Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |              podścielisku na ziemi tak bez śladu jak krople deszczu
  2  1,  1 |                pień grubego buka, stał bez ruchu i nasłuchiwał.~Nad
  3  1,  1 |               przedwiecznych, jako jęk bez nadziei, szło z samotni
  4  1,  1 |             nogą miedzami abo i prosto bez pola. Ujechali kawałek drogi,
  5  1,  1 |               przełaj, a potem na ukos bez rolą, po zagonach, po skibach.
  6  1,  1 |              żądaniem składania ofiary bez najmniejszej zwłoki wydał
  7  1,  1 |       gramatykę i syntaxim przebił nie bez trudu, a poetyki i retoryki
  8  1,  1 |                obywatelów asystujących bez koni naręcznych, berajterowie,
  9  1,  1 |       komornicy świadczyć będą rocznie bez różnicy płci, trzynaście,
 10  1,  1 |                 a wargi ciskały wyrazy bez związku.~Rafał w postawie
 11  1,  2 |                Wie pani, taki okropny, bez oczu...~- Och, wiem! Nagły
 12  1,  2 |           fartuszkiem linowym w paski, bez żadnego upiększenia. Nie
 13  1,  2 |                leżało jak ruda kruszcu bez ceny, martwym pokładem.
 14  1,  2 |      szlachcica, który go z miejsca, a bez żadnej racji, zaczął dusić
 15  1,  2 |         nieodzowną szatę z całej siły, bez względu na to, że złowrogo
 16  1,  3 |                ciemna chmura deszczowa bez wyraźnych granic płynie
 17  1,  3 |                a gdy stanąć i słuchać, bez wydania głosu zamiera. Gdy
 18  1,  3 |         szeroko oczy wlepiali w tę noc bez gruntu, ale nic dostrzec
 19  1,  3 |           odbitych fal. Deszcz pluskał bez ustanku.~- Wyciągniemy łódź
 20  1,  3 |          gramolić... Widzieli, że giną bez ratunku, bo znowu szli na
 21  1,  3 |              zagon. Przez chwilę leżał bez sił, z twarzą w bruździe
 22  1,  3 |              wszystkiego. Tamten leżał bez sił w miękkim zagonie, dygocąc
 23  1,  3 |                W pewnym miejscu, lecąc bez przerwy w nieznanym kierunku,
 24  1,  3 |                 Noc wlokła się, trwała bez końca. Rafał słyszał, jak
 25  1,  3 |           innych do trzydziestu prawie bez bólu tylko smagał. Wiedziano,
 26  1,  3 |             framudze. Za nim szedł już bez pośpiechu Filip, a o kilka
 27  1,  4 |               to było wzbronione. Nikt bez wyjątku, nawet matka, nie
 28  1,  4 |                cyniczny, to pociąganie bez kierunku, bez celu, nieokreślone.
 29  1,  4 |               pociąganie bez kierunku, bez celu, nieokreślone. Tysiąc
 30  1,  4 |        pierwszy siadł na jej grzbiecie bez uzdy i siodła. Pierwszy
 31  1,  4 |              przychodził teraz do niej bez chleba, bez jabłek... Siadał
 32  1,  4 |              teraz do niej bez chleba, bez jabłek... Siadał tak samo
 33  1,  4 |           piosenkę swej duszy, śpiewkę bez słów, jeszcze nigdy i przez
 34  1,  4 |                głębi serca płynące tak bez woli i wiedzy, jak łzy płyną
 35  1,  5 |            został tam kilka minut, ale bez najmniejszego skutku".~-
 36  1,  5 |               upadł na posłanie. Leżał bez ruchu. Coś w nim teraz ostygło
 37  1,  5 |            puśliska i przymknął drzwi. Bez pomocy drugiego człowieka,
 38  1,  5 |               chwilę stała przerażona, bez życia, patrząc w okno. Wówczas
 39  1,  5 |            przyszły raz przyjechać już bez nich?~- Bez czego?~- A bez
 40  1,  5 |             przyjechać już bez nich?~- Bez czego?~- A bez wąsów...~-
 41  1,  5 |             bez nich?~- Bez czego?~- A bez wąsów...~- Nie trzeba.~-
 42  1,  5 |              Rafał pomyślał, że jedzie bez celu, i teraz dopiero przypomniał
 43  1,  5 |            nieustających uderzeń Rafał bez tchu runął na cielsko wilcze.
 44  1,  5 |              pasem. Powloką go bezsił, bez woli, z oślepłymi oczyma
 45  1,  5 |             patrzeć dokoła. Pola! Pola bez końca! Nagłe łkanie wyrwało
 46  1,  5 |               leżącego w poprzek sanic bez duszy.~
 47  1,  6 |                 wirowała w przestworzu bez końca. Głowa stała się głazem
 48  1,  6 |               królem. Przelazł brodami bez Wisłę i miał jeszcze przechodzić
 49  1,  6 |               miał jeszcze przechodzić bez wielkie lasy, bez Golejowskie.
 50  1,  6 |          przechodzić bez wielkie lasy, bez Golejowskie. No, dobrze.
 51  1,  6 |                 kapral, to mię puszczą bez żywą ulicę". "No, rzekę,
 52  1,  7 |             ich losu. Leżeć, spoczywać bez bólu, nie czuć... Ale spokój
 53  1,  7 |             łez, zaczerpniętych z nocy bez snu. Odpowiadał z przymusem,
 54  1,  7 |              ulewnymi deszczami, które bez wytchnienia pracując obmyją,
 55  1,  7 |              bór. Nieruchomy, nieżywy, bez głosu stał ciągnąc z łąk
 56  1,  7 |          dźwigał ku górze aż do dworu. Bez turkotu, bez szelestu prawie
 57  1,  7 |              aż do dworu. Bez turkotu, bez szelestu prawie zajechawszy
 58  1,  7 |              przycisnął go do piersi i bez słowa, długo całował w usta.
 59  1,  7 |        wyjechałem, a raczej wyszedłem, bez pożegnania, prawie psami
 60  1,  7 |             Boże mój!...~Usiadł prawie bez tchu. Siedział tak, chwytając
 61  1,  7 |         przesuwało się jakieś bolesne, bez słów wiadome wspomnienie,
 62  1,  7 |            szedziwe od rosy nadrannej, bez ruchu leżały w pustkach
 63  1,  8 |               mówił, jak zawsze mówi - bez urazy- goj do Żyda, on nie
 64  1,  8 |              otoczona bujnymi włosami, bez ruchu spoczywała na dłoni.
 65  1,  8 |         wysmarowanych dziegciem albo i bez butów, ujrzawszy nas jadących
 66  1,  8 |          księcia. Rafał, który z dala, bez ruchu, stał obok płotu przypatrując
 67  1,  8 |               tyle lat uczyłeś mię nie bez skutku. Zaprawdę, wstrętna
 68  1,  8 |                Wątłe jego ciało leżało bez ruchu jak porzucona przez
 69  1,  8 |          wypłynął księżyc na firmament bez skazy. Skroś rozległej powierzchni
 70  1,  8 |        powracając od ściany do ściany, bez końca, po izbie nędzy i
 71  1,  8 |          dopóty aż się na poły umarli, bez sił i tchu, u stopy mojej
 72  1,  10|                ze zdumieniem, wlepiały bez ruchu w twarz starszego
 73  1,  10|              długo mogła się tak śmiać bez przeszkody. Ale nie tylko
 74  1,  10|                wiek swój cały spędziło bez tego, co jest wszystkim,
 75  1,  10|               tego, co jest wszystkim, bez niej? Na twarzach młodzieży
 76  1,  10|        Wyszedłby był, wyleciał stamtąd bez czapki, jak wówczas ze szkół,
 77  1,  11|              pytania: co będzie dalej? Bez myśli o tym wiedział jedno,
 78  1,  12|           ludzie byli oberwani, prawie bez butów. Znienacka dokuczliwy
 79  1,  12|                oto spada most żelazny. Bez tego mostu zleciałby był
 80  1,  12|             wody miały jednakową barwę bez cieniów. Brzeg Lido i Malamocco
 81  1,  12|             patrząc. Nareszcie z dala, bez pośpiechu, wyszedł z tłumu
 82  1,  13|             było tak mocne, że kolumna bez rozkazu stanęła. Sam srogi
 83  1,  13|                kołnierzu? Pytam się!~- Bez przymówek, ho wsadzę na
 84  1,  13|      spojrzenia poznał tego wojownika. Bez namysłu poszedł za nim.
 85  1,  13|           Tamtędy własnymi sposoby iść bez tchu i odpoczynku, dniem
 86  1,  14|             znany. On do niego zmierza bez przerwy, jak Kolumb do swej
 87  1,  14|                 Gdybym mógł stawać się bez drżenia, kiedy zechcę, nędznikiem,
 88  1,  14|          ludzkiej śmierci. Toteż życie bez wielkiego czynu jest nędzą
 89  1,  15|        głębiach dociekania, uczynił to bez namysłu, dość, że zadał
 90  1,  16|           obejrzał, już znikła. Znikła bez śladu, bez znaku, bez cienia
 91  1,  16|              znikła. Znikła bez śladu, bez znaku, bez cienia swego
 92  1,  16|           Znikła bez śladu, bez znaku, bez cienia swego bytu, niby
 93  1,  17|                 legion polski tysiącem bez mała trupów usłał włoskie
 94  1,  17|                i zwykłym, niskim murem bez nasypu. Dowódca całej załogi,
 95  1,  17|              szlakami, ale już jak wóz bez koni, pchnięty z góry w
 96  1,  17|           Garety, mechanicznie, prawie bez udziału myśli licząc pociski.
 97  1,  17|        przedmieście San-Giorgio będzie bez strzału oddane nieprzyjacielowi.
 98  1,  17|                 Załoga wyjdzie w nocy, bez szelestu. Wszystkie siły
 99  1,  17|                i siedział przez chwilę bez ruchu. Potem dopiero przypomniał
100  1,  17|            Krayova. Major Królikiewicz bez czapki, ze skrwawioną szpadą
101  1,  17|           którzy z ognia wyszli, gdzie bez drżenia umierali ich bracia.~-
102  2,  1 |           posilić się. Masz tu pokojów bez liku. Wybierz sobie, który
103  2,  1 |              przeciąg czasu i siedział bez ruchu, z głową podpartą
104  2,  1 |             żelazne drzwi szczęknęły i bez szelestu wszedł do sali
105  2,  1 |          domostwa. Gdy tak, wlokąc się bez celu, oglądał jedną budowlę
106  2,  1 |               Graj śmiało.~Ale Rafał i bez zachęty odzyskiwał już spokój
107  2,  1 |               znasz przecie wszystkich bez wyjątku.~- A ty, rotmistrzu,
108  2,  1 |           zdania, na które zgadzał się bez zastrzeżeń. Przez pustą
109  2,  2 |           kostnymi ssawkami, potworne, bez kształtu, zimne, oślizgłe,
110  2,  2 |           miłość jednako zawsze silna, bez początku i końca, wiekuiście
111  2,  2 |        tajemnic. Ci, którzy są mystaj, bez różnicy płci pozostają sami,
112  2,  2 |             nim samum i kamsin, dzicy, bez rozumu, zabójcy wszystkiego,
113  2,  2 |       przyczyną bitwy, że zaiste wojna bez końca, Polemos propater,
114  2,  2 |             próchnicą, gliną i piachem bez imienia, w który wrastają
115  2,  2 |          tworzy dobro i złe? Czemu tak bez rachuby skrzywdzony jest
116  2,  2 |               ale ją ujrzał za chwilę. Bez oddechu, jakby bez wzruszenia,
117  2,  2 |             chwilę. Bez oddechu, jakby bez wzruszenia, zimnym, obłąkanym
118  2,  3 |            powiódł oczyma wokoło i nie bez drżenia zobaczył w kątach
119  2,  4 |               ale ją ujrzał za chwilę. Bez oddechu, jakby bez wzruszenia,
120  2,  4 |             chwilę. Bez oddechu, jakby bez wzruszenia, zimnym, obłąkanym
121  2,  5 |              głąb pokoju, miotając się bez wiedzy, bez woli...~Paliła
122  2,  5 |               miotając się bez wiedzy, bez woli...~Paliła ją suknia
123  2,  5 |       szczęście na ziemi dałabym sobie bez żalu uciąć tę rękę, za jego
124  2,  6 |        Uczyniła to tak niespodziewanie bez poprzedniego rozważenia
125  2,  6 |           śmiechem. Słowa, jak ciężary bez wartości, zważyły się i
126  2,  6 |       ziszczone szczęście i modlił się bez słów, bez poruszenia zastygłą
127  2,  6 |       szczęście i modlił się bez słów, bez poruszenia zastygłą wargą.~
128  2,  6 |       tajemniczą skarbonę, jak diament bez ceny. Woźnica skoczył na
129  2,  6 |              zdały się być otchłaniami bez dna. Szły przed oczyma w
130  2,  6 |             nurzały się w nią, nurzały bez końca i, zapamiętawszy się
131  2,  7 |            jasnowidzeniu, które trwało bez przerwy, w radości nieznanego
132  2,  7 |              Tak jak teraz, na zawsze, bez odmiany. Sen dusz, kiedy
133  2,  7 |            igiełki świerkowej, błądzić bez celu po niedostępnych drożynach,
134  2,  7 |            kłami pian gryzła je wciąż, bez jednej chwili wytchnienia.
135  2,  7 |         stronie zwracali na się oczy i bez wymienienia nazwy, pewnym
136  2,  7 |             bojaźń rozwartej przepaści bez dna.~Helena, skoro tylko
137  2,  9 |     morderczych objęć snu. Leżał długo bez ruchu, bez zdolności udźwignienia
138  2,  9 |                 Leżał długo bez ruchu, bez zdolności udźwignienia ręki,
139  2,  9 |           nawisła skała. Leżał pod nią bez protestu, zabity i rozmiażdżony.
140  2,  9 |         świerkowe przelewa. Stojąc tak bez sił, na cudzych niejako
141  2,  10|              nie daj Boze. Wytrzymałek bez jeden rok, bez drugi, alek
142  2,  10|             Wytrzymałek bez jeden rok, bez drugi, alek ni móg dockać
143  2,  10|              łapili. Toz to w seści me bez miasto wlekli. Musiałek
144  2,  10|                miasto wlekli. Musiałek bez takom ulice biegać, co me
145  2,  10|                źle. nam wysło. A syćko bez babe! Kto sie frajerek rad
146  2,  11|                drogą, jak żebrak idący bez celu szlakami świata. Książę
147  2,  11|              które o tej dobie zginęły bez śladu pod lodami i zwaliskiem
148  2,  12|               darował mu, co mógł zbyć bez żalu: zdarte zawadiackie
149  2,  12|              twarda: Uciekać! Rwał też bez wytchnienia. Czasem na wozie
150  2,  12|             ale kuliły się już i gięły bez dziewiczego wdzięku, gdy
151  2,  12|          wypadek walki, gdyby przyszło bez pożegnania z karczmy czmychać.
152  2,  12|                 ale chce zjeść posiłek bez świadków. Karczmarz w podskokach
153  2,  13|              osłaniała gładka peruczka bez pudru, a górną wargę okrywał
154  2,  13|           doskonałą karierę... - dodał bez wahania, widząc dobrze,
155  2,  13|               ciebie nie przystępowała bez comtesse'y.~- No, teraz
156  2,  13|          drzewa mahoniowego, a proste, bez ozdób. Ściany pomalowano
157  2,  13|                 piękniej zaczęła nucić bez słów. Głowa jej, otulona
158  2,  14|               schodząc ze stopni ganku bez zbytniego pośpiechu. - Nareszcie
159  2,  14|       austriackim hrabią, bo jakże tak bez niczego?... Nie przystoi
160  2,  14|               Zachodniej Galicyjej być bez tytułu, a cóż dopiero dziedzicowi
161  2,  14|         ciesielskiej roboty, a na nich bez ładu i porządku stały i
162  2,  15|               swój i samo nasłuchiwało bez nadziei usłyszenia po wtóre,
163  2,  15|           krwawym wzrokiem w ciemności bez wiary zobaczenia i łkało
164  2,  15|           Szeroko, płytko rozlana woda bez najlżejszego szelestu toczyła
165  2,  15|            wartkimi, mrówczymi skręty, bez szelestu, bez szmeru, bez
166  2,  15|        mrówczymi skręty, bez szelestu, bez szmeru, bez głosu. Suche
167  2,  15|              bez szelestu, bez szmeru, bez głosu. Suche ławice piasku
168  2,  16|              dowcipu, że nawet obcując bez przerwy nie można go było
169  2,  16|          wytkniętymi szyjami wietrzyły bez ruchu.~Porzuciwszy bagnisty
170  2,  16|            wojowników idą i idą falami bez końca z nieprzejrzanej nocnej
171  2,  17|          pierwszy raz będą oba biegali bez żywą ulicę, a drugi raz -
172  2,  17|           dłużej ustać w tym położeniu bez obawy, że ją otoczą, wtedy
173  2,  17|              miasta w stronę Marsylii. Bez tynfa w wacku, bez butów
174  2,  17|           Marsylii. Bez tynfa w wacku, bez butów i odzienia, w rędach
175  2,  17|              też stało. A gdy tak szli bez sztandarów, a żywo, żywo -
176  2,  17|                 ani napitku. Kto leżał bez duszy i taczał się z końca
177  2,  17|               a zeszarpany od womitów, bez siły w sobie ciągnął człek
178  2,  17|               bronią w ręku, a nawet i bez broni, ale w .polu, wszystko
179  2,  17|                na miejscu, jak piorun, bez żadnych poprzednich oznak,
180  2,  17|          zalegających pokotem na ziemi bez dozoru, pomocy i opatrzenia.
181  2,  17|             przecie jedna dusza, dusza bez trwogi... To Paulina Buonaparte,
182  2,  17|          wojskowy każe stawać do apelu bez broni. Skoro na plac wyszli,
183  2,  18|              Usta jego drgnęły i słowa bez związku, własne, prawie
184  2,  20|             podnieciło. Od niechcenia, bez śladu, nawet bez chęci nacisku,
185  2,  20|           niechcenia, bez śladu, nawet bez chęci nacisku, skierował
186  2,  20|              raczej piętrową kamienicę bez ozdób, niedawno wzniesioną,
187  2,  20|                 Ciekawość wzmagała się bez przerwy... Po chwili przemknęła
188  2,  20|                 zażyć odrobiny emocji. Bez tego lekarstwa życie by
189  2,  20|                trzeba wyjść chyłkiem i bez chwili oporu, namysłu i
190  2,  20|         śliskie pola zdradnej Bellony! Bez żalu i skruchy rzucasz jednego
191  2,  20|                 naturalnego, pięknego, bez żadnej rachuby i wysiłku.
192  2,  20|           więcej się zdumiewał patrząc bez przerwy, tym bardziej się
193  2,  20|           czarował go naturalny wdzięk bez śladu sztuki, chęci podobania
194  2,  20|                 staruszku? Tylko żywo, bez elokwencji!~- O, zaraz:
195  2,  20|               go napawała udręczeniami bez granic, a której przecie
196  2,  20|               zegar, utratę tych minut bez ceny, które właśnie, szepcąc
197  2,  21|             zamczyska. Nieraz w szale, bez wiedzy, przedzierał się
198  2,  21|            swej duszy! Odejść i odejść bez jednego słowa... Tancerkę
199  2,  21|             władzy piękna. Bezkarnie i bez przeszkody, jawnie a w myśl
200  2,  21|               Słodkie szepty snuły się bez końca po wargach i jako
201  2,  21|               koryta i leciała za wodą bez wioseł po drugiej już stronie
202  2,  21|           tamta noc...~- Wasz przewozi bez Wisłę? - zwrócił się do
203  2,  22|               Mysłowic jednym ciągiem, bez noclegu?... Sztuk drogi!
204  2,  22|        Krzysztof, mówiący po francusku bez porównania lepiej od Rafała,
205  2,  22|                 konie nasze dobre, ale bez rasy. Mamy to, co kazali:
206  2,  22|               prawi, twierdzę poddawał bez namysłu a zwłoki, bo w przeciwnym
207  2,  22| nieprzyjacielowi pięć razy słabszemu i bez jednej armaty. Załoga niemiecka
208  2,  23|           sześciu tysięcy ludzi, czyli bez mała trzy regimenty licząc
209  2,  24|    kontrepoletu, feldcechu i kordonków bez bulionu. Świeżo umundurowani
210  2,  24|          oknach, za węgłami, strzelali bez przerwy. Szef sztabu, Maurycy
211  2,  24|             tym zaciętsza, że tam biły bez przerwy armaty sześciofuntowe
212  2,  24|         istocie była na poły zepsuta i bez obrony. Bataliony wyłamały
213  3,  1 |              nagły rozkaz maszerowania bez zwłoki, w kłus, pod Szczytno.
214  3,  1 |         Utarczki trwały przez całą noc bez odpoczynku, wytchnienia
215  3,  1 |              Hohenlinden, wielka droga bez Szwajcary ze Sokolnickim.
216  3,  1 |            dyrektor. My są rycerze. Ja bez wojaczki - jak siodło bez
217  3,  1 |              bez wojaczki - jak siodło bez konia. Jeszcze bym się rozpił
218  3,  1 |              ma płaszcz biały, obfity, bez rękawów. Róg prawy zadasz
219  3,  1 |             śmiertelny zniesie, zginie bez jednego słowa. Choroba wie,
220  3,  1 |                teraz w obcych ziemiach bez krzyża-pamięci i bez imienia
221  3,  1 |          ziemiach bez krzyża-pamięci i bez imienia leżą. Aboby to mogło
222  3,  1 |              sobie i umilkł. Był wciąż bez troski, wesół, dobrej myśli,
223  3,  1 |          puszcz, z ponurych płaszczyzn bez imienia, zza rzek tysiąca,
224  3,  1 |              ziemi, a sam przy zmarłym bez zmysłów pada..."~Duma, w
225  3,  1 |                półbłysk o metalicznej, bez lśnienia, zimnej i odpychającej
226  3,  1 |       wchodziły i pożerały się wzajem, bez końca. W szerokim ujściu
227  3,  1 |          ławice niskich piachów, dążąc bez ustanku a niepostrzeżenie
228  3,  1 |            poczęły szumieć. Na rozłogi bez granic zstąpiło srebrzyste
229  3,  2 |        spotykał te konie padłe, leżące bez siodeł i uzd. Tym staranniej
230  3,  2 |            który był widział w oddali. Bez wahania puścił się tą boczną
231  3,  2 |          przytroczył wysoko - i dalej, bez trwogi! Płaszcz nasiąkł
232  3,  2 |            gały z czerwonego kamienia, bez uszu i z brzuchem rozwalonym,
233  3,  2 |              miejscu obcym na palcach, bez wiedzy, że to czyni, coraz
234  3,  2 |              wprawdzie w mundurze, ale bez innych, niezbędnych części
235  3,  3 |               kontrabandą. Przeszywani bez miłosierdzia grotami lanc,
236  3,  3 |              murów i wież klasztornych bez przerwy sypały się kule,
237  3,  3 |             wsze strony, rażeni z góry bez jednej chwili wytchnienia.~
238  3,  3 |            plecami smarując po murach. Bez straty i przeszkody dotarli
239  3,  3 |       pokrwawieni, przeważnie ranni, i bez przerwy strzelali. Kobiety
240  3,  3 |           strzał. Przodownik stęknął i bez słowa, jak wór piachu bezwładnie
241  3,  3 |             obezwładnieni. Wtedy znowu bez trwogi mógł spojrzeć na
242  3,  3 |               łazić?~- Takiemu, co sam bez komendy łazi - kula w łeb.~-
243  3,  3 |                widziane sprawy, że się bez przerwy w miękkich zwojach
244  3,  3 |         kartacze, a oni sami mordowali bez pardonu. Ręczę ci, że nastopny
245  3,  3 |               tamten stanął przed celą bez drzwi, zajrzał do środka
246  3,  3 |                porósł i zeżarł, ludzie bez twarz;, a z rozszalałymi
247  3,  3 |               zgrzebnych portczętach a bez koszuli, przelazł chyłkiem
248  3,  3 |             zwyczaju. Nagle zaszlochał bez uronienia łzy, krótko i
249  3,  3 |        popchnąć i zdeptać to, co upada bez sił, rozlegała się w ciemnych
250  3,  3 |                zranione oczy jak drzwi bez zawias...~Krzysztof nie
251  3,  3 |          sprzęty drewniane. Ciskali je bez przerwy w płomienie. Buchały
252  3,  3 |             niedawno. Głowa jej upadła bez sił na tylną poręcz. Włosy
253  3,  3 |               schwyciły róże wszystkie bez wyboru, przycisnęły je do
254  3,  4 |            przemokłej i ohydnej ziemi. Bez przykrości zagłębiał się
255  3,  4 |            trząsł, drżał... Spać tęgo, bez łajdackiego budzenia przez
256  3,  4 |               się, jak gdyby chrupnęło bez dźwięku. Siadł na posłaniu
257  3,  4 |        usiłował krzyknąć Cedry padając bez sił w swój barłog. Ale nie
258  3,  6 |               sto łokci.~- Będzie ta i bez niego, nie bój się...~Ziemia
259  3,  6 |       wlepionymi oczyma. Psy szczekały bez końca, gdy już oddział dawno
260  3,  6 |                gdy umarł nie zjednany, bez uścisku. Gnije teraz daleko,
261  3,  6 |                którego mogły dosięgnąć bez pochylenia korpusu ciała.
262  3,  6 |               brusach, żeby nas ścinać bez miłosierdzia, psubraty!~
263  3,  6 |                 jak brzytwy! A ja ci i bez toczenia na brusie łeb od
264  3,  6 |              ducha. Ośmielił się wejść bez trwogi w Tatry, przebyć
265  3,  6 |               Sokolnicki. Wywodził tak bez przerwy aż do przybycia
266  3,  6 |               niewolę, Raszyn zostałby bez obrony.~- No, do bitwy tak
267  3,  6 |               w tej batalii przy sobie bez żadnej rangi aż do chwili,
268  3,  6 |                wiernych żołnierzy szło bez butów, dwa tysiące na poły
269  3,  6 |             koszul, a dwa tysiące były bez ubrania.~Dałeś mi łaskę
270  3,  6 |                i sypano, sypano ziemię bez końca.~Batalion pułku szóstego
271  3,  6 |    nieprzejrzanych mas. Brzmienie słów bez sensu i związku pływało
272  3,  6 |               na oko - i znowu, znowu, bez końca. Stać w szeregu! Słyszeć
273  3,  6 |             prawie po kolana. Nabijali bez komendy. Strzelali. Rafał
274  3,  6 |                z chłopską furią. Kłuli bez sztuki wojennej, po chamsku,
275  3,  6 |           pospołu z artylerią strzelał bez przerwy i dwunastu kompaniami
276  3,  6 |                 w potarganym mundurze, bez czapki, mokry aż do ramion.
277  3,  7 |                odstawionych częstokroć bez żadnego opatrzenia, w opłakanym
278  3,  7 |              go ze sobą. Ranny poszedł bez oporu. Na pytanie, czy nie
279  3,  7 |              tak dziwnie... wyjechałeś bez słowa oznajmienia.~Olbromski
280  3,  7 |           lubię prowadzić roztrząsania bez krzyku.~- Kiedyż stąd wyjdziemy?~-
281  3,  8 |             Wisłę, Bug i ujście Narwi, bez wiadomości dokąd i po co
282  3,  8 |                 To samo mogliby zrobić bez chodzenia we Wszechniemce,
283  3,  9 |             Szaniec~Drobny deszcz siał bez przerwy na zieloną już nizinę
284  3,  9 |          Radzymina 29 kwietnia, prawie bez przerwy szła forsownym marszem
285  3,  9 |            armat, ale je przeciągnięto bez szwanku i wywleczono z wody.
286  3,  9 |        wyprostowani na swych siodłach, bez ruchu czekali. Rzekł odwracając
287  3,  9 |              miazgę. Rów nie broniony, bez palisad, stoki bez darni.
288  3,  9 |           broniony, bez palisad, stoki bez darni. Jak wiadomo, wycinki
289  3,  9 |              stłuczony na siodle, gdyż bez odpoczynku pędził z kompanią
290  3,  9 |               głos dwu bębnów bijących bez przerwy. Głos ten leciał
291  3,  9 |                imieniu poddania szańca bez zwłoki.~- Odmowa?~- Tak
292  3,  9 |            trzech stron wsi Ostrówka i bez szelestu prawie, podwójnym
293  3,  11|               po nocach, dni na siodle bez pożywienia i chwili odpoczynku
294  3,  11|             tego miejsca nie utrzymają bez pomocy.~Tymczasem adiutant
295  3,  11|                stanąć. Zwalany błotem, bez czapki, z rozwianym włosem
296  3,  11|         ogniomistrzów. Sokolnicki stał bez ruchu z lunetą przy oczach
297  3,  11|                Oniemiały żołnierz stał bez ruchu. Książę przypadł do
298  3,  11|         czarodziejstwa uczuł na sobie. Bez tchu, z bielmem na oczach,
299  3,  12|             ogromnej pracy zniweczonej bez śladu. Ale zmiażdżył go
300  3,  12|            ziemi, oczy szkliste. Słowa bez związku snuły się w jego
301  3,  12|              szczęściu, żeby nareszcie bez szwanku dopaść do domu.
302  3,  12|         gruncie rzeczy usiłowano tylko bez przeszkody patrzeć w Rafała.
303  3,  12|          kajdany. Wsunęła się za drzwi bez szelestu, wtuliła w kąt
304  3,  12|             palce jednej dłoni zaplotą bez sił na palce drugiej...
305  3,  13|         niepostrzeżenie z całej afery, bez sądu, degradacji i gorszych
306  3,  13|            potem w nogi. Ja tu spojrzę bez dziurę w dachu: -dym! Stodoły
307  3,  14|            bojaźni cały oddział stanął bez rozkazu. Droga ta, jak wszystkie
308  3,  14|                myślał obojętnie, leżąc bez ruchu na osypiskach wapna,
309  3,  14|                i walił je w dół wciąż, bez końca, spychał rozpękłe
310  3,  15|         Gdzieżbym cię mógł stąd puścić bez wypoczynku.~- Jutro jadę.
311  3,  16|                na posłanie swe i leżał bez ruchu, słuchając rozmów,
312  3,  16|                pieśń pożegnalną, pieśń bez wyrazów, pieśń samotną.~
313  3,  17|               i padli wzajem w ramiona bez słów.~Za chwilę Rafał siedział
314  3,  18|               i trójgraniasty kapelusz bez ozdób, wznosiły jednolite