Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |      zdyszany od biegu.~- Ij... tak mi się ta nawinął... Sam nawet
  2  1,  1 |          jedli, kajetu stał. Wylazł mi sarn pod lufę, jakby go
  3  1,  1 |           oglądali. Myśleli se: "Co mi do tego? Kazał pan feśter
  4  1,  1 |           rozpal trochę ognia. Ręce mi zgrabiały.~Strzelec w mgnieniu
  5  1,  1 |        krajzamtu...~- A tak... Miło mi... Raczże waszmość rozgościć
  6  1,  1 |    podługowata, widzisz waćpan? Ona mi się jeszcze ani razu nie
  7  1,  1 |             takiego psa. No, a dzik mi idzie w lasy i my jak głupcy
  8  1,  1 |            bywałem pod dzikiem. Już mi ta jeden orał kożuch na
  9  1,  1 |             ważnej sprawie, polecił mi był..~- Do diaska! siła
 10  1,  1 |          ochotę do szabli, udzielił mi błogosławieństwa w imieniu
 11  1,  1 |            senatorską ręką wyliczył mi pięćdziesiąt batogów. Zaraz
 12  1,  1 |             ciemności kulami, tylko mi koło uszu gwizdały. Ręka
 13  1,  1 |          odwracając głowy:~- Zawieś mi kartę.~Strzelec natychmiast
 14  1,  1 |       waszmość, jeśli łaska... Miło mi słuchać tego, co mówisz,
 15  1,  1 |       słuchać tego, co mówisz, miło mi, przez Bóg żywy! He-he...
 16  1,  1 |            i z cicha mówił:~- Niech mi Jawór obębni po wsi, że
 17  1,  2 |             bardzo, strasznie! Śnił mi się po nocach ze swoim czerwonym
 18  1,  2 |             choć to śmieszne, zdaje mi się, że stoi za oknem na
 19  1,  2 |             co za gracki ruch!~- To mi tan!~- Diablo i pięknie!~-
 20  1,  2 |             małych saneczek.~- Rwij mi, dnia dzisiejszego, z kopyta
 21  1,  2 |          rzęsiste światło.~- Ot, to mi figiel gracki! - wołano
 22  1,  2 |             Widziałeś sąsiad... Jak mi Bóg miły - sarnina!~- Combry,
 23  1,  2 |           rura mu zmiękła... Do nóg mi. "Wielmożny panie, powiada,
 24  1,  3 |             się!~- Macte!~- Powiedz mi: długie włosy, jasne, jasne,
 25  1,  3 |           zostanę.~- Krzyś!~- Zimno mi, zimno, zimno... - zaskomlał
 26  1,  3 |     wymyśliłem...~- Cicho! Będziesz mi tu się stroił w bohatera,
 27  1,  3 |          wściekłości - odpowiesz ty mi za to w dniu jutrzejszym.
 28  1,  3 |             z domu i robiłem to, co mi się podobało! - rzekł głośno,
 29  1,  3 |        Czekajże; bratku, powiesz ty mi zaraz nieco odmiennym tonem.~-
 30  1,  5 |               Bierz gazetę i czytaj mi wyraźnie od tego miejsca,
 31  1,  5 |               tego nie wiem.~- Żeby mi się wstać chciało, tobym
 32  1,  6 |           koniecznie, to pójdę, ale mi, psiekrwie, musicie pierwej
 33  1,  6 |            mały woreczek nie opłaci mi się z wami tyńcować! Przynieśta
 34  1,  7 |                nie kazał powiedzieć mi... To jest... ~- Nic a nic! -
 35  1,  7 |             Jegomość tatuńcio kazał mi precz jechać z domu! Tyle
 36  1,  7 |        precz jechać z domu! Tyle że mi dał ślepego wałacha i kobyłę
 37  1,  7 |         śmierć nienawidziłem. Kazał mi tak postępować, tak nawet
 38  1,  8 |        okazujesz. Wszak nie oddałeś mi wizyty w Grudnie... - mówił
 39  1,  8 |          Felczer z Włoszczowej krew mi puszczał kilkakroć, ale
 40  1,  8 |          się... Często przychodzisz mi namyśl, stary towarzyszu.~-
 41  1,  8 |      opuszczonego tutaj patrzę, zda mi się, że spełniam zbrodnię.
 42  1,  8 |             gdyż mogąc nie uczynili mi nic złego. Nie ratowała
 43  1,  8 |           wierzyć nie chciałem, gdy mi komisarz wartość kluczów
 44  1,  8 |            to jest rzecz... Wierzaj mi, waszmość.~- Nie rozumiem...
 45  1,  8 |           zęby ściśnięte:~- Zdałbyś mi waćpan rachunek z takiego
 46  1,  8 |             zapach kwiatów, dokucza mi widok zorzy porannej i zorzy
 47  1,  8 |            i nędzne przeczucie mówi mi o Tobie. Jestem jak uciszona
 48  1,  9 |          głos: - Tak jest.~- Proszę mi powiedzieć... waćpanowie
 49  1,  9 |           Tak jest.~- Żałuję, że to mi nie przyszło na myśl. Trzeba
 50  1,  10|       niedrogo, tobym kupił. Mówili mi tu, że to niby asan dysponujesz,
 51  1,  10|            Wstyd doprawdy...~- Asan mi powiesz! Znam ja się na
 52  1,  10|       przyjadą później?~- Nie zdaje mi się. Mam zamiar odesłać
 53  1,  10|            mnie pieniądze. Pożyczył mi sumę... Weźże je sobie,
 54  1,  10|             znowu:~- Brat waści był mi przyjacielem i powiernikiem
 55  1,  13|           ciemnego granatu. Wierzaj mi, że to był słowik"...~Do
 56  1,  13|   odpowiedział z galanterią:~- Miło mi powitać rodaka... Czy może
 57  1,  13|            żołnierza raczyłem. Waść mi radzisz, żebym co tchu zdusił
 58  1,  13|            przegrana. Nie pozostaje mi nic innego, tylko pożegnać
 59  1,  13|             Nie ma hańby, której by mi nie zadali. Wiem, że zedrą
 60  1,  13|            imienia. Nie oszczędzili mi nawet ostatniego postrzału,
 61  1,  14|        Chociaż bardzo często wydaje mi się, że go nie znam wcale.~-
 62  1,  14|       uznałeś za stosowne`? Mówiono mi w Mantui, że podpisywałeś
 63  1,  14|          ręve dans le réel! Porucza mi rozebranie rzeczy wykonalnych
 64  1,  14|          wiem. Przed nią jedną drżą mi kolana.~- Nie rozumiem.~-
 65  1,  14|            dla republikanów - rzekł mi wtedy - jeśli spalą na panewce
 66  1,  14|         Zelwy! Po tej hańbie, która mi kopytami zmiażdżyła duszę!
 67  1,  14|           niegrzecznie - przypomina mi zawsze mego poczciwego stryja,
 68  1,  14|             na męża stanu zabraniał mi surowo uczyć się matematyki,
 69  1,  14|           czas zabiera i że powinna mi wystarczać tak zwana ogólna
 70  1,  14|          odgadywania zagadek i dziś mi się przedstawia. Toż dyplomatyzowałem...
 71  1,  14|         przyszło. Mówiłem tylko, że mi się to podoba. Ja stoję
 72  1,  14|               Słuchając tego, zdaje mi się, że czytam historię
 73  1,  14|             korwety bojowe. Rozkosz mi sprawia myśl o słonych,
 74  1,  16|            mówić?~- Nie mów!~- A to mi ty powiedz, po co tu siedzisz!~-
 75  1,  16|            wszystko na pamięć.~- Ty mi wytłumacz - mówiła patrząc
 76  1,  16|         tysiąc razy rozwodził.~- To mi wytłumacz, jak to on tak
 77  1,  16|            drodze spotka.~- Powiedz mi - gwarzyła Zofka - to on
 78  1,  16|       jadowitym śmiechem - więc cóż mi z tego, że ty wiesz!~- Cały
 79  1,  16|         podniosła głowę. - Czemużeś mi nigdy o tym nie mówił?~-
 80  1,  17|                Zdychajcie! Wszystko mi jedno. Teraz i ja nareszcie
 81  2,  1 |   ucieszyłem się prawdziwie. Jesteś mi potrzebny.~Rafał kłaniał
 82  2,  1 |        czytać w tym języku, więc ty mi będziesz na polskie tłumaczył.~-
 83  2,  1 |            ani jednego wyrazu. Dasz mi na to uroczyste szlacheckie
 84  2,  1 |       szlacheckie słowo. Czy możesz mi dać takie słowo?~- Daję
 85  2,  1 |            się we mnie. Wystarczało mi samo życie człowiecze, nasze
 86  2,  1 |     równowagę, spokój.~- Powiedz no mi - cedził nie spiesząc się -
 87  2,  1 |         miejsca zekpał.~- Powiedzże mi: a ty co tu porabiasz? jak
 88  2,  1 |           tego nie skłamiesz.~- Gra mi nieobca, to prawda.~- A
 89  2,  1 |             wolna mówił:~- Staniesz mi jutro przy szopie i odpowiesz
 90  2,  1 |             uwalę, a będę gadał, co mi się podoba!~- Dajcież mu
 91  2,  1 |              A jednak tytuń kradnie mi wciąż tak samo, nie bacząc
 92  2,  2 |      kształtny gzygzak światła:~Cóż mi to jest?~Ale odpowiedź nie
 93  2,  2 |       sekretarza.~- A tak... Bardzo mi przyjemnie poznać waszmość
 94  2,  2 |         orał... Wszak prawda? Takeś mi wasze donosił w liście?~-
 95  2,  2 |            łaskawy posłuch - wydaje mi się być najwyższym szczęściem,
 96  2,  2 |           cię właśnie prosić, żebyś mi wytłumaczył ten oto ustęp
 97  2,  2 |           grecki... Co do mnie, nic mi jeszcze nie mogło zastąpić
 98  2,  2 |          Całe zdania świętego stoją mi w pamięci, jakby promieniami
 99  2,  2 |        myśli,- tak ciężkie, że, zda mi się, ziemia pod nim zadrżeć
100  2,  2 |  przeszkadzali rozmową naszą. Zdaje mi się, że wygodniej ci będzie
101  2,  3 |         wiatru rozproszone. Niechaj mi Najwyższy świata Budowniczy
102  2,  3 |         wygłosił:~- Mocą powierzoną mi, za zezwoleniem wszystkich
103  2,  5 |            nad moją pięknością? Cóż mi ty w darze przyniesiesz?
104  2,  9 |        prześladujecie mię, grozicie mi i mścicie się nade mną w
105  2,  10|        dałbyk cię ozłocić,~E, kieby mi się mogła, ej, moja wola
106  2,  10|       wiedzieć?~- Nie powiesz?~- Co mi ta! Cłeku! Powim. Za cóz
107  2,  10|              kie mas wolom...~- Nic mi z twojej nauki... - rzekł
108  2,  11|             Prawdziwie...~- Mówiłeś mi, że miejsce bitwy. Lecourbe?...~-
109  2,  12|      oszołomionych dworaków.~- Jeść mi się chce diablo, a tu jeszcze
110  2,  12|     świadków zbyt wielu. Czy chcesz mi dopomóc w nieszczęściu?~-
111  2,  12|            o nic nie pytaj.~- Jedno mi powiedz, na Boga! Skąd się
112  2,  12|             przyjacielem. Przynieść mi tu walizę, i wszyscy precz!~
113  2,  12|            dalszej drogi.~- Mówiłeś mi - rzekł - że dążysz w stronę
114  2,  12|           widoku Krakowa.~- Powiedz mi.., Czy później... to jest...
115  2,  12|            Co zaś do ojca, to wierz mi, że przyjmie cię jak rodzonego
116  2,  12|            Tam mieszkam i robię, co mi się żywnie podoba, wróciwszy
117  2,  13|            szambelańskiego, wydrzyj mi z piersi serce hrabiowskie...~-
118  2,  14|          raczy jako to słońce. Miło mi jest ogrzać się w promieniach
119  2,  14|    zasypywać słodkimi listami, żeby mi przysłał choć parę czeskich
120  2,  14|       jestem znudzony... Powiedz no mi, braliście też już psy w
121  2,  14|       szaleć co się nazywa! Powiesz mi, co myślisz o moich chartach...~-
122  2,  14|           się, że będę tańczył, jak mi zagrasz. Wezmę ja się teraz
123  2,  14|           żebrał. I nie przypominaj mi waść dróg moich, do wszystkich
124  2,  14|             szyderczo.~- Bynajmniej mi waszmości nie żal... - cedził
125  2,  14|     sapowatą od wieków niwę, więcej mi znaczy niż sto broszur o
126  2,  14|             wyłamie.~- Nie wiem, co mi ty mówisz. Ja się duszę
127  2,  17|       dziadek brać pieniędzy. Pytał mi się, czy jaśnie panowie
128  2,  17|              Myślę sobie: "A skoroś mi, Panie Jezu, takowego dnia
129  2,  17|           ledwie gzi morze. Jeszcze mi w oczach do dziś dnia stoją
130  2,  17|              Kula murzyńska nadarła mi mięsa niemało, stłukła i
131  2,  17|           jak baran, więc pozwolili mi naczelnicy siedzieć i wylegiwać
132  2,  17|              co krwią ocieka. Udało mi się wreszcie dostać z kilku
133  2,  17|       wysokie góry. Ale nie sądzono mi było wstąpić na swoją ziemię.
134  2,  17|    przyklęknąć i czekać: strzaskało mi nogę, urznęli...~- Sprawiedliwie
135  2,  17|         pójdę z nimi. Ale nim piach mi oczy zasypie dowiem się
136  2,  19|             wkręcone! - Powiedzcież mi, ludkowie, któż to na trzecim
137  2,  20|             samego siebie! Wydawało mi się zawsze, że jestem niespełna
138  2,  20|          sobie tęgim żołnierzem. Co mi tam. "Nie masz pana nad
139  2,  20|          Prawdziwie nie wiem. Zdaje mi się, że obudwu nas tknęła
140  2,  20|         miny mają niczego... Po cóż mi tam ich nazwiska?... - wysapał
141  2,  20|             właśnie rozłazi. Bardzo mi miło... poznać... Myślę
142  2,  20|            waszmość kufę.,.~- Włosy mi stają na głowie, pani dziedziczko,
143  2,  21|          czy bardzo dobrze?~- Zdaje mi się.~- Zaproś mię waćpan
144  2,  21|         tańca.~- Księżniczko, daruj mi jedną jedyną chwilę, nim
145  2,  21|      spokojnym i łagodnym:~- Bardzo mi się podobasz dnia dzisiejszego.~-
146  2,  21|             Tak sądzisz?~- O, wierz mi, powinieneś był dawno wstąpić
147  2,  21|           to pójdziemy w dzień. Cóż mi to szkodzi?~- Ubieraj się
148  2,  21|       złościł się Kalwicki.~- Biada mi!~- Oficeram już napoił szampanem
149  2,  21|             do zupełnej miary, leży mi w poczekalni jak pień olszowy,
150  2,  21|        zamordowałem!... Dlatego, że mi się spodobało iść na wojnę,
151  2,  21|          beczysz?~- Słuchaj no, daj mi pokój...~- Jeżeli chcesz
152  2,  22|             się bokiem rzekł:~- Tak mi się widzi, że pewno wolą
153  2,  22|             wziął u diaska? Psujesz mi szyki, rujnujesz powagę...~-
154  2,  22|       wieści. Ale naprzód... Daj no mi, Pescary, kieliszek. Chcę
155  2,  22|       pamięci, głosił:~- Komunikuje mi imci pan Męciński, rotmistrz-dowódca
156  2,  23|           mię z wami, rodacy, który mi daje oglądać słodkie owoce
157  2,  24|       ziemię oddam. A ty idź, precz mi się z tela wynoś! Majn to
158  3,  1 |            teraz cóż z nimi?~- Pada mi ten kamrat: naszą starą
159  3,  1 |             to, co powiem. Wszystko mi kamrat porządkiem opowiedział,
160  3,  1 |        Wszechmocnego Boga jesteście mi, powiada, na ratunek zesłani.
161  3,  1 |         tamten, bede strzyloł, kiej mi się kurcoba urwała?" Dopiero
162  3,  1 |             do wiary, do swoich. Co mi tu za niewola ziewać z nudów!
163  3,  1 |      wojenne. Cóż mnie po tym, żeby mi miał bele fąfel przewodzić,
164  3,  1 |          lansjerski strój!~- Próżno mi pochlebiasz.~- Po sprawiedliwości
165  3,  2 |               Wielebny ojcze, dawaj mi, co masz jeszcze do zjedzenia,
166  3,  3 |      sympatyczne staruszki... Biada mi!~Zgromadził w sobie siły,
167  3,  3 |        sztuk bagnetem rozdarł, a ty mi dzieuchy bronisz.!~- Bronię!~-
168  3,  3 |           chodź we środek.~- Dajcie mi pokój! ja idę osobno, sam!~-
169  3,  3 |           tysięcy diabłów! Podobasz mi się.~- Tak, zamordowałem
170  3,  4 |         Trepka... Szczepan... dajże mi pić, dajże mi pić... Już
171  3,  4 |     Szczepan... dajże mi pić, dajże mi pić... Już my dzisiaj z
172  3,  4 |       strzelił... Szczepan... dajże mi pić, dajże mi pić...~Wolno
173  3,  4 |     Szczepan... dajże mi pić, dajże mi pić...~Wolno nasuwa się,
174  3,  4 |             jasna świadomość:~Śniło mi się, widać, o Trepce...~
175  3,  4 |              wymyślona głupota, łzy mi gorzkie wyciska z oczu.
176  3,  5 |   nieboszczyku Sanszo Pansy... Jeść mi się chce.~Siadł do stołu
177  3,  6 |      strasznym ciężarem.~Przetrącił mi ramię... - tyle zdążył pomyśleć.~
178  3,  6 |         ranę i wziąć go w tył, żeby mi na oczy nie lazł.~- Według
179  3,  6 |             rozkaz.~- Ehe...~- Rwij mi acan po gorącą wodę na dużej,
180  3,  6 |          dużej, czystej misce. Żeby mi za dwa pacierze była w tym
181  3,  6 |              kiedy ci dobrze. Mówił mi chirurg, że cię ranili.
182  3,  6 |           Po chwili dodał:~- Trafił mi się tam pewien fygas Samios...~-
183  3,  6 |          dobre człeczysko. Powiadał mi detale.~Fiszer zbliżył się
184  3,  6 |          czym...~- Tylem zyskał; że mi Gartenberg rozpędził milicją
185  3,  6 |             generale brygady, zdaje mi się, że to do ciebie pito
186  3,  6 |          prędzej, prędzej!~- Pozwól mi towarzyszyć sobie w tej
187  3,  6 |              Pono za Rawką. Pozwoli mi pan generał być w tej batalii
188  3,  6 |      Zaczynamy!~- Pan generał raczy mi pozwolić, żebym mu towarzyszył?~-
189  3,  6 |          towarzyszył?~- Prawda, coś mi wasan w tej materii gadałeś.
190  3,  6 |     generale.~- No dobrze. Będziesz mi potrzebny jako tłumacz...
191  3,  6 |           mój, upokórz serce...~Daj mi w tym dniu rozkaz poczęty
192  3,  6 |        szańcem zasłonił bracią. Daj mi radę w najgorszej chwili.
193  3,  6 |            w najgorszej chwili. Daj mi męstwo ostatniej godziny,
194  3,  6 |             były bez ubrania.~Dałeś mi łaskę walki na tych zagonach...~
195  3,  6 | Wszechmogący, jeśli Twa wola...~Daj mi śmierć Żółkiewskiego...~
196  3,  6 |            jednego zatrzymasz. Żeby mi żaden nie uszedł. Za cztery
197  3,  7 |             szosie, w nocy. A konia mi zabito koło Falent. Jestem
198  3,  7 |             nowego w lasku?~- Zdaje mi się, że mię szturchano,
199  3,  7 |            poszukać schronienia, bo mi trudno stać na nogach.~-
200  3,  7 |             tak ordynarnie zalecasz mi, mój rycerzu, ale tylko
201  3,  8 |        zawołał na woźnicę - jedź no mi żywo, śpiesz się...~Wózek
202  3,  8 |          strzelać na Pragę. Ale cóż mi z tego, że zatrzymamy tę
203  3,  8 |             zmarnować wojska, które mi powierzył, a tu mogę je
204  3,  8 |           Takim już warchoł. Na tym mi życie zeszło. Oto, mości
205  3,  8 |              Oto, mości książę, daj mi rozkaz. Tego usłucham. Każ
206  3,  9 |           od szyi szańca? ~- Trudno mi powiedzieć...~- Czy nie
207  3,  9 |        umyślnie to tu, to tam, żeby mi w głowie zamącić. Wyprowadzony
208  3,  9 |           Dalej.~- Skoro rozwiązano mi oczy, byłem w namiocie.
209  3,  9 |            z naszego żądania, mówił mi o nadzwyczajnej wielkości
210  3,  9 |     Czerwinek przeczytał je i rzekł mi, że powierzonego posterunku
211  3,  10|               Jużci ja...~- Dziecko mi zabrałeś! Zgubiłeś mi mędrkowaniem
212  3,  10|       Dziecko mi zabrałeś! Zgubiłeś mi mędrkowaniem syna!~- Uspokój
213  3,  10|      przyjąć na jego cześć, ale cóż mi z tego?... Krzysia nie ma...~-
214  3,  10|         żeby nikt nie słyszał.~- Co mi ty bajesz! co opowiadasz!
215  3,  10|      uprowadzenia Krzysztofa ucięto mi tę rękę, tę nogę, ale musiałem,
216  3,  10|        bezsilni od smutku.~- Na cóż mi się to wszystko zda w mojej
217  3,  11|            Pamiętaj, pamiętaj, żeby mi Świętego Jakuba szanował!~-
218  3,  11|         klucz naszych wąwozów. Dasz mi znać, ale dopiero w takiej
219  3,  12|              Żywo! Nie stój! Tyś to mi syna Piotra tratował.:.
220  3,  12|             Bógżc ci zapłać... Broń mi chłopca!...~Usłyszeli za
221  3,  13|             wieś po chłopach. Niech mi, pada, kto żyje, idzie na
222  3,  13|           Zatrzaśli my drzwi... Pan mi powiada: "Leź w dymnik i
223  3,  14|      wychrzty, jednym słowem. Nawet mi jeden Francuzim z woltyżerów
224  3,  15|            Wyganowski rzekł:~- Ktoś mi tu mówił, tfy! na psa urok,
225  3,  15|       kłamstwo.~- Niezupełnie. Było mi trzy ćwierci do śmierci.~-
226  3,  15|            przysięgam, że śmierć by mi była milsza...~- Dlaczego?~-
227  3,  15|       milsza...~- Dlaczego?~- Życie mi tu zmierzło do cna - oto
228  3,  15|       poprzedniego wątku:~- Spadłeś mi jak z nieba! Sam nawet nie
229  3,  15|           wiesz, jak wielką mógłbyś mi oddać usługę.~- Jestem gotów
230  3,  15|         winach - ani słowa.~- Życie mi uratował. - Gdzie?~- Pod
231  3,  15|         myślisz przebywać?~- Dopóki mi nie każą iść gdzie indziej.
232  3,  15|          słowo przepuszczałem. Chce mi się teraz wielką przysługą
233  3,  15|         nadeszła - i nic więcej. On mi ją przyniesie.~Mówiąc to
234  3,  17|          sądem bywałem... Nie udało mi się do swoich dostać.~-
235  3,  17|          Jako że i Samosiłka... pan mi przyobiecał pod siodło...~