Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |        dźwignął strzelbę do twarzy. Po chwili oprzytomniał i napastnicze
  2  1,  1 |         rozróżnić same głosy.~W pewnej chwili od szczytu góry dał się
  3  1,  1 |           palec na cynglu. W tej samej chwili sarn stanął. Przednią lewą
  4  1,  1 |           ziemi, pękając ze złości: Po chwili jednak zerwał się na równe
  5  1,  1 |             wypełzłe oczy.~W tej samej chwili jeszcze raz odezwał się
  6  1,  1 |              ramieniu, ale w tej samej chwili zgiął się i przysiadł pod
  7  1,  1 |              szczegół, ale w tej samej chwili wspominał ją i obejmował
  8  1,  1 |             dzika okolica pochwali.~Po chwili dodał:~- Poczciwa Anusia...
  9  1,  1 |                uważnym spojrzeniem. Po chwili rzekł, z trudem wymawiając
 10  1,  1 |                Czy mażemy zacząć w tej chwili? - Noc to... Ale proszę,
 11  1,  1 |              wciąż śmiał się. W pewnej chwili mruknął nie odwracając głowy:~-
 12  1,  1 |           wstając ze swego miejsca.~Po chwili zwrócił się do strzelca
 13  1,  2 |             Ale bo ja... właśnie w tej chwili... - bąkał Rafał zmieszany,
 14  1,  2 |              jakby senne widziadło. Po chwili, gdy ruszył lejcami, zapadły
 15  1,  2 |               ledwo utrzymał cugle. Po chwili namacał końcem stopy strzemię
 16  1,  2 |         śmiechu przebijał. W tej samej chwili panna Helena, obok której
 17  1,  2 |           paszczę szeroko otwierał. Po chwili śmiali się do rozpuku, zaznajomieni
 18  1,  2 |           ramion zwierzchni kożuch.~Po chwili już kilkunastu rozzutych
 19  1,  2 |        bufiastych rękawów. W pierwszej chwili tuliła się po kątach młodzież
 20  1,  2 |              Smutek uciskał mu serce w chwili kiedy spostrzegał, że tańcząc
 21  1,  2 |            ruch panny Heleny. W pewnej chwili ujrzał, że tłum mężczyzn
 22  1,  2 |     niezupełnie właściwymi skokami. Po chwili uczuł w swej ręce dłoń panny
 23  1,  3 |              na wieży. Uderzył raz, po chwili drugi raz...~Włosy zjeżyły
 24  1,  3 |               własną kieszeń.~W pewnej chwili przeszedł się z wolna obok
 25  1,  3 |         zasiadał i rozpierał.~W pewnej chwili wszedł do klasy jeden z
 26  1,  3 |              powypuszczam! ~W tej samę chwili Michałek sapiąc ruszył na
 27  1,  3 |        kalafaktora, skoczył na bok i w chwili prawdziwie lwiego susa potrafił
 28  1,  3 |              dyndały strzępy. W pewnej chwili pedel wydobył się z obłąkanymi
 29  1,  4 |           zmierzchu, aż do upragnionej chwili wiania omłotu, odbierania
 30  1,  4 |         bledsza, jakby starsza od owej chwili, kiedy ją Rafał widział
 31  1,  4 |             jak na łotra i w tej samej chwili nurzał się w szelmowskiej
 32  1,  4 |            pamiętał Basię od pierwszej chwili jej życia.Miał ją w oczach,
 33  1,  5 |              Rozumiem - rzekł Rafał.~W chwili gdy to mówił, patrząc ojcu
 34  1,  5 |         pewności, że nie ma godziny od chwili, kiedy z izby cześnika wrócił.
 35  1,  5 |      zostawiając je na całą noc, aż do chwili swego powrotu, otworem,
 36  1,  5 |            Zanieś mię...~Spostrzegł po chwili, że wiatr mu sprzyja: dął
 37  1,  5 |        rozgarniając kopytem. W pewne j chwili Rafał ocknął się ze swych
 38  1,  5 |       pocałunkiem wieczności.~W pewnej chwili wargi jej cofnęły się. Nasłuchiwała
 39  1,  5 |               zakreślonych...~W pewnej chwili usłyszał szczególny huk.
 40  1,  5 |            godzący pocisk...~W jakiejś chwili Rafał zgarnął śnieg z oczu.
 41  1,  5 |                w powietrzu...~W jednej chwili, nie wiedzieć kiedy, usłyszał
 42  1,  7 |           słyszał i ledwie widział. Od chwili do chwili ciskał nim niezwalczony,
 43  1,  7 |           ledwie widział. Od chwili do chwili ciskał nim niezwalczony,
 44  1,  7 |             przebywanie w nim tylko do chwili wyzdrowienia. Osobliwie
 45  1,  7 |              musiała udawać, że do tej chwili nie przepuściła mu w sercu.
 46  1,  7 |           matczyną miłość. W tej samej chwili wstrzymywał pod powiekami
 47  1,  7 |         olbrzymie jak świat, aż do tej chwili i miejsca. I nagle jeden
 48  1,  7 |          Rafała i ścisnął ją mocno. Po chwili odwrócił się do służącego,
 49  1,  7 |             Och, nie mogę... gadać!~Po chwili jednak zaczął znowu:~- Przyszedłem
 50  1,  8 |               samym Adonaj, ale od tej chwili, kiedy kładzie śmiertelną
 51  1,  8 |                 Toż pamiętam aż do tej chwili sejmiki. Sejmiki! -powtórzył
 52  1,  8 |              się wszystkimi zębami. Po chwili zwrócił się do księcia i
 53  1,  8 |             tym wszystkim... Oto w tej chwili najbardziej żywo uczułem
 54  1,  8 |            jeszcze jestem gotów! W tej chwili... Michcik!~- Toż widzisz
 55  1,  8 |             zrozumiał słowa. Po pewnej chwili, widać, kapitan dał znak
 56  1,  8 |              że nie wiadomo, co w owej chwili odchodzący czyni, nie wiadomo,
 57  1,  8 |            kapitana, schylił się... Po chwili syknął jak po sparzeniu,
 58  1,  8 |           stalowym połyskiem, i czekał chwili właściwej, żeby go chwycić.
 59  1,  9 |                ciągnęła. Był to w owej chwili szlak błotnisty, porznięty
 60  1,  9 |           jakieś zlecenia. W tej samej chwili spomiędzy drzew na szczycie
 61  1,  10|             dziełem czasów nowszych. W chwili kiedy Rafał zobaczył pierwszy
 62  1,  10|          równego wojewodzie". W pewnej chwili głośno otwarł drzwi i poszedł
 63  1,  10|               to, powiedzmy, prawda.~W chwili, gdy się ta rozmowa toczyła,
 64  1,  11|               jej stronę, ale w każdej chwili śledził ją tajemnie. Na
 65  1,  11|                w nim kipiała. W pewnej chwili usłyszał głos księżniczki,
 66  1,  11|          Chargot chłopstwa... W pewnej chwili przebiegła obok jeźdźca
 67  1,  11|         dopiero co zbudzono ze snu. Po chwili ocknął się i rzekł:~- A
 68  1,  11|               uszy, pomnażało tylko od chwili do chwili bezdenne i głuche
 69  1,  11|           pomnażało tylko od chwili do chwili bezdenne i głuche obszary
 70  1,  12|                niezwyciężonej armii. W chwili gdy książę Gintułt stanął
 71  1,  12|                 więc czynią to teraz w chwili stosownej, kiedy nie pora
 72  1,  12|                pytania!...~W tej samej chwili ktoś z gości przysiadł się
 73  1,  12|             było zrozumieć w pierwszej chwili, co się to dzieje. Plac
 74  1,  13|              wyrecytował jak lekcję.~W chwili, gdy to mówił, wszyscy jego
 75  1,  13|                wprost z kraju, a w tej chwili z Wenecji. Właśnie w interesie
 76  1,  14|           obronne, doskonałe aż do tej chwili niby szpady wyborowe, i
 77  1,  14|            Człowiek ów oddalił się. Po chwili wrócił niosąc w ręku świecę.
 78  1,  14|                   Ja nie... - rzekł po chwili z zimnym uśmieszkiem.~-
 79  1,  14|                poznałem? Zapewne...~Po chwili dodał z uśmiechem:~- Chociaż
 80  1,  14|                skrzywił się kwaśno. Po chwili rzekł:~- Nie. To przypadkowe
 81  1,  14|                zamyślił się i rzekł po chwili:~- Znienawidziłeś wojnę.
 82  1,  15|           Młody Jarzymski czekał tylko chwili dojścia do pełnoletności,
 83  1,  16|             jak samo słońce. W owej to chwili cudna mgła zarzuciła na
 84  1,  16|           wejścia, rozglądając się. Po chwili usiadł obok siostry na ławce.
 85  1,  16|            Rafał nie odpowiadał. Ale w chwili, gdy siostra mówiła na poły
 86  1,  16|                Ma... - szepnął.~W owej chwili Zofka spojrzała na niego
 87  1,  17|             francuska mogła być w owej chwili odcięta przez Brescia od
 88  1,  17|              Amilkara" Kosińskiego. Od chwili wielkiej powodzi majowej,
 89  1,  17|         zburzone, palisady zgorzałe.~W chwili gdy książę przyszedł, Axamitowski
 90  1,  17|       spracowane spiże zdały się w tej chwili drzemać, tak samo jak ludzie.
 91  1,  17|              tłum uciekający. W pewnej chwili kule ogniste oświetliły
 92  1,  17|                jeziora. Milczące w tej chwili młyny były wstrętne jakby
 93  1,  17| Rzeczypospolitej Francuskiej. W pewnej chwili na rozkaz Austriacy pochwycili
 94  1,  17|        woltyżerom i artylerii. W tejże chwili ze wszystkich zaułków, z
 95  1,  17|                 Oficerowie w pierwszej chwili oniemieli z przerażenia.
 96  1,  17|        wycedził marszałek.~W tej samej chwili z przeciwnej strony przymuszony
 97  2,  1 |               chcę, żebyś od pierwszej chwili przyzwyczaił się do tego,
 98  2,  1 |                 a teraz zaczniemy...~W chwili, gdy to mówił, żelazne drzwi
 99  2,  1 |             sekretarz, Olbromski...~Po chwili zwrócił się do Rafała:~-
100  2,  1 |          ściskać kolegę. Już jednak po chwili zawołał:~- Po stroju od
101  2,  1 |              Od lat trzech, to jest od chwili, gdym się uwolnił z pazurów
102  2,  1 |                  Nie, stanowczo! W tej chwili jest to niemożliwe...~-
103  2,  1 |          poznaje najtęższych ludzi.~Po chwili dodał:~- Był niby we Francji,
104  2,  1 |            jednej po drugiej. W pewnej chwili Jarzymski wrócił. Przysiadł
105  2,  1 |         pieniądze. Płacę za ciebie.~Po chwili znowu mu szepnął:~- Graj
106  2,  1 |             tak dziwnego szczęścia. Po chwili jednak te jastrzębie spojrzenia
107  2,  1 |            okrzykiem:~- Kto śmie?~A po chwili, ujrzawszy Jarzymskiego,
108  2,  1 |                za gardło, i dopiero po chwili z lekka skłonił I się wszystkim.
109  2,  1 |             kasztelana, a on...~W owej chwili Jarzymski nagłym ruchem
110  2,  1 |                swoje uczucie. W pewnej chwili wstał i zawołał na cały
111  2,  1 |             dlatego mię tam wieziesz w chwili, kiedy otoczon jestem przez
112  2,  1 |              drogi usuwać. W tej samej chwili Rafał ujrzał w świetle prawej
113  2,  1 |              się w oczy... W tej samej chwili trzeszczały podważane drzwi
114  2,  2 |                obrzydły głos.~W jednej chwili Rafał zdecydował się, że
115  2,  2 |             przy brzmieniu w tej samej chwili słów uroczystych, nakazów
116  2,  2 |              wyraźną rolę. W tej samej chwili książę mówił do majora:~-
117  2,  2 |              wszego żywota, napisany w chwili poczęcia ziemi między morzem
118  2,  2 |       skierowane do wewnątrz. W pewnej chwili oczy te ożywiły się i książę
119  2,  2 |       muśnięciem rozkoszy. W tej samej chwili szept, szept szczęścia przemieniony
120  2,  3 |                   Huze, huze, huze!~Po chwili Rafał uczuł, że stoi między
121  2,  3 |             naprzód posuwały.~W pewnej chwili usłyszał głos majora:~-
122  2,  3 |                swego przyłoży...~W tej chwili po raz pierwszy Rafał doświadczył
123  2,  3 |     przetrąciło. Uczuł, że w tej samej chwili na ciemieniu głowy jego
124  2,  4 |       muśnięciem rozkoszy. W tej samej chwili szept, szept szczęścia przemieniony
125  2,  6 |         szynkwasie łojowa świeczka. Po chwili on przyszedł i stanął w
126  2,  6 |              Ale korzystał z tej samej chwili: patrzał na nią. W półciemności
127  2,  6 |                 naga, szczęście jednej chwili, trwające przez wieczność.
128  2,  6 |               zadrżał w jej krtani. Po chwili znowu szeptała:~- Czekałam
129  2,  7 |            gryzła je wciąż, bez jednej chwili wytchnienia. Więc litowali
130  2,  9 |    udźwignienia ręki, nogi, powieki. W chwili tej wspomniał, co się z
131  2,  9 |             nie uczynił tego aż do tej chwili. Szedł wielkimi krokami,
132  2,  9 |               oczyma. Przebiegły był w chwili tej jak pies, a władał wszystką
133  2,  9 |             się wątła fala w tej samej chwili zrodzona, poruszyła wysmukły
134  2,  10|         przykłada do warg. W tej samej chwili ktoś w pobliżu wyszeptał,
135  2,  10|        ciemnego lochu, ale w tej samej chwili Rafał usłyszał w szumie
136  2,  10|             wilcze czy rysie. W pewnej chwili ten ogromny chłop jednym
137  2,  12|           tylko kwestią czasu. Kiedy w chwili badania sędzia wymienił
138  2,  12|                by rozszarpać. W pewnej chwili, daleki od samowiedzy, co
139  2,  12|             takim położeniu i w takiej chwili! Nie mógł już nawet uciekać,
140  2,  12|          nerwowym pośpiechem. W pewnej chwili odwrócił się do służących
141  2,  12|        przestała go bić dola od tamtej chwili. To ciche, niecierpliwe
142  2,  13|               koniecznej grzeczności w chwili, gdy stary pan tak dalece
143  2,  13|                i całując go w rękę.~Po chwili rzekł głośno zwracając się
144  2,  13|                Nalana twarz była w tej chwili pokryta sinymi i szkarłatnymi
145  2,  13|               Nie chciał może spłoszyć chwili głębokiego, śpiewnego szczęścia,
146  2,  15|            widoku ziemi...~W tej samej chwili nad wodami, wzdłuż gałęzi,
147  2,  16|              osadzając wierzchowca.~Po chwili pilnego wpatrywania się
148  2,  17|            zboża nie doszło już od tej chwili do miasta. Zrazu dawali
149  2,  17|                se wzdycha w najgorszej chwili, jako i zaklnie, aż w kościach
150  2,  17|          pokazać stałość w niedoli i w chwili tryumfu.~Nie sprzeciwił
151  2,  17|              Od pierwszej do ostatniej chwili... Pierwszy batalion pod
152  2,  17|                to zdradzą w najgorszej chwili. Generał Fressinet, nasz
153  2,  18|           sposobności i nie tracić ani chwili czasu. Dla niepoznaki obadwaj
154  2,  18|             sobą przestawać, ale w tej chwili, gdy ja sekretnie uchodzę...~-
155  2,  18|             powinienem pamiętać! W tej chwili!... W każdej chwili mego
156  2,  18|                tej chwili!... W każdej chwili mego życia wiem, co powinienem
157  2,  18|   dziedzicznego tytułu.~- Czyż i w tej chwili nie możesz mu przebaczyć
158  2,  20|         wzmagała się bez przerwy... Po chwili przemknęła trwoga granicząca
159  2,  20|             płomieniu świecy. W pewnej chwili, gdy oczekiwanie przeciągało
160  2,  20|           przed oczy ducha jeszcze raz chwili młodej, która już umarła
161  2,  20|           napastniczym spojrzeniem. Po chwili rzekła:~- Skoro tak, to
162  2,  20|            trzeba wyjść chyłkiem i bez chwili oporu, namysłu i zwłoki
163  2,  20|              pole chwały? - spytała po chwili.~- Prawdziwie nie wiem.
164  2,  20|             wolno spłynęła do serca.~W chwili gdy dwaj rozmawiający zbliżyli
165  2,  20|           wpakował ją na dno. W pewnej chwili raz jeden pomyślał z postanowieniem
166  2,  21|            uchylały się usta.~W pewnej chwili Rafał uczuł, że nie pojedzie
167  2,  21|             ani jednej tak szczęśliwej chwili. Zawsze z nią walcował ktoś
168  2,  21|            Kocham cię...~- Zamilcz.~Po chwili mówiła znowu:~- Słuchaj,
169  2,  21|              górze szczęścia.~W pewnej chwili błysnęła jasność w przeciwległej
170  2,  21|           jakiś utartą drogą. W pewnej chwili plenipotent kazał zawrócić
171  2,  21|           gwiżdżąc całą gębą. W pewnej chwili zwrócił się do Krzysztofa:~-
172  2,  21|             widziało mu się, że żyje w chwili tak bardzo dawnej od jego
173  2,  22|          wyniósł się zza szynkwasu. Po chwili jeszcze ciszej wrócił. Konie
174  2,  22|               wrótni stajennych. W tej chwili furman, blady śmiertelnie,
175  2,  22|           pogwizdywał a gnał. W pewnej chwili rzekł wesoło:~- Rychtyg
176  2,  24|                które zajął w pierwszej chwili. Rafał nie chciał za nic
177  2,  24|                pogotowiu i czuwaniu od chwili wysłania Łojewskiego, mógł
178  2,  24|                jęki puszcz. Po długiej chwili nasłuchiwania Rafał stwierdził
179  2,  24|       osłupiałych Niemców. W tej samej chwili zdruzgotane kulami wierzeje
180  3,  1 |                głuchym milczeniu aż do chwili stanowczej. Krzysztof nie
181  3,  1 |                odznaczył się zarówno w chwili awansowania w akcji jak
182  3,  1 |            Boże zachowaj, obabił...~Po chwili szeptał jeszcze ciszej:~-
183  3,  2 |               Zdawało mu się, że w tej chwili zdobywa ostrogi rycerskie.~
184  3,  2 |      przerznięta doliną Ebru. W pewnej chwili Krzysztof zjadł kromkę chleba,
185  3,  2 |              całego serca.~W tej samej chwili rozległ się dzwonek u drzwi
186  3,  3 |            przybył ze swym siodłem. Od chwili wtargnięcia z pułkiem jazdy
187  3,  3 |           rzeki, nie zaznał już jednej chwili spokoju. Brał tedy udział
188  3,  3 |             Molviedro stało się od tej chwili niejako domem pułku. Tu
189  3,  3 |               rażeni z góry bez jednej chwili wytchnienia.~Krzysztof Cedru
190  3,  3 |        zmierzył w to okno. W tej samej chwili znowu mignęła tam biała
191  3,  3 |               z nim dzieje. Był w owej chwili nie jak człowiek, lecz jak
192  3,  3 |             dech w piersi. W tej samej chwili, nie myśląc o niczym, udźwignął
193  3,  3 |         zawahał. Cedro szarpnął w owej chwili prawą rękę. Wydarł ją z
194  3,  3 |    doświadczeńsza dłoń porwała w tejże chwili rękojeść puginału.~Ale oto
195  3,  3 |               mu się, że rozważa w tej chwili, co czynić dalej. W gruncie
196  3,  3 |                 gdzie też jest w danej chwili doncella? W którym jest
197  3,  3 |             toledańskiego. W tej samej chwili Krzos padł jak rażony gromem.
198  3,  3 |       sprawiało przykrości, iż w danej chwili nie potrzebują habitów,
199  3,  3 |             samo jak u zakonnicy...~Po chwili wyprostował się, odstąpił
200  3,  3 |      zaprzeczył ruchem głowy. Rzekł po chwili:~- Uciekła do swej celki.
201  3,  3 |              do legowiska.~W tej samej chwili przypomniał sobie, że to
202  3,  3 |         dopadłszy głową posłania w tej chwili zachrapał na cały klasztor.
203  3,  3 |               na ustach...~W tej samej chwili czarny, mały, zwinny małpoczłowiek,
204  3,  3 |         takiego szczęścia, jakby w tej chwili oszukał nareszcie ród ludzki,
205  3,  3 |                Wyganowski skorzystał z chwili ustąpienia tego hufca z
206  3,  3 |         kapitana Wyganowskicgo.~W owej chwili za bandą mężczyzn i kobiet
207  3,  3 |             ścigać forsownie. W każdej chwili spokoju zaczynały płynąć
208  3,  3 |        nozdrzami błędny zapach. W owej chwili, jakby spomiędzy kapiących
209  3,  3 |                nieruchoma, jakby w tej chwili i ją strzały armat o śmierć
210  3,  4 |             Półwyspie Iberyjskim, że w chwili tej cesarz Francuzów na
211  3,  6 |                krzesał ogień. W pewnej chwili zgiął się na bok pod strasznym
212  3,  6 |               było widzenie tamtejszej chwili, tak oczywisty był przed
213  3,  6 |              ciemny pokoik Rafałów. Po chwili wszedł tam. Omackiem znalazł
214  3,  6 |           ziewnął generał.~W tej samej chwili zachrapał na cały dwór.
215  3,  6 |            udanym współubolewaniem. Po chwili, rysując palcem na mapie
216  3,  6 |          raptownie potakiwał. W pewnej chwili zaczął mówić prawie to samo
217  3,  6 |        zacierając siarczyście ręce.~Po chwili dodał:~- Trafił mi się tam
218  3,  6 |         zduszoną w głosie rozpaczą.~Po chwili zwrócił się do Fiszem z
219  3,  6 |           sobie bez żadnej rangi aż do chwili, kiedy znajdę swoją komendę.~-
220  3,  6 |         Generale, nie dam już spać ani chwili. Dnieje!~Widząc, że słowami
221  3,  6 |                skoczył w podwórze i po chwili gwałtownego kołatania wynalazł
222  3,  6 |               Daj mi radę w najgorszej chwili. Daj mi męstwo ostatniej
223  3,  6 |              armaty mogły być w każdej chwili przyłączone do któregokolwiek
224  3,  6 |             okiem sięgnąć. W tej samej chwili konnica polska zaczęła wolno,
225  3,  6 |            lunetę w innym kierunku. Po chwili przytrzymał ją silniej,
226  3,  6 |     przeciągnął ramiona...~W tej samej chwili na zakręcie drogi ukazał
227  3,  6 |             ziemi toporem. W tej samej chwili w rzadkie bagno palnął ciężar
228  3,  6 |            ucichły. Lecz w tejże samej chwili wyszły z kłębów burej sadzy
229  3,  6 |               moździerzowe. Bomby te w chwili pęknięcia na ziemi albo
230  3,  7 |       przyniosły im zapasy i napoje. W chwili gdy Rafał nadszedł, gwardia
231  3,  7 |                mogę wypowiedzieć w tej chwili wszystkiego, co mię skłoniło
232  3,  7 |            ludzkich.~- Dziwny cel... W chwili nieszczęścia kraju... -
233  3,  8 |      klasztorowi bernardynów. W pewnej chwili zapytał:~- Czy nic wiesz
234  3,  8 |             Ale czas nie po temu...~Po chwili, jakby dla naprawienia tego,
235  3,  8 |              wyjściu z kraju, to w tej chwili żywię nadzieję powrotu mając
236  3,  9 |             tam i z powrotem. W pewnej chwili kazał Rafałowi z ułańskiego
237  3,  9 |               Proszę o milczenie aż do chwili rozkazu... -rzeki dowódca
238  3,  9 |                w mroku. Upłynął od tej chwili może kwadrans czasu, kiedy
239  3,  9 |           nadzwyczajną forsą. W pewnej chwili pułkownik rzekł nieznacznie
240  3,  9 |           pułku Weyssenhoffa. W pewnej chwili generał skierował swego
241  3,  9 |                klątwy i jęki. W pewnej chwili Olbromski znalazł się wraz
242  3,  9 |          mundur Austriaka. W tej samej chwili tłum nadbiegających piechurów
243  3,  10|           słowo przypomnienia o tamtej chwili, słowo żywiącej otuchy.
244  3,  10|            Stał się z niego w krótkiej chwili zgrzybiały safanduła. Jechał
245  3,  11|                siodle bez pożywienia i chwili odpoczynku zmarnowały adiutanta.
246  3,  11|          wichrów! Teraz same, w jednej chwili wydane na łup, ginęły od
247  3,  11|               w tym miejscu rozkazy. W chwili gdy Rafał zbliżał się, ryknęły
248  3,  11|                Austriaków. W tej samej chwili nadbiegli oficerowie przyboczni
249  3,  11|                  Czy oblegany?~- W tej chwili jeszcze nie. Ale z zachodniej
250  3,  11|             znać, ale dopiero w takiej chwili, gdyby się nie mogli żadną
251  3,  11|          długie jak stulecia. W pewnej chwili wysłuchawszy, że główna
252  3,  11|            generalskiego w tej właśnie chwili, kiedy wydane zostały rozkazy
253  3,  11|                ku trzeciemu, ale w tej chwili runął na ziemię, powalony
254  3,  11|              Cóż to ma znaczyć'?... Po chwili ów żołnierz bierze księcia
255  3,  12|            ciąży... I dopiero w takiej chwili zjawia się przed nią jej "
256  3,  13|                tym tłumie, że w takiej chwili kapłan wszystkie zbrodnie
257  3,  13|              do grobu. Widzi oto w tej chwili człowieka, co kraty wyłamał
258  3,  14|               w to miejsce wyrasta.~Po chwili dodał tajemniczym szeptem:~-
259  3,  14|             Kto tu jest? Milczenie. Po chwili drugi, pośpieszny błysk
260  3,  14|          dopadł powietrza. W tej samej chwili schylił się i porwał z ziemi
261  3,  15|            folwarków maurytańskich, od chwili wygnania przed wiekami morysków
262  3,  15|               już nie chcę. Ja idę.~Po chwili mówił z wypiekami na twarzy:~-
263  3,  17|           spuszczał go z oka. W pewnej chwili zakrzyknął:~- Ejże, Michcik,
264  3,  17|           zaczął pytać:~- Skądże w tej chwili jedziesz, braciszku?~- Z
265  3,  17|                ojcu byłeś?~- Aż do tej chwili. Ledwiem się oto wydarł.~-
266  3,  17|             milczał posępnie. W pewnej chwili rzekł nie patrząc na towarzysza:~-
267  3,  18|             radość i gniew, były w tej chwili nijakie, obojętne, zasłonione