Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |       grania słabło coraz bardziej, aż wreszcie utonęło w milczeniu
  2  1,  1 |           niezmierną ławicę skalisk aż do gruntowej posady serdecznym
  3  1,  1 |          ciągną się w poprzek role, aż do Kraj na, aż na szczyt
  4  1,  1 |        poprzek role, aż do Kraj na, aż na szczyt góry Kamienia.
  5  1,  1 |        Ciekot, Brzezinek, po górach aż ku Kielcom. Zginęły za jego
  6  1,  1 |             rok wdzierają się wyżej aż popod szczyty zawalone głazami
  7  1,  1 |      obłoczki ranne z krańców nieba aż tu przyżeglowały i między
  8  1,  1 |            huczy od echa janczarów. Aż oto w pewnym miejscu zasłona
  9  1,  1 |         tylko, że walą za drzewami, aż ziemia stękała.~- Ts...
 10  1,  1 |              Ino sprzężaj zacina... Aż jak ta konie poszły co duchu,
 11  1,  1 |         płoszyli z Lisowskich lasów aż po Siekierno... Ile razy
 12  1,  1 |           krwi, szedł jednak twardo aż do drogi bodzentyńskiej.
 13  1,  1 |           świtu idziemy w knieję.~- Aż nadto, wuju.~- Nadto, nie
 14  1,  1 |         kulig wyruszę, i to jeszcze aż gdzieś za Klimontów, we
 15  1,  1 |      strzelec Kacper i łykał ślinę, aż mu się grdyka ruszała. Zajęty
 16  1,  1 |         nimi dzika prawie żywcem.~- Aż tak? - dziwił się Galicjanin.~-
 17  1,  1 |           zagajnik. Cicho, cicho... Aż jak wrzaśnie oto ten - Rozbój:
 18  1,  1 |           dał wielki bal, gdzie się aż do samego rana bawiono.
 19  1,  2 |        wyleciały jak z procy skądś, aż z ostatnich sanek, swawolne
 20  1,  2 |      oczywiste prawdy zatrzęsły nim aż do samej głębi duszy. Pochylił
 21  1,  2 |       śmiechem radosnym, prawdziwym aż do samego dna. Był to jak
 22  1,  2 |   utrzymywali, że wypadnie objechać aż na Koprzywnicę; inni byli
 23  1,  2 |     dobrodzieju, na waszym gruncie, aż w całej parafii dudni... -
 24  1,  2 |            rozmów napełnił dom cały aż do ostatniej sionki, gdzieś
 25  1,  2 |       alkierze, bokóweczki, sienie, aż wreszcie zatrzymał się przed
 26  1,  2 |      Zdumienie przenikało ich serca aż do samej głębi i trwoga
 27  1,  2 |            szczęśliwy i radosny, że aż same nogi drgały:~W Krakowie
 28  1,  2 | własnoręcznie przez matkę rozebrany aż do bielizny, przykryty.
 29  1,  2 |            zdołał wciągnąć na łydkę aż do kolana.~Tak dziwny był
 30  1,  3 |          patrzał. Z nagła radosnym, aż sennym z rozkoszy głosem
 31  1,  3 |      obadwaj zbiegli szybko wąwozem aż na samo dno doliny wiślanej.
 32  1,  3 |         łoskotem tłukły się w niej, aż wreszcie tył łodzi twardo
 33  1,  3 |              później coraz prędzej, aż wreszcie pobiegł. Lecieli
 34  1,  3 |     miejskich, szli po zapłociu ich aż do swego, w skok wdarli
 35  1,  3 |           pełne upadków i wybuchów. Aż oto w jej głębi, jakby w
 36  1,  3 |            zmieniały nastrój w inny aż do rdzenia. Tymczasem zeszli
 37  1,  4 |             musiał wracać na gumno. Aż do obiadu siedział w stodołach,
 38  1,  4 |         młócących zboże. Poobiedzie aż do zmierzchu, aż do upragnionej
 39  1,  4 |         Poobiedzie aż do zmierzchu, aż do upragnionej chwili wiania
 40  1,  4 |        któremu towarzyszyła trwoga, aż do róż wiernego uśmiechu,
 41  1,  4 |            wykwitających na ustach, aż do błyskawic szczęścia w
 42  1,  4 |             w prześlicznych oczach, aż do wyznań zaprzysiężonych
 43  1,  4 |             go prali, żeby cierpieć aż do obłąkania. Śniły mu się
 44  1,  4 |       wszystkich i dla niego samego aż do tych dni, położyć dłonie
 45  1,  4 |        ponosiła bezdrożami, w nocy, aż obojgu dech zamierał i serce
 46  1,  5 |      uchwycił chorągiew, zaniósł ją aż na koniec mostu, został
 47  1,  5 |         zostawiając je na całą noc, aż do chwili swego powrotu,
 48  1,  5 |        godzinę równym kłusem jechał aż do opłotków, które były
 49  1,  5 |           jechał polem noga za nogą aż do miejsca z dawna przewidzianego.~
 50  1,  5 |           sercu, który go przenikał aż do szpiku kości. Duch jego
 51  1,  5 |      rozwartą paszczękę i wbiła się aż po gardziel. Piorunowym
 52  1,  5 |          podwójnym ciosem w drugie, aż się po dłoń zatopiła krzywa
 53  1,  5 |             Miażdżył je teraz póty, aż się klucz na poły we łbie
 54  1,  6 |        przerażenia, u boku śmierci. Aż oto dobrotliwy, łaskawy
 55  1,  6 |       głowami. Co chwila zsuwał się aż na ubite klepisko.~
 56  1,  7 |           na zawsze. Wiedział o tym aż nadto dobrze mocą tajemnych
 57  1,  7 |        więcej nie pokazywać na oczy aż do dalszego rozkazu. Stał
 58  1,  7 |         wszystkie szczeble tęsknoty aż do ostatnie go. Było to
 59  1,  7 |          całe, olbrzymie jak świat, aż do tej chwili i miejsca.
 60  1,  7 |         później znowu lepszą drogą, aż do Staszowa. Po kilkogodzinnym
 61  1,  7 |         coraz bardziej niepokojący, aż wreszcie zgoła ustały. Nie
 62  1,  7 |         południa, w słońcu, co pali aż do zgnicia wszelkiego truchła,
 63  1,  7 |         przez duszę wpośród ukłonów aż do ziemi i wpośród dymów
 64  1,  7 |    brylantowe strzały w jasny lazur aż do samego zenitu, w zagięciach
 65  1,  7 |             leśnym szlakiem jechali aż do wieczora. Korzenie świerków
 66  1,  7 |          wyzyskaną była każda skiba aż do przykopy, te zapomniane
 67  1,  7 |          wciąż się dźwigał ku górze aż do dworu. Bez turkotu, bez
 68  1,  7 |             w tył zaczesane spadały aż na kołnierz jego białego
 69  1,  8 |       ciągnął dalej.~- Toż pamiętam aż do tej chwili sejmiki. Sejmiki! -
 70  1,  8 |            go wiodła; jeśli chciał, aż na tron.~- Dawnom to już
 71  1,  8 |            na twoje oczy szczęśliwe aż do śmierci, zapalane po
 72  1,  8 |        rodzaju zabrały mu cały czas aż do zmierzchu.~Ściemniało
 73  1,  8 |           wówczas cisza była wszędy aż do następnego momentu, kiedy
 74  1,  8 |             górę udręczenia, dopóty aż się na poły umarli, bez
 75  1,  8 |        wykonał?~Czemużeś się uniżył aż do ran moich wylewających
 76  1,  8 |         wylewających krew zropiałą, aż do wzdrygnień i tchórzliwych
 77  1,  8 |            kiedykolwiek przenika ją aż do samego dna.~O, Boże,
 78  1,  10|          lipy, a za oknem zwieszała aż do ziemi gałęzie przecudna,
 79  1,  10|        będzie wyczekiwała na swego, aż ci osmętnieje z tego, jako
 80  1,  10|          kroku. Rafał czuł bolesną, aż do zemsty podniecającą mękę-uwielbienie.
 81  1,  10|             jak burza zbliżały się, aż wreszcie zabrzmiały w sąsiednim
 82  1,  11|        pełen namiętności wybujałych aż do szaleństwa, piął się
 83  1,  11|        błota. Wściekły ból od czoła aż do brody w pobliżu nosa
 84  1,  11|            całej siły, cofnął się i aż przysiadł na zadzie. Rafał
 85  1,  12|         niezliczony poczet artystów aż do wielkiego Tycjana, byli
 86  1,  12|       świętego Marka od Aleksandrii aż do tajemniczego grobowca.
 87  1,  12|    bezwładne, zastygłe, przejrzyste aż do samego dna, jak niezmierzony
 88  1,  12|       Breściańskie i Mantuańskie, i aż w samą Bolonię, co teraz
 89  1,  13|         Byliby nas żywcem zarznęli. Aż tu nadchodzi wieść: pokój
 90  1,  13|            z wrzaskiem i plastyczną aż do zbytku mimiką ktoś opowiadał
 91  1,  13|            na jutro. Idziemy wprost aż na Palma Nuova. Mamy się
 92  1,  14|        sylogizmy obronne, doskonałe aż do tej chwili niby szpady
 93  1,  14|           Mój drogi, znam ja siebie aż nadto dobrze. Wiem, czego
 94  1,  14|       oszalały tłum ludzki wypchnął aż tak wysoko'? Mylisz się:
 95  1,  14|            we władanie jego bałwany aż po zdradzieckie mielizny
 96  1,  14|          zdeptał barbarzyńskie ludy aż po Kolchidę i Phasis, a
 97  1,  14|            wziął w posiadanie morze aż po erytrejskie wybrzeża.
 98  1,  15|            karnawale. Miasto Kraków aż drżało od zabaw, huczało
 99  1,  15|    wlokącymi się po szarym gruncie, aż oto jęk w sobie słyszał
100  1,  16|              Długo ze sobą walczył, aż wreszcie powziął decyzję:
101  1,  16|           dni. Raz tatuńcio jeździł aż do Opatowa, tośmy się do
102  1,  17|        deszcze, docierał częstokroć aż do Angeli na wybrzeżu Lago
103  1,  17|             w szuwarach i trzcinach aż pod Belfiore, skąd raz w
104  1,  17|        Nuova, przez Simeone i Valle aż do Sparavera i, zatrudniając
105  2,  1 |            tak bardzo i głęboko, że aż wyprostowany usiadł. - Tam,
106  2,  1 |           licha sekretnie pisze, że aż ty musisz mu pomagać? Przecie
107  2,  1 |             To tak głupio brzmi, że aż abominacja bierze. Ale to
108  2,  1 |         rękę. To podnieciło animusz aż do wściekłości. Wymacawszy
109  2,  1 |           zatrzymali się wcześniej, aż dosięgli bezpiecznego schronienia.
110  2,  2 |           która była, jest i będzie aż do skończenia świata. Ja...
111  2,  2 |          którzy odtrącili wszystko, aż do napoju i jadła - żyją
112  2,  2 |              We dnie pali go słońce aż do śmierci, a w nocy udręcza
113  2,  2 |           dziejów pierwszej miłości aż do dziejów ostatniego złudzenia.
114  2,  2 |          prawie całą twarz od czoła aż do ust zasłaniała. Złota
115  2,  2 |       zamarł w oczekiwaniu, tęsknym aż do boleści. Ani jedna myśl
116  2,  3 |          uderzył młotkiem, milczące aż dotychczas towarzystwo poczęło
117  2,  3 |       urzędnicy między sobą wszyscy aż do Rafała, najnowszego ucznia.
118  2,  4 |          prawie całą twarz od czoła aż do ust zasłaniała. Złota
119  2,  4 |       zamarł w oczekiwaniu, tęsknym aż do boleści. Ani jedna myśl
120  2,  5 |             oczy, które bym kochała aż do śmierci za dziewiczość
121  2,  7 |         ciągnął się w dół smug łąki aż do potoku, który się pienił
122  2,  7 |             granitową skalinę Tatr, aż się wyrwał w ciepłe niziny,
123  2,  7 |          zapatrywali się w swe oczy aż do śmierci. Tylko uśmiech,
124  2,  7 |       dobywał się wszystek instynkt aż do korzenia. Stawała się
125  2,  7 |         niespodziewanych wybuchach, aż do przepaści wodospadu...
126  2,  7 |         Kiedy niekiedy zabłąkał się aż tam z odległych regli pomarańczowy
127  2,  8 |           oblatał przestwór daleki, aż jak melodia najcudniejsza
128  2,  8 |      postronki werznęły się w niego aż do kości, a same kości zatrzeszczały.
129  2,  9 |           sposobem nie uczynił tego aż do tej chwili. Szedł wielkimi
130  2,  9 |            skacze na inną, na inną, aż do ostatniej. Nie opuszcza
131  2,  10|          słuchał zdrętwiały w sobie aż do ostatniej kropli krwi,
132  2,  10|           do ostatniej kropli krwi, aż do korzeni włosów:~- Wyrwę
133  2,  10|             smycz zgłodniałych nędz aż do nieznanej, aż do ostatniej,
134  2,  10|  zgłodniałych nędz aż do nieznanej, aż do ostatniej, której jeszcze
135  2,  10|         Zawracał w miejscu i skakał aż do sufitu, zwinnie, pomimo
136  2,  11|       przezeń odkryte, przepłynione aż do ostatniej granicy, skąd
137  2,  11|              wisząc soplami długimi aż do ziemi, uczyniły z tej
138  2,  11|         głębi kielichów ciemniejąca aż do najtęższego karmazynu.
139  2,  12|          Leżeć w barłogu więzienia, aż koniec jakiś będzie! I wzgardziwszy
140  2,  12|          taką siłą, że ten odleciał aż pod szynkwas. Potem wstał
141  2,  14|            większa, fornalów posłał aż do Wólki i ze starego lamusa
142  2,  14|       Charty! - zapalił się Trepka, aż mu oczka zabłysły - charty
143  2,  14|      krzyczał~Cedro zbliżając twarz aż do twarzy przyjaciela i
144  2,  15|              wiewiórki przychodziły aż do futryn okiennych, zięby
145  2,  15|        leżało w uspokojeniu niemocy aż do nadejścia nowego powiewu.
146  2,  15|         nienasyconą, zbliżającą się aż do granic bólu, wlepił oczy
147  2,  16|             nie włażących do głowy, aż do najbłahszych, a nawet
148  2,  16|         długich butach, zachlastani aż do czapek, jechali wczesnym
149  2,  16|         nogi w sukiennych kamaszach aż do kolana nurzały się miarowo
150  2,  17|           na nich oczy siwe, śmiałe aż do zuchwałości i czyste
151  2,  17|             my, we swoich ścianach. Aż oto jednej i tej samej nocy
152  2,  17|            od modrego jeziora Garda aż do miejsca zwanego Mamalagna
153  2,  17|         dnia przybył z dalecyny, bo aż, mówili, z Konstantynopola.
154  2,  17|        Francuzów. Gnali my białasów aż pod mury Werony. Ale bitwa
155  2,  17|             chwili, jako i zaklnie, aż w kościach trzeszczy, ale
156  2,  17|           ich armia osiąść i czekać aż do czasu. Z tym planem udał
157  2,  17|        lotem w górę, na skrzydłach, aż ta zginie. U nóg twoich,
158  2,  17|      wielkie osłabienie, dochodzące aż do omdleń. Ręce i nogi przeszywał
159  2,  17|        południe. Wzmógł się wiater. Aż się ów statek weźmie i wściecze
160  2,  17|             tak my tym żyli ciągle, aż do ostatka, bo nam chleb
161  2,  20|         lewo do pokojów służebnych, aż wreszcie $ trafili na starego
162  2,  20|           poprzez czas i przestrzeń aż do błękitnych krain, których
163  2,  21|         nogi powyżej kostek. Długie aż do ramion rękawiczki osłaniały
164  2,  21|             do taktu muzyki gawota, aż znowu szept, głos cichy
165  2,  21|           drzwi.~Nic już nie rzekła aż do końca. Źrenice oczu skryły
166  2,  21|          Gdzieżeś ty był, wariacie, aż do tej pory! - wołał z największym
167  2,  21|         Dociągnął go w swych barach aż do sanek, usadowił w głównym
168  2,  21|         ciągnąc w piersi powietrze, aż runął na dziób łodzi, zwieszonymi
169  2,  21|        wymacał dukata, to wszystko, aż do ostatniej sztuki, kładł
170  2,  21|         kieszeni wszystko, co miał, aż do sztyletu i krócicy, Rafał
171  2,  22|           się jałowcowymi zaroślami aż do wioski. Wesołe jej dymy
172  2,  22|         okryte śniegiem od korzenia aż do najwyższej gałązki i
173  2,  22|           uciekły.~- Takie bitwy to aż miło!~- He, he! a bo i pewnie.~
174  2,  22|        kobylicą i zwalił dwu jegrów aż na środek drogi. Cedro niespodziewanie
175  2,  22|             precz już samymi lasami aż pod Koniecpol. Dopieroż
176  2,  22|             nocą. Zabrnęli my lasem aż pod Tarnowskie Góry. Rzeczywiście
177  2,  22|            piechura szabliskiem, że aż nogi zadarł. Ale gdzież
178  2,  23|            się i szukać schronienia aż na przedmieściu Bratkowickim.
179  2,  23|           całej siły i nie puszczał aż do końca mowy. Ale oto ujrzeli
180  2,  24|          piechoty było wielobarwne, aż miło. Ponieważ na miły Bóg
181  2,  24|            polach tak akuratnie, że aż chłopom świeczki w oczach
182  2,  24|           nich nie utworzyła wysoka aż pod kopułę a elastyczna
183  2,  24|          została odparta, odpędzona aż pod baterie, wegnana za
184  2,  24|            siebie. Gnał pustkowiem, aż zdało mu się, że cała łąka
185  2,  24|           czat, te podały go dalej, aż stanął przed obliczem generała
186  3,  1 |           generał Zajączek pozostał aż do dnia 26 maja, nieznaczny
187  3,  1 |         Jechali w głuchym milczeniu aż do chwili stanowczej. Krzysztof
188  3,  1 |       Kreczmer przedarli się lasami aż pod Burdingen, a kiedy jazda
189  3,  1 |             awansu, jaki się okaże.~Aż do dwunastego maja dywizja
190  3,  1 |         pierwszego regimentu poszła aż nad morze, pod Kołobrzeg...
191  3,  1 |             z góry, a tak szczerze, aż go i urwał. Pyta go się
192  3,  1 |           wyruszył w wielki marsz - aż do Bajonny. Szedł przez
193  3,  1 |       odpowiadając szumowi drzew.~- Aż się ludowa wypełni wiara
194  3,  1 |         furażowania i dostawy paszy aż za Saint-Jean de Luz, na
195  3,  1 |             z lewej strony sięgając aż do Ustaritz. Zmierzch się
196  3,  1 |         jakoby snem patrzącego oka, aż wreszcie wymykała się z
197  3,  1 |           ustanku a niepostrzeżenie aż pod same mury Fuenterrabii.
198  3,  1 |             z wód, wyciągnął w górę aż do granicy ostatniej, kiedy
199  3,  1 |          ścigłym podrzutem wtargnął aż na wysoki i cały ląd. Bryły
200  3,  2 |            miejscowość zwaną Macaye aż do Jaxu. Tam spoczęli na
201  3,  2 |       zmęczeniu, po trudzie drożnym aż do siódmego potu, po wykonaniu
202  3,  3 |        pędzili swe stada na szosę i aż do samych bram oblężonej
203  3,  3 |            plądrowali góry i wąwozy aż pod sam szczyt Puig Cervero
204  3,  3 |   przecznicami grodu, które sięgały aż do placu Engracia i bramy
205  3,  3 |        Drzewa oliwne rozciągały się aż do samych murów miasta.
206  3,  3 |         szczenię, kąsającą mu ręce, aż do drzwi. Rozwarł je uderzeniem
207  3,  3 |        niepomału. Bijesz Celtyberów aż trzeszczy. Daj tylko jeszcze
208  3,  3 |          czwartą i piątą. Wszystkie aż do ostatniej. Wtedy przymknął
209  3,  4 |         przed drugim, na wyprzódki! Aż tchu brak. Tworzy się z
210  3,  4 |           garnuszka.~Nie ocknął się aż późno w dzień. Świeciło
211  3,  6 |      zalewiskiem, które podchodziło aż pod suche pola. Zaraz pod
212  3,  6 |      rudawiska ciągnęły się stamtąd aż po wieś Tworki i Pruszków.
213  3,  6 |       kompania na ziemi w pozyturze aż do komendy:~- W miejscu -
214  3,  6 |      zsunęły się po drzewcach kopii aż do miejsca, którego mogły
215  3,  6 |          wrąbali w siebie nawzajem, aż stal z trzaskiem zgrzytała.
216  3,  6 |           że lewa noga, kolano, but aż do stopy zalane są krwią.~
217  3,  6 |       stronie", ociągał się dopóty, aż go chirurg porwał za kołnierz.~
218  3,  6 |          potoku napełniający doliny aż do szczytu zbójeckich okien
219  3,  6 |     ostrożnie, potem coraz mocniej, aż wreszcie Sokolnicki zgrzytnął:~-
220  3,  6 |     Zatoczył koło, przeciągnął się, aż w nim, zda się, wszystkie
221  3,  6 |     nieprzebyta gać błotna, a idzie aż Bóg wie dokąd. Człowiek
222  3,  6 |           rozstawione brygady konne aż do Błonia, do Woli i do
223  3,  6 |            Wywodził tak bez przerwy aż do przybycia nowej osoby.~
224  3,  6 |            tym miejscu i biłbym się aż do śmierci.~Pelletier usłyszawszy
225  3,  6 |         przy sobie bez żadnej rangi aż do chwili, kiedy znajdę
226  3,  6 |           granatowa fala przyniosła aż do grobli i ułożyła na jej
227  3,  6 |            duszę moją w tej minucie aż do samego dna...~Druga kompania
228  3,  6 |           od Falent Dużych i sięgał aż do wsi Puchały, postawił
229  3,  6 |          brzegiem olszyny i bajorów aż ku Puchałom. Będzie tam
230  3,  6 |      rozkosz szczególną, podnieconą aż do najwyższej kresy, rozkosz
231  3,  6 |        Pozostał na tym polu dopóty, aż konnica Rożnieckiego oddaliła
232  3,  6 |         zatrzęsły się całymi pniami aż do korzeni, zadygotały ich
233  3,  6 |             szeregi rogatych czapek aż ku przodowi batalionu i
234  3,  6 |        lasek olszowy został zdobyty aż do wioski. Tam także wrzała
235  3,  6 |          zabitych cofała się w tył, aż do linii wozów. Tam stanąwszy
236  3,  6 |         mundurze, bez czapki, mokry aż do ramion. Szedł na oślep
237  3,  8 |    wybrzeżem, pustkami ulicy Dobrej aż do rogu Bednarskiej. Obmurowany
238  3,  8 |            od szańca przedmostowego aż do zagięcia łachy. Wrócił
239  3,  8 |           szerokie zatoczyło płoty? Aż po Modlin?~- Tak jest! Musicie
240  3,  8 |         kogoś z naczelników.~- Może aż do samego wodza?~- A pewnie,
241  3,  8 |            i ciekawości dochodzącej aż do granic trwogi. Książę
242  3,  8 |            dywizji-że nie przyjdzie aż do takiej klęski ostatecznej...~-
243  3,  8 |             po prawej stronie Wisły aż do jej źródła. Możemy po
244  3,  9 |      Zawadami, Kępą Oborską i dalej aż pod Oborkami, Jeziorną,
245  3,  9 |            było na niej widać mostu aż do miejsca, gdzie się zaczynało
246  3,  9 |      rozciągających się od Warszawy aż do Góry. I oto gdy natężonym
247  3,  9 |          boku.~- Proszę o milczenie aż do chwili rozkazu... -rzeki
248  3,  9 |        prowadząc go za uzdę doszedł aż do rowu. Wojsko zginęło
249  3,  10|             należałoby trzymać toto aż do skutku... Miejsce bogate. "
250  3,  10|              byle do niego tylko... Aż przyjdzie taki wiek w życiu
251  3,  11|            tamtej stronie, od zamku aż po drogę opatowską, owe
252  3,  11|            rozbite sprężyny i wagi, aż w powszechnej ruinie zapadły
253  3,  11|           kościół Świętego Jakuba i aż do klasztoru benedyktynek.
254  3,  11|          tego ostatniego klasztoru, aż wreszcie zdobyły go wraz
255  3,  11|           armatach baterii czwartej aż do momentu zupełnego odepchnięcia
256  3,  11|        klasztornych Marii Magdaleny aż do zamku, że ciągną zarówno
257  3,  11|      poskoczyli obaj fosą zachodnią aż do końca murów klasztornych.
258  3,  11|          korytarze, w gęstym mroku. Aż oto w jednym miejscu przyjmie
259  3,  12|          wiedzący, a przecie wierny aż do ostatniego kroku...~Wtem
260  3,  13|        Jednej kazał iść dalej drogą aż przed kościołek, a sam na
261  3,  13|        końmi w las uciekać na lewo, aż do wskazanej polanki. Rafał
262  3,  13|           dłoni. Ale milczy, milczy aż do grobu. Widzi oto w tej
263  3,  14|   paralelami, nieprzerwanie idącymi aż ponad Ebro. Stojąc na górze,
264  3,  14|   złotodajnych niwach na wschodzie, aż pod sam klasztor Świętej
265  3,  14|       milczeniu szli górą na wschód aż do samej rzeki. Dopiero
266  3,  14|             obszar jego posiadłości aż poza ogrody, aż do klasztoru
267  3,  14|         posiadłości aż poza ogrody, aż do klasztoru Świętego Tomasza
268  3,  14|            wszystkie domy dzielnicy aż do uliczki Recogidas stanowiły
269  3,  14|           na twarz w głębokie jamy, aż wreszcie obszedł w różnych
270  3,  15|           Per, do Alcaniz i stamtąd aż pod Monroyo. Wracali z tych
271  3,  15|           zgoła nowy. Mieli dotrzeć aż do przesmyków górskich wiodących
272  3,  15|         twarz bladą. Spał jak kłoda aż do południa następnego dnia.
273  3,  15|             jeszcze długo wartować, aż do rozkazu.~- Tak, aż do
274  3,  15|     wartować, aż do rozkazu.~- Tak, aż do rozkazu. Ten sam człowiek,
275  3,  17|            tu sięgające za głęboko, aż do podgleby skalistej, rzucane
276  3,  17|      płynęła rzeka. Niwa ta służyła aż dotąd za pastwisko. Wyrosły
277  3,  17|             czas przy ojcu byłeś?~- Aż do tej chwili. Ledwiem się
278  3,  17|        wesołym i hucznym, że Rafała aż złość wzięła. Zarazem jednak