Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |            czy co? Nic, ino kamera. Wszystko, pada, do kamery należy.~-
  2  1,  1 |       kamery należy.~- A tak, teraz wszystko do kamery... -westchnął
  3  1,  1 |          Porąbki, Brzezinki, Masłów wszystko precz niemiecki król puścił
  4  1,  1 |           między nie wsunął. Gdy to wszystko załatwił, zbliżył się do
  5  1,  1 |   zaciekawiony, spytał go, czemu to wszystko robi.~- Czemu'? A bo tak
  6  1,  1 |         dopada; dopada... Dzik toto wszystko wlecze na sobie i brnie
  7  1,  1 |            wszystkiego świata!~- To wszystko bardzo być może...~- Ostatni
  8  1,  2 |              basy i flety, głusząc, wszystko.~Rafał, jak większość najmłodszych
  9  1,  2 |           kamieni!~Zdało się pomimo wszystko, że to uśmiech ów skryty,
 10  1,  2 |           wzgardliwy, a przecie nad wszystko powabniejszy, przez noc
 11  1,  2 |            jakieś kary, ale było mu wszystko jedno.~- O, nie zasłużyłeś
 12  1,  2 |          starsza pani-a przewrócimy wszystko, mości mruku, do góry nogami.
 13  1,  2 |           huczą. Przejdzie chwila i wszystko nacichnie.~Gromada chłopów,
 14  1,  2 |           się zabawa co się nazywa. Wszystko co młodsze znalazło się
 15  1,  2 |             angażantkami z koronek. Wszystko to mieszało się w tłum barwisty,
 16  1,  2 |           Wielmożny panie, powiada, wszystko jak przy świętym konfesjonale..."~
 17  1,  2 |         chodź ze mną, błagam cię na wszystko. Ojciec zobaczy!~Dźwięk
 18  1,  2 |           Wicuś Jawrysz wchłonąwszy wszystko, co miał pod ręką, udał
 19  1,  2 |          mazurków i strucel, jak to wszystko umieścił pod poduszką, siadł
 20  1,  2 |            dzieła. Rafał widział to wszystko, domyślił się wreszcie,
 21  1,  2 |    przypomniał sobie pannę Helenkę. Wszystko w nim zagrało, jak ta rozkoszna,
 22  1,  2 |           Był pewny, że znalazł już wszystko, gdy znowu ogarniać go zaczęła
 23  1,  3 |             długiej męczarni zwlókł wszystko z siebie i został nago.
 24  1,  3 |        mieście w nocy, zimową porą. Wszystko się to wykryje!~- O, wykryje
 25  1,  3 |            wykryje się niezawodnie! Wszystko na świecie może być wątpliwe,
 26  1,  3 |      Minosów i Radamantesów, a nade wszystko... pedelów. Nowy zimny sylogizm
 27  1,  3 |      smaganie upokorzenia.~Ale nade wszystko, nad przewidywane męki i
 28  1,  3 |             że już świt blisko. Już wszystko się rozstrzygnie. Tak czy
 29  1,  3 |             czy z polska. Pan Filip wszystko wiedział, Znał życie każdego
 30  1,  3 |          będziesz odpowiadał? Wiemy wszystko. Gdzie byłeś dziś w nocy?~-
 31  1,  3 |       wsunął głowę w ramiona, jakby wszystko, co miał do powiedzenia,
 32  1,  4 |       wieczorny koni, bydła, owiec, wszystko zamknięte i klucze odniesione
 33  1,  4 |           cały. Od szeregu lat szło wszystko tak mechanicznie patriarchalnym
 34  1,  4 |            tworzyła nowy świat. Oto wszystko. Sam nie mógł ani pojąć,
 35  1,  5 |        jawniejsze i oczywistsze niż wszystko, czego dotykał rękoma i
 36  1,  5 |          rozpaczą marząc, że to już wszystko, że już trzeba wracać.~Cóż
 37  1,  5 |           widzeń miłosnych. Było mu wszystko jedno. Byleby się tylko
 38  1,  6 |         krzykiem popłakiwało.~Zaraz wszystko to wciągnął w siebie dym.~
 39  1,  7 |       uprzytomniania sobie niedoli.~Wszystko pomagało mu w tym z szyderczą
 40  1,  7 |          życie przeszłe i przyszłe, wszystko, co było i być mogło, wydało
 41  1,  7 |         komu innemu się udziela oto wszystko. Zarazem rozważał cichą,
 42  1,  7 |             na pięści z samym sobą. Wszystko rozsypywało się w proch
 43  1,  7 |           ciemnym, szerokim dachem, wszystko to ścigało teraz i szczuło
 44  1,  7 |             jeden podmuch wietrzyka wszystko w proch rozbijał. Zlatywało
 45  1,  7 |         spokój zupełny, obojętny na wszystko, nie wyłączając cierpienia
 46  1,  7 |            znana i wiecznie, pomimo wszystko, żywa i wielka.~Michcik
 47  1,  7 |         nowe. Dopytywał się, pomimo wszystko, głównie 0 ojca. Zadawał
 48  1,  8 |           mądry jak pan kapitan. On wszystko wie ze swego rozumu. Jego
 49  1,  8 |      czasami trochę szaleję, a nade wszystko nudzę się... Często przychodzisz
 50  1,  8 |              Dziękuję.~- Przeminęło wszystko! Jak nocny sen przeszło
 51  1,  8 |             jednego też mniej. I to wszystko. Niech inni podnoszą głowy -
 52  1,  8 |            na tron.~- Dawnom to już wszystko rozważył i na jedno przystał.~-
 53  1,  8 |           całe. Trzeba w sobie mieć wszystko, trzeba samemu dumną głową
 54  1,  8 |           złe na świecie-to śmierć. Wszystko, co jest życiem - jest dobrem.~
 55  1,  8 |             mówił książę - zastałem wszystko daleko lepiej, niżem sądził.
 56  1,  8 |        kazał czynić to, co czynili? Wszystko ze wspaniałego serca...
 57  1,  8 |             szafy i kuferka, a nade wszystko rozpatrywaniem rzemieni,
 58  1,  8 |             z okien dworku. Umilkło wszystko, nawet psy nie szczekały
 59  1,  9 |    proboszcza w Grudnie. Tam jednak wszystko już było zadysponowane przez
 60  1,  9 |             a towarzysza.~Ledwie to wszystko było załatwione, wpadło
 61  1,  9 |       kołtuniaste, półnagie dzieci. Wszystko to z otwartymi ustami dziwowało
 62  1,  9 |            coś dźwigają...~Ale nade wszystko - była potęga w ich szeleście.~
 63  1,  10|          dumali. Odraza i głuchy na wszystko zabójca-żal marszczył ich
 64  1,  10|          Odzwierciadlało się w nich wszystko życie duszy. To, co każdy
 65  1,  10|             coś niecoś. Kiepskie to wszystko, ale jakby niedrogo, tobym
 66  1,  10|        sięgającymi do dna przejrzał wszystko, co dotychczas wiedział
 67  1,  10|     niewyraźnie potwierdził.~- Nade wszystko nie należy nic mówić rodzicom,
 68  1,  11|       księcia nudzili się pomimo to wszystko. Wieczorami grywano w karty,
 69  1,  11|         potrzebie. On godził się na wszystko. Żył tu, oddychał, upajał
 70  1,  12|            pasy i czarne kapelusze. Wszystko to obdarte, w łatach różnokolorowych,
 71  1,  12|           Jakże się to dokonało, że wszystko naokół jest takie samo jak
 72  1,  12|            darze dla Świętego Marka wszystko, co gdziekolwiek było cennego.
 73  1,  12|          sami, którzy przedsiębrali wszystko przez sześćset lat dla zdławienia
 74  1,  12|       narazi się na zgubę, ponieważ wszystko go opuści".~Książę siedząc
 75  1,  13|             dwakroć nocy! Czyliż to wszystko, dokonywując się w tobie,
 76  1,  13|     oddalenia nie dochodził turkot. Wszystko naokół leżało w martwocie,
 77  1,  13|            łydek i siły w gnatach - wszystko to wróciło go ku dawnym
 78  1,  13|  destynowana, moje oczy nie do łez. Wszystko w sobie trza zaprzeć na
 79  1,  13|              Teraz praca na śmierć. Wszystko od samego początku zaczniesz
 80  1,  13|     pochodem. Trza w karach odrobić wszystko i w mękach wyczynić wielkiego
 81  1,  13|          postrzału, zarzutu zdrady. Wszystko, co czynię, toć to za pruskie
 82  1,  14|         poruszyły w nim z przyciesi wszystko, co nawykł uważać za istniejące
 83  1,  14|            pewne i za swoje własne. Wszystko stało jeszcze w jego duszy
 84  1,  14|      znikome, prawdziwie jako cień. Wszystko stało na miejscu. Nic nie
 85  1,  14|             nadzieję, że zatrzymasz wszystko, co mówię, w zupełnej tajemnicy.~-
 86  1,  14|     Buonapartego, czemu, patrząc na wszystko, co czyniłeś, pozostawił
 87  1,  14|             nie! Kocham wojnę! Nade wszystko! Ja się jej nauczę całej,
 88  1,  14|           inne ŕ la Cleopatra. I to wszystko w poczciwie sankiulockim
 89  1,  14|         Nadzwyczajne!~- Mało mię to wszystko obchodziło dawniej i nic
 90  1,  14|         porównania z Pompejuszem.~- Wszystko to niewarte jednego wiersza
 91  1,  15|              Ale nim dzień upłynął, wszystko przywalił gruz i zasypało
 92  1,  15|           zrozumienia, po co się to wszystko odbywa, czemu wolno w rozmowie
 93  1,  16|           na pole, gdzie mu kazano. Wszystko w sobie zagłuszał, umyślnie
 94  1,  16|        Bartek. Powiedział sobie, że wszystko, co było dotychczas, było
 95  1,  16|       błotne, zwane płonymi, a nade wszystko rosły "jaskółki": kwiaty
 96  1,  16|          wystarczało. Umiała już to wszystko na pamięć.~- Ty mi wytłumacz -
 97  1,  16|             która rozgryza i kruszy wszystko, co na swej drodze spotka.~-
 98  1,  17|           wielkich, które się ponad wszystko wydźwignęły, o sile fizycznej
 99  1,  17|        wyszarpujące z czoła, a nade wszystko niechęć śmiertelna do jadła
100  1,  17|           ich, na wierzch i środek. Wszystko, co tu przedsiębrał, wsiąknie
101  1,  17|         zamknął oczy.~- Zdychajcie! Wszystko mi jedno. Teraz i ja nareszcie
102  1,  17|            jak liście pierzchało to wszystko bryzgami w powietrzu. W
103  1,  17|           studni ulicznej, łypał na wszystko oczyma i przeciągał się
104  1,  17|             senną, straszliwszą niż wszystko na rzeczywistym świecie,
105  1,  17|           naokół i rzekł niebale:~- Wszystko, co się dzieje, dzieje się
106  2,  1 |       przypadkach wielkiego faworu, wszystko zaś, czego potrzebował,
107  2,  1 |         zajęcia, które spełniał, na wszystko, co go otaczało. Nikt go
108  2,  1 |           mu było nikogo i niczego. Wszystko rwało się w nim i kipiało
109  2,  1 |        pustynia, miasta zaginione i wszystko, co się tam działo, tak
110  2,  1 |   spojrzenie oczu, uśmiech i ruchy, wszystko oznaczało siłę, równowagę,
111  2,  1 |           tym, co robi, a wykonywał wszystko przepysznie, jakby za dyktandem
112  2,  2 |            i otaczały czcią należną wszystko żywiące promienie słoneczne,
113  2,  2 |           miodu, zwanego kykeon. To wszystko działo się przed nocą tajemnic.
114  2,  2 |        ciężaru w ziemię wrasta. Oto wszystko. Wzruszenie moje jest tak
115  2,  2 |      przenika. Ci, którzy odtrącili wszystko, aż do napoju i jadła -
116  2,  2 |            zdeptany duch. Widzi, że wszystko, co jest, jest materią swaru,
117  2,  2 |           skamle... Któż uczynił to wszystko złe? Któż je wysnuł ze swego
118  2,  2 |     wychodząc, Fortunatus przejrzał wszystko, przemyślał wszystko. Widział
119  2,  2 |      przejrzał wszystko, przemyślał wszystko. Widział w dumaniu szczęśliwego
120  2,  2 |           dzieła św. Bernarda, nade wszystko jedno z nich, mianowicie
121  2,  2 |           Stwórcy wszechrzeczy i na wszystko, co może być świętego dla
122  2,  3 |            się drugie uderzenie - i wszystko ucichło.~Wtedy ktoś po niemiecku
123  2,  4 |           dzieła św. Bernarda, nade wszystko jedno z nich, mianowicie
124  2,  4 |           Stwórcy wszechrzeczy i na wszystko, co może być świętego dla
125  2,  5 |       zeszła na ogród i dom, objęła wszystko wrzącym uściskiem. Liście
126  2,  5 |        zapachów z mroku jej, radość wszystko ogarniająca, wspaniała,
127  2,  6 |        nabitą kulami broń, ale nade wszystko ty jeden masz serce z żelaza.
128  2,  7 |              nie przeceniona cnota. Wszystko wychodziło na jaw w słowie
129  2,  7 |        pierwiastek natury, wesołość wszystko zwyciężająca, mądre, spokojne
130  2,  7 |        powinno", lecz wynurzało się wszystko, co jest w istocie, co było
131  2,  7 |         dobre dusze dziecięce.~Nade wszystko jednak kochali jeziorko.
132  2,  9 |          się z nim stało... A kiedy wszystko przeszedł myślami, otwarł
133  2,  9 |           jak przedtem, zwyciężając wszystko siłą ciała, ale ona była
134  2,  9 |            dopiero zrozumiał, czemu wszystko stało się tak, jak się stało.
135  2,  9 |             dużą kroplę krwi. Potem wszystko ustało. Szedł tedy naprzód
136  2,  9 |           zawsze siadywał z Heleną. Wszystko wiedział, wszystko pamiętał.
137  2,  9 |          Heleną. Wszystko wiedział, wszystko pamiętał. Na czułych wagach
138  2,  9 |             Na czułych wagach ducha wszystko z kolei przeważał. Bezsilne
139  2,  9 |           Szeroka ciemność ogarnęła wszystko, ukoiła snem wszystko, dała
140  2,  9 |      ogarnęła wszystko, ukoiła snem wszystko, dała wszystkiemu spoczynek,
141  2,  9 |         moja straszniejsza jest niż wszystko, co przecierpiane było na
142  2,  9 |  krokiem-czynem. Gniew spalił w nim wszystko prócz pragnienia ruchu i
143  2,  9 |             milczał zobojętniały na wszystko, co nie miało styczności
144  2,  10|     niepewne, wylękłe, kamienne jak wszystko naokół. Więzień spoczął.
145  2,  10|           taniec i słyszał rozmowę. Wszystko, co przecierpiał, całe nieszczęście,
146  2,  11|        pierwszy w życiu, patrzał na wszystko okiem zgasłym tak samo,
147  2,  12| Sprzykrzywszy ją sobie, wygnał. Oto wszystko. Poszła do miasta z płaczem.
148  2,  12|               Olbromski... To on!~- Wszystko ci powiem z czasem, tylko
149  2,  12|    duszy-serca, ale zważ tylko...~- Wszystko rozważam. Przecież mówię
150  2,  13|           nic nie ręczę. Mogę zjeść wszystko. Tylko jeszcze pieczone
151  2,  13|             cioci Matyni.~- Opowiem wszystko, tylko dawajcie dużo ciastek
152  2,  13|             ożywionej rozmowy. Nade wszystko gdy pochylała się z szeptem
153  2,  14|      udławił się jej dochodami. Oto wszystko.~- Nie wszystko. Opowiedz
154  2,  14|      dochodami. Oto wszystko.~- Nie wszystko. Opowiedz historycznie.~-
155  2,  14|            księdza Łuskiny... Oto i wszystko.~- Ty wolterianisto! czytujesz
156  2,  14|          cię edukować w polityce.~- Wszystko, okrom polityki. Nie bawię
157  2,  14|        odwrócić i swoje robić - oto wszystko. Żadnych a żadnych podłażeń
158  2,  14|            zdrowego, który baczy na wszystko, a nerwy swoje trzyma na
159  2,  14|        Słuchaj!...~- Widziałem toto wszystko. Drwię ja sobie z Niemca,
160  2,  15|       wieczorem z chartami wracali, wszystko to męczyło go tylko i przyprawiało
161  2,  15|         wrony, każdy powiew wiatru. Wszystko to odbijało się w nim jak
162  2,  15|           Teraz obce było dla niego wszystko. Każdy przedmiot, każdy
163  2,  15|       Stopniowo każda z tych spraw, wszystko, co mogło być dosięgnięte
164  2,  15|             przestworzu i pustoszył wszystko, co pracowita wola z pośpiechem
165  2,  17|        wieści.~- Dobrze. Powiem wam wszystko, od początku do końca. Niech
166  2,  17|           nam orkiestry nie trza... Wszystko - bajki! Wąs drze do góry,
167  2,  17|             bez broni, ale w .polu, wszystko jedno: winny czy niewinny,
168  2,  17|             zaściełały pole, a nade wszystko straszliwa "ciotucha" -
169  2,  17|             we dwunastu towarzysza, wszystko kalek, i gwarzymy o naszej
170  2,  17|             czy nie miał... Każdemu wszystko jedno: śmierć- to śmierć,
171  2,  17|      podróżni do ostatniego majtka, wszystko, co tchnie powietrzem, wymarłe
172  2,  18|         skończy. Był pewien, że już wszystko przepadło.~Ale z nagła Krzysztof
173  2,  20|            którą miał przed oczyma, wszystko, co w niej było za osłoną
174  2,  20|        głosił tak już dawno! Już to wszystko przemierzył niewymownym
175  2,  20|              o waćpanów zamiarach i wszystko składało się jak najlepiej,
176  2,  20|            od męża, który znowu wie wszystko, co się w Wiedniu dzieje,
177  2,  20|       wyrazu oczu, w który spłynęło wszystko czarodziejstwo nieba nad
178  2,  20|            w głębi siebie. Ale nade wszystko czarował go naturalny wdzięk
179  2,  20|       czyimkolwiek jurgieltnikiem - wszystko jedno! Zostać w pobliżu
180  2,  21|       bezradną, stratowaną rozpacz. Wszystko miał teraz postawić na kartę.
181  2,  21|        wytykania palcami, ale potem wszystko pójdzie w zapomnienie. Rzecz
182  2,  21|       honorze. Wylezie wówczas, gdy wszystko będzie stracone, o świcie.
183  2,  21|           pani... Kochałem cię nade wszystko w życiu moim. Dlatego...
184  2,  21|           połamane. Był obojętny na wszystko, nawet na to, co się przed
185  2,  21|         Podniósł głowę.~- Spełniłam wszystko, czego chciałeś.~- Tak jest.~-
186  2,  21|          nie budząc się z omdlenia. Wszystko jedno. Czy umrzeć już, czy
187  2,  21|            ostygło. Cisnął wreszcie wszystko w otwartą walizę jak w grób,
188  2,  21|            i zawiń nogi.~Spełnił to wszystko co prędzej, siedząc za jazem
189  2,  21|             i co wymacał dukata, to wszystko, aż do ostatniej sztuki,
190  2,  21|       Krzysztof wyrzucił z kieszeni wszystko, co miał, aż do sztyletu
191  2,  22|             z Prusakami:..~- E, nam wszystko jedno..: - rzekł Rafał obłudnie -
192  2,  22|         kolegę spod oka. Gdy mu już wszystko wytłumaczyli, chwilę dumał
193  2,  22|              sztucery co kto miał - wszystko w kupę - i bij, zabij! Nawet-em
194  2,  22|             do naszego celu - oto i wszystko. Dziękuję w imieniu swoim
195  2,  22|             dobrze zaopatrzonych we wszystko. Francuzi za to nie mieli
196  2,  22|        poległych.:.~- Pod Łowicz!~- Wszystko pospolite rycerstwo - niech
197  2,  23|            W milczeniu słuchało jej wszystko rycerstwo. Gdy skończyło
198  2,  24|             nosili ładunki. Mimo to wszystko wojsko piesze występowało
199  2,  24|    zostawiał żołnierzowi, a zresztą wszystko sam pełnił. Uczył się służby
200  2,  24|     transport... zbiegów.~Krótko to wszystko trwało. Już w pierwszych
201  2,  24|          Zdarł konia. Do pistoletu! Wszystko za późno. Pierwszego trębacza
202  3,  1 |           alkierzu wieśniaka. Zrazu wszystko szło po dawnemu: musztry,
203  3,  1 |          Ojrzyńskiego Mieczyka. Tak wszystko, jak tamten zapowiedział
204  3,  1 |       zapowiedział prostą swą mową. Wszystko się spełniło co do joty.
205  3,  1 |             co? A za to, co powiem. Wszystko mi kamrat porządkiem opowiedział,
206  3,  1 |          buchnie nasza pieśń! Za to wszystko ich ten Hieronim tak pokochał.
207  3,  2 |           gdyby kobiercem wyścieła, wszystko, na cokolwiek zwrócili oczy,
208  3,  2 |       dopiero szczegółowo rozpoznał wszystko. Te ręce związane kręcono,
209  3,  2 |            nosem, pancerz i stopy - wszystko to dawno już było start
210  3,  2 |           Dotarli do zakrystii. Tam wszystko było powywalane razem z
211  3,  3 |       śmiertelny stratowanego - oto wszystko. Zawsze niezwyciężony pułk
212  3,  3 |      jęczące piersi. Bagnet przebił wszystko i uwiązł w podłodze. Wyrwał
213  3,  3 |     zmiłowanie, zaklęcia i szlochy. Wszystko to ucichło, gdy mazowieckie
214  3,  3 |        Zaczęli ostrożnie, bacząc na wszystko, schodzić tamtędy w dół.
215  3,  3 |       chceniem do tego tylko, ażeby wszystko raz skończyć, ażeby nareszcie
216  3,  3 |           piersią nagła przeszkoda! Wszystko przezwyciężone z wyjątkiem
217  3,  3 |             jęki rozszarpanych. Huk wszystko pochłonął w siebie. Na białych
218  3,  3 |          urzędy municypalne, a nade wszystko sąd i mieszkanie niegdyś,
219  3,  3 |         widziadło. Ogarnął wzrokiem wszystko. Nie umiałby wyznać, jak
220  3,  3 |       czarne okna i drzwi. Jakże to wszystko okrutnym przemówiło teras
221  3,  4 |        dzwonków, ani zgrzytu haków. Wszystko jest ciszą. Ciało zmartwiało,
222  3,  4 |      kowaliki: raz-raz - raz-raza.. Wszystko urwało się i zapadło w ziemię.
223  3,  4 |         przywileje...~Cedro słyszał wszystko dokładnie i wszystko zrozumiał.~-
224  3,  4 |        słyszał wszystko dokładnie i wszystko zrozumiał.~- Teraz już wiesz,
225  3,  5 |                  Myślisz, że to już wszystko! Pełne ma chlewy świń, karmi
226  3,  6 |             warkoczykami koło uszu. Wszystko tu było w ruchu. Nie wiedziano,
227  3,  6 |       szukano drzwi. Na pewien czas wszystko ucichło, a kiedy Rafał sądził,
228  3,  6 |          Nowym Mieście... Zrabowane wszystko w Sadkowicach, w Białej...~-
229  3,  6 |            na wyspie, który widział wszystko od początku do końca i z
230  3,  6 |            szczętem. To im powiedz. Wszystko masz wykonać natychmiast.~
231  3,  6 |             wyległa z chat. Były to wszystko domostwa drewniane, mazurskie,
232  3,  6 |         wstrętni, schorzali starcy. Wszystko to skamlało jednym głosem:~-
233  3,  6 |             zgrzani, brudni, a nade wszystko zgłodniali. Dano sygnał
234  3,  6 |       jeszcze stać może? zagłuszyła wszystko. Naokół waliły się w bagno
235  3,  6 |         linie piechoty. Rafał chcąc wszystko lepiej widzieć tknął konia
236  3,  7 |           Andrzej. Rafał widział to wszystko jakby we śnie. Posadzony
237  3,  8 |           osobiście gotów jestem na wszystko. Kazałem Hornowskiemu walić
238  3,  8 |             czynić, co rozkaże. Oto wszystko.~- Księstwa tak porzucić
239  3,  8 |           tropy Dyherrna.~- Jam już wszystko powiedział. Teraz słucham
240  3,  9 |            działa artylerii konnej, wszystko pod władzą naczelną Sokolnickiego,
241  3,  9 |              co rozpychały serce...~Wszystko przesiąkło ociężałą mądrością,
242  3,  10|         ziemne po zdobyciu miasta - wszystko to jak wielki skarb duszy
243  3,  10|           siebie stokroć wmawiał to wszystko. Czekam i czekam...~Słysząc,
244  3,  10|        począł bezsilnie narzekać:~- Wszystko to jego, wszystko to miał...
245  3,  10|       narzekać:~- Wszystko to jego, wszystko to miał... Dla niego rośnie
246  3,  10|          smutku.~- Na cóż mi się to wszystko zda w mojej niedoli?... -
247  3,  11|     najwyżej powznoszono koszokopy. Wszystko to działo się pod ogniem
248  3,  11|         dawały widzieć jak na dłoni wszystko, co się dzieje.~Rafał pracował
249  3,  12|         miastem. Ani śladu palisad! Wszystko zrównane z ziemią i spalone
250  3,  12|         ślub, oczepiny, przenosiny. Wszystko jak sen. Teraz jest w ciąży...
251  3,  12|            przez chwilę, że rozumie wszystko, co szeptają do siebie te
252  3,  13|         ogrodzie małym dzieckiem, a wszystko; wszystko doskonale zapamiętał...
253  3,  13|        małym dzieckiem, a wszystko; wszystko doskonale zapamiętał...
254  3,  13|     wymysłem ku udogodnieniu życia. Wszystko tu jest jeszcze jak za Chrobrego
255  3,  13|          jeść w refektarzu, a potem wszystko poszło ku Kielcom, ino gdzieś
256  3,  13|           tęgo strzelały.~Zbadawszy wszystko dokładnie Rafał poszedł
257  3,  13|         mały! jakże ubogi i ciasny! Wszystko w nim z grubaśnego kamienia,
258  3,  14|            od wschodu przedmieścia. Wszystko to leżało teraz zaniedbanym
259  3,  14|            bramy del Sol, przeszedł wszystko, co sobie mogli wyobrazić.
260  3,  15|   powiedział Krzysztof - spełnię to wszystko. A jakże myślisz stąd się
261  3,  15|      odjezdnym Wyganowski prosił na wszystko Krzysztofa, żeby nań czekał