwsze
 64  1,  12|               Łoskot ich kroków grzmi na tej ziemi wewnątrz próżne-"
 65  1,  12|              twardo wytrzymywały takt na tej nieskończonej drodze między
 66  1,  12|                  na zadane pytania!...~W tej samej chwili ktoś z gości
 67  1,  12|            stojący w niebiosach obłoczek tej samej barwy kłam zadawał
 68  1,  12|            zadawał złudzeniu.~Wracając z tej wycieczki książę ostrzeżony
 69  1,  12|                było coś wstrząsającego w tej wędrówce nowej... Książę
 70  1,  12|                Dojrzał ludzi w mundurach tej samej barwy, ciągnących
 71  1,  13|                 uczuł niewysłowiony urok tej Julii, przez poetów wyśnionej,
 72  1,  13|              Wypaliły się pochodnie nocy tej. Dzień rączy wspina się
 73  1,  13|                 jednak wywołany został z tej kaźni, gdzie po kątach chrapały
 74  1,  13|            Przybywam wprost z kraju, a w tej chwili z Wenecji. Właśnie
 75  1,  13|                Żal ci tak, mości książę, tej szlachty, która do złotej
 76  1,  13|              wygnany pisał tu właśnie, w tej samej Weronie.~- Pogardzić.~-
 77  1,  14|                 obronne, doskonałe aż do tej chwili niby szpady wyborowe,
 78  1,  14|             teraz uśmiechu. W oczach i w tej pięknej twarzy, nim poznał
 79  1,  14|             gradem kul u mostu Zelwy! Po tej hańbie, która mi kopytami
 80  1,  14|                  zwróć uwagę na jedyną w tej dziedzinie siłę faktyczną:
 81  1,  14|         doświadczyłem wprawdzie wzruszeń tej dziewczynki, która zbliżywszy
 82  1,  14|                      No, ale posiedzenie tej Rady panów w turbanach,
 83  1,  14|               owiewał najcudniejsze lica tej ziemi, królewskie jagody
 84  1,  15|        przegranych. Właśnie dzięki tylko tej przyjaźni z Jarzymsiem de
 85  1,  16|             zupełnego wygnania z pamięci tej panny odprawiał trudne nad
 86  1,  16|                 w pole, postanawiając do tej dziury nigdy już nie wracać.
 87  1,  16|                 z jakiej racji?...~- A z tej racji, że chciałabym go
 88  1,  16|              głupio siedzieć z siostrą w tej tarninie. Wstał tedy i wyszedł.
 89  1,  17|                 ze snu, odczuwał trwanie tej ciszy jak doskonałe szczęście.
 90  1,  17|              dziesięciu tysięcy ludzi. Z tej liczby połowa najwyżej mogła
 91  1,  17|              serce żelaznymi klamrami na tej drodze samotnej. Minąwszy
 92  1,  17|             spracowane spiże zdały się w tej chwili drzemać, tak samo
 93  1,  17|              stęchłe jeziora. Milczące w tej chwili młyny były wstrętne
 94  1,  17|               męki, od krzywdy; na widok tej hańby, niesłychanej w dziejach
 95  1,  17|                    wycedził marszałek.~W tej samej chwili z przeciwnej
 96  2,  1 |                 ślepe i głuche narzędzie tej wyższej a wszechwładnej
 97  2,  1 |              przybył do Warszawy jeszcze tej samej jesieni. Stary cześnik
 98  2,  1 |             rzędami. W połowie wysokości tej wielkiej izby biegła ozdobnie
 99  2,  1 |              szewca.~- Nie, stanowczo! W tej chwili jest to niemożliwe...~-
100  2,  1 |                  fryzurach.~- Dowiedź mu tej hańby, bo inaczej skażemy
101  2,  1 |          zgromadzony.~- To cię zajechał! Tej plamy nawet Caren z ciebie
102  2,  1 |           skompromitował. No i mnie przy tej okazji... Idziemy na théâtre
103  2,  1 |                 Nie po to przyszedłem do tej otchłani z zapłaconym biletem,
104  2,  1 |    natychmiastowego zadosyćuczynienia od tej chudej aktorki, która do
105  2,  1 |               żeby się z drogi usuwać. W tej samej chwili Rafał ujrzał
106  2,  1 |               Gruz sypał się w oczy... W tej samej chwili trzeszczały
107  2,  2 |                 do tyla szczęśliwy, żeby tej łaski dostąpić. Jestem żołnierzem...
108  2,  2 |                zbóż, kielichy kwiatów na tej całej cudownej ziemi...
109  2,  2 |              waszmość raczysz przebaczyć tej gadatliwej naturze żołnierskiej?...~-
110  2,  2 |                 W Eleuzis oddawano cześć tej właśnie wiecznej sile natury,
111  2,  2 |               kształtów przy brzmieniu w tej samej chwili słów uroczystych,
112  2,  2 |                 Rafał skwapliwie jął się tej roboty, uszczęśliwiony,
113  2,  2 |       towarzystwie jakąś wyraźną rolę. W tej samej chwili książę mówił
114  2,  2 |          Straszny, a jednak... Ja się do tej wysokości wznieść nie mogę.
115  2,  2 |              zastygłymi oczyma... Z kart tej olbrzymiej książki wionęła
116  2,  2 |                  surowe studia źródeł do tej pracy, począwszy od zamierzchłych
117  2,  2 |                  nikt się nie sprzeciwia tej prośbie, gdy zgromadzeni
118  2,  2 |               ceregielach czekających go tej nocy w loży, dusznej jak
119  2,  2 |                  profanki i plątał się w tej przemowie jak żaczek wydający
120  2,  2 |       straszliwym muśnięciem rozkoszy. W tej samej chwili szept, szept
121  2,  3 |                serca swego przyłoży...~W tej chwili po raz pierwszy Rafał
122  2,  3 |                 przetrąciło. Uczuł, że w tej samej chwili na ciemieniu
123  2,  3 |                uczyńcie, Bracia, na znak tej tajemniczej ligi, ciągły
124  2,  4 |                  surowe studia źródeł do tej pracy, począwszy od zamierzchłych
125  2,  4 |                  nikt się nie sprzeciwia tej prośbie, gdy zgromadzeni
126  2,  4 |               ceregielach czekających go tej nocy w loży, dusznej jak
127  2,  4 |                  profanki i plątał się w tej przemowie jak żaczek wydający
128  2,  4 |       straszliwym muśnięciem rozkoszy. W tej samej chwili szept, szept
129  2,  5 |         błyskawica. Któż to mię całuje w tej ciszy i ciemności? Czy to
130  2,  6 |                zasłonić. Ale korzystał z tej samej chwili: patrzał na
131  2,  6 |               cały dom w mroku ginął. Na tej ścianie ubogiej światło
132  2,  6 |             barwy. Któż wie - może śniły tej cudnej nocy sen o życiu
133  2,  7 |             nabite kołkami prowadziły do tej świetlicy, gdzie się przed
134  2,  7 |                  progiem, a potem wskroś tej łąki, nie depcąc kwiatów,
135  2,  7 |              dalekie turnie, jakby je ku tej wodzie samotnej i dalekiej
136  2,  7 |                wiekuistym uściskiem łono tej cudnej, mieniącej się wody,
137  2,  8 |                 obmierzła. Dzikie ściany tej niedosięgłej fortecy i czarny
138  2,  8 |                jak melodia najcudniejsza tej ziemi wracał do nich i owiewał
139  2,  9 |                  nogi, powieki. W chwili tej wspomniał, co się z nim
140  2,  9 |          sposobem nie uczynił tego aż do tej chwili. Szedł wielkimi krokami,
141  2,  9 |                  Przebiegły był w chwili tej jak pies, a władał wszystką
142  2,  9 |                 zabójców. Niekiedy wśród tej cudzej trzeźwości przelatywała
143  2,  9 |           Pragnął odszukać potwierdzenia tej prawdy w zdeptanych szuwarach,
144  2,  9 |              zakołysała się wątła fala w tej samej chwili zrodzona, poruszyła
145  2,  9 |             przez mgnienie oka, że z fal tej wody wyjdzie utopiona, że
146  2,  9 |                   Nieszczęśliwy na widok tej nowej zimnej piękności,
147  2,  10|                octu przykłada do warg. W tej samej chwili ktoś w pobliżu
148  2,  10|             kątach ciemnego lochu, ale w tej samej chwili Rafał usłyszał
149  2,  10|               czarnych piachów, pękają u tej samej mety i z niepowtórzonym
150  2,  10|           postrzał ozbił abo ci gicale w tej młace pokręciło, abo gad
151  2,  11|                   Wypadło tedy nocować w tej ostatniej mieścinie przed
152  2,  11|                 martwych jezior, które o tej dobie zginęły bez śladu
153  2,  11|                  aż do ziemi, uczyniły z tej drogi majestatyczny, a zarazem
154  2,  11|                  a pracowity człowiek na tej drodze rozsypał. Małe jaszczurki
155  2,  11|           puszczę. Stojąc na wyniosłości tej góry patrzał już może w
156  2,  11|        cierpienie.~- Nie ma już, bracie, tej - rzekł de With - która
157  2,  12|             długo, jak chciał. W trakcie tej choroby sprawa wykryła się
158  2,  12|             piach i mech. Niekiedy wśród tej przestrzeni, tak pustej,
159  2,  12|                 wieczór ukazała się przy tej drodze w szczerym polu murowana
160  2,  12|                 był smak i uroczy zapach tej potrawy! Rafał zmiótł ją
161  2,  12|              pomięte w drodze, czyniły w tej karczmie wrażenie przepychu.
162  2,  12|                  ci to po tym?~Odraza do tej nędzy zbudziła w piersi
163  2,  12|          wydziera. Smutek się flańtał na tej ginącej, na niepewnej drodze.
164  2,  13|         dyszkantem.~Zawstydził się zaraz tej swojej czułostkowości i
165  2,  13|                   Rafał przypatrywał się tej panience, gdy tak z roziskrzonymi
166  2,  13|           złoczyńcę. Nalana twarz była w tej chwili pokryta sinymi i
167  2,  14|               pan hrabia myśli zabawić w tej dziurze?~- O, długo, stary
168  2,  14|               był dureń. Nie mam ucha do tej melodii. Sadzić ziemniaki,
169  2,  15|              płynące z widoku ziemi...~W tej samej chwili nad wodami,
170  2,  16|                 i Olbromski spędzali dni tej jesieni na koniu, za chartami,
171  2,  16|               dzień domagały się niejako tej piosenki. I Rafał chętnie
172  2,  16|               nagła stanęli jak wryci. Z tej mgły, na całej widzialnej
173  2,  17|                ścianach. Aż oto jednej i tej samej nocy we wszystkich
174  2,  17|          strzelców i szwadron huzarów. W tej wsi Polo postawili na Adydze
175  2,  17|                  zboża nie doszło już od tej chwili do miasta. Zrazu
176  2,  17|                 ze służby, nie chcieli w tej bardzo złej godzinie opuścić
177  2,  17|            cuchnąca, pełna robactwa, a i tej tylko kwartę na człowieka
178  2,  17|             kiedy my trzymali straż przy tej siedzibie. W lekkim i przewiewnym
179  2,  18|              wąsów, żeby nie zapomnieć o tej przestrodze. Dobrze jest
180  2,  18|                ze sobą przestawać, ale w tej chwili, gdy ja sekretnie
181  2,  18|              czym powinienem pamiętać! W tej chwili!... W każdej chwili
182  2,  18|         dziedzicznego tytułu.~- Czyż i w tej chwili nie możesz mu przebaczyć
183  2,  19|             dziwny i okrutny, śmieszny w tej wielkiej gromadzie. Długo
184  2,  20|              Jedno z pierwszych miejsc w tej liście zajmował Jaz, majątek
185  2,  20|                 do Jazu jechać naprzód i tej drogi przede wszystkim próbować.
186  2,  20|                  księżniczek mógłby przy tej sposobności zobaczyć, ale
187  2,  20|          zatarcie wszelkich podejrzeń. Z tej rozmowy z oberżystą wyłoniła
188  2,  20|                się kto zbliża do rzeki z tej czy z tamtej strony - kula
189  2,  20|             czekajże, będę wiedział imię tej pani. Zawsze to potrzebne,
190  2,  20|                  się nadziwić, napatrzyć tej zmianie, owemu przedzierzgnięciu
191  2,  20|             Wprawdzie on na nic by się w tej sprawie nie przydał jako
192  2,  20|           niepokojący powab. W piękności tej było coś duszącego; coś,
193  2,  20|               karcie przypatrując się to tej, to innej kombinacji barw.
194  2,  20|                   z zasadzki rzęs, powab tej twarzy i tajemnice przecudnego
195  2,  21|                  ty był, wariacie, aż do tej pory! - wołał z największym
196  2,  21|                   we wsi. Gdzieś u końca tej drogi, którą lecieli, paliło
197  2,  21|             niewysłowioną mowę boleści w tej twarzy stężałej wśród życia,
198  2,  21|                 To ja... To moja wina... Tej: ja cię zamordowałem!...
199  2,  22|              obudwu wrótni stajennych. W tej chwili furman, blady śmiertelnie,
200  2,  22|             dowódca pospolitego ruszenia tej części województwa krakowskiego.
201  2,  22|                  i rzekł:~- Żałuję, że w tej żołnierskiej kryjówce nie
202  2,  22|         dziękować Bogu, nie najgorzej na tej aferze wyśli. A kto miał
203  2,  22| rotmistrz-dowódca pospolitego ruszenia w tej części województwa krakowskiego,
204  2,  23|        malownicza siła, bijąca z postawy tej młodzieży, zapał budziły
205  2,  24|               jazdy i nieco artylerii.~W tej pierwiastkowej formacji
206  2,  24|               tęgą siłę roboczą. Ubranie tej piechoty było wielobarwne,
207  2,  24|              oklep. Jeszcze też prawie w tej armii nie było podkomendnych
208  2,  24|            komendą generała Zajączka. Do tej drugiej gromady, która miała
209  2,  24|                  lada chwila na rozkaz w tej materii komisji rządzącej -
210  2,  24|                 stanowiące niejako klucz tej fortecy. Głównymi punktami
211  2,  24|                  krokiem zbliżały się do tej bramy północnej. Drugi batalion
212  2,  24|             oblegających nie wiedział. Z tej strony miasta; między ogrodami,
213  2,  24|                na osłupiałych Niemców. W tej samej chwili zdruzgotane
214  3,  1 |                  sześciofuntowych. Część tej siły, pod bezpośrednią komendą
215  3,  1 |                Wszystka ogółem artyleria tej dywizji zostawała pod dowództwem
216  3,  1 |              zrozumieć nic a nic z całej tej wyprawy. Najbardziej był
217  3,  1 |             Wielu oficerów i żołnierzy w tej sprawie dzielnie się spisało.
218  3,  1 |            Krasińskiego i Męcińskiego. W tej sprawie miała udział kawaleria
219  3,  1 |                  Krzysztof Cedro słuchał tej wieści nikiej baśni. Łudziło
220  3,  1 |      nieprzyjaciołach nie słychać było w tej stronie. Ale w siedm minut
221  3,  1 |                  nogi, to ma chorągiewkę tej lancy nad samym denkiem
222  3,  1 |                 kapitan, bo ma folwark w tej samej parafii co grosmajor.
223  3,  1 |                   przeznaczony został do tej dostawczej kompanii.~Wyszli,
224  3,  1 |            Twierdza francuska Hendaye na tej stronie zatoki ukazała się
225  3,  1 |               wieczności pracują fale. W tej pieśni-czynie była wiadomość,
226  3,  2 |        Roncevalles. Zdawało mu się, że w tej chwili zdobywa ostrogi rycerskie.~
227  3,  2 |                Tudeli miał być most, a z tej strony rzeki za Tudelą już
228  3,  2 |                 z poprzeczną żerdzią. Do tej poprzecznicy właśnie były
229  3,  2 |               ziewając z całego serca.~W tej samej chwili rozległ się
230  3,  2 |              jest to właściciel i twórca tej całej piwniczki winnej.
231  3,  3 |              górskich pustkowiach dolinę tej rzeki, nie zaznał już jednej
232  3,  3 |                   Molviedro stało się od tej chwili niejako domem pułku.
233  3,  3 |         przeistoczony w armię. Dowódca w tej olbrzymiej gromadzie nie
234  3,  3 |                 go Kanałem Aragońskim. W tej dobie nie było spoczynku
235  3,  3 |             stopami widział gmeranie się tej konającej miazgi. Głowy
236  3,  3 |            wśliznęli się czworobokiem do tej sieni i zwrócili wszystkie
237  3,  3 |           Utworzył siei za chwilę dokoła tej sieni zator ludzki z obudwu
238  3,  3 |            uważnie zmierzył w to okno. W tej samej chwili znowu mignęła
239  3,  3 |              ujrzał twarz z okna na dole tej kamienicy. Domyślił się,
240  3,  3 |                 zębami na żyły i ścięgna tej łapy, co go dusiła. Chwycił
241  3,  3 |               chwytając dech w piersi. W tej samej chwili, nie myśląc
242  3,  3 |             Zdawało mu się, że rozważa w tej chwili, co czynić dalej.
243  3,  3 |                  sień sklepioną. W końcu tej sieni były kute drzwi zamknięte
244  3,  3 |              kościół z wyniosłą wicią. Z tej to wieży waliły w szturmujących
245  3,  3 |                sztyletu toledańskiego. W tej samej chwili Krzos padł
246  3,  3 |               zmierzając do legowiska.~W tej samej chwili przypomniał
247  3,  3 |               dopadłszy głową posłania w tej chwili zachrapał na cały
248  3,  3 |            Kapitan siedział na krześle w tej samej pozycji, twarzą do
249  3,  3 |                 drogi szykanę. Nikt im w tej pracy nie przeszkadzał wcale.
250  3,  3 |                  krzykiem na ustach...~W tej samej chwili czarny, mały,
251  3,  3 |               takiego szczęścia, jakby w tej chwili oszukał nareszcie
252  3,  3 |                  tak nieruchoma, jakby w tej chwili i ją strzały armat
253  3,  4 |                  Stokłosach. O okiennicy tej krążyła blisko i daleko
254  3,  4 |                   Trzy mile niespełna do tej stolicy. Tam nas złożą w
255  3,  4 |                 wszyscy pomrą z zimna na tej wyziewającej chłód i wilgoć,
256  3,  4 |                  Iberyjskim, że w chwili tej cesarz Francuzów na wieki
257  3,  6 |                 myśli. Co będzie siał na tej niwie? co na tamtej? czy
258  3,  6 |            pierwszym z oficerów rannym w tej okazji - zajął się w szczególny
259  3,  6 |            trzecią... Patrzą z ciemności tej izby modre źrenice... Ale
260  3,  6 |            widzieć twarzy "ucznia".~Mrok tej alkowy w Opaczy szeptać
261  3,  6 |                       ziewnął generał.~W tej samej chwili zachrapał na
262  3,  6 |               namawiają do oczekiwania w tej obmierzłej pozycji. Nawet
263  3,  6 |            Falenty są jak szpic. Chałupy tej wsi stanowią najdalsze angles
264  3,  6 |            Pozwól mi towarzyszyć sobie w tej ekspedycji.~- W charakterze?~-
265  3,  6 |             Pozwoli mi pan generał być w tej batalii przy sobie bez żadnej
266  3,  6 |                   Prawda, coś mi wasan w tej materii gadałeś. Cóż ja
267  3,  6 |            sześciocalowe. Sześć wozów do tej baterii, sto koni, powiedzmy,
268  3,  6 |               Który widzisz duszę moją w tej minucie aż do samego dna...~
269  3,  6 |          Sękocinem. Nie widząc żadnego w tej jeździe ruchu i wyczekawszy
270  3,  6 |                 szerzej okiem sięgnąć. W tej samej chwili konnica polska
271  3,  6 |              głosem grubym, bezczelnym w tej ciszy i oczekiwaniu.~- Widziałem,
272  3,  6 |                  nas w Falenty. Cóż ty w tej zabawie myślisz robić, mości
273  3,  6 |                 przeciągnął ramiona...~W tej samej chwili na zakręcie
274  3,  6 |               rdzenia u ziemi toporem. W tej samej chwili w rzadkie bagno
275  3,  6 |                  bataliony, żeby, w myśl tej samej co rano zasady, szczędzić
276  3,  6 |                 austriackie poza plecami tej piechoty zwrócone zostały
277  3,  7 |             zdumienie. Kiedy na początku tej nocy odchodził z Raszyna,
278  3,  7 |            straszliwie dudniły armaty na tej nocnej drodze odwrotu! Jakże
279  3,  7 |                 adiutancie? Po szałasach tej babskiej piechoty muszę
280  3,  7 |                  Nie mogę wypowiedzieć w tej chwili wszystkiego, co mię
281  3,  7 |                   Każdy dziś człowiek na tej ziemi powinien być żołnierzem.
282  3,  8 |                  o wyjściu z kraju, to w tej chwili żywię nadzieję powrotu
283  3,  9 |              otaczające kilkanaście chat tej wioski. Za nią, od strony
284  3,  9 |                znikł w mroku. Upłynął od tej chwili może kwadrans czasu,
285  3,  9 |          rozszarpała mundur Austriaka. W tej samej chwili tłum nadbiegających
286  3,  10|                 sosie! Powinieneś być na tej uczcie, mości poruczniku.
287  3,  10|               oto coś zadrżało w melodii tej piosenki, zakołysały się
288  3,  10|               Kłamstwa to twoje...~- A w tej Galicji...~- Przestań!~-
289  3,  11|            zamiejskie były wciągnięte do tej linii obronnej, a ich cmentarze,
290  3,  11|                  przecie nie masz nic na tej ziemi sprawiedliwszego od
291  3,  11|              wiekuistej wigilii nocnej w tej świątyńce, gdzie się modlili
292  3,  11|              zdobyte przez Austriaków. W tej samej chwili nadbiegli oficerowie
293  3,  11|                Nasz.~- Czy oblegany?~- W tej chwili jeszcze nie. Ale
294  3,  11|                 czeka na niego u szczytu tej góry. Wiedział. że źle.
295  3,  11|                  miejsca generalskiego w tej właśnie chwili, kiedy wydane
296  3,  11|              Skoczył ku trzeciemu, ale w tej chwili runął na ziemię,
297  3,  12|           bezbronnym i spalonym nikt ich tej nocy o hasło Igle pytał.
298  3,  12|                 spełnione? Książę leży w tej izbie, gdzie tylekroć o
299  3,  13|                 aż do grobu. Widzi oto w tej chwili człowieka, co kraty
300  3,  14|           dostawy. Młody Cedro, który do tej wyprawy należał, ciekawie
301  3,  14|                  Dopiero na podgórzach z tej' i tamtej strony rzeki szarzały
302  3,  14|               jak trupy gnijące. Z całej tej otchłani zniszczenia biła
303  3,  14|                władzy powiało ku niemu z tej dzikiej pustyni. Wojenna
304  3,  14|                 poznał odległość od rogu tej ulicy do wejścia w ciemną
305  3,  14|               susach dopadł powietrza. W tej samej chwili schylił się
306  3,  15|                dziwnym i niespodzianym w tej twarzy srogiej. Podobnie
307  3,  15|           krzesła. Kazał zaraz wnieść do tej izby drugą pościel i zaczął
308  3,  15|           dlaczego?~- Nie mogę wytrzymać tej służby. Nie mogę! Zarznęło
309  3,  15|               poszła moja prośba, tak do tej pory nie wraca. Cesarz wojuje
310  3,  15|            feudałów, dóbr klasztornych i tej dynastii Burbońskiej! Toż
311  3,  15|               Burbońskiej! Toż przeciwko tej samej dynastii bronił się
312  3,  15|                Jerozolimskich pod strażą tej szpady. ~- Chodź ze mną
313  3,  16|              batalionami idziemy w bitwę tej godziny, a on dla siebie
314  3,  17|                 zaczął pytać:~- Skądże w tej chwili jedziesz, braciszku?~-
315  3,  17|                 przy ojcu byłeś?~- Aż do tej chwili. Ledwiem się oto
316  3,  18|              jeno radość i gniew, były w tej chwili nijakie, obojętne,