Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |                Cienkie, stalowe rózgi były nieruchome, a wielki śniat,
  2  1,  1 |                sterczące spod śniegu, były podobne do broni wykutej
  3  1,  1 |            Kiedy to było i gdzie? Czy były naprawdę, czy mu się śniły
  4  1,  1 |               wozem, że to tylko koła były i ozwora, w sam szczyt Łysicy
  5  1,  1 |          siadł na wóz. Poślednie koła były kawał od przodka. Wziął
  6  1,  1 |            zapadając w śniegu. Obydwa były senne, znudzone i odbywały
  7  1,  1 |      powyszczerbiane talerze. Sztućce były bardzo pospolite, w oprawie
  8  1,  1 |           radością bawiło. Przy stole były spełnione toasty z wielkim
  9  1,  1 |       modrzewiowych belkach. Niektóre były wpakowane jedna na drugą
 10  1,  1 |            świeć nad jej duszą, żona, były ich lekarkami. Spytaj waszmość,
 11  1,  2 |            sanie najrozmaitsze. Jedne były snycerskiej roboty, pozłacane
 12  1,  2 |         poczciwie zwany larendogrą. I były chwile, że jak przykuty,
 13  1,  2 |            się z wody. Brzegi rzeczki były spadziste, obmarzłe, nie
 14  1,  2 |              ślicznej panienki, pełne były zachwytu i poczęły wypowiadać
 15  1,  2 |               w sali i hulać zaczęło. Były tam i modne fraczki, i starodawnym
 16  1,  2 |            wybielonych belkach, pełne były gwaru i śmiechu. Każda z
 17  1,  2 |              rozstawały się ich oczy. Były ciągle zwrócone... Nawet
 18  1,  2 |           sobie rzeczy niewysłowione. Były chwile nadziemskie, że szli
 19  1,  2 |           rzuciwszy się na stół. Okna były otwarte i jasne światło
 20  1,  2 |          wielkiego dachu wystrzelały. Były tu pokoje gościnne, śpiżarnie
 21  1,  3 |               czarnych nawałnic zimy. Były momenty, że płynęła wprost
 22  1,  3 |             zdarzenia tak bliskie, że były niemal rzeczywistością,
 23  1,  3 |            jej, które jeszcze wczoraj były wyrazami wesołości, przybrały
 24  1,  4 |          Helenka. Oczy jej skierowane były w stronę Rafała, choć nie
 25  1,  4 |               kościelnych kadzielnic.~Były dni, że czas leciał jak
 26  1,  4 |               kościach czoła. Oczy te były pełne sądu, pewności siebie
 27  1,  5 |          jechał aż do opłotków, które były zadęte i pełne śniegu jak
 28  1,  5 |          dworu. Niskie drzewa owocowe były okryte czapami śniegu dopiero
 29  1,  5 |           sprawą był zajęty... Jakież były jej oczy, jakie usta. w
 30  1,  5 |         krzykiem zionęło z jej pyska. Były chwile, że cmokanie nacichało.
 31  1,  7 |           czarne krople spadłych łez. Były tak bolesne, tak spod serca,
 32  1,  7 |             dolinie Wisły, okryte już były darnią zieloną. Strużki
 33  1,  7 |           nadwodnych śpiewał ostatni.~Były to jak gdyby czaty, nocne
 34  1,  7 |            miękkie, zielonożółte igły były przeźroczyste jakoby krople
 35  1,  7 |            bardzo miłymi przyjaciółmi były te leśne głębiny. Czuł się
 36  1,  7 |                jak na zaraniu świata, były bliskie jego duszy, chorej
 37  1,  7 |           roli. Kamionki te osłonione były kępami tarniny, która już
 38  1,  7 |                Żywot Chodkiewicza, to były jakby światła pochodni w
 39  1,  7 |    głuchonocny sen. Drzewa wśród nich były inne: jasnoniebieskie miały
 40  1,  7 |              na płytkim wybrzeżu wody były różowe jak policzki zbudzonego
 41  1,  8 |               Sękate jego ręce okryte były dużymi plamami piegów, jakby
 42  1,  8 |               myśli tak rozwlekłe, że były prawie niczym, nie słyszał
 43  1,  8 | niepochwytnego sekretu miłosnej nocy. Były tam czarne olchy nad wodą...
 44  1,  8 |               wodą... Nie, nie olchy. Były czarne, z krwawymi pniami
 45  1,  8 |           smutkiem okrutnego rodzaju. Były młode dalekie brzózki...
 46  1,  8 |                    Nie wiedziałem, że były tak straszne... - rzekł
 47  1,  8 |          lepsze, że te twoje palladia były jak owa żaba Lafontena.~-
 48  1,  9 |           pochód, a dopiero gdy ognie były już daleko, wioska ruszyła
 49  1,  9 |              głuchej i ślepej siły, a były przecie i takie, co płakały
 50  1,  10|           spleśniałej wody. Mury jego były kilkułokciowej grubości,
 51  1,  10|               ten dumny pałac, ściany były mocno zdrapane, figury otłuczone,
 52  1,  10|        konarów. Prawdziwie w chmurach były ich wierzchołki. A lipy!
 53  1,  10|        porywających ku sobie. Damy te były wystrojone i mówiły po francusku,
 54  1,  10|             jako uniesienie. Ruchy te były niewysłowione. Odzwierciadlało
 55  1,  10|           szereg sal, z których jedne były mozaikowane, purpurowe ze
 56  1,  10|            wcale mu obce i dziwne nie były. Tymczasem gdziekolwiek
 57  1,  11|               harce po błoniach - oto były zajęcia codzienne. Kiedy
 58  1,  11|               iście wiosennymi, które były delikatne i urocze jak włosy
 59  1,  11|             nie dojrzał. Inne chałupy były poroztwierane i puste. Dopiero
 60  1,  11|         przecisnąć, gdyż całe opłotki były zapchane przez lud i konie.
 61  1,  12|          kolumnami. Górskie wioseczki były popalone i zrównane częstokroć
 62  1,  12|             się i rwą w świat. Dokąd? Były już przy pogromie Grecji
 63  1,  12|           tryumfalnych bramach Rzymu. Były przy upadku Rzymu i stanęły
 64  1,  12|        tryumfalnych murach Carogrodu. Były świadkami zwycięstwa Wenecji
 65  1,  12|             polu lew Wenecji, zmazane były słowa: Pax tibi, Marce,
 66  1,  12|           bolesnym wzruszeniu. Twarze były jak skrzepłe, oczy zdrętwiałe.
 67  1,  12|         Bernardo dei Machiavelli. Oto były te słowa, zawierające prawdę
 68  1,  12|         rolami zredlonymi pod wiosnę. Były momenty olśnień szczególnych,
 69  1,  13|             księżyc światłem oblewał, były takiej samej barwy jak on.
 70  1,  14|         zalewał i brudził ulice. Mury były przemokłe, twarze ludzkie
 71  1,  14|        rozlatujące się w proch, jakby były ulepione z popiołu. Z głębokich
 72  1,  15|              uczęszczanie na pijatyki były przez całą zimę na porządku
 73  1,  15|        wszystkie obiekta w tym języku były wykładane na krakowskiej
 74  1,  16|    wielkanocnymi świętami. Śniegi już były spłynęły, choć jeszcze czarnymi
 75  1,  16|         owdzie w parowach. Drzwi chat były już otwarte, jakby na przyjęcie
 76  1,  16|               owczarza Joachima. Buty były potworne, o stopach jak
 77  1,  16|               nogi z mokrymi błonami. Były to liście szorstkie, najeżone
 78  1,  17|          Fortyfikacje starej twierdzy były nieużyteczne i uszkodzone.
 79  1,  17|               się samoistnymi lądami. Były to chwile najbardziej niebezpieczne.
 80  1,  17|         zamilkły. Wreszcie czyny ręki były to już raczej znaki woli
 81  1,  17|         wysokości nagich ścian. Ulice były puste jak wymiótł. Tam i
 82  1,  17|             wysysające wilgoć z błot, były pościnane albo podarte.
 83  1,  17|              ani jedno drzewo. Ogrody były zryte, same groble i forty
 84  1,  17|             uszkodzone nadzwyczajnie. Były to ślady bombardowania tych
 85  1,  17|              podmurowania Miglioretto były na poły zburzone, palisady
 86  1,  17|        Tymczasem już wszystkie armaty były opanowane. Infanteria austriacka,
 87  1,  17|              nędznymi domostwami, tak były pełne wojska, że noga ludzka
 88  1,  17|           Milczące w tej chwili młyny były wstrętne jakby tortury średniowieczne.~
 89  2,  1 |               na pohulankę w mieście, były tajemne sprzedaże zboża
 90  2,  1 |              podwojów. Wszystkie okna były na głucho zasłonione sczerniałym
 91  2,  1 |              sypialni. Sąsiednie sale były puste. Był w nich półmrok,
 92  2,  1 |          przepuszczały światła. Meble były obszyte pokrowcami, lustra
 93  2,  1 |           podpartą na ręku. Usta jego były odęte, a szkliste oczy posępne.
 94  2,  1 |              rysami twarzy. Oczy jego były wypukłe i natarczywie uważne,
 95  2,  1 |       niewzruszenie jak odłamy skały, były poskręcane i spiętrzone
 96  2,  1 |             graty najpospolitsze. Nie były to salony mieszkalnego domu,
 97  2,  1 |               pokoje. Niektóre z nich były brudne jak numery zajazdu.
 98  2,  1 |             najobszerniejszym salonie były porozstawiane stoły do kart
 99  2,  1 |               porozbierani do koszul. Były wpośród nich twarze piękne
100  2,  1 |              lepszy frazes. Twarze to były zimne i pozornie obojętne,
101  2,  1 |             obojętnie, ale twarze ich były coraz bardziej sztywne i
102  2,  1 |     szafa-kulfon z kieliszkami. Meble były zniszczone, obłamane, pokryte
103  2,  1 |         prędzej niż to bydlę...~Ulice były zupełnie puste i ciemne
104  2,  2 |     spostrzegł, że okna stancyjki nie były zasłonione. Był to więc
105  2,  2 |          niezwyciężonego wstrętu. Nie były to wspomnienia, gdyż te
106  2,  2 |              władały nim jeszcze, nie były wyrzuty sumienia, tylko
107  2,  2 |      polskiego mieszkało w Warszawie. Były nowe kandydatki, pragnące
108  2,  2 |              progu profanka. Oczy jej były zawiązane bardzo szeroką
109  2,  2 |            znaczy: "Szkoła". Oczy jej były spuszczone, a cudne, prawie
110  2,  3 |           ażeby skrytości rozniesione były, nie dopuszczę, żeby do
111  2,  3 |            jakim bądź sposobem podane były. Nadto przysięgam i obiecuję
112  2,  3 |              do innej sali, gdzie już były zastawione stoły. Była to
113  2,  3 |               posadzono Rafała. Stoły były ustawione w podkowę i nowy
114  2,  3 |           oczy Mistrza katedry! Jakże były wzniosłe, potężne, jakże
115  2,  3 |              wzniosłe, potężne, jakże były silne i wszechobejmujące!
116  2,  4 |      polskiego mieszkało w Warszawie. Były nowe kandydatki, pragnące
117  2,  4 |              progu profanka. Oczy jej były zawiązane bardzo szeroką
118  2,  4 |            znaczy: "Szkoła". Oczy jej były spuszczone, a cudne, prawie
119  2,  5 |       miliardy na nim gwiazd. Gwiazdy były jaskrawe, bliskie ziemi,
120  2,  6 |            drabinek wozu. Wsie spały, były puste i jakby wymarłe. Ani
121  2,  6 |              z szerokim okapem oblane były światłem księżyca, a cały
122  2,  6 |            turnie, rozszarpane, jakby były skamieniałym na wieki wiatrem.
123  2,  6 |              morda wilcza i białe kły były tu, obok gardła. Krzywe
124  2,  7 |               pniów świerka wyciosane były ściany chaty, jakoby zamek.
125  2,  7 |              domowe dawno sczerniały: były ciemnobrązowe jak odświętna
126  2,  7 |       schowało ich szczęście. Kochane były te drzwi!~Jakże im miły
127  2,  7 |               poziomki! Jakże im miłe były te drzwi grube, składane
128  2,  7 |        znanymi, wzdłuż szlaków, które były zazwyczaj suchymi łożyskami
129  2,  7 |        patrzali za krawędź, na której były ich głowy. Śliska, czarna
130  2,  7 |         niezliczone potoczki, odziane były grubym, zielonym kożuchem.
131  2,  7 |            wysysają podziemne źródło, były w tym miejscu potwornej
132  2,  9 |         wilgoci pogrążonym. Wszystkie były świeże, soczyste, szczęśliwe...
133  2,  9 |               miejscu gałęzie świerka były oddarte od pnia, murawa
134  2,  9 |                wilgotne zlepki gruntu były przesycone tak obficie krwią,
135  2,  9 |               zimny i wyzywający, jak były te zjawiska:~- Cóżem wam
136  2,  9 |              szczyty gór. Oblicza ich były przepiękne, ozdobione wspaniałością
137  2,  9 |        Krasnohorka, Krywe, Lekotka... Były to jedyne dźwięki, które
138  2,  10|             też już kurniawy jesienne były, czy nie. Pytał się i odpowiadał
139  2,  10|             nie odpowiadał. Oczy jego były wlepione w widne na niebie,
140  2,  11|         przełęcze, łańcuchy i doliny. Były to twory równie bezcelowe
141  2,  11|             niegdyś Genueńskiej. Góry były coraz wyższe, coraz bardziej
142  2,  11|              krużganek. U krańca jego były drzwi domu. Jońskie i korynckie
143  2,  11|        Jasnosrebrzyste cytryny liczne były jak liście. Już figa puściła
144  2,  11|             że źrenice jego i powieki były wyżarte przez czas i deszcz.
145  2,  13|    najlepszego towarzystwa. Oczy jego były przymglone łzami szczęścia,
146  2,  13|               prawej ręce od wejścia. Były świeżo, widać w przewidywaniu
147  2,  13|           angielskim. Wszystkie meble były z drzewa mahoniowego, a
148  2,  13|     szczególnie ową modną simplicite: były powleczone nikłym kolorem
149  2,  14|             Gęste jego włosy związane były staromodnie, z niemiecka,
150  2,  14|            karła, stoły, ławy i szafy były w porządku utrzymane. Krzysztof
151  2,  15|               strony pnie sosen obite były jakoby złotolitymi blachami.
152  2,  15|              srebrzystego szlaku. Tam były już drzewa bardzo wysokie:
153  2,  15|            wśród samego koryta rzeki, były ostrowy z dawien dawna porosłe
154  2,  16|              od chałupy do chałupy-to były jego rozrywki. Młody Cedro
155  2,  16|             liściastych lasach. Drogi były tak rozkisłe, że tylko konno,
156  2,  16|           bukach, na dębach i klonach były już ciemne, przemokłe, nasiąknięte
157  2,  16|              przecinające ich piersi, były uciarane w bagnie, a wielkie
158  2,  17|              i but zdrowej nogi pyłem były zasypane do cna. Patrzały
159  2,  17|           nigdy nie dociera!... Puste były, gdyś tam szedł ku portowi,
160  2,  17|               żeby głowę ocalić, choć były po temu sposoby.~Słowem
161  2,  17|             Beler, a tego siedliskiem były góry Kaho. Prawie cała ludność
162  2,  17|            nogi przeszywał ból, jakby były połamane. Trzęsące zimno.
163  2,  17|              jeden nad drugim. Czarne były, mokre, dziurawe jak łachmany
164  2,  17|              piękny okręcie!..."~Fale były ciche i dobre, jak bywają
165  2,  17|              posłania. Szpitale pełne były chorych, zalegających pokotem
166  2,  17|              szerokimi ulicami, które były wysadzone drzewami pomarańcz,
167  2,  17|              twardo Trepka. -Niegodne były wasze nogi, żeby na ziemię
168  2,  17|          szczególnie wydłużona. Włosy były podniesione jak od wichru.
169  2,  18|               jeźdźców. Policzki jego były zapadłe, oczy wwaliły się
170  2,  18|          gminną boleścią, teraz pełne były łkania, szlochu i bezzębnego
171  2,  19|               kutej bryki krakowskiej były dobrze zgrzane, a podróżni
172  2,  20|       artyleryjskie mundury.~Cenne to były mundury! W każdym z nich
173  2,  20|               W każdym z nich zaszyte były umiejętnie rulony dukatów.
174  2,  20|    uczęszczane, ciepłe, boczne drzwi. Były zupełnie otwarte i wiodły
175  2,  20|             kolory. Nędzne i bezsilne były jego zamysły, chociaż niepospolitym
176  2,  20|              pani tę aleję? W Grudnie były miejsca daleko piękniejsze.~-
177  2,  21|          piękną. Niebieskie jego oczy były zapadłe pod bladym czołem,
178  2,  21|             sposób szczególny, objęte były dwiema gałązkami lauru.
179  2,  21|         Tańczył tedy z osobami, które były w pobliżu, żeby przynajmniej
180  2,  21|            raz w życiu gra. Ruchy jej były z każdą chwilą wdzięczniejsze,
181  2,  21|              dotykanie. Wargi jeszcze były przyduszone od pocałunków
182  2,  21|               łachmanem. Niskie drzwi były obite słomianą plecionką,
183  2,  21|        wewnętrznego rozruchu, szczęki były zwarte, oczy przysłonione
184  2,  22|               porannym słońcu. Drzewa były okryte śniegiem od korzenia
185  2,  22|        patrolującym. Ale drogi tu nie były woźnicy znane. Wkrótce tedy
186  2,  22|              dym, a wszystkie miejsca były zajęte. W głębi, w ciemnej
187  2,  23|            częstochowskiego. Karabiny były nie nabite, brakowało kul,
188  2,  24|            wymarszu. Bataliony z rana były egzercerowane en détail,
189  2,  24|         kuchciki. Nie wszystkie konie były osiodłane, jako że odezwy
190  2,  24|           nawet o horror! - dworskie, były w pobliżu, mościli na wierzchu
191  2,  24|          Wszelako i z polskiej strony były straty. Jeśli tylko dragoneria
192  3,  1 |           wyruszył do Kalisza. Ciepłe były, łagodne, podjesienne noce.
193  3,  1 |        niewolę i wszystkie, jakie ino były, bagaże. Dowódca tych Prusaków,
194  3,  1 |         podszepty starego wachmistrza były dla Cedry ową wagą śruciny,
195  3,  1 |  najzupełniejszej samotności. Pochody były nocne. Gdy przed zmierzchem
196  3,  1 |               barw w sobie złamanych. Były ciężkie i jednostajne, niby
197  3,  2 |      Pirenejów przez Valcarlos. Drogi były tak wąskie, spadziste, rano
198  3,  2 |             których najczęściej drzwi były pozamykane, a obory pustką
199  3,  2 |              stały z trudnością i nie były w możności utrzymać się
200  3,  2 |            przodach kopyt. Kopyta ich były gorące, jakby pełne ognia.
201  3,  2 |              tej poprzecznicy właśnie były przywiązane ręce woltyżera
202  3,  2 |              z podartych spodni. Usta były zakneblowane gałganem zwiniętym
203  3,  2 |              przez straszliwy ból, że były jak dwie gały z czerwonego
204  3,  2 |            kraj nicości. Obok napisów były okrągłe, żelazne antaby
205  3,  3 |             nich z krzykiem i nożami. Były to chłopy proste i dzikie,
206  3,  3 |            inni. Gromady walczące nie były wcale podzielone na regularne
207  3,  3 |     podzielone na regularne oddziały. Były to kohorty, które przyciągnął
208  3,  3 |             ścianach domów powybijane były od dawna oskardem wąskie
209  3,  3 |            rzędami wysokich kamienic, były świeżo zamurowane albo zawalone
210  3,  3 |             sklepów, wejścia do sieni były również zamurowane i pełne
211  3,  3 |           zajęte pod barykady podarte były przez rowy. Za pierwszą
212  3,  3 |       Engracia i trzy dalsze z prawej były zabarykadowane nagim murem
213  3,  3 |            Okna w tym całym przejściu były na dole pozamurowywane do
214  3,  3 |             łokcia. W tym to występie były na wszystkich piętrach okienka
215  3,  3 |          sklepioną. W końcu tej sieni były kute drzwi zamknięte na
216  3,  3 |              konwentów. Furty i bramy były zawalone, ale je wnet wyłamano.
217  3,  3 |              zakonnic, już te miejsca były zupełnie opanowane. Długie,
218  3,  3 |            lewo wchodziło się do cel, były zupełnie już puste. Panowała
219  3,  3 |             młoda zakonnica. Ręce jej były złożone pobożnie na piersiach,
220  3,  3 |           przepis obrządku. Usta jego były skrzywione zupełnie tak
221  3,  3 |      Nieruchome oczy kapitana zasłane były tumanem...~Cedro otrząsnął
222  3,  3 |               je w lot, kiedy jeszcze były w tchawicy. Nareszcie wymierzył
223  3,  3 |              mieście, domy zamienione były na niezdobyte warownie.
224  3,  3 |              Drzwi wejściowe od ulicy były powyrywane z zawias, czarne
225  3,  5 |               bukszpanu. Okna domostw były zakratowane i pospuszczane
226  3,  6 |       rozrosłe w kępy i laski, czarne były jeszcze, jakby wśród młodocianego
227  3,  6 |              pół liściaste bory ciche były i nieme.~Podszewka leśna-
228  3,  6 |               dojrzał. Pola porznięte były kępami brzozowych i sosnowych
229  3,  6 |               Wyszli na świat. Ciemne były jeszcze pola. Płaską otchłanią
230  3,  6 |           miała koszul, a dwa tysiące były bez ubrania.~Dałeś mi łaskę
231  3,  6 |               ze snu, wyległa z chat. Były to wszystko domostwa drewniane,
232  3,  6 |           Bliżej, o jakie sto kroków, były na drodze wozy prochowe,
233  3,  6 |               krokwie wszystkich chat były ze słomy ogołocone, kazano
234  3,  6 |               działa do działa, które były ustawione o ośmnaście kroków
235  3,  6 |               z wystraszonymi oczyma. Były to bataliony Wukasowicza
236  3,  6 |               chłopa, zwartą i grubą. Były to bataliony Weidenfelda,
237  3,  6 |             we wszystkich kierunkach. Były to wielkie wydrążone kule
238  3,  6 |           tęgo grzmiały. Wieści wciąż były pomyślne, nigdzie nieprzyjaciel
239  3,  7 |               Piaseczna. Gdy szpitale były już przepełnione, mieszkańcy
240  3,  7 |               sale operacyjne, zalane były kałużami krwi, pełne straszliwych
241  3,  7 |          dopiero nazajutrz rano. Okna były już półuchylone. Stary Andrzej
242  3,  8 |            Ulice, przez które dążyli, były puste, a okna pozamykane
243  3,  8 |          zasadnicza. Wszystkie twarze były pełne niepokoju, skupienia
244  3,  9 |        Falenicę i Świdry Dalsze. Lasy były puste, piaski zdeptane przez
245  3,  9 |             Szulcu, ale te wiadomości były mętne i trąciły plotką.
246  3,  9 |         dopiero co spalony. pale jego były jeszcze czerwonymi głowniami
247  3,  9 |              w korony lip. Ściany tam były malowane przez niepośledniego
248  3,  9 |         dzikie, na pół zarosłe, pełne były mgieł, które chodziły z
249  3,  9 |               a po 5 stóp szerokości. Były drewniane, obite blachą.~-
250  3,  9 |               bronią. Wykomenderowane były straże i łańcuch podsłuchów
251  3,  9 |             gałęziami w dół zwrócone. Były to jakby potworne łapy i
252  3,  10|     najbliższe wciąż jeszcze nasycone były wilgotnym, granatowym tumanem.
253  3,  11|       Kościoły i klasztory zamiejskie były wciągnięte do tej linii
254  3,  11|          Podobnie wszystkie klasztory były wewnątrz przemienione w
255  3,  11|              resztki palisad. Może to były wały sypane przeciw Tatarom
256  3,  11|             frontonu. Nietajne mu też były zabiegi, żeby ten klasztor
257  3,  11|            ale i oficerom. Ruchy jego były zgorączkowane, słowa gwałtowne
258  3,  12|               rannego. Szpitale pełne były oficerów i żołnierzy, w
259  3,  12|              lewej strony drogi zboża były pogniecione, wbite w ziemię
260  3,  13|           gazdach leśnych jeszcze nie były pokoszone całkowicie. Dopiero
261  3,  13|         Stajnie klasztorne i podwórza były puste, ale wzdłuż płotu
262  3,  14|              tegom nie napotkał, żeby były oczywiste Żydy, bo już snadź
263  3,  14|           całej prawie dolinie drzewa były wycięte. Pniaki tylko sterczały.
264  3,  14|             Te niezmierne prace teraz były już puste i porzucone. Gdzieniegdzie
265  3,  14|          wyciem leciał ulicami. Bramy były pozamykane, sienie puste. '
266  3,  15|                Przejścia te ogarnione były przez siły powstańcze. Należało
267  3,  15|               się ludzkie mieszkanie. Były to przeważnie chaty pasterskie
268  3,  15|        Tordelella, Mata, Herbes itd., były zbuntowane i w stanie wojny.
269  3,  15|           Komunikacje nasze z Francją były tak długo zerwane... Mówiłeś,
270  3,  17|      legowiska głazów. Pierwsze skiby były krzywe, tam płytkie, tu
271  3,  18|             Wszystkie oczy skierowane były na ową niską, krępą postać
272  3,  18|          widzieć jeno radość i gniew, były w tej chwili nijakie, obojętne,