Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |            pochylały się przed nim jakby we czci, gdy płynął w bory
  2  1,  1 |                jego oczach i zmieniła je we dwa pociski. Serce głośno
  3  1,  1 |               ani o sprawie. - O, dyć to we wszystkich, we wsiach gadają.~-
  4  1,  1 |                 O, dyć to we wszystkich, we wsiach gadają.~- No, to
  5  1,  1 |                była dobra jedla, smolna, we wiatrach wysuszona. Robi
  6  1,  1 |                  już w Porąbki wjechali, we wieś, obejrzeli się: nie
  7  1,  1 |                wyszło z lasa i prosto im we ślepie lunęło. Strzelba
  8  1,  1 |                  aż gdzieś za Klimontów, we światy! Cóż ty gadasz?~Raptem
  9  1,  1 |                  Wieczerza!~Kacper znikł we drzwiach wejścia, prowadzących
 10  1,  1 |                się Galicjanin.~- Byliśmy we dwu z tym oto strzelcem.
 11  1,  1 |               królem Janem bywał, widząc we mnie ochotę do szabli, udzielił
 12  1,  1 |                     puścił. Rzuciłem się we drzwi, między domostwa,
 13  1,  2 |             chwile, że jak przykuty, jak we śnie, sam nie wiedząc czemu,
 14  1,  2 |                  Nie wpięła nawet kwiatu we włosy, spuszczone na czoło.
 15  1,  3 |           skurczonymi nogami, palce wbił we włosy i na podobieństwo
 16  1,  3 |            rozlana woda Wisły gubiła się we mgłach i deszczu. Zatopione
 17  1,  3 |              Krzyś usnął, jak się rzucał we śnie, mamrotał, budził,
 18  1,  3 |                schody, które widział był we śnie, i pierwszy zasiadł
 19  1,  3 |               sobie, z oczyma utkwionymi we drzwiach. Jak przez sen
 20  1,  5 |                 Werona jest takie miasto we Włoszech.~- Mójże, mądrala...~"...
 21  1,  5 |                za tą ścianą ona oddycha, we śnie pogrążona, że to on,
 22  1,  5 |                śnie pogrążona, że to on, we własnej postaci, nie we
 23  1,  5 |                  we własnej postaci, nie we śnie ani w marzeniu idzie
 24  1,  5 |                  wystawa dachu. Czuł, że we drzwiach stoi człowiek.
 25  1,  5 |              była nakryta. Zanurzył usta we włosy, na węzeł związane
 26  1,  5 |                 cwał. Leciała nad ziemią we fruwających pianach śniegu
 27  1,  5 |                uczuł wnet, że ma płomień we włosach, płomień pełgający
 28  1,  5 |               póty, aż się klucz na poły we łbie wilczym nurzał. Czuł,
 29  1,  5 |             Czarny jego kadłub, unurzany we krwi; wysuwał się z niej
 30  1,  5 |                od stóp do głowy staplane we krwi, zagrodnik z wrzaskiem
 31  1,  6 |                 ta, dam woma jednego". A we środku tych lasów Golejowskich
 32  1,  6 |                  udźwignąć...~Burza biła we drzwi i okna kłębami śniegu.
 33  1,  6 |                rozczesanych na ciemieniu we dwie strony, trzymał je
 34  1,  6 |                Pan z panem szedł bić się we światy...~- A tyś, chłopie,
 35  1,  7 |                  dalekie szczekanie psów we wsi przylatywały do niego.
 36  1,  7 |               Nie sypiał w nocy, a jeśli we dnie popadł w śnienie, miewał
 37  1,  7 |                 bogactwa traw pachnących we dnie i w nocy, śnie wieczny...
 38  1,  7 |                   Rozwarte paszcze okien we dworach, drzwi powyłamywane,
 39  1,  7 |           kapitan Piotr spoglądał za nim we drzwi przez czas niejaki,
 40  1,  7 |                  podobni, byli jak jeden we dwu osobach. Czasami, wśród
 41  1,  7 |              przestraszająco, jak zwykle we śnie... Kiedy niekiedy zimny
 42  1,  8 |              Siedli obadwaj z żołnierzem we drzwiach śpichrza, jeden
 43  1,  8 |          następnego momentu, kiedy znowu we śnie westchnie woda...~Rafał
 44  1,  8 |                piersi, a ognie zapłonęły we włosach, uczułem Cię w oczach
 45  1,  9 |       najgłębszego uszanowania wchodzili we drzwi niskiego dworu. Był
 46  1,  9 |            wystrzępionych portkach, baby we wstrętnych krótkich spódnicach,
 47  1,  10|         bladoniebieskie. Przechodził jak we śnie obok wielkich obrazów,
 48  1,  10|                 w porfirowych stolikach, we drzwiach tajemniczo okutych,
 49  1,  10|                 le miroir... Lubię, żeby we mnie patrzono - cha-cha!...~-
 50  1,  11| Francuzic-nauczycielek, ale brały udział we wszelkich zabawach. Rafał,
 51  1,  11|                 cholewkami, uczestniczył we wszystkim na prawach niby
 52  1,  12|               dalekie, błękitnawe pasma, we światy...~Książę ocknął
 53  1,  12|                przednią odśrubował łapę. We wnętrznościach tego zwierzęcia
 54  1,  13|                 do dnia...~Za chwilę był we drzwiach prowadzących na
 55  1,  14|           tchórzostwa. Po prostu wygasła we mnie wiara w jej doniosłość.~-
 56  1,  14|                   żem mu pokazał sztukę. We dwustu grenadierów wziąłem
 57  1,  14|                nadto dobrze. Wiem, czego we mnie wcale nie ma. Tego
 58  1,  14|             czekało. Idziemy, żeby wziąć we władanie jego bałwany aż
 59  1,  14|      nieśmiertelnego jako ciało. Dotykam we śnie stopami gorącej ziemi
 60  1,  15|              Reduty i bale nie ustawały. We fraczku francuskim, jaki
 61  1,  15|                  napisać i ledwie czytał we wzgardzonym języku. Daleko
 62  1,  16|                  złe. Postanowił słuchać we wszystkim rodziców i nic
 63  1,  16|                sam chciałbyś tak skoczyć we światy.~- Nie, wcale nie!~-
 64  1,  17|           jeziora Payolo, podniosła wody we wszystkich jeziorach otaczających
 65  1,  17|              czółenku krążył nieustannie we wszelkich kierunkach. Nocą,
 66  1,  17|               atmosferą. Książę, wtulony we framugę przy studni ulicznej,
 67  1,  17|              drzewa figowe skwarzące się we własnym ogniu. Liście, gałęzie,
 68  1,  17|            żelazny, oko wlepione w mrok. We wszystkich naczelnych szańcach
 69  1,  17|                 rozchylił się przed nimi we dwie strony. W dali, z ulicy
 70  2,  1 |                ta żyłka nie odzywała się we mnie. Wystarczało mi samo
 71  2,  1 |             przez Arabów w bitwie, gdzie we dwudziestu żołnierza bił
 72  2,  1 |                 chwili dodał:~- Był niby we Francji, był podobno we
 73  2,  1 |                  we Francji, był podobno we Włoszech, jeździł do Egiptu,
 74  2,  1 |                się w Warszawie. Zasiedli we czterech do stolika i, gdy
 75  2,  1 |           Wypłynął stamtąd ubrany czarno we frak i pończochy, z modną
 76  2,  1 |                     Kaczor! - krzyczano.~We drzwiach pokazał się upudrowany
 77  2,  1 |             okrągły gospodarz zjawił się we drzwiach. Nisko schylił
 78  2,  1 |         Spostrzeżono wyrazy ich twarzy i we wszystkich lożach poczęto
 79  2,  2 |           zabójcy wszystkiego, co żywie. We dnie pali go słońce aż do
 80  2,  2 |            wgnieść, wprowadzić na powrót we wnętrzności żył swoich,
 81  2,  2 |            rozległo się twarde uderzenie we drzwi i po zwykłych pytaniach
 82  2,  3 |                  za chwilę powrócił, był we fraku zapiętym na wszystkie
 83  2,  3 |               swe szpady, uszykowali się we dwa szeregi, inni zajęli
 84  2,  3 |                  znowu trzy trudne kroki we wskazanych miejscach. Mistrz
 85  2,  4 |            rozległo się twarde uderzenie we drzwi i po zwykłych pytaniach
 86  2,  5 |                 i w zamyśleniu chodzącej we dnie?~Potworny jesteś i
 87  2,  5 |             szeleszczą za mną, wzdychają we mnie i pogrążają się w moje
 88  2,  6 |          rozważenia sprawy, jak to miała we zwyczaju, że stara Balbisia,
 89  2,  6 |             wytchnęły przed zatarasowaną we wsi karczmą. Obok karczmy
 90  2,  7 |          częstokroć żyjemy cudzym życiem we śnie, odchodzili stamtąd
 91  2,  8 |              wapiennej skały, wznoszącej we mgłę swój połupany szczyt,
 92  2,  9 |               raz ku przyszłości tonącej we mgle marzeń. Między jednym
 93  2,  9 |               wydrążeń omurowanych i jam we wnętrznościach turni...
 94  2,  10|               jednym skokiem znalazł się we framudze okna. Nim dozorca
 95  2,  10|               głazach, zgrzytnęła zasuwa we drzwiach. Ucichł odgłos
 96  2,  10|             hybaj! Do pandurów. Pośli my we Węgry, het! ku morzu, w
 97  2,  10|               cok wzion i zdezenterował. We dnie jek sie krył, a na
 98  2,  10|           namieniało na świtanie, hybaj! we wode, w młacysko! A nie
 99  2,  11|           płomieni. Z nicejskiego brzegu we mgle bielały liguryjskie
100  2,  11|               lżejsze i cieńsze podążyli we wskazanym kierunku. Willa
101  2,  11|         błogosławione szczęście twoje... We wszystkim, coś uczyniła
102  2,  12|         szczegóły rzeczywistego wypadku. We wrześniu puszczony został
103  2,  12|                doliny rozciągać szeroko. We mgłach stanęły przed okiem
104  2,  13|              wybawcę z nurtów Wisły. Sam we własnej osobie - Rafuś Olbromski!~-
105  2,  13|          przyczerniony wąsik. Ubrany był we francuskie jedwabne szatki,
106  2,  14|               dosyć ceremonialnego życia we dworze.~Pojechali nareszcie.
107  2,  14|               waści same sprawki obaczyć we wzorze. Ale tego w Wiedniu
108  2,  14|                 po pokoju. - Zamknąć się we dworze, zatarasować gumno
109  2,  14|                czasu. Uczuł duszenie jak we śnie. Trepka, bystry spostrzegacz,
110  2,  15|              Słyszał każdy dźwięk, każde we wsi szczeknięcie psa, krzyk
111  2,  16|                spędził z ojcem i siostrą we Lwowie, gdzie panna Mery
112  2,  16|             nawet do rubasznie tłustych. We wszystkim był majster. Umiał
113  2,  17|                 nikt nie próbował latami we Firenze na jeden wietrzyk
114  2,  17|                 górach niemieckich, inni we francuskiej stronie. Na
115  2,  17|                widziało się, paplali my, we swoich ścianach. Aż oto
116  2,  17|                  jednej i tej samej nocy we wszystkich okolicach szlacheckich
117  2,  17|                nie samego Ojca Świętego. We łbie się przewracało, kiedy
118  2,  17|                sięgało ci do gardła, jak we szkole. Dywizja Grenier!
119  2,  17|                  od świtu do późnej nocy we trzydzieści tysięcy przeciwko
120  2,  17|                   modre lądy idą stamtąd we dwie strony świata, na wschód
121  2,  17|                  a giną i rozpływają się we mgłach niebiosów i we mgłach
122  2,  17|                się we mgłach niebiosów i we mgłach wód. Jest takie miejsce,
123  2,  17|             wielki trzask w czole, potem we wszystkich stawach i w krzyżu.
124  2,  17|            siedzimy coś w dziesięciu czy we dwunastu towarzysza, wszystko
125  2,  17|            pójdzie w dół! Buch w łódkę i we wiosła! Tylko się migał.
126  2,  17|                torebkę z zarodkiem, a te we dwadzieścia cztery godziny
127  2,  18|                szybciej... Zanurzali się we mgłę oddalenia, w bezbrzeżny
128  2,  19|               raz jeszcze skierował oczy we wskazanym kierunku... Dostrzegł
129  2,  19|                 było chłystkom!~- Ba-ba! We łbach się pali, mościpanku!
130  2,  20|               karczmarz - rozstawieni są we wsi nad samą rzeką, a nawet
131  2,  20|                oficer ma swą kwaterę nie we dworze, lecz w chłopskiej
132  2,  20|             kuzyna Trepki. - Wojsko jest we wsi. Jest także w sąsiedniej.
133  2,  20|              jednym z sąsiednich pokojów we czworo zasiedli, Rafał znalazł
134  2,  21|         Kamerdyner skłonił się przed nim we dwójnasób nisko i poprzedził
135  2,  21|            najpiękniejszych dam okolicy. We drzwiach do sąsiednich salonów
136  2,  21|                   Nie spał był nocami, a we dnie szukał, szukał, szukał
137  2,  21|            widzieć twe wilcze oczy wbite we mnie jak haki, twe śmiertelnie
138  2,  21|               sąsiednich sal i tam ukrył we framudze okna. Był znużony,
139  2,  21|            ścianie. Pani Ołowska stanęła we drzwiach. Zamknęła je za
140  2,  21|             oficera stał znacznie dalej, we wsi. Gdzieś u końca tej
141  2,  21|            oślizgłych gontów.~Zakołatali we drzwi pięściami. Nie zaraz
142  2,  22|                   Gdy się to działo, już we drzwi karczemne łomotano
143  2,  22|                  drabiny na górę, stanął we drzwiach wystawy, przez
144  2,  22|              żeby go nie zdradził. Teraz we trzech przypadli do okna.
145  2,  22|                 wyjrzeli przez szczelinę we drzwiach, zobaczyli z pociechą,
146  2,  22|                 karczmę, celując w okna, we drzwi i wrota. Potem w skok
147  2,  22|                ochoty wyjednał stancyjkę we dworze na nocleg dla ochotników. ~
148  2,  22|              gdyż obecnie pogrążony jest we śnie. Radzi nieradzi poszli
149  2,  22|        Kuleszyńskim! Jak zaczniemy łupać we łby! I nie my jedni. Kto
150  2,  22|                 ta leży po mieszczanach, we dworach i tu w Siewierzu.
151  2,  22|              lutrów dobrze zaopatrzonych we wszystko. Francuzi za to
152  2,  23|                  wszystkim stanowił. Już we dwa dni po świętach owa
153  2,  23|             skoro tylko zdołali umieścić we wskazanych im stajenkach
154  2,  24|                  Utratą, widzieli z dala we mgłach zimowych ów po Zawiślu
155  2,  24|                  idący grom. Słuchali go we czci i zdumieniu. Zdawało
156  2,  24|                  Dekę zawsze sam składał we czworo pod kulbakę, według
157  2,  24|                kilkunastu. Wzięli jeńców we środek i co koń skoczy popędzili
158  2,  24|              jazdy badeńskiej, uzbrojona we cztery granatniki i jedną
159  2,  24|                   zaczajeni w dymnikach, we drzwiach, sieniach, oknach,
160  3,  1 |                  Paniczu! Widział ja się we Warszawie z jednym. ~- No?~-
161  3,  1 |                Wrocławia mogą dobywać, a we Wrocławiu książę Hieronim
162  3,  1 |              śrebła i z napisami długimi we figlasach, jako że jest
163  3,  1 |             jakie my jeszcze w 1802 roku we Vigevano dostali, granat
164  3,  1 |         Niejednegom już, mówię, napotkał we włoskich legiach, a dotychczas
165  3,  1 |                  gdy pociągną nurty mórz we dwie strony, każde ku sobie.
166  3,  2 |              górale aragońscy, uzbrojeni we flinty. Strzelali z daleka
167  3,  2 |               Gdy wyczuwał rękoma gorąco we wzdętym brzuchu i krążenie
168  3,  3 |             Jeden z pierwszych przebiegł we wszelkich kierunkach ów
169  3,  3 |               Zarazem ocknęła się ulica. We wszystkich oknach na górze
170  3,  3 |          mgnieniu oka trzej starcy legli we własnej krwi, charcząc i
171  3,  3 |                  Czwarty i piąty uciekał we drzwi na prawo. Jednego
172  3,  3 |               trudem i poszedł za innymi we drzwi napotkane, otrząsając
173  3,  3 |                 Martwymi oczyma patrzyły we drzwi. Nim słowo rzec, gromada
174  3,  3 |                nie obróciła się wchodząc we drzwi napotkane. Zostawiła
175  3,  3 |           wieczne, oczy żywota...~Wszedł we drzwi i postąpił kilka jeszcze
176  3,  3 |            gotował cios. Zadał go z dołu we wszystek pokład babskiego
177  3,  3 |                  ziemi, jedną po drugiej we dwu za łeb, za nogi wprost
178  3,  3 |                 ziemi jak ciężko pijany. We łbie mu się mąciło, w źrenicach
179  3,  3 |                 myślał iść z nimi. Siadł we framudze okna i bezmyślnie
180  3,  3 |                 zadumanego czuła, z oczu we łzach. Drugi miał głowę
181  3,  3 |               płomieniste żarzewie życia we dwu innych ciałach... Pchnąć
182  3,  3 |                 po schodach. Ukazali się we drzwiach na balkonie drugiego
183  3,  3 |            gwiżdżąc gnali ku woltyżerom. We drzwiach na główne schody
184  3,  3 |                 na czapce.~- Ułan! chodź we środek.~- Dajcie mi pokój!
185  3,  3 |                 idę osobno, sam!~- Chodź we środek! Ja ci kazuję, ja
186  3,  3 |                 zmrużonych oczu mierzyło we łby tych pięciu. Runął też
187  3,  3 |                  ja... Kazałbym strzelać we łby tym gałganom, kazałbym!...
188  3,  3 |                 kiedy już zaczęto burzyć we drzwi, kołatać kolbami i
189  3,  3 |       wejściowych drzwi. Grzmotnęła kula we wrótnie, raz, drugi, trzeci.
190  3,  3 |             obcasami. W ciemnych kątach, we framugach zakratowanych
191  3,  3 |                na wolność. Przez okienka we drzwiach kutych i zaopatrzonych
192  3,  3 |                  strzelali przez okienka we drzwiach: żołnierz hiszpański
193  3,  3 |           złamano obcasami. Wiązani byli we własne pasy za gardła. Zaczepiano
194  3,  3 |                  nogi brodziły do kostek we krwi skrzepłej na schodach,
195  3,  3 |                drągi katapulty. Uderzyły we wzniesioną baterię i zmiażdżyły
196  3,  3 |            nadrzecznej, za placem Cosso, we wschodniej części około
197  3,  3 |                 i wreszcie zjednoczonych we wspólną ojczyznę Hiszpanów -
198  3,  3 |              ścieka krew...~Wszczepił mu we włosy koślawe ręce swoje
199  3,  3 |            spitych morderców, stapianych we krwi, śmierdzących potem
200  3,  3 |                Stała się jak gdyby widmo we śnie widziane. Stała się
201  3,  3 |                  między pręty kolczaste, we włosy zimnych liści. Kalecząc
202  3,  4 |              trupów obcych żołdaków gnić we wspólnym dole i śmierdzieć
203  3,  4 |                broczyli lance pod Tudelą we krwi ciemnego motłochu.
204  3,  5 |            pułkownik Konopka? Gdzie! Już we Francji nasz pan pułkownik.~-
205  3,  5 |                  żołnierzy rozstąpił się we drzwiach i do biesiadnej
206  3,  5 |                  stój!~- Boisz się, żeby we mnie przypadkiem słowa nie
207  3,  6 |                  zanadrza. Bielizna była we krwi, mundur przemókł nią
208  3,  6 |                  Piaseczna, rysowały się we mgle wiosennej ruchome linie
209  3,  6 |                  również ku wyjściu. Już we drzwiach stojąc zwrócił
210  3,  6 |          pogotowiu, nieruchome, błękitne we mgle i ciszy. Rafała ogarnął
211  3,  6 |                 ranami zdobył swe szlify we włoskich i niemieckich wojnach,
212  3,  6 |    Małachowskiego, który dowodził braćmi we Włoszech, na oceanie, na
213  3,  6 |                 najbliższej wsi - Laski. We mgle widać było drzewa następnej -
214  3,  6 |                  pieszej.~- Która teraz, we dwa pacierze, nie wywiedzie
215  3,  6 |             raportem.~Rafał puścił konia we wskazanym kierunku i wkrótce
216  3,  6 |                  powietrzu miotały ogień we wszystkich kierunkach. Były
217  3,  7 |                widział to wszystko jakby we śnie. Posadzony na krześle
218  3,  7 |                     wyszeptał jakiś głos we drzwiach pokoju.~Rafał dźwignął
219  3,  7 |             skierował oczy w to miejsce. We drzwiach stał książę Gintułt.
220  3,  8 |             mogliby zrobić bez chodzenia we Wszechniemce, gdybyśmy,
221  3,  8 |                 księcia Ferdynanda wziąć we dwie kluby. Całą Galicję
222  3,  9 |                  wklęsłe z lewej strony. We mgle błękitniały drzewa
223  3,  9 |                  tak daleko, że dziś mię we dwa ognie nie wezmą.~- Most,
224  3,  9 |                wróciło codzienne męstwo.~We wszystkich wsiach okolicznych
225  3,  10|            tumanem. Cała ziemia, odziana we zboża, stała się mokra i
226  3,  10|               oto ujrzał tui tuż samego, we własnej osobie Szczepana
227  3,  10|                 miasteczka po sprawunki. We dworze, u starego Cedry,
228  3,  10|                No, tu go nie ma, bo jest we świecie. Wojuje.~- Wojuje...~-
229  3,  10|                 żołdackiego krzyku. Okna we dworze pootwierane, drzwi
230  3,  10|                  serca i żądzę szczęścia we wzroku tym, słychać ją było
231  3,  11|           ozdobne łuki półkoliste okien, we floresy frontonu. Nietajne
232  3,  11|              przebieg bitwy na Dąbrowiu, we Wrzawach i pod Gorzycami
233  3,  11|                 lotne perzyny... Idą jak we śnie między domy spalone
234  3,  12|                to jest człowiek, którego we snach i radosnych jawach
235  3,  12|        przeraźliwy krzyk. Zofka buchnęła we drzwi. Rafał biegł na dwór
236  3,  13|             pochyła górska ziemia, którą we władzę wzięły olbrzymie
237  3,  13|              ławce i zatonął w marzeniu, we wspomnieniach. Podniósł
238  3,  13|                 przez zęby, żebym leciał we wieś po chłopach. Niech
239  3,  13|                  widłami, z siekierą. Ja we drzwi, a tu, słyszę, tych
240  3,  14|              załamań drogi, wlepiał oczy we mgłę. Wreszcie stary Gajkoś
241  3,  14|               trafił w czeluść schodów i we dwu, trzech susach dopadł
242  3,  15|            narożną z oknami wychodzącymi we dwie strony świata. Widać
243  3,  15|           wytchną...~Mówił to już prawie we śnie pogrążony, choć widział
244  3,  15|                   Wszedł Wyganowski. Już we drzwiach mówił:~- No, ale
245  3,  18|           Ujrzeli go też w samej rzeczy. We mgle wietrznego ranka dostrzegli