Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        biegu. Radosne ciało całe drży... Z wyżyny wiązu rosnącego
 2  1,  3 |      Dotknął go ręką i uczuł, że drży. Sam także ledwie mógł stłamsić
 3  1,  3 |           młode szczęście, które drży, kipi, rwie się i głośno
 4  1,  17| wysokości. Jeszcze, zdawało się, drży pień... Raz w raz waliła
 5  2,  2 |       tak spływały, podobnie jak drży ziemia, gdy burza w dal
 6  2,  2 |   patrzał na to, jak naga ziemia drży pod słońcem, jak wody stojące
 7  2,  2 |          nędzy i rozpaczy upada, drży i skamle... Któż uczynił
 8  2,  2 |      zbadania, czemu ta dłoń tak drży, podniosła oczy jak na twarz
 9  2,  4 |      zbadania, czemu ta dłoń tak drży, podniosła oczy jak na twarz
10  3,  13|     zakrywa... A stuła mu w ręku drży.~Lud wszystek wzdycha i