Tom, Rozdzial

2501  2,  1 |                 porozstawiane stoły do kart i kilkunastu młodych mężczyzn
2502  2,  1 |                  wpośród nich twarze piękne i ohydne, ale przeważnie piękne,
2503  2,  1 |                 młodociane. Na Jarzymskiego i Rafała nie zwracano prawie
2504  2,  1 |                  zwracano prawie uwagi. Ten i ów witał się z wchodzącym
2505  2,  1 |                    z wchodzącym przez ramię i półgębkiem rzucał pierwszy
2506  2,  1 |                frazes. Twarze to były zimne i pozornie obojętne, niektóre
2507  2,  1 |             tytuniów przenikał go na wskroś i otumaniał mu głowę. Jarzymski
2508  2,  1 |                     Przysiadł się do Rafała i oparł się o niego ramieniem
2509  2,  1 |                czasie Jarzymek nachylił się i zapytał szepcąc, zupełnie
2510  2,  1 |                 przewietrzyć sąsiedni pokój i rozstawić tam stoliki. Zarazem
2511  2,  1 |             Zasiedli we czterech do stolika i, gdy dano kartę, Rafał,
2512  2,  1 |                      Jarzymski nachylił się i szepnął mu do ucha:~- Nie
2513  2,  1 |                      Graj śmiało.~Ale Rafał i bez zachęty odzyskiwał już
2514  2,  1 |               zachęty odzyskiwał już spokój i pewność siebie. Z samego
2515  2,  1 |              przypominające ubiegłą młodość i złączone z nią szczęście,
2516  2,  1 |               dźwigały się ze swoich łożysk i grunt drżał wokoło. Dziwnym
2517  2,  1 |                 były coraz bardziej sztywne i oczy coraz silniej przymglone.
2518  2,  1 |               wpijały się jak szpony w ręce i twarz Rafała, pragnąc wyśledzić
2519  2,  1 |                   Rafała, pragnąc wyśledzić i chwycić w lot tajemnicę
2520  2,  1 |                   zapadał. Wniesiono świece i Rafał wówczas dopiero spostrzegł,
2521  2,  1 |               robrów wygrał siedm większych i zakłady, co mu dało w zysku
2522  2,  1 |               Jarzymski odciągnął go na bok i z przyjaznym uśmiechem mówił:~-
2523  2,  1 |                   Dziś mamy jechać do klubu i na teatr. Mógłbyś z nami...
2524  2,  1 |                   wzrostu...~Rafał przystał i poszedł za gospodarzem do
2525  2,  1 |               stamtąd ubrany czarno we frak i pończochy, z modną chustką
2526  2,  1 |                   Karciarze rozjeżdżali się i wkrótce Rafał został sam
2527  2,  1 |                     a stamtąd, wyświeżonych i uczesanych według ostatniego
2528  2,  1 |                   się do uczuć Jarzymskiego i przemocą wdarło się na wyżynę.
2529  2,  1 |             dowiedzieć. Śmiało, z elegancją i wyniosłością przeszedł między
2530  2,  1 |                      roztwierających drzwi, i znalazł się w salach rzęsiście
2531  2,  1 |                     odrzwia, stare portrety i meble, tu i owdzie wkradł
2532  2,  1 |                  stare portrety i meble, tu i owdzie wkradł się jakiś
2533  2,  1 |                      zasiadali przy stołach i stolikach, gwarno ucztując.
2534  2,  1 |                 gwar zamieniał się na zwadę i hałas, ale najbardziej wrzaskliwie
2535  2,  1 |                   fraku, z głową upudrowaną i czerwonym nosem. Kłaniał
2536  2,  1 |                   świadka swej niewinności, i usunął się. Jarzymski otwarł
2537  2,  1 |            Jarzymski otwarł drzwi z hałasem i wszedł pierwszy, prowadząc
2538  2,  1 |                    dokoła którego siedzieli i stali towarzysze zabaw księcia
2539  2,  1 |               historycznych imion, śpiewali i krzyczeli jak opętani. Skoro
2540  2,  1 |                Jarzymski równie wrzaskliwie i prezentował Rafała wszystkim:~-
2541  2,  1 |                     wszystkim:~- Kolega mój i najbliższy przyjaciel, Olbromski,
2542  2,  1 |             przyjaciel, Olbromski, dziedzic I z Sandomierskiego.~- Z Sandomierskiego... -
2543  2,  1 |                  kogo ma chwycić za gardło, i dopiero po chwili z lekka
2544  2,  1 |                   po chwili z lekka skłonił I się wszystkim. Krzyki na
2545  2,  1 |                   umilkły. Ktoś niezręcznie I zakaszlał, inny usunął się
2546  2,  1 |              nabożeństwem głów kapuścianych i wymawiać przy tym jakieś
2547  2,  1 |                     garnkach kwaśnego mleka i rysować końcem palca krzyże
2548  2,  1 |                 mężczyzna, ślicznie odziany i szeleszczący jedwabiem.~-
2549  2,  1 |             Jarzymski z lekka poczerwieniał i niedbale strzepywał pył
2550  2,  1 |                     chwycił w lot jego rękę i przydusił ją do serwety.
2551  2,  1 |             Rotmistrz ocierał spoconą twarz i z wolna mówił:~- Staniesz
2552  2,  1 |               Staniesz mi jutro przy szopie i odpowiesz za ten bukiet,
2553  2,  1 |                     o tobie, twoich koniach i twojej baronowej. A teraz
2554  2,  1 |                śpisz sam na hetmańskim łożu i o panach swych zapominasz! -
2555  2,  1 |                  dziennie tokaj zgęstniały. I tylko dlatego...~- Ale też
2556  2,  1 |                  tylko dlatego...~- Ale też i oszczędza na tym, bo on
2557  2,  1 |                  tym, bo on jej znowu służy i za korneciarkę, i za pucmacherkę... -
2558  2,  1 |                     służy i za korneciarkę, i za pucmacherkę... - szeptał
2559  2,  1 |                   szlacheckie piwo, jako że i sam jest szlachcic z prapradziada.
2560  2,  1 |                     go drażnicie?~- Bo chcę i mogę... - zaperzył się Szpic.~-
2561  2,  1 |                    Jarzymski.~- Będę gadał, i to wciąż o tobie. Wiem,
2562  2,  1 |                 zasługi.~- Tego nie rób, bo i w krótkim wierszu nie wytrzymasz,
2563  2,  1 |                     win dźwigamy na frakach i fryzurach.~- Dowiedź mu
2564  2,  1 |             zezowaty.~- Pójdziemy na ratusz i sprawdzimy!~- Walmy na ratusz!~-
2565  2,  1 |                słojach z kiszonymi ogórkami i wymawiać po trzykroć: Mak
2566  2,  1 |                  zupełnie zamglonymi oczyma i czepiał się rękoma ramienia.
2567  2,  1 |                mnóstwem zaczepek rotmistrza i innych, dbał o Rafała z
2568  2,  1 |                  burgunda, podsuwał talerze i potrawy. Rafał pił chętnie,
2569  2,  1 |             widzieli. Wino dodało mu odwagi i wesela. Coraz bezczelniej
2570  2,  1 |                   wesela. Coraz bezczelniej i niedbale] wlepiał oczy w
2571  2,  1 |                     wrzaskliwe, w opowieści i grube anegdoty. Francuzi
2572  2,  1 |              trzymali w tym względzie, choć i krajowcy dotrzymywali im
2573  2,  1 |              stronie stołu rozwalił się był i siedział z łokciami daleko
2574  2,  1 |                    górą, o twarzy czerwonej i surowych oczach. Rozpiął
2575  2,  1 |                  koszulę, rozluźnił chustkę i głośno sapał. Oczy miał
2576  2,  1 |                     Jeśli z Sandomierskiego i Olbromski, to powinien być
2577  2,  1 |                     instrukcją, choć pedant i kaznodzieja. Stał w mojej
2578  2,  1 |                trzewików, paryskie trzewiki i worki do włosów od Carpentiera,
2579  2,  1 |                Podniósł się, wyciągnął rękę i, patrząc w Rafała swymi
2580  2,  1 |               towarzysza, toś sam towarzysz i brat. Piję w twe ręce, bracie...
2581  2,  1 |                       To nie był łotr, pies i zawalidroga taki jak ja
2582  2,  1 |                     zawalidroga taki jak ja i ty! Boś i ty łotr, pies
2583  2,  1 |           zawalidroga taki jak ja i ty! Boś i ty łotr, pies i zawalidroga,
2584  2,  1 |                     ty! Boś i ty łotr, pies i zawalidroga, skoro siedzisz
2585  2,  1 |                    między tymi urwipołciami i żłopiesz wińsko, zamiast
2586  2,  1 |                    kiwał dobrodusznie głową i przez łzy patrzał w twarz
2587  2,  1 |                  Bogu, nie składał ze zwady i w kolerze, alem też zimnym
2588  2,  1 |                   sercu. Uderzył w kielichy i pił tęgo, żeby z siebie
2589  2,  1 |              uczucie. W pewnej chwili wstał i zawołał na cały głos, uroczyście
2590  2,  1 |                    psiarni w Oleśnicy, lecz i na cześć kurnika w Pacanowie!~
2591  2,  1 |             Wymienił jakąś sumę, a wnet ten i ów zaczął rzucać na stół
2592  2,  1 |                   uśmiechem, schylając kark i przymrużając oczy w taki
2593  2,  1 |                 hałasem minęła salony klubu i wypadła na ulicę. Mżył drobny,
2594  2,  1 |                     chwycił Rafała pod rękę i pociągnął go naprzód:~-
2595  2,  1 |                stangretów, lokajstwa, łyków i wszelkiej gawiedzi z miasta.
2596  2,  1 |                 finalnie skompromitował. No i mnie przy tej okazji...
2597  2,  1 |               ludźmi należącymi do socjety. I tam chodzi wprawdzie banda
2598  2,  1 |                 wprawdzie banda Sołtykowska i Sapieżyńska dla pokazania
2599  2,  1 |                   zaułek, utykając w dołach i kałużach. Idący przodem
2600  2,  1 |                coraz więcej władzę w nogach i rękach. Gdyby nie Jarzymski,
2601  2,  1 |               towarzysze wyprawy przycichli i uspokoili się. Wejście ich
2602  2,  1 |              Spostrzeżono wyrazy ich twarzy i we wszystkich lożach poczęto
2603  2,  1 |              szeptać. Rotmistrz zauważył to i mówił swym basowym szeptem:~-
2604  2,  1 |                     teatrem powozy, karykle i lokajów ze światłem, ruszono
2605  2,  1 |                     plac Krasińskich gwarno i z pieśniami. Jarzymski jechał
2606  2,  1 |                  jechał w powozie z Rafałem i kimś jeszcze, kogo zwano
2607  2,  1 |                    pędzla" pana Smuglewicza i wycie tych oberwańców w
2608  2,  1 |                   tego...~- Siedź spokojnie i czekaj!~- Podejrzewam cię
2609  2,  1 |                   patriotyzmu d'antichambre i dlatego mię tam wieziesz
2610  2,  1 |                   rozwidnionych przejściach i sionkach teatru. Z hałasem
2611  2,  1 |                  sionkach teatru. Z hałasem i wrzaskami kazali sobie sprowadzić
2612  2,  1 |                 który już był kasę zamknął, i rozmawiając na głos weszli
2613  2,  1 |            rotmistrz, ledwie wszedł na salę i nim spojrzał na scenę.~-
2614  2,  1 |                 wątroba wyskoczyła z klubów i chodzi samopas.~- Rozepchnijcie,
2615  2,  1 |                      tych rodaków z Podwala i Krzywego Koła! - wołał Anizetka. -
2616  2,  1 |                przysłuchiwał się awanturze, i szedł w stronę bufetu. Większość
2617  2,  1 |                 Rafał znalazł się w bufecie i znowu pił dużo. Słabo wiedział,
2618  2,  1 |                  widzów, to znowu przekąski i flaszki, rozłożone na stole
2619  2,  1 |                  przed nim roziskrzone oczy i przyjazne głosy mówiły mu
2620  2,  1 |                    eleganckie żółte sztylpy i buty unurzane w błocie,
2621  2,  1 |                     się nad głowami idących i furman z krzykiem przerażenia
2622  2,  1 |             skoczyły z miejsca jak oszalałe i kareta poleciała w zaułek.
2623  2,  1 |                   Ulice były zupełnie puste i ciemne jak pieczary. Strącenie
2624  2,  1 |                ciosy lasek spadające na łeb i grzbiet furmana i zanosił
2625  2,  1 |                    na łeb i grzbiet furmana i zanosił się od śmiechu słysząc
2626  2,  1 |               obcasami. Ktoś skrzesał ognia i przez chwilę Rafał podziwiał
2627  2,  1 |                    szarpało sztangę do góry i na dół. Gruz sypał się w
2628  2,  1 |                 trzeszczały podważane drzwi i wydawały znakomity łoskot
2629  2,  1 |                  ktoś wydzwaniał marsza. Tu i owdzie w oknach zapalało
2630  2,  1 |           Przerażone białe figury snuły się i biegały za wybitymi szybami...~
2631  2,  1 |                    Rozległ się furkot drąga i urwany ryk. Po nim drugi,
2632  2,  1 |             Żołnierze patrolu dobyli szabel i poczęli z ramienia rąbać
2633  2,  1 |                  Bursztynek, Szpic, Szpilka i wszystek tłum towarzyszów
2634  2,  1 |             awanturników. Ront rozsunął się i cofał pod ścianami kamienic.
2635  2,  1 |           niemieckie wołające o pomoc, jęki i przekleństwa.~- Do kupy! -
2636  2,  1 |                  wódz.~- Wziąć się za ręce, i w tył!~- Osaczą nas, w tył! -
2637  2,  1 |                  Gniew ukropem kipiał w nim i gnał go do boju. Szukając
2638  2,  1 |                    przywiązane do wysokiego i tęgiego kołka. W mgnieniu
2639  2,  1 |                   owa żerdka poczęła śmigać i szeroko grać w powietrzu,
2640  2,  1 |                      płatnął go do krwi raz i drugi pałaszem w szyję i
2641  2,  1 |                    i drugi pałaszem w szyję i w rękę. To podnieciło animusz
2642  2,  1 |                      w łeb, od jednego razu i obezwładnił. Prusak osunął
2643  2,  1 |                    znalazł go nagimi rękami i począł kuć w zęby. Gdy tamten
2644  2,  1 |                     Kiedy dosięgnięto placu i ulic z niego wychodzących,
2645  2,  1 |                      Rafał jakoś otrzeźwiał i zdołał dopytać się o Jarzymskiego.
2646  2,  2 |                    Rafał zaczął liczyć czas i spostrzegł, że okna stancyjki
2647  2,  2 |                wdzięcznością powitałby kata i jego propozycję przechadzki
2648  2,  2 |                   ich zostawały w człowieku i rozlegał się cichy, bezmyślny,
2649  2,  2 |                   Znalazł po ciemku ubranie i wdział. Narzucił płaszcz
2650  2,  2 |                 Narzucił płaszcz na ramiona i wyszedł. W kieszeni namacał
2651  2,  2 |               którego w przedsionku zdybał, i kazało się odprowadzić do
2652  2,  2 |               stanął przede drzwiami pałacu i zadzwonił, wydało mu się
2653  2,  2 |                    Był pewien, że go krótko i węzłowato wyprawią tam,
2654  2,  2 |                  drzwi z tym samym powinnym i grzecznym ukłonem, prowadził
2655  2,  2 |                 zapalił dwie woskowe świece i cicho oddalił się. Rafał
2656  2,  2 |                 Rafał czuł dla niego wielką i rzewną wdzięczność. Był
2657  2,  2 |                  oto nareszcie sam w cichym i poważnym miejscu. Co tchu
2658  2,  2 |                     się, zakopał w pościeli i miał zamiar zdmuchnąć świecę,
2659  2,  2 |                   się znowu z cicha otwarły i Łukasz wniósł na tacy dużą
2660  2,  2 |               stoliku obok łóżka z łagodnym i uroczystym wyrazem twarzy,
2661  2,  2 |                     skosztował owego napoju i znalazł, że jest dobry nad
2662  2,  2 |                  gdyż te pieściły go raczej i władały nim jeszcze, nie
2663  2,  2 |                  ciężki sen zawarł powieki, i wówczas cierpienie zostało
2664  2,  2 |                   rozdęte, opuchłe, śliskie i lepkie ciało topielicy.
2665  2,  2 |                    wlepiły się w je-go sen, i dawno struchlałe usta przywarły
2666  2,  2 |                    Obudził się późno w nocy i usiadł na pościeli, wstrząśnięty
2667  2,  2 |                     ziemia, gdy burza w dal i noc uchodząca grzmi i strzela
2668  2,  2 |                   dal i noc uchodząca grzmi i strzela piorunami. Nagle
2669  2,  2 |                     żegadłem zbója, spłynął i obmył twarz skrytą w dłoniach.
2670  2,  2 |                    twarz skrytą w dłoniach. I tak już prawie do samego
2671  2,  2 |               choroby z chorobą o całe bary i piersi, jakoby zapasy siły
2672  2,  2 |                   dzieje tych rzeczy, spraw i ludzi, z którymi stykał
2673  2,  2 |                      nie był w stanie objąć i zmieścić w sobie.~Nazajutrz
2674  2,  2 |                     sam dla siebie odmienny i niezupełnie zrozumiały.
2675  2,  2 |                  wszedł, na chwilę zamilkli i przerwali swą pracę. Wojskowy,
2676  2,  2 |                    na niego swe oczy naiwne i badawcze, zdumiewające oczy
2677  2,  2 |                  pochyleniem wielkiej głowy i uśmiechem tak szczerym,
2678  2,  2 |                       Tak, nie był tu wcale i nigdy. Nikogo w Warszawie
2679  2,  2 |                  swej budowie, w swym życiu i śmierci, jak kłos pszeniczny,
2680  2,  2 |                 niemiecka akcentując wyrazy i zdania:~- Nigdzie potęga,
2681  2,  2 |                  zawsze silna, bez początku i końca, wiekuiście ta sama,
2682  2,  2 |                przygrzeje słońce wiosenne - i w umieraniu ostatniego potrawu,
2683  2,  2 |                  stojące na niej trzęsą się i raz w raz polśniewają, a
2684  2,  2 |               drobniutkiej trawy schyla się i wałęsa za wiatrem jakoby
2685  2,  2 |                 plemion żyła ta sama trwoga i wytryskała z niej cześć
2686  2,  2 |              wypuszczającego śliczne liście i niedościgłe gałęzie, dla
2687  2,  2 |                zapomniał, że ma słuchaczów, i z uśmiechem niemal radości,
2688  2,  2 |                     zwisa z wątłego szczepu i ciąży, jakby się kłonił
2689  2,  2 |              Demeter jest obrazem praziarna i wszystkich jego potomków,
2690  2,  2 |                    potęgi, która była, jest i będzie aż do skończenia
2691  2,  2 |               opowieścią o dziejach Demetry i, co jest najciekawsze, o
2692  2,  2 |                 zima, szeregi dni mrocznych i dżdżystych, w których ciągu
2693  2,  2 |                    wydostaje się nad ziemię i łączy z rozkwitłym Dionizosem.
2694  2,  2 |                 łodyga, ozdabia się kwiatem i nowe rodzi ziarna. W Eleuzis
2695  2,  2 |             Eumolpidów, wlewały się do serc i otaczały czcią należną wszystko
2696  2,  2 |                bardziej zwrócony do księcia i zapominając zupełnie o obecności
2697  2,  2 |                   ognia. Spoczywa w Eleuzis i łamie długotrwały post przez
2698  2,  2 |                     popijanie napoju z wody i miodu, zwanego kykeon. To
2699  2,  2 |                  Demetry, więc zdrój Antion i Smutny Kamień. Tajemniczą
2700  2,  2 |              Pierwszy książę odwrócił głowę i schyliwszy ją nad książką
2701  2,  2 |               nadziemską duszę swoją! Nigdy i nic już na świecie nie mogłoby
2702  2,  2 |                    uczuć zdumienia, skruchy i trwogi, jakich się tam doznaje.~-
2703  2,  2 |                  mówi stary Hezjod w Dniach i pracach - "w liściach dębu
2704  2,  2 |                     pierwsza kukułka zakuka i rozraduje ludzi na ziemskim
2705  2,  2 |                   czyli Mąż z Boga... mądry i myśli przezroczystej jako
2706  2,  2 |                      gdzie przez szereg dni i nocy w samotności rozważał,
2707  2,  2 |                     jest przekonany w duchu i do katolików się nie przyłącza.
2708  2,  2 |             Przekreślona jest potęga miecza i zmazana. Został przecież
2709  2,  2 |                  się o poznanie wieczności, i nas tak samo jak ich przenika.
2710  2,  2 |            odtrącili wszystko, aż do napoju i jadła - żyją wiecznie.~Oto
2711  2,  2 |              stokrotnym, tysiąckroć rozbity i Niepewny bardziej, niż do
2712  2,  2 |                  samotności żgać, podniecać i wyostrzać myśl swoją, palić
2713  2,  2 |                    żagwiami głodu, biczowań i udręczeń ciała. Zacznie
2714  2,  2 |                     na nowo zgłębiać, ważyć i przenikać duchem widziadła
2715  2,  2 |                obłoki, otaczają Angramajniu i Ahuramazda in exordio duae
2716  2,  2 |                    głębokością mroku okrytą i źrenicą wlepioną w niebiosa
2717  2,  2 |               straszliwych pędzących światy i głos jedynego wodza ich,
2718  2,  2 |               Jaskinię jego otacza ślad lwa i hieny, przelatuje nad nią
2719  2,  2 |                przelatuje nad nią cień orła i sępa, głowę okrąża myśl
2720  2,  2 |                     okrąża myśl o krokodylu i skorpionie, którzy się pasą
2721  2,  2 |                    Przelatują nad nim samum i kamsin, dzicy, bez rozumu,
2722  2,  2 |                wyssaną ze zwierzęcego trupa i zaszczepia ją w ciało dzieciątka,
2723  2,  2 |                 dzieciątka, które już mówić i myśleć zaczęło, którego
2724  2,  2 |                    oczy Pustelnika, wyschłe i spalone, wznoszą się do
2725  2,  2 |                      Widzi całe jego dzieje i wszystek żywot. Wiekuisty
2726  2,  2 |                    Wiekuisty tryumf liktora i wiekuiście zdeptany duch.
2727  2,  2 |                      a ginie w niej słabszy i lepszy. W sobie samym ma
2728  2,  2 |                    mądra myśl wyrasta wolno i wśród większego mozołu niż
2729  2,  2 |                    namiętności do cna łamie i niweczy przez setkę nocy
2730  2,  2 |                    niweczy przez setkę nocy i dni trudu wypielęgnowaną...~
2731  2,  2 |                   uciszyć? Ale przenikające i badawcze wejrzenie mądrości
2732  2,  2 |                      wyniesionej z żył ojca i z łona matki. Spojrzy w
2733  2,  2 |                   idącą bezlitośnie starość i z przerażeniem zobaczy złe
2734  2,  2 |                  przemądrze zbudowane kości i doskonałe tkanki. Ujrzy
2735  2,  2 |                     Bogu, który wśród nędzy i rozpaczy upada, drży i skamle...
2736  2,  2 |                nędzy i rozpaczy upada, drży i skamle... Któż uczynił to
2737  2,  2 |                    poczęło trzęsienie ziemi i burza na szlakach morskich?
2738  2,  2 |                     stworzył jadowitą żmiję i podłą hienę? Azaliż on wymyślił
2739  2,  2 |                  który błąka się nad falami i znosi dzieciom swym strawę.
2740  2,  2 |                     gdy się doczekał wnuka, i w jego szczebiocie trzeci
2741  2,  2 |                    kiedy z wolna, a chętnie i z .pociechą, stawał się
2742  2,  2 |                stawał się jakoby rolą niską i płaską; gruntem spokojnym
2743  2,  2 |                   płaską; gruntem spokojnym i niemym, próchnicą, gliną
2744  2,  2 |                    niemym, próchnicą, gliną i piachem bez imienia, w który
2745  2,  2 |                 gruby śniat, w tęgie konary i w owe gibkie gałęzie, w
2746  2,  2 |                    każdym wietrzykiem rózgi i witki - sok żywota... Widział
2747  2,  2 |                     kłonił do snu wiecznego i chętnie marzył o wypoczynku
2748  2,  2 |                     unaszać się będzie gwar i szczebiot pokoleń. Widział
2749  2,  2 |              długością a niskością zabiegów i zdobyczy żywota zapragnął
2750  2,  2 |                   żywota zapragnął odpocząć i usnąć tęgo. Położyć, jako
2751  2,  2 |                Jakub patriarcha, spracowane i osłabłe nogi na łożu i nie
2752  2,  2 |           spracowane i osłabłe nogi na łożu i nie wstawać już, lecz na
2753  2,  2 |                 jedynaka, na okrągłe rączki i nogi, na małe barki, które
2754  2,  2 |                 zbrodnie, krzywdy, widziane i przeżyte w ciągu ubiegłych
2755  2,  2 |                serce rozszarpane od boleści i z nim razem ujść w zaświaty,
2756  2,  2 |                   śmierć idącą ku wezgłowiu i bawi się po raz ostatni
2757  2,  2 |                      jak mówi Pismo, piersi i żywota, a ona krekorze i
2758  2,  2 |                    i żywota, a ona krekorze i gędzioli wesoło jak ptaszek
2759  2,  2 |              bojowym, syna drogiego całując i pieszcząc rękoma, mówił
2760  2,  2 |                     mówił modlitwę do Zeusa i bogów: "Niech o nim kiedyś
2761  2,  2 |                   ta sama ręka tworzy dobro i złe? Czemu tak bez rachuby
2762  2,  2 |                  owładnięty przez krokodyle i skorpiony, na ląd, w który
2763  2,  2 |                   niezbadane choroby - trąd i syfilis, ospa i tyfus, że
2764  2,  2 |              choroby - trąd i syfilis, ospa i tyfus, że stokroć gorsze
2765  2,  2 |               żywota stały, rozuzdane chuci i brudy... Myśleć, że czystymi
2766  2,  2 |           Fortunatus, że złem jest ojcostwo i rodzenie. Zaprzysiągł przed
2767  2,  2 |                  urobi na obraz Ahuramazdy, i wówczas wyda wojnę ciemnościom.
2768  2,  2 |                   wydźwignie z błot Arymana i stanie ponad światem jako
2769  2,  2 |                  chwili oczy te ożywiły się i książę rzekł innym głosem:~-
2770  2,  2 |                    naręcze bukowego drzewa, i wyszedł do sąsiedniego pokoju.
2771  2,  2 |                    skórą. Okno było otwarte i na prost niego sunęła się
2772  2,  2 |                aleja. Rafał przymknął drzwi i usiadł w fotelu. Skoro tylko
2773  2,  2 |               jeszcze, co by mogło dźwignąć i podniecić; to znowu burgund.
2774  2,  2 |                 Kościoła. ,~Minęło południe i jesienny wieczór nadchodził,
2775  2,  2 |                      które przełożył, ożyły i że się weń wpatrują zastygłymi
2776  2,  2 |              wionęła ubiegła noc, jej widma i wzdychania. Liście o barwie
2777  2,  2 |                     barwie jasnego mosiądzu i liście o barwie rdzy żelaza,
2778  2,  2 |                 spływając z grabów, z topól i lip, zasłały sobą całą długość
2779  2,  2 |                   zasłały sobą całą długość i szerokość alejki. Roztrącały
2780  2,  2 |                     kultów religijnych Azji i Afryki, badania sekt u ich
2781  2,  2 |               Filipa z przydomkiem "le Bel" i żony jego, królowej Joanny.
2782  2,  2 |             zmierzał ku potomności. Znużony i znudzony pisaniem wymykał
2783  2,  2 |                  sekrecie do Jarzymka. Grał i hulał. Książę żyjący odludnie
2784  2,  2 |                  własny klucz od mieszkania i nikt, z wyjątkiem starego
2785  2,  2 |                   uczęszczał jak najpilniej i nigdy nie zasłużył na karę
2786  2,  2 |                pieniędzy wygranych w karty) i z wolna zyskiwał sobie opinię
2787  2,  2 |                     zupełnego utajenia prac i schadzek z Mistrzem katedry,
2788  2,  2 |               najlepszego towarzystwa, lecz i poprawnym mularzem.~Nikt
2789  2,  2 |    niemiecko-polskie: Zum goldenen Leuchter i Friedrich Wilhelm zur Säule
2790  2,  2 |               rozsypane loże Sióstr masonek i złączyć je w jedną. Kilkanaście
2791  2,  2 |               kandydatki, pragnące z. nudów i dla mody wstąpić do loży,
2792  2,  2 |                   zawiązek loży niewieściej i wnet był "afiliowany" do
2793  2,  2 |                     stanął za nim z mieczem i łańcuchem w ręku. Wśród
2794  2,  2 |                  Mistrz katedry zabrał głos i polecił Mistrzowi ceremonii
2795  2,  2 |                 udać się do sali sąsiedniej i prosić zgromadzone tam siostry
2796  2,  2 |               ofiary~Podstawy cnoty ołtarzy~I złóżcie na nich te dary,~
2797  2,  2 |                 Wielki Mistrz otworzył lożę i wygłosił w języku francuskim
2798  2,  2 |                 języku francuskim powitanie i naukę. Gdy wyrzekł ostatnie
2799  2,  2 |                  Gdy wyrzekł ostatnie słowo i pięćkroć uderzył młotkiem,
2800  2,  2 |                    silnego uczucia niesmaku i zawodu.~Damy, które miał
2801  2,  2 |                 budziły w nim entuzjazmu, a i kandydatka, jak należało
2802  2,  2 |                miała liczbę tych malowanych i fryzowanych zwalisk, przyłożyć
2803  2,  2 |                  dobrze Rafałowi pamiętnej, i długo nie wracał. Tymczasem
2804  2,  2 |              rytuału, na które ona wprawnie i z wypróchniałym wdziękiem
2805  2,  2 |                   twarde uderzenie we drzwi i po zwykłych pytaniach oraz
2806  2,  2 |                 pukiel krobylos związanych, i uchylone usta. Niepewne
2807  2,  2 |         trzyletniego dziecka, spostrzegł je i zamarł w oczekiwaniu, tęsknym
2808  2,  2 |                    Serce biło coraz wolniej i tylko same wargi bezdźwięcznie
2809  2,  2 |                      o, moje usta...~Bracia i siostry na widok profanki
2810  2,  2 |                    Zdławił głos w piersiach i tylko palce jego prawej
2811  2,  2 |                 szpony w dłoń lewą. Rozpacz i szczęście płynęły przezeń
2812  2,  2 |          Przewielebny mówił coś do profanki i plątał się w tej przemowie
2813  2,  2 |             nieskończenie długich pytaniach i odpowiedziach, po ceremoniach,
2814  2,  2 |                  zbliża się do pani de With i odwiązuje przepaskę. Machinalnie
2815  2,  2 |                  oczy królewskie, łuki brwi i policzki cudniejsze od woni
2816  2,  2 |                  wobec Stwórcy wszechrzeczy i na wszystko, co może być
2817  2,  2 |              Niszczyciela. Rafał trząsł się i dygotał z zimna słysząc
2818  2,  2 |               śmiertelny owionął czoło. Kły i pazury wilcze werznęły się
2819  2,  2 |                     przypięto biały fartuch i dano białe rękawiczki. Nie
2820  2,  2 |                      a ty go oddasz Braciom i Siostrom, równie jak słowo,
2821  2,  2 |                      równie jak słowo, znak i dotknięcie.~Rafał był wtedy
2822  2,  2 |                wiolonczeli, oddając braciom i siostrom pocałunek pokoju.
2823  2,  2 |                     dotykała palców każdego i z cicha, z uszanowaniem
2824  2,  2 |                     z cicha, z uszanowaniem i pokorą wymawiała tajemnicze "
2825  2,  2 |                     Rafała. Wyciągnęła rękę i dotknęła stawów jego ręki,
2826  2,  2 |                 podniosła oczy z szacunkiem i cichą trwogą, pewnie dla
2827  2,  2 |                 zbliżyły się do warg Rafała i dotknęły ich cichym, straszliwym
2828  2,  3 |            przykrych dreszczów wewnętrznych i napadów gorąca. Zdawało
2829  2,  3 |               zatrzymał konie na rogu ulicy i młodzieniec poddał się konieczności.
2830  2,  3 |                      zrzucił z ramion szubę i śmiało wszedł za księciem
2831  2,  3 |                   służący, odebrał płaszcze i wskazał ręką korytarz prawie
2832  2,  3 |                    frak na wszystkie guziki i przyciskał do boku kapelusz.~
2833  2,  3 |                   sekretarza do małej salki i wyszedł. Gdy za chwilę powrócił,
2834  2,  3 |                      w czarnych pończochach i płytkich trzewikach ze stalowymi
2835  2,  3 |                   milczeniu przez dwa puste i zupełnie ciemne pokoje.
2836  2,  3 |                     się piorunująco otwarły i Rafał znalazł się sam jeden
2837  2,  3 |          Przychodzień powiódł oczyma wokoło i nie bez drżenia zobaczył
2838  2,  3 |                   umyślnie trupie piszczele i głowy dla przestraszenia
2839  2,  3 |             Wspomniał swoje nocne przeprawy i zaśmiał się czaszkom w oczy.
2840  2,  3 |                    w oczy. Zamiast modlitwy i skupienia, tylekroć zalecanej
2841  2,  3 |                     wydźwignęła się z mroku i ciszy pieśń. Zrazu przez
2842  2,  3 |             odsunęły się niewidzialne drzwi i stanęli w ich świetle trzej
2843  2,  3 |                     po polsku głosem cichym i łagodnym. Z długiej jego
2844  2,  3 |                  wielekroć wyrazy: zaufanie i szczerość, miłosierdzie
2845  2,  3 |              łagodność, cierpliwość, odwaga i milczenie. Na zapytanie,
2846  2,  3 |                    zdołał przyjść do siebie i uczuć przyjemność odosobnienia,
2847  2,  3 |                  poprzednio, rozstąpiły się i te same osoby weszły powtórnie.
2848  2,  3 |                     nich znaczenie, ważność i rozciągłość oznaczając w
2849  2,  3 |            towarzysze przystąpili do Rafała i zaczęli go rozbierać. Ściągnęli
2850  2,  3 |                     z niego frak, kamizelkę i obnażyli lewą pierś; ściągnęli
2851  2,  3 |                ściągnęli trzewik, pończochę i obnażyli do kolana lewą
2852  2,  3 |                   kolana lewą nogę. Szeroką i grubą chustą zawiązali mu
2853  2,  3 |                    waćpana, szpadę, zegarek i wszelkie metale, jakiekolwiek
2854  2,  3 |                      Drzwi cicho zaszemrały i dał się słyszeć podniesiony
2855  2,  3 |                   hałaśliwe przyklaskiwanie i chóralny okrzyk:~- Huze,
2856  2,  3 |                      że ktoś jest przed nim i dotyka jego piersi końcem
2857  2,  3 |                   mówcy brzmiał teraz dziko i nienawistnie w brutalnym
2858  2,  3 |                 trzaskiem drzwi się otwarły i pytający przed chwilą pchnął
2859  2,  3 |             wielkiej, ciepłej, pełnej ludzi i światła. Ustawiony twarzą
2860  2,  3 |              nakazano mu trzymać się ściśle i ciągle, usłyszał znajomy
2861  2,  3 |                  Ktoś ujął go za prawą rękę i prowadził w półokrąg sali.
2862  2,  3 |              uderzenie drewnianego młotka - i zaraz potem hałas, krzyk,
2863  2,  3 |             Rozległo się drugie uderzenie - i wszystko ucichło.~Wtedy
2864  2,  3 |                  uderzających jedna o drugą i szedł pod stalowym szczękiem
2865  2,  3 |                 chwilę obalono go na taczki i wieziono po nierównej pochylni.
2866  2,  3 |                  jeszcze jedno mgnienie oka i zerwie się na równe nogi,
2867  2,  3 |                  drewniane uderzenie młotka i wolę jego przetrąciło. Uczuł,
2868  2,  3 |              Budowniczym, na zbawienie moje i na honor mój nieskalany,
2869  2,  3 |               podane były. Nadto przysięgam i obiecuję jak najświętobliwiej
2870  2,  3 |                    razie konieczności krwią i życiem wszystkich statutów
2871  2,  3 |                   gardło przerznięte, serce i wnętrzności wyszarpane i
2872  2,  3 |                    i wnętrzności wyszarpane i do morskiej rzucone przepaści,
2873  2,  3 |                ciało moje na popiół spalone i po wszystkich częściach
2874  2,  3 |                   to książę stoi obok niego i że on nosi miano Poświęciciela.
2875  2,  3 |                  lewej piersi nowego ucznia i mówił po niemiecku:~- W
2876  2,  3 |                      Nacisnął mocno cyrkiel i głośniej rzekł:~- Im Namen
2877  2,  3 |                 Trzeci raz nacisnął cyrkiel i wygłosił:~- Mocą powierzoną
2878  2,  3 |                gaszenie świateł, swąd świec i zadmuchiwanie płomienia
2879  2,  3 |                 kroki kierują się ku niemu; i uczuł ostrza wszystkich
2880  2,  3 |               Rozległo się drugie uderzenie i znowu wyżej odsunięto opaskę.
2881  2,  3 |                   Rafał pełen był wesołości i figlarnych konceptów.~-
2882  2,  3 |            zasłoniono nowemu uczniowi ramię i kazano mu iść naprzód, stawiając
2883  2,  3 |                zwrócił się do niego z długą i serdeczną przemową, wręczając
2884  2,  3 |                     białe rękawiczki męskie i białe rękawiczki damskie (
2885  2,  3 |                dozorcom, wysłuchał długiego i zagmatwanego wykładu kobierca.
2886  2,  3 |                 głowie miał szczególny szum i ogień, w skroniach czuł
2887  2,  3 |                przecież byli dla niego obcy i jakby wrogowie.~Przewielebny
2888  2,  3 |               Przewielebny uderzył młotkiem i zapytał:~- Bracie Pierwszy
2889  2,  3 |                    zamyślam tę sprawiedliwą i doskonałą lożę ucznia zamknąć
2890  2,  3 |                przez trzy uderzenia wielkie i otworzyć lożę stołową.~Trzy
2891  2,  3 |                    były ustawione w podkowę i nowy mularz widział ze swego
2892  2,  3 |                 stołowa ucznia jest otwarta i każdy Brat może pracować
2893  2,  3 |            nakryciami stały butelki z winem i szklanki okrągłe dziwnego
2894  2,  3 |               pierwszy raz za zdrowie króla i pana naszego Fryderyka Wilhelma!
2895  2,  3 |            urzędników loży "Złoty lichtarz" i świeżo przed miesiącem powstałej "
2896  2,  3 |                  życiu, co się z nim dzieje i był wszystkiemu rad. Męska,
2897  2,  3 |                   drugich, w twarze Niemców i Polaków, po raz pierwszy
2898  2,  3 |                   po raz pierwszy widziane, i w każdym oku widział siłę
2899  2,  3 |                Jedność jest kamień węgielny~I przybytek okazały,~Gdzie
2900  2,  3 |                     stanęli w otworze stołu i podali sobie ręce. Mistrz
2901  2,  3 |                     Mistrza, utopiły w nich i tak na długo zastygły. Jakże
2902  2,  3 |                   potężne, jakże były silne i wszechobejmujące! Ogromny,
2903  2,  3 |                   spadł powoli do jego stóp i zdało się, jak gdyby wsiąkł
2904  2,  4 |                     kultów religijnych Azji i Afryki, badania sekt u ich
2905  2,  4 |               Filipa z przydomkiem "le Bel" i żony jego, królowej Joanny.
2906  2,  4 |             zmierzał ku potomności. Znużony i znudzony pisaniem wymykał
2907  2,  4 |                  sekrecie do Jarzymka. Grał i hulał. Książę żyjący odludnie
2908  2,  4 |                  własny klucz od mieszkania i nikt, z wyjątkiem starego
2909  2,  4 |                   uczęszczał jak najpilniej i nigdy nie zasłużył na karę
2910  2,  4 |                pieniędzy wygranych w karty) i z wolna zyskiwał sobie opinię
2911  2,  4 |                     zupełnego utajenia prac i schadzek z Mistrzem katedry,
2912  2,  4 |               najlepszego towarzystwa, lecz i poprawnym mularzem.~Nikt
2913  2,  4 |    niemiecko-polskie: Zum goldenen Leuchter i Friedrich Wilhelm zur Säule
2914  2,  4 |               rozsypane loże Sióstr masonek i złączyć je w jedną. Kilkanaście
2915  2,  4 |               kandydatki, pragnące z. nudów i dla mody wstąpić do loży,
2916  2,  4 |                   zawiązek loży niewieściej i wnet był "afiliowany" do
2917  2,  4 |                     stanął za nim z mieczem i łańcuchem w ręku. Wśród
2918  2,  4 |                  Mistrz katedry zabrał głos i polecił Mistrzowi ceremonii
2919  2,  4 |                 udać się do sali sąsiedniej i prosić zgromadzone tam siostry
2920  2,  4 |               ofiary~Podstawy cnoty ołtarzy~I złóżcie na nich te dary,~
2921  2,  4 |                 Wielki Mistrz otworzył lożę i wygłosił w języku francuskim
2922  2,  4 |                 języku francuskim powitanie i naukę. Gdy wyrzekł ostatnie
2923  2,  4 |                  Gdy wyrzekł ostatnie słowo i pięćkroć uderzył młotkiem,
2924  2,  4 |                    silnego uczucia niesmaku i zawodu.~Damy, które miał
2925  2,  4 |                 budziły w nim entuzjazmu, a i kandydatka, jak należało
2926  2,  4 |                miała liczbę tych malowanych i fryzowanych zwalisk, przyłożyć
2927  2,  4 |                  dobrze Rafałowi pamiętnej, i długo nie wracał. Tymczasem
2928  2,  4 |              rytuału, na które ona wprawnie i z wypróchniałym wdziękiem
2929  2,  4 |                   twarde uderzenie we drzwi i po zwykłych pytaniach oraz
2930  2,  4 |                 pukiel krobylos związanych, i uchylone usta. Niepewne
2931  2,  4 |         trzyletniego dziecka, spostrzegł je i zamarł w oczekiwaniu, tęsknym
2932  2,  4 |                    Serce biło coraz wolniej i tylko same wargi bezdźwięcznie
2933  2,  4 |                      o, moje usta...~Bracia i siostry na widok profanki
2934  2,  4 |                    Zdławił głos w piersiach i tylko palce jego prawej
2935  2,  4 |                 szpony w dłoń lewą. Rozpacz i szczęście płynęły przezeń
2936  2,  4 |          Przewielebny mówił coś do profanki i plątał się w tej przemowie
2937  2,  4 |             nieskończenie długich pytaniach i odpowiedziach, po ceremoniach,
2938  2,  4 |                  zbliża się do pani de With i odwiązuje przepaskę. Machinalnie
2939  2,  4 |                  oczy królewskie, łuki brwi i policzki cudniejsze od woni
2940  2,  4 |                  wobec Stwórcy wszechrzeczy i na wszystko, co może być
2941  2,  4 |              Niszczyciela. Rafał trząsł się i dygotał z zimna słysząc
2942  2,  4 |               śmiertelny owionął czoło. Kły i pazury wilcze werznęły się
2943  2,  4 |                     przypięto biały fartuch i dano białe rękawiczki. Nie
2944  2,  4 |                      a ty go oddasz Braciom i Siostrom, równie jak słowo,
2945  2,  4 |                      równie jak słowo, znak i dotknięcie.~Rafał był wtedy
2946  2,  4 |                wiolonczeli, oddając braciom i siostrom pocałunek pokoju.
2947  2,  4 |                     dotykała palców każdego i z cicha, z uszanowaniem
2948  2,  4 |                     z cicha, z uszanowaniem i pokorą wymawiała tajemnicze "
2949  2,  4 |                     Rafała. Wyciągnęła rękę i dotknęła stawów jego ręki,
2950  2,  4 |                 podniosła oczy z szacunkiem i cichą trwogą, pewnie dla
2951  2,  4 |                 zbliżyły się do warg Rafała i dotknęły ich cichym, straszliwym
2952  2,  5 |                    dokoła niej cicho, cicho i ciemno. Parna noc czerwcowa
2953  2,  5 |                   czerwcowa zeszła na ogród i dom, objęła wszystko wrzącym
2954  2,  5 |                    okna wisiały nieruchomie i ciężko, jak płyty młotem
2955  2,  5 |               Paliła ją suknia na ramionach i biodrach, cisnęły ją ciżmy
2956  2,  5 |              pomyślała, żeby zrzucić suknie i rozpuścić włosy, ale za
2957  2,  5 |                 ręce jej opadały bezwładnie i splatały się z boleścią.
2958  2,  5 |                    jak żelazo, gdy stygnie, i usta jej szeptały ciche,
2959  2,  5 |                lękiem, rozkosznym strachem, i słuchała, jak przed nią
2960  2,  5 |                     słuchała, jak przed nią i za nią nieruchomą i wieczną
2961  2,  5 |                     nią i za nią nieruchomą i wieczną jest cisza nocy.
2962  2,  5 |                    ogrodowi stęsknione ręce i stęsknione usta, przycisnęła
2963  2,  5 |                 jakże była osobną, odmienną i jedyną w życiu! Porywała
2964  2,  5 |                 Długie pogody, suche wiatry i morze upału składały się
2965  2,  5 |                   teraz nad ziemią straszna i urocza, mocna a nieprzemożona,
2966  2,  5 |                     ruchy wyzwalająca ciało i duszę. Ale nie sama ta radość
2967  2,  5 |                   dymiących aromatów, czeka i lękliwy krok stawia hez
2968  2,  5 |                     czyste, granatowe niebo i miliardy na nim gwiazd.
2969  2,  5 |                     oku, że widzi ich bryły i ostre kanty. Helena wzniosła
2970  2,  5 |            wiekuistej nieskończoności nieba i stała tak długo, kołysząc
2971  2,  5 |               nazwać mię żoną? Ktoś ty jest i skąd wziąłeś prawo nad moją
2972  2,  5 |                      które się śnią uśpione i w nocy i w zamyśleniu chodzącej
2973  2,  5 |                   się śnią uśpione i w nocy i w zamyśleniu chodzącej we
2974  2,  5 |                    we dnie?~Potworny jesteś i obmierzły w twojej mądrości
2975  2,  5 |                 obmierzły w twojej mądrości i dobroci, z uśmiechem cnoty
2976  2,  5 |                   uśmiechem cnoty na ustach i od szukania po ziemi prawdy
2977  2,  5 |                      Głowa twoja jest zimna i ciężka, słowa twoje żelazne,
2978  2,  5 |                  słowa twoje żelazne, mądre i obojętne. Nie pachnie ani
2979  2,  5 |                 wszystkowiedzącym uśmiechem i gorzkimi a szczerymi łzami
2980  2,  5 |                   szczerymi łzami nad nędzę i małością człowieczego rodu!
2981  2,  5 |                twoim niezwyciężonym rozumem i wspaniałym sercem!~Jeśliś
2982  2,  5 |                   za mną, wzdychają we mnie i pogrążają się w moje oczy.
2983  2,  5 |                potężnie od władzy strasznej i słodkiej nade mną, nad moją
2984  2,  5 |                    nade mną, nad moją duszą i ciałem, od władzy, którą
2985  2,  5 |                niedoli, które ją opasywały, i wiła się na miejscu jak
2986  2,  5 |                     Coś jak wietrzyk lekkie i wonne owionęło jej czoło,
2987  2,  5 |                      głowę, poruszyło włosy i spłynęło na obnażoną szyję.
2988  2,  5 |                   mego ogrodu, a ruchome są i żarliwe jak krew, kiedy
2989  2,  5 |                   wytryśnie ze świeżej rany i uchodzi. Białe zęby błyskają
2990  2,  5 |                   to mię całuje w tej ciszy i ciemności? Czy to ty mię
2991  2,  6 |            Sandomierszczyźnie. Ochmistrzyni i pannom służącym kazała czekać
2992  2,  6 |          ochmistrzyni, która ją wyniańczyła i wychowała, z podziwu wyjść
2993  2,  6 |                     stacji, zmieniała konie i pędziła w tumanach kurzu
2994  2,  6 |                   jej oczy szukały czegoś - i znalazły. Rafał Olbromski
2995  2,  6 |                     przy drzwiczkach powozu i uściskiem mocnym jak wieczny
2996  2,  6 |                 krótko, gardłowym śmiechem, i równie mocno rękę jego przygarnęła
2997  2,  6 |                wyskoczyła, weszła do oberży i usiadła w kącie pustej izby.
2998  2,  6 |                      Po chwili on przyszedł i stanął w taki sposób, żeby
2999  2,  6 |                  sposób, żeby ją od światła i żydowskich oczu zasłonić.
3000  2,  6 |              widzieli wzajem tylko swe oczy i tonęli w nich zapamiętawszy