Tom, Rozdzial

 1  1,  4 |       silnie pragnął, żeby te dziwne chwile umarły, zbierał do
 2  1,  10|     widziane, wcale mu obce i dziwne nie były. Tymczasem gdziekolwiek
 3  1,  12| pewnych zajść duchowych. Niby dziwne, magiczne szkło dawał widzieć
 4  1,  14|  stworzony na żołnierza.~- To dziwne. Nie być stworzonym na żołnierza!
 5  2,  1 |     Będzie ci się to wydawało dziwne, ale zapomnisz o tym i nie
 6  2,  17|       woła ten, woła drugi...~Dziwne to, dziwne zdarzenie - śmiał
 7  2,  17|      woła drugi...~Dziwne to, dziwne zdarzenie - śmiał się żołnierz
 8  2,  17|      ja w drugiej pod Mantuę. Dziwne losu zrządzenie! Zważcie
 9  2,  17|     trupami! Nam ta trupy nie dziwne..." Język ludzki tego opowiedzieć
10  3,  5 |     ubitymi z mułu i chrustu. Dziwne wrażenie sprawiał obok tych