Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   kroplę wilgoci, wielkie jedle chwiały królewskie swe szczyty w
 2  1,  2 |      stronę, zawieszone festony chwiały się do taktu, a cała izba,
 3  1,  7 |      pusty, niemy. Ramy okienne chwiały się sennym kołysaniem, a
 4  2,  6 |        gałęzie, których szczyty chwiały się z wolna, stykając się
 5  2,  6 |     rosy szarobiałej. Liście te chwiały się i wyginały ku światłu,
 6  2,  8 |    skrzydła pancernego rycerza, chwiały się odwieczne kępy świerków
 7  2,  11|       rozkoszą jak w powietrzu. Chwiały się fale w świetle, podzielone
 8  2,  16|     przewróconego dnem do góry, chwiały się jak las. Białe nogi
 9  3,  2 | obrazach, gdzie nikłe pajęczyny chwiały się od przeciągu... Ziewał
10  3,  6 |       skrzeczenie, ni to śpiew. Chwiały się ostre kity nad głębiami.