Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |                            Nad sobą i przed oczyma miał tęgie, powykręcane, obmarzłe
  2  1,  1 |                         chwycił za kordelas, który miał przy sobie, i byłby zadał
  3  1,  1 |                           Porąbek, co to z Miemcem miał sprawę.~- Nic nie wiem o
  4  1,  1 |                        pedają, noc szła - cóżem ta miał robić?..."~- Któż Niemca
  5  1,  1 |                        samo o starym Szafrańcu, co miał ze sto lat abo więcej, że
  6  1,  1 |                             Dopieroż zobaczyli, że miał między rogami krzyż złoty
  7  1,  1 |                        palnąłem.~- Skrzydła też to miał, skrzydła! Jezus ci Maryja... -
  8  1,  1 |                       cicho szepnął urzędnik. - Co miał spać?... Czuwał!~- Więc
  9  1,  1 |                           czkawki czy łkania.~Hibl miał twarz spokojną, tylko jakby
 10  1,  1 |                            moje chłopy siedzą. Nie miał na zawołanie najemników,
 11  1,  2 |                            tych dwu zjawisk, które miał przed oczyma. Teraz już
 12  1,  2 |                         Rafał dopadł wierzchówki i miał skoczyć na siodło, ujrzał
 13  1,  2 |                            z głową schyloną, jakby miał zamiar uderzyć nią w tłum
 14  1,  2 |                            gięły, jakby w nich nie miał kości. Usłyszał wtedy nad
 15  1,  2 |                           wchłonąwszy wszystko, co miał pod ręką, udał się na palcach
 16  1,  3 |                      polach wylał, niż jej obecnie miał w sobie. Trudno było określić,
 17  1,  3 |                        ramiona, jakby wszystko, co miał do powiedzenia, wciągał
 18  1,  4 |                          wyjątku, nawet matka, nie miał prawa rozmawiać z "zakałą'',
 19  1,  4 |                           kancelarii starego pana, miał rozkaz zjadłszy kolację
 20  1,  4 |                            moralna przebudowa. Nie miał apetytu. Istotna choroba
 21  1,  4 |                         pierwszej chwili jej życia.Miał ją w oczach, gdy była włochatym
 22  1,  5 |                            skwapliwie żuć siano...~Miał już iść od niej... Otrząsnął
 23  1,  5 |                          jeszcze otrząsnąć ze snu. Miał wciąż w objęciach gibkie
 24  1,  5 |                           bardziej chyży. Jeździec miał teraz pełne usta śniegu.
 25  1,  5 |                           źre dostojne piersi. Nie miał odwagi wstać. Łkał leżąc
 26  1,  5 |                        serca nie chcą się oddalić.~Miał przy ustach przecudne kędziory,
 27  1,  5 |                       wcale, gdyż magierę wsuniętą miał na uszy i głowę owiązaną
 28  1,  6 |                       Przelazł brodami bez Wisłę i miał jeszcze przechodzić bez
 29  1,  7 |                          na nogach i tego też dnia miał po śniadaniu odjechać z
 30  1,  7 |                            tamtędy wiodła i furman miał już skręcić na lewo, gdy
 31  1,  7 |                            długi ogród. Miejsce to miał w sobie, zamykał je pieszczotliwie
 32  1,  7 |                           niebo rozwartymi oczyma. Miał jeszcze w sobie osłupienie
 33  1,  7 |                   odpowiadał sobie na pytanie, ale miał je wyryte w sercu. Wówczas
 34  1,  7 |                       odpowiedzieć, gdyż nie brata miał przed sobą. Zapytał wreszcie:~-
 35  1,  7 |                           nieco naprzód pochylony. Miał twarz bardzo piękną, zupełnie
 36  1,  8 |                            pan kapitan i wtedy nie miał potrzebnej siły, a jałowiec
 37  1,  8 |                         jak ludzka bieda. Nie. Nie miał siły. Może miał dawniej,
 38  1,  8 |                           Nie. Nie miał siły. Może miał dawniej, pewnie miał, ale
 39  1,  8 |                          Może miał dawniej, pewnie miał, ale teraz to już całkiem
 40  1,  8 |                            cieniu lip obok brata i miał za chwilę wyruszyć na dalszą
 41  1,  8 |                            stała obok niego, torbę miał pod ręką. Czekał tylko,
 42  1,  8 |                          Gdy zdjął kapelusz, Rafał miał możność podziwiania jego
 43  1,  8 |                         była coś niebywałego. Oczy miał szeroko rozwarte i pełne
 44  1,  8 |                      Dowiódłbym ci, gdybyś zdrowie miał lepsze, że te twoje palladia
 45  1,  10|                            łyżkę do ust. Zrazu tak miał wzrok zmącony, że gdyby
 46  1,  10|                      siedział książę Gintułt. Oczy miał utkwione w twarz tej sąsiadki,
 47  1,  10|                         nie tylko brat księżniczki miał w oczach ów szczególny wyraz.
 48  1,  10|                        koniec końców do garnka nie miał co włożyć.~Rafał wrzał wszystek
 49  1,  10|                      całych nie masz, to skądżebyś miał znać się na całej prawdzie!
 50  1,  10|                      Chłuka przerwał frazes, który miał wyrzucić, i wiechy swych
 51  1,  10|                           brat waćpana ma, to jest miał u mnie pieniądze. Pożyczył
 52  1,  11|                            pysznych rumaków. Rafał miał ścigłego gniadego anglika.
 53  1,  11|                         cudowną dziewczynę. Chwilę miał jej włosy na chciwych ustach,
 54  1,  11|                           z ust krew ciekła. Wargi miał czarne, oczy podbite i zamknięte,
 55  1,  11|                       wwaliła się do serca. To, co miał przed oczyma, to, co włamywało
 56  1,  11|                            cięcia szpicrutą. Głowę miał pełną dymu, w kościach pałające
 57  1,  12|                        oczyma na długo tam został. Miał więc znowu to, za czym tęsknił.
 58  1,  12|                         wszedł do bazyliki, książę miał pod powiekami jasnowidzenie
 59  1,  12|                          powieści o więźniu, który miał w lochach przebyć czterdzieści
 60  1,  12|                         wydrążonym w grubym murze. Miał fosfor sycylijski i jeden
 61  1,  12|                           ze lwem przy nogach. Lew miał paszczę otwartą, a zamiast
 62  1,  13|                       szturm do bramy San-Zeno, bo miał dwanaście armat! Tam to
 63  1,  14|                           czoła na tył głowy. Oczy miał wielkie, nadzwyczajnego
 64  1,  14|                        stopniu kapitana-adiutanta, miał odpowiedzieć: "Dlatego nie
 65  1,  14|                     Pomyśleć!... Gdybym ja właśnie miał, posiadał tę jego tajemniczą
 66  1,  14|                         żebym jadł i pił. Jeślibym miał siedzieć bezczynnie, pracować
 67  1,  15|                   powszechnie łacińsko-niemieckich miał swoje własne przyczyny.
 68  1,  15|                           ulicy. Do dom wracać nie miał ochoty ani możności, a udać
 69  1,  15|                         Rafał został na koszu. Nie miał, co prawda, chęci wyjeżdżać
 70  1,  15|                           obok kuchni de Olbromski miał możność wymykania się na
 71  1,  15|                        stołami i podartymi bilardy miał tajemniczy urok, którym
 72  1,  15|                       kawalerii narodowej. Opiekun miał duży majątek w okolicach
 73  1,  15|                     wyruszano na reduty. Jarzymski miał zawsze u siebie kilka butelek
 74  1,  15|                       sobie szklankę kawy i bułkę. Miał właśnie wyłożyć zebranym
 75  1,  16|                       zmiękło i oczy zaszły łzami. Miał chwilę tak dziwną, że pragnął
 76  1,  17|                         lombardzki. Książę Gintułt miał właśnie wyjeżdżać z ojczyzny
 77  1,  17|                             generał Foissac-Latour miał na przeprowadzenie wszelkiego
 78  1,  17|                      czuwania nieustannego. Książę miał polecenie obserwowania wysokości
 79  1,  17|                           z fortów Axamitowskiego. Miał polecenie od generała Bortona
 80  1,  17|                wygniecionym posłaniu i wnet usnął. Miał sny straszliwe, sny niezapomniane
 81  2,  1 |                    barczystego pana. Nowo przybyły miał ogromną głowę z nadzwyczaj
 82  2,  1 |                          pomimo jesiennego chłodu, miał na sobie długopoły frak
 83  2,  1 |                          ramieniem o ramię, jak to miał zwyczaj czynić, gdy obok
 84  2,  1 |                           po trzy na partie. Rafał miał przy sobie kilkanaście dukatów,
 85  2,  1 |                   wszystkie sprawy,' które dopiero miał poznać, rozumiał okoliczności,
 86  2,  1 |                          których istnieniu dopiero miał się dowiedzieć. Śmiało,
 87  2,  1 |                       chustkę i głośno sapał. Oczy miał wlepione w Rafała.~Rzekł
 88  2,  1 |                            powiem ci otwarcie, nie miał...~Rafał pomyślał sobie,
 89  2,  1 |                            czegoś krzyczano, a sam miał przed oczyma to salę widzów,
 90  2,  1 |                          wołali wszyscy.~Rafał nie miał nic w ręku, nawet laski.
 91  2,  2 |                          się, zakopał w pościeli i miał zamiar zdmuchnąć świecę,
 92  2,  2 |                       wiekuista pochodnia...~Rafał miał oczy spuszczone na wiersze
 93  2,  2 |                          przestaje. Ciągle również miał przed oczyma dzieła św.
 94  2,  2 |                       Rafał ukrywał się doskonale. Miał własny klucz od mieszkania
 95  2,  2 |                     niesmaku i zawodu.~Damy, które miał przed oczyma, nie budziły
 96  2,  3 |                     szeroka, biała szarfa. Na ręku miał rękawiczki.~Przeszli teraz
 97  2,  3 |                            Znajdujący się pośrodku miał na ramieniu obnażoną szpadę.
 98  2,  3 |                    Sandomierzu, kiedy pierwszy raz miał przystąpić do konfesjonału.~-
 99  2,  3 |                     Prowadźcie go na Zachód.~Uczeń miał znowu obok siebie dwu ludzi.~-
100  2,  3 |                          opaskę. Gdy po raz trzeci miał uderzyć młotek, Mistrz mówił
101  2,  3 |                               Drżyj waćpan, gdybyś miał zostać wiarołomcą! Drżyj!
102  2,  3 |                             trzeci. Tuż przed sobą miał kobierzec z dziwnymi znakami.~-
103  2,  3 |                           tego zrozumiał. W głowie miał szczególny szum i ogień,
104  2,  4 |                          przestaje. Ciągle również miał przed oczyma dzieła św.
105  2,  4 |                       Rafał ukrywał się doskonale. Miał własny klucz od mieszkania
106  2,  4 |                     niesmaku i zawodu.~Damy, które miał przed oczyma, nie budziły
107  2,  5 |                           stokroć!~Nie chcę, żebyś miał prawo do jednego palca mej
108  2,  7 |                      przywdziewał strój myśliwski. Miał zawsze przy sobie damasceński
109  2,  8 |                          dosięgnąć sztyletu, który miał w zanadrzu, ale ręka nie
110  2,  9 |                          ciepłą kolebą.. Pod głową miał obfitą kępę naniesionego
111  2,  9 |                          potrzaskały się, gardziel miał pełną ognia, a w piersiach
112  2,  10|                           Cłeku! Powim. Za cóz byk miał siedzieć, kiek dezenterował!~-
113  2,  11|                            zgasłym tak samo, jakby miał przed sobą ściany i piec
114  2,  11|                          się morze dalekie. Książę miał w oczach płomień, a okrzyk
115  2,  11|                           w ręku ściśniętych. Oczy miał spuszczone na kwiaty.~Z
116  2,  12|                           do ostatniej żyły. Twarz miał żółtą z sinymi plamami,
117  2,  12|                  przedostał się dolinami ku Czacy. Miał w tym miejscu odpocząć,
118  2,  12|                         przelatujący tymi stronami miał na co padać, ukazywało się
119  2,  12|                          złamanego cwancygiera nie miał przy duszy, przesadził rozciapane
120  2,  12|                         pogardą tak szczerą, jakby miał kieszenie pełne dukatów,
121  2,  12|                     pożegnania z karczmy czmychać. Miał zamiar znowu się zbliżyć
122  2,  12|                      Ohydne, zgniłe gałgany, które miał na sobie, zwinął w kłąb
123  2,  12|                           sinymi lasami. Olbromski miał teraz to, czego tak pragnął:
124  2,  13|                           stary pan, którego Rafał miał przed oczyma.~- Siłą go
125  2,  13|                        Węgierki... To nie dla nas. Miał już z Tarnowa wracać da
126  2,  14|                sześćdziesiątym rokiem życia. Twarz miał smagłą, ciemną. Gęste jego
127  2,  14|                       grubymi brwiami.~Jegomość ów miał na sobie dosyć dziwaczne
128  2,  14|                          przy francuskim surducie, miał szalik wełniany, obwiązujący
129  2,  15|                           wśród mnóstwa wiadomości miał niemało lekarskich, nie
130  2,  16|                            zupełnie innymi, a tyle miał dowcipu, że nawet obcując
131  2,  17|                    Sokolnickim. W tym samym czasie miał regiment kawalerii pochwycić
132  2,  17|                            cyzalpińskiej, a trzeci miał zostać w Etrurii. Sztab
133  2,  17|                         już żaden nie czuł czy nie miał... Każdemu wszystko jedno:
134  2,  17|                        jagłów a do żelaznej kaszy, miał ci teraz ile chciał pomarańczów,
135  2,  17|                            batalionu, który tysiąc miał ludzi, zostało nas stu kilkunastu.
136  2,  18|                            okryła jego twarz.~Oczy miał półzawarte, usta zacięte.
137  2,  19|                          który dalszymi losami ich miał kierować.~Podjeżdżając do
138  2,  19|                        Baum... Ciekawość, czyby to miał być syn konsyliarza?... -
139  2,  19|                       spadały na szyję nagą. Białe miał czoło. Nieruchome oczy jak
140  2,  20|                         ułożonego misternie planu; miał wypaść nad Wisłą w majątku
141  2,  20|                         widm i wspomnień, to znowu miał zamiar podmówić Krzysztofa,
142  2,  20|                        wypatrzyć z akwareli, którą miał przed oczyma, wszystko,
143  2,  20|                           mąż nie wraca z Wiednia. Miał już być... Wprawdzie on
144  2,  20|               przejrzystych prawie od próżniactwa, miał w sobie niepokojący powab.
145  2,  20|                            blond jak wiechy. Twarz miał tęgą, tłustą, czerwoną z
146  2,  20|                         tortury, przynajmniej będę miał sposobność niewydania nazwisk
147  2,  20|                            święty Szczepan. Com ja miał z tym brzydactwem! ~- Bardzo
148  2,  20|                       mieczem. Wobec tego w głowie miał taki zamęt, że na pytania
149  2,  20|                           sąsiadowała druga" gdzie miał spać Krzysztof. Rafał rozebrał
150  2,  21|                       stratowaną rozpacz. Wszystko miał teraz postawić na kartę.
151  2,  21|                        tańcząc na vis-a-vis będzie miał możność obcowania z nią
152  2,  21|                     znużony, jakby wszystkie kości miał połamane. Był obojętny na
153  2,  21|                         Otrząsnął się i co prędzej miał ku drzwiom.~Ze dworu już
154  2,  21|                            z kieszeni wszystko, co miał, aż do sztyletu i krócicy,
155  2,  22|                        zostać. Byłbym w tym, żebyś miał stopień oficerski od razu
156  2,  22|                           myśl... A nawet będę was miał w pamięci, szlachetni młodzieńcy!
157  2,  22|                          kuli świeżo wystruganej i miał głowę przewiązaną bandażem,
158  2,  22|                            szable, sztucery co kto miał - wszystko w kupę - i bij,
159  2,  22|                           łby! I nie my jedni. Kto miał konia tęższego, a mógł go
160  2,  22|                            tej aferze wyśli. A kto miał konia ścigłego i nie czekał,
161  2,  23|                           artylerii. Krzysztof nie miał ani grosza, gdyż wszystkie
162  2,  24|                         kompanii stał kapitan. Ten miał pod sobą: porucznika, podporucznika,
163  2,  24|                      batalionu stał jego szef. Ten miał pod sobą adiutanta-majora
164  2,  24|                       Kompanią dowodził kapitan, a miał pod sobą porucznika, podporucznika,
165  2,  24| kalisko-sieradzko-wieluński". Generał Niernojewski miał pod sobą regiment młodego
166  2,  24|                            Tłum cywilny, który nie miał prawa znać hasła ni parolu,
167  2,  24|                     mazurską ziemię?...~Aczkolwiek miał pocztowego, Krzysztof sam
168  2,  24|                           ale i nie ostatni. Krzyż miał żelazny, boki zwięzłe, mocny
169  2,  24|                        znaków szarży oficerskiej i miał możność przyczepienia do
170  2,  24|                         buchnęły w piersi jeźdźca. Miał jeszcze w olstrach pistolety,
171  3,  1 |                            generał Wołodkiewicz, a miał pod sobą regiment czwarty
172  3,  1 |                           i rozegnała. Krukowiecki miał 25 żołnierzy poległych i
173  3,  1 |                            Tak myślał młody Cedro. Miał stanąć, a raczej zamieszkać
174  3,  1 |                           Cóż mnie po tym, żeby mi miał bele fąfel przewodzić, co
175  3,  1 |                        kompanii grenadierskiej, to miał przy czapie kitę czerwoną
176  3,  2 |                   wszelakie odzienie, co tylko kto miał. Więc każdy żołnierz kładł
177  3,  2 |                          dolinie. Dopiero w Tudeli miał być most, a z tej strony
178  3,  2 |                         obok niego piechotą. Zrazu miał kilkunastu towarzyszów,
179  3,  2 |                           przez taki ogrom widzeń, miał zanieść go do miejsca sławy...
180  3,  2 |                         zjadł kromkę chleba, którą miał był jeszcze z dnia poprzedniego
181  3,  2 |                      tornistrze i mundurze. Dłonie miał związane w tył postronkiem,
182  3,  2 |                         pochyleni, i właśnie Cedro miał zamiar wytłumaczyć staremu
183  3,  2 |                      wściekłością, jakby za chwila miał głowę położyć na nożu gilotyny,
184  3,  2 |                      siodło ustawił jak wezgłowie. Miał pod ręką lancę i rzemienie
185  3,  3 |                      ostrogą wpartą w bok bieguna. Miał teraz iberyjczyka, konia
186  3,  3 |                    generał-inżynier Lacoste, który miał kierować robotami oblężniczymi,
187  3,  3 |                             z oczu we łzach. Drugi miał głowę rozwaloną czerepem
188  3,  3 |                      westchnął i ucichł.~Cedro nie miał dostępu do okna. Zaczął
189  3,  3 |                        chwilach poprzednich. Głowę miał pełną piachu i dymu, w ustach
190  3,  3 |                           każdy prawdziwy człowiek miał sposobność mordowania wrogów
191  3,  3 |                      przezywał Scypionem Młodszym.~Miał zamiar rzucić Wyganowskiemu
192  3,  3 |                    wiedział, co to za gmach. Bramy miał potężne, zamczyste, okute,
193  3,  3 |                        przechodzące wojsko, służyć miał za punkt zborny, za szpital
194  3,  3 |                           przytroczył szablę. Ręce miał wyciągnięte, żeby zwiewny
195  3,  3 |                          zeszedł ku cysternie. Oto miał przed sobą uśpione krzaki
196  3,  3 |                    prawdzie i pełni tę salę, którą miał w mózgu jak widziadło. Ogarnął
197  3,  3 |                       został na swym miejscu.~Oczy miał utkwione. w twarzy śpiącej.
198  3,  5 |                           obecność pułku. W oczach miał jeszcze otaczające tę wieś
199  3,  6 |                   widocznie z rekonesansu. Ukośnie miał przeciąć pole przed frontem
200  3,  6 |                        pędzie.~W zmrużonych oczach miał błękitną i błyszczącą smugę.
201  3,  6 |                           zwarty, żołnierski tłum. Miał szablę wśród świstu szabel
202  3,  6 |                         bezmyślnej pijatyce. Głowę miał ciężką, a w rękach i nogach
203  3,  6 |                         zapalić światło. Rafał nie miał o to pretensji: prawdziwie
204  3,  6 |                          patrzał na tego natręta i miał właśnie zamiar wygnać go
205  3,  6 |                      odzienie i zamilkł. Ów oficer miał na sobie krótki, granatowy
206  3,  6 |                          mógł już myśleć o spaniu. Miał przed oczyma pełgający krąg
207  3,  6 |                          obwisłą. Osobliwie piękne miał oczy: aksamitne, płomienne,
208  3,  6 |                       bronić.~- Osobliwie, że będę miał staw i bagna za sobą, a
209  3,  6 |                     naciągnął płaszcz na ramiona i miał się również ku wyjściu.
210  3,  6 |                    generale.~Namyśl się. Bo gdybyś miał zasnąć...~- Obudzę, panie
211  3,  6 |                          powijaków bandaża, którym miał opasane żebra. Zaczął targać
212  3,  6 |                         dostęp do wsi. Za armatami miał twardy dostęp do grobli
213  3,  6 |                       teraz wszystkie siły polskie miał przeciwko sobie. Dwanaście
214  3,  6 |                         pchnięć bagneta. Płomienie miał w oczach i w głowie, a jednak
215  3,  6 |                            widok całego tego pola, miał w ramionach ruchome kupy
216  3,  7 |                     drzemania. Po dniu wczorajszym miał wciąż jeszcze huk w głowie.
217  3,  7 |                       widać było pod błotem. Twarz miał czarną i posępną od znużenia.
218  3,  7 |                   pragnienie, ale przede wszystkim miał w oczach i myśli wczorajsze
219  3,  7 |                            czuł się daleko lepiej. Miał wprawdzie jeszcze ból głowy,
220  3,  8 |                       markietanów, z których każdy miał numer dający mu prawo do
221  3,  9 |                          na prawy brzeg Wisły, czy miał gotowy most, czy tylko przewiózł
222  3,  9 |                         sąsiedztwie swego dowódcy. Miał spać w maleńkim narożnym
223  3,  9 |                            od lat nie zamieszkany, miał w sobie coś z rozpusty saskiej,
224  3,  9 |                            rzekł do towarzyszów:~- Miał Turno rację. Nie widię palisad
225  3,  9 |                        usta, a oczy miotały ogień. Miał w sobie coś z drapieżnego
226  3,  9 |                            i tam składały budulec.~Miał siadać w chłopskiej chacie
227  3,  9 |                            działać ostrożnie. Wódz miał wiadomość z Warszawy, że
228  3,  9 |                          rozpostarł się jak włok i miał postępować za infanterią
229  3,  9 |                       mokrą ziemię. Gdzieś w głębi miał za sobą pochód pułku Weyssenhoffa.
230  3,  9 |                            i całodziennym marszem. Miał słuch bardzo wyczulony i
231  3,  10|                        obejrzał się poza siebie... Miał złudzenie, półzłudzenie,
232  3,  10|                          spomiędzy wszystkich, nie miał powrócić?~- Tyle wiesz!
233  3,  10|                      Wszystko to jego, wszystko to miał... Dla niego rośnie to zboże,
234  3,  11|                          po gliniastych stopniach, miał chwilę samowiedzy, że już
235  3,  12|                           podnieśli chorego. Twarz miał koloru ziemi, oczy szkliste.
236  3,  12|                        patrzący w jeden kąt. Czoło miał jednostajnie, nieodmiennie
237  3,  13|                           dany znak przez trębacza miał z końmi w las uciekać na
238  3,  13|                      Tymczasem drzwi wywaliły. Nie miał się, chudziak, kady oprzeć...~-
239  3,  14|                          jakoby w biały dzień. Nie miał zgoła wiadomości o tym,
240  3,  15|                        fatalny stan zdrowia. Kości miał potłuczone, płuca i wątrobę
241  3,  15|                            podjazdu uszedł w góry. Miał pod sobą jego wachmistrzowską
242  3,  15|                  bezdrożach, upłazami, gdzie sypki miał leciał spod stopy w głuche
243  3,  15|                      kapitan Wyganowski. Krzysztof miał przełamać niemałe trudności,
244  3,  15|                          niego prowadzące. Kapitan miał tu łóżko, stoliczek i dwa
245  3,  17|                       mizernym stopniu porucznika, miał z Krakowa powracać na leże
246  3,  17|                            w tym dziwowisku, jakie miał przed oczyma. Nie będzie
247  3,  17|                        wiele na uprawie tego łanu. Miał zamiar siać z wiosną owies